Neteve te mendoja shume gjate sikurse cdo second te jetes sime
Ngrihet here pas here nje mure I akullt mes nesh,dhe ftohe te gjithe ate ngrohtesi
E gjuaja murin me grusht,me forcen qe buronte prej shpirtit te zemeruar
E me pas ktheja koken dhe shija serisht fytyren tende,ti ishe kudo tek une,kudo me mua
Shihja se si syt e mi te kerkonin real,te gjalle,te te prekja se si perhumbja mes dhomes bosh
Shtrihesha dhe vendosja fytyren pertok,lotet qe binin mbi dyshemen e akullt ashtu pa jete!...
Ti ishe kudo rreth meje,vetem se une nuk mund te te prekja dot,te te flisja,e te me degjoje!
Bertisja mes heshtjes dhe dhembjes,ku je ti zemer ku je?.........
E ndjej se te mungoj sa dhe jeta sa dhe ajri qe merr frym
E serisht ja ku jemi .une ne kerkimin tend ..e ti zhytur thelle ne boten tende ..
Syt dhe floket me ishin lagur prej loteve,fytyren time e ndjeja te ftohte .trupin te ftohte
Terhiqem zvarr per pak rreze drite .deri sa arrij ne ballkon dhe shtrihem aty,sa gjumi me merr ashtu me lotet e ngrire nder sy si femije!
Per nje moment dielli ngrohu shpirti tim ..aq sa ne gjume te thelle me dergoi
Me mori me mendimin tek ti ..dhe serisht tek ti me zgjoi ..
-
Identifikohuni:
forum.lirenti.com
Pėrgjigju duke cituar mesazhin
Mesazhi origjinal i postuar nga Arjol
