Bibla apo Kur'ani - vazhdim II

[ardona]

Pas këtyre citateve gjithmonë thosha se këto tekste pohojnë:

1 - Një Zot në tre persona të barabartë në thelb, lavdi, nder dhe fuqi.

2. Fjalët e Krishtit në emër (të Atit) dhe jo në emra (të Atit) tregojnë për Njëshmërinë (tevhid).

3. Se Ati është Perëndia - dhe Biri është Perëndia - dhe Fryma e Shenjtë është Perëndia.

Kjo është ajo që kemi ditur dhe mësuar përmendsh. Kjo nuk përmendet veçse në Ungjillin e Mateut (28: 19).

Së pari: Këto fjalë që i transmeton Mateu (28: 19), Jezusi ia thotë dishepujve pasi u ringjall. Prandaj, pse Jezusi këto fjalë nuk i tha para kryqëzimit? Madje aty ishte edhe Gjoni. Pse atëherë edhe Gjoni nuk i përmend këto fjalë?!

Së dyti: Ky version i Trinitetit që përmendet (që flet për Atin, Birin dhe Shpirtin e Shenjt) është i çuditshëm (i panjohur) për gjuhën e Krishtit dhe këto fjalë nuk kanë pasur ndikim në kohën e apostujve. Ato do të vlerësoheshin dhe do të konsideroheshin me vlerë në qoftë se do të dilnin personalisht prej Krishtit."

Së treti: Triniteti u miratua në vitin 381 në Këshillin e Kostandinopojës, ku morën pjesë 150 peshkopë. Aty u vendos për versionin e Trinitetit, sipas të cilit Zoti është një në tre persona: Ati, Biri dhe Shpirti i Shenjtë.

Kjo do të thotë se Triniteti nuk ishte i njohur dhe nuk ishte prezent më herët dhe askush prej nxënësve të Jezusit dhe ndjekësve të tij nuk kishte folur për të.

Kjo që thotë Gjoni:

“Sepse tre janë ata që dëshmojnë në qiell: Ati, Fjala dhe Fryma e Shenjtë; dhe këta të tre janë një.” (1 Gjoni, 5: 5), jep bazën për doktrinën e Trinitetit.

Mirëpo paragrafi i Trinitetit ka filluar të zhduket nga përkthimet moderne, sepse ai nuk ka qenë në tekstet e vjetra greke të miratuara. Për herë të parë ky paragraf është gjetur në tekstin e më vonshëm latin.

Dhe më pas ka kaluar në gjuhë të tjera. Triniteti ka hyrë si rezultat i veprimit të një shkrimtari anonim që ka ndërhyrë në mënyrë abuzuese në tekste.
Bruce, përkthyes dhe mësues i gjuhës së Dhiatës së Re dhe letërsisë në Universitetin e Oksfordit, thotë:

“Ky paragraf nuk duket në dorëshkrimet e përkthyera latine të miratuara të Biblës, veçse gati 800 vjet pas Krishtit. Në çdo rast, kam gjetur shumë studiues të Biblës që pranojnë se ai (Triniteti) është shprehje e futur.”

Dilema:

Kam pyetur në vete: kush është përgjegjës për fatin e miliona të krishterëve të cilët kanë vdekur duke besuar se doktrina e Trinitetit, që e kishin mësuar, mbështetej mbi tekstin e qartë të Biblës, ndërkaq ai është një teksti i huaj që është futur nga një shkrimtar i panjohur?

E vendosa veten time në anijen shpëtuese. Pyesja në lidhje me Trinitetin dhe sqaroja në vete:

1. Asnjë prej profetëve para dhe pas Krishtit nuk ka rekomanduar Trinitetin, të gjithë profetët u kanë rekomanduar njerëzve adhurimin e Zotit Një e të Vetëm. Krishti vetë nuk e ka përmendur Trinitetin. Ai është shpikur dhe sajuar nga pastorët dhe priftërinjtë.

2. Tevrati, që pranohet, nuk ka asnjë referencë për Trinitetin. Zoti në Tevrat është Një, prandaj si u bënë tre në një? Zoti i Musait është Zoti i Krishtit, prandaj si u bë Zoti i Musait Një, kurse Zoti i Krishtit “tre në një”?!

3. Vetë Triniteti nuk mund të kuptohet dhe as të imagjinohet, pra si mundet që Perëndia të jetë i përbërë nga tre zota?

4. Triniteti Kristian është shprehje e një lëkundjeje mes monoteizmit dhe politeizmit. Ai thotë një Zot në tre, ose tre në një. Pra, sikur nuk mund të vendosim a është Zoti Një ose tre dhe bëjmë disi një lloj kompromisi dhe njëfarë rezultati: “tre prej një", por ende mbetet mister. Si mundet “Një të jetë tre”, dhe si mundet “tre të jetë një”?!

5. Krishti ka lindur dhe është krijuar nga Zoti. Si mundet një krijesë t’i bashkohet Krijuesit dhe të përbëjë një pjesë të Trinitetit?

7. Meqenëse Jezusi ka lindur, si ishte Triniteti para lindjes së tij? A ishte dy të tretat, pra a ishin më parë dy ... Si ishte Triniteti para ekzistencës së Shpirtit të Shenjtë?

8. Shpirti i Shenjtë është krijuar nga Zoti dhe më parë nuk ishte i pranishëm (ekzistonte). D.m.th. Triniteti ishte i pamundur. Si mund të ekzistonte Triniteti para krijimit të Krishtit dhe Shpirtit të Shenjtë?!

9. Sipas Biblës Krishti vdiq. Çfarë ndodhi me Trinitetin pas kryqëzimit të Jezusit? Në kohën kur Krishti vdiq, mos vallë Zoti, pas së vdekjes së Jezusit, u shndërrua në dy të tretat? A e udhëhiqte Zoti universin me dy të tretat e Trinitetit?!

10. Krishti tha: “Tani sa për atë ditë dhe për atë orë, askush s’e di, as engjëjt e qiejve, por vetëm Ati im.” (Mateu, 24: 36).

Në qoftë se Krishti dhe Shpirti i Shenjtë kanë njohuri më pak se Ati, do të thotë se Krishti dhe Shpirti i Shenjtë nuk janë të barabartë me Atin. Prandaj ata nuk mund të jenë pjesë integruese e Trinitietit. Ata janë të ndarë nga njëri-tjetri, nuk janë një në tre dhe as tre në një.

11. Në qoftë se Krishti erdhi nga Ati, d.m.th. ai i është bashkangjitur Atij dhe Jezusi nuk është i barabartë me Atin. Por Zoti nuk mund të ketë të barabartë, prandaj, bie poshtë dogma e Trinitetit.

12. Nëse Shpirti i Shenjtë erdhi prej Atit si Krishti, të dy janë më të ulët se Zoti. Kështu ata dy nuk mund të jenë zota të barabartë me Zotin.

13. Jezusi i lutej Zotit, e falënderonte dhe i kërkonte ndihmë Atij. Kjo është provë se Krishti është një krijesë që nuk mund të jetë partner me Zotin, ose i barabartë me Atë.

14. Krishti tha: “Dhe Jezusi u përgjigj: ''Urdhërimi i parë i të gjithëve është: "Dëgjo, o Izrael: Zoti, Perëndia ynë, është i vetmi Zot", dhe: "Duaje Zotin, Perëndinë tënd, me gjithë zemrën tënde, me gjithë shpirtin tënd, me gjithë mendjen tënde e me gjithë forcën tënde!". Ky është i pari urdhërim.” (Marku, 11: 29- 30).

Vetë Krishti tha se Zoti është Një. Ai nuk tha: Një në tre ose tre në një.

15. Shpirti i Shenjtë (Xhibrili) është gjetur para Krishtit, megjithatë Dhiata e Vjetër nuk ka thënë se Shpirti i Shenjtë është Zot. Përse? Si u bë Shpirti i Shenjtë pas lindjes së Krishtit Zot? Shpirti i Shenjtë është engjëll, por papritmas Kisha e ngriti atë në rangun e Zotit.

16. Në qoftë se Perëndia është tre në një, çfarë ndodh në qoftë se të tre personat nuk pajtohen?!

Krishti ishte i kujdesshëm që të mos kryqëzohej, a është votuar për kryqëzimin e tij? A do të jenë zërat e tyre të barabartë? Çfarë atëherë nëse ndonjëri prej tre personave këmbëngul në mendimin e tij?

Të gjitha këto pyetje tregojnë se çështja e Trinitetit nuk ishte e njohur për vetë Krishtin dhe se asnjë nga apostujt nuk ka folur për të.

“Dhe kjo është jeta e përjetshme, të të njohin ty, të vetmin Perëndi të vërtetë, dhe

Jezu Krishtin që ti ke dërguar.” (Gjoni, 17: 3).

Jezu Krishti e thotë të vërtetën se rruga për në parajsë është nëpërmjet njëshmërisë së Krijuesit, kurse rruga për ferr është nëpërmjet idhujtarisë, trinitetit dhe politeizmit.

Pas këtij udhëtimi, nëse i tregoj të gjitha këto, a do të jetë fati im sikurse ai i reformatorit spanjoll Serfano, i cili e shpalli publikisht njëshmërinë e Krijuesit dhe e mohoi Trinitetin dhe të cilin e dogjën të gjallë në vitin 1553?

Sigurisht, njeriu pasi ta gjejë të Vërtetën nuk e ka frikë vdekjen, por gjen kënaqësi kur ai vdes për të drejtën.

Pyeta çfarë është feja e vërtetë dhe si zgjidhet ajo?

Hulumtimin tim e fokusova në çështjen e besimit tek Zoti dhe në saktësinë e librave, që kanë ardhur nga çdo profet deri në ditët e sotme, nga aspekti i historisë dhe i adhurimit.

Pas studimit të thellë, të paanshëm dhe pas këtij udhëtimi të gjatë e të mundimshëm, që e përshkova para se të zgjidhja fenë e drejtë që më drejton drejt të vërtetës së ndritshme, duke kërkuar orientim dhe përudhje dhe duke shpresuar ta arrij atë në të cilën më qetësohet shpirti, me qëllim që të udhëzohem drejt natyrshmërisë të cilën e ka krijuar Zoti, arrita fitoren me favorin e Zotit në mirësi dhe siguri dhe deklarova pranimin e Islamit duke thënë:

“La ilahe il Allah, Muhammedun resulullah” (Vetëm Allahu është Zot, Muhammedi është rob dhe i dërguari i Tij), me dije, bindje dhe natyrshmëri.

“Linda që ta adhuroj Jezusin, që ta lartësoj atë si një zot mbi zotat e tjerë, por, kur u rrita, dyshova, prandaj hulumtova për të Vërtetën dhe e njoha atë. Jezusi më thirri: O rob i Zotit! Unë jam njeri sikurse ti! Mos i bëj shok Krijuesit e të adhurosh krijesën, por më paso mua dhe adhuroje Atë. Së bashku le t’i lutemi dhe le t’i themi Atij: Ati ynë dhe Zoti ynë, lavdërimi të takon vetëm Ty! I lartësuar je Ti, o Zot i botëve: ‘Vetëm Ty të adhurojmë dhe vetëm prej Teje ndihmë kërkojmë!’ O rob i Allahut, unë, ti dhe njerëzit e tjerë jemi robër të Gjithëmëshirshmit.”

Besova Zotin, e pasova Krishtin dhe mohova zotat fals. Pas pranimit të Islamit mora emrin Muhammed, emrin e më të mirit të krijesave, Muhammedit, pejgamberit të mëshirës, i cili e ngriti vlerën e dashurisë dhe vendin e saj në jetën e njerëzve.

Allahu ka thënë të vërtetën: “Allahu ai hap zemrën (atij që do udhëzimin), për Islamin atij që dëshiron ta udhëzojë, ndërsa atij që dëshiron ta lërë në humbje, (atij që nuk do udhëzimin) ia shtrëngon gjoksin si të jetë duke u ngjitur në qiell. Kështu, Allahu i ndëshkon ata që nuk besojnë.” (El En’am: 125).

U bënë përpjekje për t’i larguar librat e mi larg njerëzve dhe madje ma dogjën edhe makinën, por: “Ata dëshirojnë ta fikin dritën (fenë) e Allahut me gojën e tyre, por Allahu ka vendosur vetëm që ta përsosw dritën e Vet, edhe sikur mohuesit ta urrejnë këtë gjë.” (Et Tevbe: 32).

Kam disa libra”: “Zoti një apo tre”, “Krishti njeri apo zot”, “Muhammedi i dërguari i mëshirës”.

Ky është udhëtimi im nga Triniteti në Njëshmërinë e Zotit (tevhid), nga politeizmi në monoteizëm dhe nga errësira në dritë. Këtë ia dhuroj kujtdo që dëshiron ta njohë të vërtetën dhe rrugën e shpëtimit.

E lus Zotin që t’i udhëzojë ata që e duan udhëzimin dhe t’ua ndriçojë atyre zemrën dhe mendjen.


Marrë nga:

http://www.tanseerel.com/main/articl...rticle_no=6091


Përktheu:

Ajni Sinani