qe nga koha kur isha femij fitova shumqka gjithqka qe beja ishte reale asgje nuk ishte si tani jeta beri qe te dryshojme koha kaloi filluam te rritemi dhe me asgje pos kujtimeve te bukura dhe gjunjeve te lenduar nga femijeria nuk mbeti jeta e njerezve te medhenje eshte me delikate me e paduruar ka gjera qe ne nuk mund te pajtohemi me to edhe pse fati i ka shkruar ne ate menyre kemi mallengjim per rikthimin e viteve te lumtura kur loznim te gjithe femijet dhe vetem nata ishte ajo qe na ndante nga femijet e tjere por asgje nuk zgjate gjithmone qdo fillim ka fund qdo fund ka arsye me pastaj njeriu kaloon ne faza tjera jetesore vien koha per ne shkolle ke shoqeri por jo si ajo qe kishe me femijet e lagjes kur kalojne disa vite fillon te kuptosh boten e njeriut duke pare se njeriu per njeriun eshte ujk si thone dhe secili filone te shoh interesat e tij personale dhe harrohet shoqeria dhe gjithqka nga ajo qe kishe ne femijeri e rini njeri me pas ballafaqohe t me problem sociale e familjare dhe humbe kontakti me personat qe ndikuan ne zhvillimin tend moral pas se gjithash edhe per largim me te madh ndodh qe te jete pasuria ,fama ,dhe shumeqka tjeter qe ne te jemi nen nje petk tjeter dhe jo ne ate qe jemmi ne te vertet vetem thjeshtesia eshte arma kryesore qe i bene njerzit te afruar me njeri tjetrin dhe te kene kujtime mallengjyese per kohet e kaluara se bashku sepse jetojme ne nje bote kur nje njeri te thote mik e tjetri armik dikush te thote po deshe jeto pra jetojme ne kete bote te ndyre ku ka 100 maska per nje fetyre dhe e vetmja per hire te se ciles ja vlen ta dush jeten eshte femijria e bukur dhe realiste ...