Shiu filloi te trokas serisht…ndoshta kjo do te jete e shpesht tashme…dimri dalengadal po hap dyert e tij...me nje rreze dielli qe do shihet edhe me rrall…
Qytetin e pershkrova me makin sot…ndoshta disa km me larg…e duke ecur mes mendimesh qe kane filluar te me mbysin ndjeshem qenien time…
Shpesh nuk te ofrohet asgje…shpesh te ofrohet gjithcka…shpesh…shume shpesh…pak nga te dyja…jeta keshtu eshte ne fund te fundit…
Kisha nevoj te shkoja larg…qe me hapa te zakonshem nuk mund te ndodhnin…ndaj mora celsat dhe eca…drejt nje qyteti qe perhere me ka dhuruar nje qetesi…reflektim…gjithcka qe me duhet…por fatkeqesisht…gjithcka positive do ta lija aty…pa mundur dot ta merrja me vehte…
Thell Brenda meje kisha pak kohe qe ndihesha e cuditshme…dhe sigurisht megjithse me nje vendim te marr nga une…pa llogaritur me asgje..asnje…vetem nje ego timen…nje realizim timin…kaq te enderruar nga une…
Ndoshta thell Brenda meje nuk duhet te jem e trishtuar…une nuk kam arsye per te qene keshtu…une duhet te jem shume e gezuar madje…mirpo ende nuk kam kuptuar se cfare me pengon te jem e gezuar…pasi endrra ime e hershme…lotet e mi…vuajtjet e mia…ankthi…stresi…mori fund…une presupozohet te jem e lumtur…cfare ndodhi?...cfare u thye Brenda meje qe nuk mund te ndihem keshtu?...
Zot me fal…ti qe me lexon shpirtin me fal…sepse eshte mekat te ndihem e trishtuar….une nuk ka arsye te ndihem keshtu….ti me dhurove dicka qe kam enderruar gjate…dhe nuk ishte aspak ne kohen e duhur…ma dhurove pikerisht kur une e mora ate vendim…vetem se ndoshta nuk u mendova gjate…kur I thash “Po” ketij drejtimi…
Ah,ky shi I sotem me shtrengoi shpirtin…dhembjen e pa ze me nxori Brenda meje…
Ku ishin ata njerez kur pergjerohesha per dashurine e tyre?....eee?....me mbyllen dyert…me lane jashte pa arsye….
Qaja…vuaja…bertisja si e marr…se cfare gabimi bera qe me lane balcamosur keshtu…
Fillova ta shihja jeten me tjeter sy…u inatosa me te gjithe…nuk doja asgje…asnje…dhe I thash stop gjithckaje…
I thash vetes tani mundohu te qetesosh ujrat e jetes tende…me qetesi…me bashkepunim…me mirkuptim…sepse pa varsisht te gjithave…perkrah teje ke nje bashkeshort qe te do…qe pa varsisht kapricove…nervave…ftohtesise tende…ai te do…dhe te ka qendruar afer me shume se cilido njeri ne jete….
Gezohej te te shihte te qeshur…dhe arsye te ishte vetem ai…te telefononte c’do kohe dhe te pyeste nese je mire…te pyeste nese ke ngrene….te ndiqte ne c’do hap dhe nuk u lodh asnjehere te te tregonte se sa te do…pa varsisht kokfortsise tende…
Te merrte kudo qe te ishe dhe te ofronte dreke…darke…surpriza pa fund…vetem qe ti…te ndiheshe mire…dhe te bindeshe se me shume se ai nuk te do asnje…
Qante pas teje kur me trurin bosh vendosje te ikje…
Kudo ku shkonte te merrte me vehte…dhe krenohej qe ishe e tij…te perqafonte,puthte pa pyetur nese rreth jush kishte njerez…atij nuk I interesonte asgje vec teje…
Dhe ti cfare e dashur vajze?...oh,ti kishe mbetur me kohen pas…qe nga disa veprime te pa pjekura te moshes se tij…ishte sjell gabimisht,pa drejtesisht me ty…dhe ti nuk ja falje…vazhdon te mos e falesh…kjo ndoshta te ka penguar te mos e shohesh me syrin qe duhej ta shihje…
E nje dite te bukur vjeshte ti e sheh me vemendjen me te madhe ashtu ne sy…duke menduar mijra gjerat qe cmendin koken tende…te pa lodhur nga mendimet…
I thua se “pranoj” pranoj per gjithcka qe bene te ndihem mire…te realizoj egot e mia…dhe te mendosh se vitet ikin…nuk ka me asnje kthim pas…dhe jeta nuk ka mundur te te ofroj asgje me…
Dashurit kthyen krahet….te vran zemren…dhe e gjitha stopohet ketu…
Jeten duhet ta pranosh sic te vjen ndonjehere….dhe nese nuk vjen sic do….levizi ti disa gur nga vendi…
Ai pastaj nga pergjigja jote te fluturon ne qiell…eshte njeriu me I lumtur ne toke…nuk di me cfare te beje qe ti te bindesh se me nje vendim ti sapo e bere njeriun me te lumtur ne bote…dhe jo vetem ate…por edhe vetes I dhe shpres…se me ne fund te kesh nje arsye se perse te jetosh….nje arsye te vertet madje….
Dhe ditet ecinin pa kuptuar…endrrat dhe deshirat filluan te zgjohen praktikisht Brenda teje…jo me iluzion…gjithcka po behej e prekshme…reale…vetem se diten qe vertet do ta kuptoje se ishte e till…do vdisje pa pritur…
Nuk ishte ajo cfare kishe enderruar…momenti magjik….ishte aspak magjik…ti ne ate moment kuptove se duhet te mbyllesh gjithcka per t’iu kushtuar dicka-je…tjeter...
Kete nuk e kisha menduar…mendoje vetem pozitivisht…vetem gezimin tend…dhe harrove se gezimi nuk mbetet vetem aty…por tek burimi qe do ti mungonte zemres,jetes….ajrit tend…
Tashme ti I kishe hapur deren dickaje e dashur vajze….por ja mbylle dickaje tjeter…qe ka qene me e fort se ti….ka qene me e madhe se ty…tashme jeta jote po fillonte te gjysmohej vertet…te coptohej….gje qe doli jasht parashikimeve te tua…
Kam arsye te jem e lumtur e gezuar zoti im?...
Sepse une thell Brenda meje e ndjej se duhet te kem…madje eshte dicka pertej meshkujve…pertej c’do dashurie…pertej gjithckaje…
Une zoteroj tashme aftesine te jem sic dua…me te vetmen krijes Brenda meje…qe ka filluar te pulsoj…
Nuk di cfare do te ndodhe neser zoti im….sot me dhuro jete,forc,optimizem ta perballoj kete…me dhuro ngjyra te jetoj momentin…te shijoj momentin…une duhet te jem nje nder femrat me te lumtura ne bote…une keshtu duhet te jem…apo jo?...
Oh,pse keto dreq mendimesh…nuk me lene te qete?...perse valle?...
-
Identifikohuni:
forum.lirenti.com
Përgjigju duke cituar mesazhin
Mesazhi origjinal i postuar nga Arjol
