ZOT....!
Me krijove me miresine Tende...
Me lejove te shijoj bukurite e natyres....
me lejove te eci mbi toke...
me dhe mundesine te shikoj horizontet e bukura...
... me bere te thith ajrin e paster te mengjeseve..
te prek vesen mbi lulet e kopshteve te bukura....
Je ti Ai i Cili me lejove te shijoj Krijimin Tend..
Te loz me shoke....
te ndjej perkedheljet e prinderve...
te them fjalen Nene...
te jetoj ne krahet e Babait...
te ndjej ngrohtesine miqve...
te eci...
te flas...
te shikoj....
Dhe te gjitha keto fale Teje o Miresi dhe Meshire per cdo njeri..
Por Ti krijove dhe semundjen....
Krijove vuajtjen....
krijove dhimbjen...
i krijove te sprovosh se sa mund te duroje njeriu...
Eh..Njeriu....duket i dobet....
Por ka nje force te brendshme qe vec Ti e din se sa e madhe eshte....
Ka kohe qe nuk mundem me te eci....
Ka kohe qe nuk po mundem me te luaj me shoke....
Nuk mund te dal me prinderit..
Prinderit......
Sa mahnitese kjo fjale....
Te mahnit forca e tyre ...
edhe pse dhimbja e tyre eshte tejmase e madhe perseri ata kan force ta fshehin perpara femijes....
kane force te fshehin dhembjen dhe te nxjerin ate pak buzeqeshje qe mund te gjendet ne zemren e tyre...
sepse te shohesh femijen ne karroce duke u perpelitur nga dhimbjet....
eshte e tmerrshme....
Asnjehr nuk e dime se cmund te na ndodhi...
sot jemi ne kembe....
neser te paralizuar e ne karroce...
sot duke qeshur mes miqve...
neser duke u perpelitur ne shtrat....
ku nuk do mund te ndjesh me arome gezimi...
sepse trishtimi dhe dhimbja te kane mbuluar...
o Zot.....
me ka mar malli te eci....
me ka mar malli te shkoj ne faltore....
Me ka mar malli te rri mes shokesh mes vellezerish...
Kam harruar shijen e hapave...
kam haruar shijen e buzeqeshjes...
me mbeten vec kujtime...
dua te hedh nje hap....
dua te ndjej nje prekje...
dite te numeruara....
fat i shkruar...
Jete e caktuar...
Por nuk trishtohem....
Sepse jeta eshte dhurate nga Zoti....
Dikush jeton me gjate...
e dikush jeton me pak...
dikush jeton ne lumturi...
e dikush nuk e njeh kete fjale....
Shprese shprese shprese...
Shprese se ndoshta kjo eshte ne te miren time...
dhe vajtim nese eshte ne te keqen time...
O Zot nese eshte me mire te vdes, merma jeten sa me shpejt...
nese eshte me mire te jetoj, ma largo mundimin....
me ler te eci....
me ler ti fshi lotet ne faqe nese time... babait tim.. motres time... velezerve te mi....
Nuk e di sa do zgjasi...
por di qe nena nuk me la dhe nuk do me ler kurr vetem....
Eja nena ime prane meje..
te kam dheme shum mundime..
shum lot...
mi bej hallall te gjitha....
me hapat e tu me bej te ndjej edhe nje her flladin e eres ne fytyren time....
Ju dua te gjitheve....
Sot jam...
Neser ndoshta nuk do te jem....
Nje fjale po ju them...
Jeta eshte dhurate e Zotit...
Madherojeni per cka ju dha...
Por mos harroni dicka...
Sot jeni.... Neser ndoshta jo me.....!