Pejgamberi Muhamed në Bibël 2

[tetari]

Pejgamberi Muhamed në Bibël
Marrë nga libri "Çfarë Thoshte në të Vërtetë Jezusi" i Mishe'el el-Khadi





Referencat ndaj Moisiut, Jezusit dhe Muhamedit me këtë renditje:



Deuteronomi 33:1:"Dhe ky është bekimi me të cilën Moisiu, njeriu i Zotit, i bekoi fëmijët e Israelit para vdekjes së tij. Dhe ai tha: Zoti erdhi nga Sinai, u ngrit nga Seiri, shkëlqei nga kodra Paran, dhe ai erdhi me dhjetë mijë shenjtorë: nga dora e tij e djathtë, një ligj të jashtëzakonshëm për ta".



Kjo është një seri kronologjike e pejgamberëve, e cila është kallëzuar nëpërmjet referencave ndaj vendeve. Kjo profeci transmetohet në fund të Deuteronomisë bashkë me rrëfenjën e vdekjes së pejgamberit Moisi, paqja qoftë mbi të. Ishte një bekim dhe përgëzim i dhuruar nga pejgamberi Moisi ndjekësve të tij mu para vdekjes së tij. Kjo është menduar t'u japë shpresë ndjekësve të tij me rastin e vdekjes së pejgamberit të tyre, se Zoti s'po i braktis ata, madje më e mira akoma ka për të ardhur, dhe se Ai do të vazhdojë ta bekojë njerëzimin me udhëzimin dhe dritën e Tij.



Sinai i referohet Moisiut, paqja qoftë mbi të. Është një referencë e qartë ndaj kodrës Sinai, ku Moisiu pranoi shpalljen e tij [Ekzodus 19:20]. Seiri i referohet Jezusit, paqja qoftë mbi të. Kjo zakonisht është e lidhur me zinxhirin e maleve në Perëndim dhe Jug të Detit të Vdekur, duke u shtrirë nëpër Jerusalem dhe Betlehem, vendlindjen e Jezusit, paqja qoftë mbi të. Më vonë është zgjatur për të përfshirë malet e anës Lindore poashtu [Fjalori i Biblës, John L. Meckenzie, S.J., f.783]. Sidoqoftë, Seir poashtu identifikohet me kufirin Verior të territorit fisnor të Xhudas dhe zakonisht me Sarisin afër Keslas [Shesalon], mezi nëntë milje në Perëndim të këtyre dy qyteteve [Fjalori Biblik i Idermanit, nga Allen C. Myers, f.921-922, dhe Fjalori Biblik i Përkthyesit Gojor, V4, f.262]. Pejgamberi Moisi, paqja qoftë mbi të, kurrë gjatë jetës së tij s'ka hyrë në Palestinë, dhe si rrjedhim kjo s'mund t'i jetë referuar atij.



Siç pamë tashmë në seksionin 6.5, Parani i referohet qytetit të Mekes në Gadishullin Arabik. Vendi i shkretë i Paranit është vendi ku gruaja e Abrahamit, Hager, dhe biri i tij më i vjetri, Ishmael, u vëndosën në shkretëtirën Arabe. Veçanërisht, Meka. Meka, natyrisht, është kryeqyteti Islam dhe vendlindja e Muhamedit, paqja qoftë mbi të. Kodra Paran është një zinxhir malesh po në atë rajon, të cilin Arabët e quajnë "Malet Seruet". Muhamedi, paqja qoftë mbi të, së pari u bë pejgamberi i Islamit në shpellën Hira, që gjendet në këto male. Jezusi kurrë në jetën e tij s'ka udhëtuar për në Paran. Muhamedi, ndërkaq, ishte lindur aty. Ai vdiq aty. Dhe, ai ishte kryeqyteti i fesë Islame aso kohe dhe sot. Të gjithë pejgamberët e Biblës, përfshirë Jezusin dhe Moisiun, erdhën ose nga Palestina, ose nga Babilonia. Asnjë pejgamber i Biblës kurrë s'erdhi nga qyteti Arab i Paranit [Meke]. Pejgamberi Muhamed, paqja qoftë mbi të, është i vetmi pejgamber i Zotit që ndonjëherë ka përmbushur këtë profeci.



Poashtu lexojmë në vargun 33:2 se një ligj i jashtëzakonshëm do të dalë nga dora e djathtë e pejgamberit nga Paranit. Referenca ndaj "së djathtës" i referohet forcës, drejtësisë, dhe udhëzimit. Në Islam, të gjitha veprat e pastra dhe të ndershme kryhen me dorën e "djathtë" [ngrënia, përshëndetja me dorë, etj.], ndërsa të gjitha veprat e pista apo të padëshirueshme kryhen me dorën e majtë [larja e pjesëve intime, marrja e plehrave, etj]. Në Kur'an, të mirët përshkruhen në Ditën e Gjykimit sikur pranojnë librin e tyre të veprave me dorën e "djathtë" të tyre, ndërsa të këqijtë e pranojnë të tyren me dorën e "majtë". Kjo mund të shihet për shembull në kaptinën el-Haka [Kur'an 69:13-37]. Ky qëndrim i përgjithshëm bartet në Bibël poashtu. Ne lexojmë:



"Frazat Biblike që i referohen dorës së djathtë, pasqyrojnë një qëndrim kulturor e njerëzor të përhapur, domethënë njohja se për shumicën e njerëzve dora e djathtë është edhe më e fortë edhe më e aftë se e majta, dhe është dora me të cilën ndërmerren shumë punë instiktivisht…Eccl.10.2 lidh 'zemrën e urtë të njeriut' me dorën e tij të djajthtë, dhe 'zemrën e të marrit' me të majtën e tij. Kur Biri i Njeriut ndanë dhentë nga dhitë në Gjykimin e Fundit, të mallkuarve 'në dorën e majtë' ai u thotë, 'Ikni prej meje, të mallkuar, në zjarr të pasosur', [Mat. 25:41] …Dora e djathtë shpesh përmendet si një simbol i fuqisë, si për qeniet njerëzore, ashtu edhe antropomorfikisht për Zotin [p.sh. Job 40:14; Isa. 48:13]" Fjalor i Traditave Biblike në Literaturën Angleze, David Lyle Jeffrey, f.442.



Ligji i jashtëzakonshëm që do të dalë nga dora e djathtë e pejgamberit nga Parani, do të jetë ligj i ri për fëmijët e Israelit, jo i njëjti që ata kishin qenë duke e praktikuar në kohën e Moisiut, paqja qoftë mbi të, dhe më vonë. Kjo qëndron nga logjika e thjeshtë: nëse unë tashmë posedoj diçka, atëherë si mund të them që fqiu im do t'ma sjell "mua" këtë të njëjtën "diçka" që tashmë e posedoj. Në një rast të tillë, ai do të kishte "sjellur" asgjë, dhe do të kishte qenë më e logjikshme të thuhet ai do ta "vërtetojë" ligjin që ka ekzistuar përpara. Asnjë pejgamber i Biblës ndonjëherë gjatë jetës së tij as nuk ka ardhur në Paran, as nuk ka predikuar zëvendësimin e ligjit të Moisiut, paqja qoftë mbi të. Madje edhe Jezusi, paqja qoftë mbi të, erdhi për ta vërtetuar dhe përforcuar ligjin e Moisiut [Mateu 4:17-19], siç shpjegohet në detale në kaptinën e parë. Muhamedi, paqja qoftë mbi të, është i vetmi pejgamber i Zotit i cili përmbushi këto dy kërkesa.



Mirëpo, nëse shikojmë për së afërmi, do të gjejmë se profecia përmban edhe një kërkesë. Ajo na tregon që ky pejgamber nga Parani, i cili do ta sjellë një ligj të jashtëzakonshëm të ri, do të vijë me 10, 000 shenjtorë. Prapë, dy vjetë para vdekjes së pejgamberit Muhamed, në vitin 630 e.s., ai udhëqohi 10, 000 ndjekës të tij për në fitoren e fundit dhe vendimtare kundër paganëve të Mekes. Kjo ishte një nga fitoret më të qeta në tërë historinë. Muslimanët morën Meken, kryeqytetin e Arabisë pagane, pothuaj pa asnjë viktimë të vetme. Me të hyrë në Meke si fitues, Muhamedi nuk i mori banorët e saj si robër lufte. Ndonëse këta njerëz kishin qenë duke torturuar dhe vrarë shoqëruesit e tij dhe vetë atë për vite të tëra, ai urdhëroi që ata mos të torturohen dhe mos të bëhet hakmarrje kundër tyre. Madje, ai i liroi të gjithë. Shumica e tyre hynë në Islam.



Prapë, gjejmë se pejgamberi Moisi, paqja qoftë mbi të, kishte caktuar shtatëdhjetë ndjekës të afërt e të devotshëm [Ekzodusi 24:1-9, Numrat 11:16-25]. Jezusi, paqja qoftë mbi të, kishte caktuar njëmbëdhjetë ndjekës të afërt e të devotshëm [po ta përjashtonim Xhudan], siç shihet në Mateu 10:1-5, Marku 3:14-19, etj. Pejgamberi Muhamed, prapë, ishte i vetmi që përmbushi këtë kërkesë. Mr. Kais el-Kalbi shtron pyetjen:



"Kur ky varg, Deut 33:2, qe përkthyer nga Hebraishtja në Anglisht, fraza '10, 000 shenjtorët' qëllimisht është ndryshuar në 'lugina e shenjtë', përse?" Kais el-Kelbi, Pejgamberi Muhamed, Pejgamberi i Fundit në Bibël, botimi i tretë, f.231-232.



Formulimi poashtu bart këtë seri kronologjike të pejgamberëve. Erdhi: mbërritja e diellit në mëngjes. U ngrit: sikur drita e agut. Shkëlqei: Dielli i mesditës, i cili e ndriqon Tokën nga Lindja në Perëndim. Islami vërtet shkëlqei gjithandej tokës sikur dielli i mesditës. Ai llogaritet të ketë 1.2 miliardë ndjekës kudo në botë, dhe është feja me rritjen më të shpejtë në botë sot.



"Në këtë ditë, Unë kam përsosur fenë tuaj për ju, kam plotësuar dhuntinë Time ndaj jush, dhe kam zgjedhur për ju Islamin si fe tuajën". [Kur'an, el-Maide:3]