Isha duke menduar... T'i shkruaj dy fjale (te cilat ne fakt eshte me mire kur i shpreh, se sa kur i mban brenda!) apo jo... Si perfundim, qysh po shihet tash thash po shkruj dicka...
E di? Te ndodh ashtu ne jete, kejt papritur, Zoti ta sjell 1 njeri i cili ta ndryshon boten... Edhe ti nga befasia e madhe, nuk din si te veprosh? Gabon, thua fjale pa vend, ben veprime te pakontrolluara 100%, e lendon personin ne fjale dhe prap ne fund ndalesh dhe mendon: Pse more veprova kshtu? Nuk duhej kshtu!! Epo kjo osht ajo dicka brenda nesh, te cilen nuk mund ta kontrollojme sipas deshires... Thash "gabojme", edhe kjo qe e nisa ka shum lidhje me "gabimet"!
Dikush thot fal sa te mundesh se jetes nuk i dihet... Dikush tjeter thot injoroi... Mos u merr me to fare... Secili e ka opinionin edhe mendimin e vet, si i sheh gjerat. Une, jo qe jam ai perfekti edhe po dal ndryshe nga te tjeret, po mendoj qe duke u nisur nga fakti qe jemi njerez dhe te gjith gabojme, duhet marre ne konsiderate edhe gabimet e dikujt tjeter qe i ben...
Njeriu nga1her mundohet qe mos ta lendoje dike dhe ashtu, duke u munduar ne menyren e vet, e lendon ate person edhe me shum se sa do kish menduar! Por problemi qendron tek fakti, qe askush nuk e kupton tjetrin po nuk qe me te, afer tij, ta shohe, ta kuptoje cfare po mendon ai, cfare periudhe po kaon ai ne koken e tij, cfare mendimesh e fjale e gjera te tjera po i sillen perrreth etj etj etj... Dhe pastaj, mund t'i gjykosh veprimet e tij drejt!
Personalisht, nuk kam besuar as1her tek FATI! Nuk kam besuar as1her derisa fati me t'ver8 me zgjodhi mua! Me zgjodhi mua me dicka qe njeriut i ndodh vetem 1 her ne jet! E kjo dicka, qe ne fakt nuk eshte objekt! Eshte Ajo! Ajo qenia e personit tjeter, gjysma tjeter e imja, ajo qe gjate gjith kesaj kohe e ndjeja qe do e plotesonte mungesen qe ndodhej diku aty ne zemer, ne trup, ne anen e majte te trupit, permbushja shpirterore, trupore, mendore e te gjitha me 1 fjale! Eshte Ajo DHURATA qe Zoti ma beri mua e un nuk dita ta mirepres! Jo qe jam mosmirenjohes, assesi!! Por arsyet ishin ato me lart... Sa shum do doja ta ktheja kohen mbrapa, sa shum do doja t'i ktheja mbrapsht ato dhimbje, vuajtje e lot qe shkaktova... sa shum do doja te isha prap ne fillim me TY!
Por ja qe fatkeqsisht koha nuk kthehet... Gjithcka mund te bejme, eshte te mundohemi t'i permiresojme gabimet, te kerkojme falje, te jemi te sinqert, t'i pranojme ato sic jane dhe te mundohemi te bisedojme, pa inat, pa nervoze, t'i shohim gjerat pak me larg prej kembeve tona...
Kete po mundohem ta bej edhe une, edhe pse ndoshta jo ne menyren e duhur (ngaqe rrethanat jane sic jane dhe mundesite e vogla per me shum...) po mundohem t'i permiresoj gabimet, jo t'i fshij ato, por t'i permiresoj!
Nuk pres te kthehesh sikur te mos kishte ndodhur asgje... Te me afrohesh me krahet hapur dhe eja se filloi jeta per ne prap... Jo jo! Thjesht, po mundohem te reflektoj miresine, te shpreh ngadale ate cfar kam brenda, te tregoj qe jam i vetedijshem per cdo gje! Po i shikoj gjerat me mire, jam me i pjekur dhe e di se cfare dua! Kete ne fakt e kam ditur gjithmone, por aty frikerat, dyshimet e pasigurite e mija vinin nga shum faktore te cilet nuk mund t'i spjegoj 100% sakte...
Jetes nuk i dihet, veē e di 1 gje t'sigurt, dua te jem prap me ty, sepse jeta eshte e shkurt!
Ti, ishe, je dhe do te jesh gjithmone Ajo qe Zoti te dergoi tek un si dhurate dhe nje Dhurate nga Zoti kuptohet cilat vlera i ka!
Ti dhe vetem ti je i vetmi njeri qe flen ne mendjen dhe zemren time! Nuk kalon kurr as1 dite pa menduar per ty!