Pejgamberi Muhamed në Bibël 1

[tetari]

Pejgamberi Muhamed në Bibël
Marrë nga libri "Çfarë Thoshte në të Vërtetë Jezusi" i Mishe'el el-Khadi





"Atyre që ua dhamë Shkrimet e njohin atë [Muhamedin] sikur që i njohin bijtë e tyre. Por, vërtet, një pjesë e tyre e fshehin të vërtetën ndërsa e dinë atë". [Kur'an, el-Bekare, 146]




Hyrje



"Ata që ndjekun të dërguarin, pejgamberin e pashkolluar, të cilin e gjejnë të përshkruar në Tora dhe në Ungjill tek ta. Ai i urdhëroi ata për atë që është e mirë dhe i ndaloi nga ajo që është e keqe. Ai i bën të ligjshme për ta të gjitha gjërat që janë të mira dhe ua ndalon atyre gjithë atë që është e ndyrë dhe i liron ata nga barra dhe zinxhirët që ata i mbartnin. Pastaj, ata që i besojnë atij, e nderojnë atë, e ndihmojnë, dhe ndjekun dritën që është zbritur me të, ata janë të suksesshmit". [Kur'an, el-A'raf, 157]



"Dhe kur atyre u erdhi një i dërguar nga Allahu, i cili vërtetonte atë çfarë gjendej tek ta, një grup nga njerëzit e librit hodhën pas shpines Librin e Allahut thua se [ai kishte qenë diçka që] ata nuk e dinin". [Kur'an, el-Bekare, 101]



"Dhe për shkak se ata thyenë besëlidhjen, Ne i kemi mallkuar ata dhe i kemi bërë të forta zemrat e tyre. Ata i ndryshojnë fjalët nga konteksti i tyre dhe harrojnë një pjesë nga ato". [Kur'an, el-Maide, 13]



Para se ta nisim këtë temë, më lejoni që së pari ta sqarojë një ide të gabuar. Shumë të Krishterë kërkojnë nga të gjithë muslimanët që ose ta pranojnë tërë Biblën, ose ta mohojnë tërë Biblën. Ndaj, ata nganjëherë hutohen me qëndrimin e një muslimani ndaj Biblës. Për këtë arsye, do të shpjegojë se si një musliman është i urdhëruar ta trajtojë Biblën.



Muslimanit i është thënë se Allahu i Gjithfuqishëm e zbriti një "Ungjill" në Jezusin, paqja qoftë mbi të. Kur'ani më pas vazhdon të përshkruajë se si njerëzimi e ndryshoi këtë "Ungjill" dhe e bastardoi atë. Për këtë arsye, Muhamedi u tha të gjithë muslimanëve që ta trajtojnë Biblën me respekt, meqë ajo nisi si fjala e vërtetë e Zotit. Muhamedi, paqja qoftë mbi të, u tha ndjekësve të tij se po që se ata do ta refuzonin tërë librin, atëherë ata do të mund t'i refuzonin fjalët që janë mbetur fjalë e vërtetë e Zotit. Ai u tha tyre se Kur'ani ka qenë zbritur për të "ndrequr" atë që ishte prishur nga njerëzimi në Bibël dhe që ta kthejë atë te mësimet origjinale të Zotit nëpërmjet "kujdestarisë" së vet. Ne lexojmë këtë në Kur'an:"Dhe ty [O Muhamed] ta zbritëm Shkrimin [Kur'anin] me të vërtetën, që vërteton çfarëdo Shkrimi që ka qenë përpara tij, dhe si një vështrues/korrigjues i tij. Pra, gjyko mes tyre me atë që ka shpallur Allahu, dhe mos ndiq dëshirat e tyre që janë larg nga e vërteta që të ka ardhur ty..." [el-Maide, 48]. Për këtë arsye, Muhamedi, paqja qoftë mbi të, i urdhëroi ata që ta pranojnë vetëm atë që është verifikuar me anë të Kur'anit dhe ta refuzojnë atë që është në kundërshtim me Kur'anin.



Muslimanët besojnë që "njerëzit e librit" në kohën e Muhamedit kishin qenë në pritje të një pejgamberi të ri, që do të vinte së shpejti. Ka shumë kallëzime që dëshmojnë për këtë. Ne na është thënë se Çifutët e Jethribit [qyteti i Medines] vazhdimisht u kërcënoheshin qytetarëve të saj Arabë me pashmangshmërinë e mbërritjes së tij dhe se ata do ta ndiqnin atë dhe do t'i vrisnin ata në mënyrë të ngjashme siç kanë qenë vrarë populli i A'adit dhe Iremit, dhe kjo qe një nga arsyet kryesore që Arabët e Jethribit ndoqën Muhamedin, paqja qoftë mbi të, aq shpejtë; që t'i mundnin Çifutët me të. Poashtu ka edhe rrëfenja të ngjashme, siç është rrëfenja e Selman el-Farisit, rrëfenja e murgut Bahira, dhe rëfenja e el-Nexhashit, mbretit të Etiopisë.



Ka shumë profeci për ardhjen e Jezusit, paqja qoftë mbi të, në Dhjatën e Vjetër. Shumë të Krishterë madje na kanë thënë që Bibla ka pofetizuar shumë gjëra që kanë ndodhur pas kohës së Jezusit, paqja qoftë mbi të, përfshirë papën dhe Israelin. Ndryshe nga Çifutët, muslimanët nuk kundërshtojnë profecitë e pohuara për ardhjen e Jezusit, paqja qoftë mbi të, meqë Kur'ani i urdhëron ata që të besojnë në të. Mirëpo, nëse i pyesim të Krishterët se a mund të gjejnë përmendjen e Muhamedit, paqja qoftë mbi të, në Bibël, përgjigja e menjëhershme është një "Jo!" e theksuar. Por, nëse Bibla ka profetizuar të gjitha këto gjëra tjera, atëherë duhet të pyesim: përse nuk ka absolutisht asgjë për të thënë rreth njeriut, i cili pa ndihmën e askujt bindi miliarda njerëz gjatë shekujve që të besojnë në lindjen e mrekullueshme të Jezusit, paqja qoftë mbi të, në porosinë e tij, në devotshmërinë dhe ndershmërinë e nënës së tij, Marisë, paqja qoftë mbi të, në mrekullitë e Jezusit, dhe në faktin që ai ishte një nga të dërguarit më të mëdhenj Zotit për të gjitha kohërat?



Nuk asnjë profeci të vetme në Dhjatën e Vjetër që përmend Jezusin, paqja qoftë mbi të, me emër. Mesia, i përkthyer si "Krisht", s'është emër. Ky është përshkrim, titull. Kjo do të thotë "i lyeri". Madje edhe "Jezus" s'është emri i vërtetë i Jezusit. "Jezus" është versioni i Latinizuar i emrit Hebrej "Jeshua", i cili është forma e shkurtuar e "Jehoshua" – Zoti shpëton. Kur të Krishterët pohojnë që një varg profetizon ardhjen e Jezusit, paqja qoftë mbi të, ajo çfarë ata bëjnë është krahasimi i përshkrimit të gjetur në atë varg për Jezusin, paqja qoftë mbi të, dhe nëse ai i përshtatet atij, atëherë ata thonë se kjo flet për të. Duke përdorur metodën e të Krishterëve, ne pohojmë që ka jo vetëm një, por më shumë se DHJETË vargje në Bibël që flasin për ardhjen e Muhamedit, paqja qoftë mbi të, si i dërguar i Zotit, porse komentuesit e mëhershëm nuk i kanë kuptuar ato [mu siç na thonë të Krishterët se Çifutët kanë bërë me profecitë e Dhjatës së Vjetër rreth Jezusit, paqja qoftë mbi të]. Lexuesi do të vërejë se në atë që vijon, vargjet janë shpjeguar shumë thjeshtë, duke përdorur domethëniet e dukshme të vetë fjalëve pa iu drejtuar domethënieve të detyruara abstrakte dhe metafizike për këto vargje. Këto vargje flasin rreth ngjarjeve kryesore, vendeve, dhe momenteve të rëndësishme në historinë Islame, si dhe rreth cilësive të Islamit dhe Muhamedit, paqja qoftë mbi të.



Disa njerëz besojnë që është e pamundshme për klerin e Krishterë që ta keqkomentojnë madje edhe një varg të vetëm të Biblës. Për këtë ne vetëm duhet të shikojmë prapa në një periudhë mjaft të vajtueshme në historinë e Krishtere. Një periudhë kur njerëzit qenë kidnapuar me forcë nga Afrika dhe janë shitur si robër për të jetuar jetët e tyre si shtazë, duke duruar varësi, torturë, dhe poshtërim. Të krishterëve të bardhë që shkojnë në kishë u është thënë se kjo ka qenë urdhër i Zotit dhe janë cituar vargjet si Gjeneza 9:25, Xhoshua 9:23, 1 Timoteu 6:1, dhe Titit 2:9. Kur të Krishterët nisën ta kuptojnë se kjo ishte një keqkomentim i vargjeve të Biblës, ata nisën luftën dhe i rrezikuan jetët e tyre me qëllim që ta shfuqizojnë robërimin. Asnjë njeri i ndershëm sot nuk beson që Zoti ka urdhëruar njerëzimin ta robërojnë një racë të tërë njerëzish vetëm për shkak se lëkura e tyre është e zezë. Por aso kohe, kjo ka qenë besimi i vendosur i masave dhe ka qenë besuar të jetë "frymëzimi' i Zotit.




Moisiu profetizon ardhjen e Muhammedit



Deuteronomi 18:18:"Unë [Zoti] do ta ngrisë ndër ta një pejgamber sikur ti [Moisi], dhe do t'i vendos fjalët e Mia në gojën e tij, dhe ai do t'u flasë atyre gjithë atë që do ta urdhëroj".



Ka shumë vargje në Dhjatën e Vjetër që profetizojnë ardhjen e Jezusit, paqja qoftë mbi të. Mirëpo, kjo s'është prej tyre. Kjo qartë mund të shihet në katër pikat vijuese:



a) Sikur Moisiu



Muslimanët besojnë në të gjithë pejgamberët e mëparshëm. Ata nuk bëjnë dallim mes tyre, e as që e vendosin ndonjërin mbi të tjerët në devotshmëri. Mirëpo, ata të gjithë janë njerëz, dhe si të tillë ata dallojnë nga njëri-tjetri në cilësitë e tyre. Le t'i krahasojmë këto cilësi:



1) Të Krishterët dhe muslimanët pajtohen që Moisiu dhe Muhamedi, paqja qoftë mbi ta, patën baballarë dhe nëna. Të dy ata poashtu besuan që Jezusi, paqja qoftë mbi të, pati vetëm nënë dhe jo baba. Ndaj, Muhamedi është sikur Moisiu, por Jezusi është ndryshe nga Moisiu.



2) Moisiu dhe Muhamedi, paqja qoftë mbi ta, u martuan dhe u lindën fëmijë. Jezusi, paqja qoftë mbi të, kurrë nuk u martua e as që pati ndonjë pasardhës. Ndaj, Muhamedi është sikur Moisiu, por Jezusi është ndryshe nga Moisiu.



3) Moisiu, paqja qoftë mbi të, qe pranuar nga Çifutët dhe deri më sot, si një popull, ata e pranojnë atë si pejgamberin e tyre. Muhamedi, paqja qoftë mbi të, qe pranuar nga populli i tij, dhe si një popull, mbi një miliardë muslimanë gjithandej botës e pranojnë atë si pejgamberin e Allahut. Jezusi, paqja qoftë mbi të, qe refuzuar nga populli i tij [Çifutët], siç thuhet në Biblën e vetë Krishterëve:"Erdhi ndër të vetët, e të tijtë nuk e pranuan". [Gjoni 1:11]. Ndaj, Muhamedi është sikur Moisiu, por Jezusi është ndryshe nga Moisiu.



4) Moisiu dhe Muhamedi, paqja qoftë mbi ta, qenë mbretër në Tokë në kuptimin që ata patën pushtet themelor të qeverisjes - pushtetin për ta zbatuar dënimin me vdekje. Kur Çifutët sollën përpara Moisiut Israilitin i cili kishte qenë zënë duke bledhur dru-zjarri në Sabath [e Shtunë e Çifutëve], Moisiu e gurëzoi atë deri në vdekje [Numrat 15:36]. Muhamedi, paqja qoftë mbi të, pati pushtet të ngjashëm. Kur një grua erdhi përpara tij të pranonte [pa dëshmitarë] se kishte bërë kurvëri, ai i dha asaj një shans që ajo të mendojë për seriozitetin e pohimit të saj dhe dënimin që ajo do ta pranonte. Kur ajo insistoi, ai urdhëroi që ajo të gurëzohej deri në vdekje dhe urdhëroi shoqëruesit e tij që ta respektojnë atë për pendimin e saj përfundimtar dhe të sinqertë. Jezusi, paqja qoftë mbi të, qartë hodhi poshtë pohimin që ai kishte mbretëri në tokë. Kur ai qe tërhequr zvarrë përpara Governatorit Romak, Pontius Pilat, me akuzën për rebelim, ai tha:"Jezusi përgjigji: Mbretëria ime s'është e kësaj bote. Po të ishte mbretëria ime e kësaj bote, ushtarët e mi do të kishin luftuar që të mos u bie në dorë judenjëve [Çifutëve]. Porse, mbretëria ime nuk është prej këndej" [Gjoni 18:36]. Jezusi, paqja qoftë mbi të, nuk do të gënjente për të shpëtuar. Pra, ai nuk pati mbretëri tokësore. Më tej, në Gjoni 8:1-7 lexojmë rrëfenjën e gruas, e cila ishte akuzuar për kurvëri nga Çifutët dhe sjellur përpara Jezusit. Ata shpresonin ta fusin në kurth atë ose duke e bërë atë që t'i kundërshtonte ligjet e Moisiut me mosgurëzimin e saj, ose duke e vendosur atë në një pozitë të keqe me perandorinë Romake duke e marrë ligjin në duart e tij dhe të urdhëronte që ajo të gurëzohej. Jezusi me zgjuarsi e nxorri veten nga ky telash duke i urdhëruar ata:"Ai midis jush që është i pamëkat, le ta gjuajë i pari me gurë atë". Kështu që gruaja qe liruar. Ndaj, Muhamedi është sikur Moisiu, por Jezusi është ndryshe nga Moisiu.



5) Moisiu dhe Muhamedi, paqja qoftë mbi ta, erdhën me një grupazh ligjesh të reja gjithëpërfshirëse për njerëzit e tyre. Jezusi, paqja qoftë mbi të, siç dëshmohet nga Mateu, pohoi të ketë prezantuar ligje të reja, por, se kishte ardhur ta restauronte ligjin e Moisiut dhe as mos të shtonte, as mos të heqte nga ai. Në Mateu 5:17-18 lexojmë:"Mos t'ju shkojë ndër mend se erdha për ta shlyer Ligjin ose Profetët! Jo s'erdha ta shlyej, por ta përkryej. Për të vërtetë po ju them: derisa të jetë qielli e toka, asnjë germë dhe asnjë presje nuk do t'i hiqet Ligjit, por do të zbatohen të gjitha". Ndaj, Muhamedi është sikur Mosiu, por Jezusi është ndryshe nga Moisiu.



6) Moisiu dhe Muhamedi, paqja qoftë mbi ta, vdiqën me vdekje natyrore. Jezusi, paqja qoftë mbi të, pohohet nga të Krishterët të ketë vdekur dhunshëm në kryqin. Ndaj, Muhamedi është sikur Mosiu, por Jezusi është ndryshe nga Moisiu.



7) Moisiu dhe Muhamedi, paqja qoftë mbi ta, janë të varrosur në tokë. Jezusi, paqja qoftë mbi të, pohohet nga të Krishterët të banojë në qiell. Ndaj, Muhamedi është sikur Moisiu, por Jezusi është ndryshe nga Moisiu.



Shumica e të Krishterëve pohojnë që Jezusi është Zot. Ndërkaq, asnjë i Krishter apo musliman nuk pohon që Moisiu apo Muhamedi ishte Zot. Ndaj, Muhamedi është sikur Moisiu, por Jezusi është ndryshe nga Moisiu.



9) Moisiu dhe Muhamedi, paqja qoftë mbi ta, nisën misionin e tyre pejgamberik në moshën katërdhjetë vjeç. Jezusi, paqja qoftë mbi të, e nisi në të tridhjetat. Ndaj, Muhamedi është sikur Moisiu, por Jezusi është ndryshe nga Moisiu.



10) Të Krishterët pohojnë që Jezusi, paqja qoftë mbi të, qe ringjallur pas vdekjes së tij. As muslimanët as të Krishterët nuk pohojnë që Moisiu apo Muhamedi qenë ringjallur. Ndaj, Muhamedi është sikur Moisiu, por Jezusi është ndryshe nga Moisiu.



Ka edhe pika tjera veç këtyre që do të mund të përmedeshin, por do të mjaftohemi me këtë tani për tani.




b) S'mund të jetë Çifut



Pra, a është Muhamedi, paqja qoftë mbi të, pejgamberi i vetëm i cili është "Sikur Moisiu"? Për shembull, çka në lidhje me Jezusin? Ne atëherë duhet të vërejmë se Jezusi, paqja qoftë mbi të, ishte Çifut, dhe Bibla saktësishtë mohon që ky pejgamber i pritur do të jetë Çifut. Ne na është thënë në Deuteronomi 34:10, vetë Moisiu thotë:"Dhe s'do të ketë më pejgamber sikur Moisiu në Israel". Ky pejgamber i pritur, ndërkaq, duhet të jetë "Sikur ti [Moisi]". Pra, ai do të vijë nga JASHTË Israelit.




c) Është nga vëllezërit e Çifutëve



Nëse ky pejgamber s'mund të jetë Çifut, atëherë çfarë po mbetet? Në këtë varg, Zoti i flet Moisiut, paqja qoftë mbi të, lidhur me Çifutët si entitet racor. Pejgamberi i pritur pohohet të mos jetë "nga Çifutët" apo "nga vetë ata" por "nga vëllezërit e tyre [të Çifutëve]". Kush janë vëllezërit e popullit Çifut? Çifutët janë bijtë e Jakobit, birit të Isakut, birit të Abrahamit. Vëllai më i vjetër i Isakut ishte Ishmaeli, babai i Arabëve. Kështu, vëllezërit e popullit Çifut janë populli Arab. Ky qëndrim përforcohet më tej nga përcaktimi vijues i "Vëllezërve" në Fjalorin Hebrenj të Biblës: "personifikim i një grupi fisesh, të cilët konsideroheshin si kusherirë të Israilitëve".




d) Vendos fjalët e Mia në gojën e tij



Po ta lexonim Kur'anin, do të gjenim se ai përmban shumë vargje ku qëndron "Unë jam Zoti juaj, pra më adhuroni" [Ta Ha: 14, el-Neml:9, el-Kasas:30], "Unë jam Zoti yt" [Ta Ha:19]. Këto vargje nuk paraprihen me "Dëgjova Zotin të thotë…", apo "Dhe Zoti tha…", apo thënie të ngjashme që do të ishin fjalët e një njeriu që transmeton fjalët e Zotit, por forma e tyre është e vetës së parë e cila flet për vetveten. As Muhamedi, paqja qoftë mbi të, as ndonjë musliman kurrë s'kanë pohuar që Muhamedi ishte Zot, ndaj Muhamedi po i fliste fjalët e Zotit me gojën e tij. Ngjashëm, ne mund të gjejmë në Kur'an më shumë se katërqind vargje të formës "Thuaj [O Muhamed]:…" Me fjalë tjera, Zoti i Gjithfuqishëm po i vendos fjalët në gojën e Muhamedit, paqja qoftë mbi të, dhe po e urdhëron atë që t'i thotë ato.



Të Krishterët pohojnë se Bibla ka shumë "autorë", dhe se ndërsa "frymëzimi" është nga Zoti, prapseprap, fjalët janë të njerëzve të vdekshëm.



Dr. W Graham Scroggie i Moody Bible Institute, Çikago, një nga misionet më me prestigj të Krishtere evangjelike, thotë në faqen 17 të librit të tij "Është prej njeriut, megjithatë hyjnore":



"…Po, Bibla është prej njeriut, ndonëse disa nga zelli që kishin, e që s'është në pajtim me diturinë, e kanë mohuar këtë. Këto libra kanë kaluar nëpër mendjet e njerëzve, janë shkruar në gjuhën e njerëzve, qenë punuar me pendë nga duart e njerëzve dhe mbartin në stilin e tyre cilësitë e njerëzve…"



Një tjetër dijetar erudit i Krishterë, Keneth Cragg, Peshkopi Anglikan i Jerusalemit, thotë në faqe 277 të libri të tij, "Thirrja e Minares":



"…Por jo edhe Dhjata e Re… Në të ka përmbledhje dhe montim; ka kopje dhe dëshmitar për të zgjedhur. Ungjijt kanë kaluar nëpër mendjen e kishës prapa autorëve. Ata paraqesin përvojë dhe histori…"



Kur'ani, ndërkaq, është edhe frymëzim i Zotit edhe fjalët fizike të Zotit. Një shembull i kësaj është një mësues i cili dërgon dy studentë për t'ua mësuar të tjerëve atë që kanë mësuar nga ai. Të parit i është thënë: "t'i mësosh ata çfarë të kam mësuar unë ty", ndërsa të dytit i është dhënë një libër mësimor i shkruar nga mësuesi i tij dhe i thuhet të lexojë fjalë-për-fjalë nga ky libër dhe mos të thotë gjë nga dëshira e tij. I pari do t'i bartë mendimet e mësuesit; i dyti do t'i bartë mendimet dhe fjalët e tij.



Kjo çështje bëhet e qartë kur të studiohen, për shembull, përshëndetjet personale të Palit dhe shokëve të tij në fund të Titit [3:15], 2 Timoteu [4:19], 1 Selanikasve [5:26]…etj. Këto fjalë s'janë fjalët e Zotit, por përshëndetjet personale të Palit dhe shokëve të tij. Ka edhe shumë shembuj të tillë që gjenden në Bibël. Kur'ani nuk përmban të tilla vargje nga Muhamedi, paqja qoftë mbi të. Fjalët e Muhamedit, paqja qoftë mbi të, janë përmbledhur në një referencë krejtësisht të ndryshme nga Kur'ani të quajtur "Suneti". Ne vërejmë nga tërë kjo se madje edhe vetë Kisha nuk pohon që Bibla është fjala fizike e Zotit, por "frymëzimi" i tij [mësimet e Tij] nëpërmjet fjalëve të njerëzve. Kur'ani, ndërkaq, është fjala e vërtetë e Zotit.



"Dhe [përkujto] kur Abrahami dhe Ishmaeli po ngritnin themelet e Shtëpisë [Kabes në Meke], [duke u lutur]: O Zoti ynë! Pranoje nga ne [këtë shërbim]. Vërtet! Ti, vetëm Ti, je Dëgjuesi, i Dijshmi. Zoti ynë! Na bëj të nënshtruar ndaj Teje dhe [bëj] nga pasardhësit tanë të nënshtruar ndaj Teje, dhe na i trego mënyrat e adhurimit, dhe ji i butë ndaj neve. Vërtet! Ti, vetëm Ti, je Përdëllyesi, i Mëshirshmi. Zoti ynë! Dërgo midis tyre një të dërguar nga vetë ata, i cili do t'ua recitojë atyre vargjet e Tua, dhe do t'i instruktojë në Libër dhe urtësi dhe do t'i pastrojë ata. Vërtet! Ti, vetëm ti, je i Fuqishmi, i Urti. Dhe kush dëshiron tjetër veç shtegut të Abrahmit përveç atij që e mashtron vetveten? Vërtet, Ne e zgjodhëm atë në këtë botë, dhe vërtet, në jetën e përtejme ai do të jetë midis të drejtëve. Kur Zoti i tij i tha atij: Dorëzohu! [në kuptim të plotë: ji musliman], ai tha: Unë i jam dorëzuar [jam bërë musliman] Zotit të krijimit". [Kur'an, el-Bekare:127-131]




Paralajmërime serioze për të gjithë ata që nuk e ndjekun atë



Pra, çfarë t'u themi atyre që thonë:"Jezusi na ka paguar. Ne s'kemi nevojë të ndjekim ndonjë pejgamber të ardhshëm?" Pas vargut të sipërpërmendur të Deuteronomisë, vetë Zoti kërcënohet me dënim të ashpër kundër të gjithë atyre që nuk ndjekun këtë pejgamber të pritur. Në Deuteronomi 18:19 lexojmë:"Dhe do të ndodhë që kushdo që s'do t'i dëgjojë fjalët e Mia, të cilat ai do t'i flasë në emër Timin, Unë do ta marrë në përgjegjësi". [Në disa përkthime:"Unë do të jem Hakmarrësi"]



Ne do të donim që lexuesi të mbajë në mend që Muhamedi, paqja qoftë mbi të, kurrë në jetën e tij nuk ka pohuar se Kur'ani ishte fjala e tij, por fjalët e Zotit. Kur muslimanët lexojnë një kaptinë të Kur'anit, ju do të gjeni se ata gjithmonë e nisin recitimin e tyre me fjalët:"Në emër të Zotit, Përdëllyesit, të Mëshirshmit". Kur'ani përmban 114 kaptina. Po t'i ndiqnim sipas radhës, do të gjenim se kaptina e parë, kaptina e dytë, kaptina e tretë, dhe kështu me radhë, të gjitha fillojnë me fjalët "Në emër të Zotit, Përdëllyesit, të Mëshirshmit" [pa përjashtime]. Në anën tjetër, ne gjejmë se shumica e të Krishterëve nisin me "Ne emër të Atit, të Birit dhe të Shpirtit të Shenjtë". Pra, jo vetëm Muhamedi, paqja qoftë mbi të, por të gjithë muslimanët në përgjithësi i recitojnë fjalët e Zotit në emër të Tij. Vërtet, Kur'ani madje edhe vërteton paralajmërimin e njëjtë të Deuteronomisë:"Dhe kushdo që kërkon tjetër veç Islamit për fe të tijën, ajo kurrë s'do të pranohet nga ai, dhe në jetën e përtejme do të jetë ndër ata që kanë humbur". [A'al Imran:85]