Sado i varfër që të jesh, jepi atij që ka më pak

[ardona]

SADO I VARFËR QË TË JESH, JEPI ATIJ QË KA MË PAK -I-

SHKRUAN: SHEJH ALI TANTAVI

Gjithmonë kur kam qenë në vështirësi, Allahu më gjente zgjidhje. Gjithçka që kam dashur e kam pasur, ndërsa diçka që ishte e rëndësishme dhe që doja ta ruaja, e ruaja në këtë bankë. A thua vallë mund të ndodh që njeriu i mençur në këtë botë të bëj tregti me bankën e krijuar e cila jep 5 për qind të fitimit haram (të ndaluar), kurse edhe mund të bankrotoj apo të digjet, ndërsa nuk mund të bëj tregti me bankën e Krijuesit e cila për çdo qindarkë nga investimi jep fitim deri në 70 mijë? Përveç kësaj, investimi ruhet tek Krijuesi i botëve: nuk bankroton, nuk digjet, e as që mund të merret nga pasuria e njerëzve tjerë.

Mbrëmë hodha një sy përreth dhe pashë që dhoma ishte e ngrohur. Zjarri i ndezur, kurse unë në një kolltuk komod mendoja rreth asaj se çfarë të shkruaja. Pranë kisha llambën dhe celularin, kurse fëmijët mësonin, e nëna e tyre qepte pëlhurën. Sa kishim hëngër dhe pirë. Radion e dëgjoja me zë të ulët dhe gjithçka ishte qetë. Për asgjë nuk mund të qahesha, e as që dëshiroja diçka më shumë. Në atë moment thash Elhamdulilah (falënderimet i takojnë vetëm Allahut). E shqiptova këtë nga thellësia e zemrës, pastaj mendova pak dhe erdha në përfundim se falënderimi (hamdi) nuk është fjalë e vogël që shqiptohet vetëm me anë gjuhës, edhe pse me anë të saj mund të shqiptohet edhe një mijë herë, por falënderimi në mirësi është që nga ato mirësi një pjesë t’ua ndash nevojtarëve.

Falënderimi i pasanikut është t’i jep të varfrit, falënderimi i të fortit është t’i ndihmoj të dobëtit, falënderimi i të shëndoshit është vizita e të sëmurëve, falënderimi i udhëheqësit është që të jetë i drejtë me ata që i ka nën udhëheqje. A thua vallë unë jam falënderues ndaj Allahut nëse unë dhe fëmijët e mi të ngopur qëndrojmë në dhomën e ngrohët, ndërsa fqinji im dhe fëmijët e tij janë të uritur dhe në vend të ftohtë? Ndonëse fqinji im edhe nuk kërkon, por a thua vallë nuk është obligim yni që të interesohem për të?

Allahu i Madhëruar më furnizon sikur shpezët

Deri sa mendoja rreth kësaj, gruaja më pyeti se për ç’mendohesha. I tregova për çka mendoj, kurse ajo më tha: “Është e vërtet, por nevojat e njerëzve mund t’i kënaq vetëm Krijuesi i tyre sepse kur ti do të dëshiroje ti kënaqje nevojat e fqinjëve tanë të varfër edhe ti do të bëheshe i varfër para se ti zgjidhje problemet e tyre.”

Ndërsa unë i thash: “Është e vërtet! Nëse do të isha i pasur nuk do të mundesha ata t’i bëj të pasur, e sidomos kur unë kam një furnizim modest. Allahu më ushqen sikur zogjtë, në mëngjes dalin të uritura, kurse kthehen të ngopur. Por, jo, unë nuk dëshiroj ti pasuroj të varfrit, por dëshiroj të them se kjo është çështje proporcioni (krahasimi). Në krahasim me poseduesin e mijëra eurove unë jam i varfër, por unë jam i pasur në krahasim me një punëtor të thjesht, i cili me një rrogë të vogël, i vetëm, i ushqen dhjet fëmijë, kurse ai punëtor është i pasur në krahasim me një vejushë e cila nuk ka të ardhura apo pasuri, kurse poseduesi i mijërave eurove është i varfër në krahasim me milionerin.
Në dynja nuk ka të varfër dhe pasanik absolut , e as që ka të vegjël dhe të mëdhenj. Kush dyshon në këtë, unë ia parashtroj një pyetje shumë të vështirë për njeriun, e pyes mbi zogun (harabelin). Ai a është i madh apo i vogël? Nëse thotë se është i vogël, do ti thosha: “Mendoje në krahasim me elefantin”, ndërsa nëse thotë se është i madh, do ti thosha: ”Mendoje në krahasim me mizën”! Zogu (harabeli) është shumë i madh në krahasim me mizën, kurse është shumë i vogël në krahasim me elefantin. Pra unë jam shumë i pasur në krahasim me një vejushë të varfër dhe e vetmuar, edhe pse jam shumë i varfër në krahasim me ndonjë pasanik të madh.

Do të thoni se po filozofoj. Jo, jo nuk filozofoj por dëshiroj të them se secili nga ju mund të gjej ndonjë që është më i varfër se ju dhe mund t’i jepni atij. Nëse ju nuk keni asgjë përveç pesë gjevrekëve dhe një pjate me oriz, mund t’i jepni atij që nuk ka asgjë. Ndërsa atij që pas darkës i ngelin tre pjata me oriz dhe bizele, pak ëmbëlsira dhe pemë, mund që diçka nga këto ti japë atij që ka vetëm bukë dhe oriz...

Për gjithçka që u ndanë të varfërve Allahu të jep dhjetëfishin

Ai që ka vetëm katër palë tesha të arnuara ka mundësi që njërën t’ia jap atij që nuk ka asgjë. Ai që ka tesha që nuk janë të grisura e as të arnuara por i kanë dalë prej qejfi, ndërsa krahas asaj ka edhe tre palë tjera të reja, mund që atë të vjetrën t’ia jep atij që ka tesha të arnuara. Ka shumë palë tesha që ty të duken të vjetruara dhe të mbajtura, nëse do t’ia jepje dikujt që nuk ka atij do t’i dukeshin sikur teshat që i blenë për bajram dhe do t’i shfrytëzonte për raste të veçanta. Ai do të gëzohej pa masë me këtë, ashtu siç do të gëzoheshe ti sikur të ishe një milioner!

Sa do që njeriu të jetë i varfër, ka mundësi që dikujt që është më i varfër se ai ti jap diçka. Zyrtari me rrogën më të vogël e cila nuk i kalon 150 euro, dhe që nuk ka nevoja të veçanta, e as shtytje nga varfëria, ka mundësi që të ndaj një euro për atë që nuk ka aspak. Ai që rrogën e ka 400 – 500 euro, nuk do të humbas asgjë që nga ajo shumë të ndajë pesë euro dhe të thotë: “Kjo është për hir të Allahut.” Ndërsa një tregtar, që fitimi i të cilit arrin deri në 10 mijë euro në muaj, nga kjo shumë çdo muaj mund të ndaj 200 euro për hir të Allahut!

Aspak mos t’iu shkoj mendja se atë që e ndani do të shkoj huq. Jo, pasha Zotin, ju do të fitoni dhjetëfishin. Do të fitoni edhe në dynja, edhe në Ahiret. Unë këtë e kam përjetuar prej vetes. Unë punoj, fitoj dhe e përmbaj familjen gati se 30 vjet. Në çdo lloj ibadeti të mirësisë kam marrë pjesë, nëse kisha pasuri. Asnjëherë në jetë nuk kam kursyer. Gruaja gjithmonë me qortonte: “O njeri, kurse ose së paku bleu shtëpi fëmijëve të tu.” E unë ia ktheja: “Leja këtë Allahut.”

Dhe, e dini se çfarë ndodhi? Allahu i Madhërishëm atë që unë e kisha ndarë në rrugën e tij e kishte bërë hesap dhe e kishte kursyer për mua në “bankën” e veprave të mira (Bank El-Hasenat) e cila ndanë fitim vjetorë 700 herë më shumë se sa investimi që ke bërë. Le të shohim këtë:

“Shembulli i pasurisë së atyre që e japin në rrugën e Allahut është si i një kokrre që i mbinë shtatë kallinj, në secilin kalli njëqind kokrra. All-llahu ia shumëfishon (shpërblimin) atij që dëshiron, Allahu është bujar i madh, i di qëllimet.”(Bekare, 261.)

Allahu e dërgoi një shokun tim, një zotëri të urtë, njërin nga zyrtarët e njohur të Damaskut dhe mi dha paratë për shtëpinë, pastaj dërgoi shoqërinë tjetër, ata që bënin mirë, dhe ma ndërtuan dhe rregulluan shtëpinë, ndërsa unë për këtë kam ditur aq sa di një kalimtarë i thjeshtë. Pastaj Allahu i Madhërishëm më ndihmoi që me pasuri hallall që as nuk e shpresoja t’i kthej borxhet e shtëpisë. Kush dëshiron për këtë mund t’i tregoj edhe emrat e atyre që më ndihmuan.

Allahu, gjithmonë, të gjen rrugëdalje

Gjithmonë kur kam qenë në vështirësi, Allahu më gjente zgjidhje. Gjithçka që kam dashur e kam pasur, ndërsa diçka që ishte e rëndësishme dhe që doja ta ruaja, e ruaja në këtë bankë. A thua vallë mund të ndodh që njeriu i mençur në këtë botë të bëj tregti me bankën e krijuar e cila jep 5 për qind të fitimit haram (të ndaluar), kurse edhe mund të bankrotoj apo të digjet, ndërsa nuk mund të bëj tregti me bankën e Krijuesit e cila për çdo qindarkë nga investimi jep fitim deri në 70 mijë? Përveç kësaj, investimi ruhet tek Krijuesi i botëve: nuk bankroton, nuk digjet, e as që mund të merret nga pasuria e njerëzve tjerë.

Mos mendoni se ajo çka e jepni do të humbet. Allahu atë do ta shpërblej së pari në dynja ndërsa më vonë edhe në Ahiret. Unë nuk dëshiroj të përmendi shembuj të shumtë, sepse secili nga ju di shumë qoftë me të dëgjuar apo me të parë. Do të marr vetëm një shembull. Ngjarjen me Shejh Selim El-Mesutin, i cili ka qenë mësues i babait tim. Edhe pse ishte i varfër, asnjëherë nuk ia mohonte ndihmën atij që kishte nevojë dhe që i kërkonte diçka. Sa e veshte xhuben apo fervenë (mbulojë me mënga të kthyera) dhe nëse takonte ndonjë që dridhet prej të ftohtit ia dhuronte atë dhe u kthente në shtëpi me këmishë. Merrte sofrën para fëmijëve të tij dhe ia jepte atij që kërkonte ndihmë. Një ditë ramazani sofra vetëm se ishte shtruar për iftar dhe pritnin ezanin e iftarit dhe kur në ato momente erdhi një lypës, dhe iu betua si ai dhe fëmijët e tij nuk kanë se çfarë të hanë. Shejhi shfrytëzoi shkujdesjen e gruas, hapi derën dhe ia dha gjithë ushqimin e iftarit të varfrit. Kur këtë e pa gruaja e tij i bërtiti dhe u betua se nuk do të qëndrojë më tek ai. Shejhu heshti... nuk kalo as edhe gjysmë ore kur dikush trokiti në derë dhe erdhën njerëz me pjata në dorë në të cilët kishte ushqim të llojllojshëm, ëmbëlsira, pemë etj. I pyetën se çka është kjo? Ata thanë se Seidi, pashai Shemevin i kishte ftuar disa njerëz të njohur kurse ata i kishin kërkuar falje (për mosardhje) e ai ishte nevrikosur dhe ishte betuar se askush nuk do të hajë gjë nga ushqimi dhe urdhëroi që i gjithë ushqimi i përgatitur ti dërgohet Selim El Mesutit. Shejhu në atë moment tha: “A e pe moj grua?!”


(vijon)

Burimi:
www.novihorizonti.ba

Përktheu: Arsim Dauti

[3r1k0]

Si mund ta di nese dikush ka me pak se une??????????

[ardona]

Si mund ta di nese dikush ka me pak se une??????????

Pershendetje nga Arda!

Po mund ta dish fare mire sepse nuk do shume mund per te pare varferine. Madje edhe ky shqetesim i juaji eshte vertet investim. Hallall!

[dDiana]

3r1k0- nesse ke sy ti mund ta shohesh te varfurin ne veshje ne pastertin e trupit .. e ne shum gjera tjera nuk ma meerr mendja qe nuk ja ke paar atij ndoshta edhe shtepin afer shtepis tende ose diqka e ngjajshme... syt i ke duart e te gjitha nuk mund t adi un se si nuk mund ta shohesh ose si nuk mund ta dish a ka me pak ose me shum...?

[3r1k0]

3r1k0- nesse ke sy ti mund ta shohesh te varfurin ne veshje ne pastertin e trupit .. e ne shum gjera tjera nuk ma meerr mendja qe nuk ja ke paar atij ndoshta edhe shtepin afer shtepis tende ose diqka e ngjajshme... syt i ke duart e te gjitha nuk mund t adi un se si nuk mund ta shohesh ose si nuk mund ta dish a ka me pak ose me shum...?

ne nje semafor te Athines prej me shume se 4 vjetesh shikoja nje te varfer cdo dite duke lypur.........nuk kam mbajt ndonjehere llogarine se sa te holla mund ti kem dhene vetem une
Para disa ditesh ate lypsin e pashe ne Tirane me nje X5 BMW...................... ???????????????

[Mona]

Unë punoj dhe çdo qindark që fitoj si un dhe burri im me djers e fitojm , si mund të pretendohet që atë që fitoj me djersën time ta dhuroj ! ! ! !
është një thënje "Secili për vete Zoti për të gjithë"
Ka mashtrues pa fund që hiqen si sakat në mes të Tiranës duke lypur, 5 minuta pasi i ke dhën lëmosh merr vrapin si atlet
Zoti na dha mundësi të gjithve, secili le ti shfrytëzoj në të mirën e vet

[MAJDI]

Te dhem te drejten jam nje mendim me Monen sepse ka shum qe hiqen , dhe kur vjen puna e shikon me nje sy tjeter , por sa i perket temes mun te dhem per disa Qe i kan mundesit eshte shum mir te ndihmosh te tjeret , nuk eshte e then qe ti ndihmosh gjithmon nga ana financiare por dhe me gjera te tjera , disa njerz thjesht me nje fjal goje u duket sikur e ka ndihmuar jash mase .

Tema shum e goditur , sidomos ne kohen ku ne jetojm qe perballemi me shum e shum situata te tilla .

[Erinaa]

C'do njeri duhete te mendoj ne radh te pare se jetes nuk i dihet? nese sote je i pasur neser ndodhe te falimintoshe andaj duhete te japesh ate me te dhimbshme qe ke ta gezoshe diken, nuk eshte e then ti japesh nje pasuri te ter por ti zgjatesh doren me ate qe ke mundesin. Zoti thot sa te japesh ti un dot jap ty ..Ti duhet te jesh i,e lumtur se Zoti te ka dhen te gjithe per te punu dhe ke arrit te mos mungoj asgje, andaj ndimo sote qe te kesh neser.