Histori origjinale nga Shqiperia

[kuklla]

Mbajtja e radhës tek shqiptarët
është ndoshta një dënim për të mos
thënë mallkim nga Zoti! Aq sa është e
vështirë të kuptohet që përse shqiptarët
nuk e mbajnë në rregull asnjëherë atë,
për vetë faktin se u është mërzitur që
nga lindja në pleqëri, apo ngaqë ata s'e
duan atë, ajo u është qepur nga prapa
dhe s'u ndahet që s'u ndahet. Është me
të vërtetë e pabesueshme për ata që s'e
kanë jetuar kohën e para viteve nëntëdhjetë,
se si e kalonin prindërit e tyre
pothuaj tërë jetën në radhë të gjata e të
panumërta. Janë të famshme radhët e
qumështit e të kosit që fillonin që në
mesnatë e përfundonin aty nga ora tetë
e mëngjesit, për të filluar përsëri të
nesërmen, pasi nuk merrje dot më
shumë se një litër qumësht në ditë. Por,
shumica pas orëve të tëra në radhë, nuk
arrin të merrnin gjë fara dhe detyroheshin
që të nesërmen të dilnin në radhë
të paktën një orë më shpejtë. Por
megjithatë, pasi nuk i jemi larguar dhe
aq shumë asaj kohe, dhe për më tepër
po e përsërisim vetë në forma dhe ambiente
të tjera, por thelbi dhe mentaliteti
është po ai. Nuk hoqëm e nuk po
heqim dot dorë nga radhët e gjata, të
pakuptimta e në disa raste më të turpshme
se ato të kaluarat. Të gjithë i kanë
të freskëta në kujtesë radhët e gjata që
mbanin shqiptarët para firmave piramidale,
për të futur kursimet në to!
Sot ne qeshim me to, por nuk i
harrojmë e nuk duhet t' harrojmë pëasnjë moment. Po, nga ana tjetër, ne
vazhdojmë të mbajmë, apo të na venë
në radhë të pakuptimta. Çdo fund tremujori,
pranë zyrave të tatimeve shikon
radhë të gjata për të marrë një copë
letër ku është shënuar detyrimi tremujor
i biznesit të vogël për taksën që
duhet të paguaje. Pas kësaj radhe ata
duhet të mbajnë edhe një radhë tjetër
për të bërë pagesë. Radhë për të dhënë
para, njëlloj si tek piramidat dhe piramida
shtetërore as që do t'ia dijë. Të
vjen të ulërish kur shikon ata që me taksat
e tyre mbajnë shtetin dhe ata nëpunës
tatimesh që tallen e i keqpërdorin ata
njerëz tatimpagues, si të ishin borxhlinj
e jo pronare të atyre nëpunësve me kollare
e këpucë me majë. Ai që duhet të
ishte kokulur, është arrogant dhe i
pacipë, ndërsa ai që punon me dhe pa
orar në atë biznesin e tij të vogël familjar,
duhet t'i vejë nga pas taksidarit të
shtetit, si dukur. Ndërsa qeveritarët dinë
vetëm fjalë, fjalë të gjata, të bukura, të
rrjedhshme e mikluese, që kanë brenda
pak ose aspak të vërteta. Ata flasin për
kohën apo moshën e internetit, ndërkohë
që bota i paguan taksa me internet,
kurse ne me radhë pa fund. Ato thonë
zyrë, e nënkuptojnë radhë pa fund. Por,
mesa duket, nuk janë ata vetëm fajtorë,
jemi dhe ne, ne që pranojmë të
rrimë në radhë të pakuptimta të pushtetarëve
të paaftë dhe mburracakë.

Mare nga shekulli