Mengjeset e mia tashme duken kaq te bukur me prezencen tende,
zgjohem me deshiren per te jetuar gjate dhe me gjate….eshte kaq bukur te dish se dikush diku larg eshte arsyeja e buzeqeshjes tende…
Nje dite me pyesin nxenesit e mi,mesuese cfare dhurate te te bejme per 7 Marsin, e habiur ju them,mesuesja juaj nuk do asnje dhurate,dua vec qe ju te mesoni shume dhe te beheni nxenes shume po shume te mire..eshte dhurata me e bukur per mua…
Buzeqeshen dhe me shihnin me dashuri,dhe ne vetvete me lindnin ide se cfare mund te organizoja dicka te bukur ate dite,qe te argetohen pa mas,
e ne mendime te tilla e zhytur thelle ne nje bote timen,me kujtoheshin serisht fjalet e tij,e shume e shume mendime me trazonin planin per organizimin per 7 Marsin,
ehhhhhh mendoja,njeriu ka vec nje tru,po perse vall zoti nuk beri disa qe te mos i bente lemsh gjerat ne koke,
dhe mendoja…duhet te besh dicka,fute trurin ne pune,sepse ata sy te vegjel e te bukur meritojne nje organizim te mire,ehhhhhhhhhh,serisht me vinin ne mendje fjalet e tij,me trazonin si ajo era qe vervit dallget ne breg.
Pa vete dije buzeqeshja,dhe dikush jasht nga dritarja e klases po me veshtronte,kishte kohe qe rrinte aty,rastesisht kthej koken dhe e pash si me inat,nje ndjenj inati qe nuk e di nga cfare me buroi…
I uli syt dhe e pash qe u largua,ashtu me buzeqeshje nen buze,ehhh mendova,a do kete ndonjehere njeriu ne kete bote pak privatesi,…….e pa mundur…….!
Pas disa momentesh degjoj nje trokitje ne dere,… u shtanga,ishte e njejta fytyre qe pash me pare,
fytyre e re mendova kush mund te jete,…… e hapa deren dhe me shume sjellje me ofroi doren,e pershendeta,me falni zoteri por nuk ju njoh,
qeshi dhe me shihte ne sy pa i shkeputur,ehhhhhhhhh cfare sikleti mendoja,dhe e pyes si mund t’ju ndihmoj?...jo nuk doja gje tha,erdha thjesht t’ju pershendes,
ehhhhh mendova, si mund te vij dikush pse i thot truri, vetem t’ju pershendes,kot pa lidhje,
jam nje i derguar nga Tirana per kontroll ketu tek ju tha,
o zot mendova,per pak sa nuk i ndeza nje shpull,nga qe erdhi thjesht per nje teken e tij,per te me pershendetur,nuk me pelqejne gjerat e till,njerez te pa njohur te shfaqen perpara syve te tu ashtu kot pa lidhje,
ah po kisha degjuar qe dicka te till i thash…
qeshi dhe tha,me lejoni t’ju pergezoj per moshen sepse jeni kaq e re dhe me nje perkushtim te madhe ndaj femijeve,kam degjuar per ju tha,
ula koken dhe doja te shmangia biseden me te,per momentin me erdhi nje justifikim I momentit,me falni I thash por I kemi oret e kufizuara dhe duhet te vazhdoj mesimin,
po po po,perseriti disa here,po po ke te drejte,vazhdoni ju…gjithsesi do degjohemi pasi do te me keni nje jave ketu tha dhe qeshi , dhe une qesha si me zor…nuk me vinte per te qeshur si t’ja beja,
iku dhe une ashtu si e ngrire ulem ne tavolinen time,pffffffff thash c’me ngaterroi mendimet,u ula serisht dhe mendoja serisht per te……..por kete here nuk buzeqeshja dot,
sepse isha e vetdijshme se nuk isha vetem,hahahahah,kishte vizitore verdall,si per cudi me erdhi ne mendje nje organizim shume i mire per te “vegjelit e mi’,
si per cudi shfletova diku per te gjetur nje fjale te tijen, e gjeta dhe puthja fort fort me dore ato germat e emrit te tij,si per cudi,ndihesha kaq mire,si kurr me pare,si kurr me pare…….