Poezi dashurie...

[erinda]

Ver do ulem e do te pi ,qe te behem tap.
Do te pi edhe rraki,
vuajtjen ta shuaj sado pak.
Do te pi dhe pse s’kam pire,
do te pi dhe pse se dua,
do te pi se kam degjuar,
pa vuajtjen ta shuan.
Mendjen ajo e ze rob,
ndersa zemren qe ka vuar e ben zot
te komandoi dhe te zhyt ne lumturi,
por vetem nje cop here,
se kur pija te me dale,
rrob te mendjes do t’me gjeje.



Mbete nje ender e pa plotesuar
mbete nje deshir e pa realizuar
mbete nje mall qe kurr nuk u shua
mbete nje puthje qe kurr nuk u dhurua…
Mbete nje lule qe aromen sja mesova
mbete nje mister qe kurr nuk e zbulova
mbete nje zjar qe kurr me sdo me ngroh
mbete nje yll qe kur me sdo ta shoh…
mbete nje dhimbje qe mua po me vret
mbete vdekja qe mua po me pret!!!


Ecë rrugës së trenit
Tërë inat jam
Se shpejtësinë e trenit
Unë nuk e kam

Trenit në të cilin duhej
Ulur të isha I shkoj pas
Se sa shumë më kushtoj
Vetëm një cast

Rrugës së trenit
Tërë marrëzi
betohem herën tjetër
Me kohë do të vij.



Ti je ai,
Qe me ben te lumtur.
Ti je ai,
Qe me ben te ndjehem mire me ty,
Ti je ai,
Qe me fjalet e tua me ben te enderroj.
Sa doja te ishe me mua ketu,
Qe te ma mbushje shpirtin me gezim !


Faleminderit atyre qe me urrejne!
-Me bete nje njeri te forte.
Faleminderit atyre qe me kane zili!
-Me bete te ndihem e veqante.
Faleminderit atyre qe me kane ne zemer!
-Me bete te ndihem e rendesishme.
Faleminderit atyre qe iken!
-Me mesuat qe asgje nuk zgjat pergjithmone.
Faleminderit atyre qe qendruan me mua!
-Me mesuat kush jane miqte e vertete.

[olsii]

Faleminderit atyre qe me urrejne!
-Me bete nje njeri te forte.
Faleminderit atyre qe me kane zili!
-Me bete te ndihem e veqante.
Faleminderit atyre qe me kane ne zemer!
-Me bete te ndihem e rendesishme.
Faleminderit atyre qe iken!
-Me mesuat qe asgje nuk zgjat pergjithmone.
Faleminderit atyre qe qendruan me mua!
-Me mesuat kush jane miqte e vertete.


Kjo me pelqen me shum, bravoo.

[erinda]

Faleminderit Olsi...por nuk jane krijimet e mia...i gjeta diku dhe i postova...flm gjithsesi...

[landi i]

E embla ime qe shtrire krejt nudo, ashtu siç m'a donte shpirti
e ne trup s'kish lene gje tjeter veç stolitve te saj tingelluese
e fort te çmuara qe i jepnin nje pamje e ajer teper triumfues,
te tille si ai i sklleverve te Moreve ne ditet e tyre me te lumtura....

E, kur keto stoli tunden e hidhen me nje zhurme tallese
ne nje bote vezulluese plot drite metali e zafiresh,
ndjej te hyj ne ekstaze e te humbas ne terrbim
mes gjerash ku tingujt perzihen ne drite e harrim...

E, ajo e shtire mbi divan, e dorezuar ne ledhka dashurie
qeshte krejt e leshuar e hareshem nga lumturia,
qeshte me dashurine time, te thelle e te embel si deti,
qe ngjitej drejt saj si dallga mbi shkembenj...

Me syte e saj çpues te ngulur mbi mua si nje tiger i zbutur
me pamje te perhumbur e enderrimtare merrte poza lozonjare
e me hidhte hidhte shigjeta shikimesh plot ledhka dashurie
e pamja e saj naive e sensuale shkriheshin plot nur e magji...

E barku i saj e gjinjte si dy fryte te virgjer eremire
dhe lleret dhe kembet dhe kofshet e baseni,
te lemuar si fildish, te valezuar si qafe mjelme
shfaqeshin para meje, mermer i paster e plot drite

Afroheshin e me perkedhelnin si Engjejt e se Keqes,
per te me prishur qetesine e prehjen e shpirtit tim,
per te me çoroditur e rrezuar nga ai Shkemb Kristal
ku isha ulur e prehesha i qete e vetmitar...