Franz Kafka

[kuklla]

Franz Kafka lindi në Pragë, të Austro - Hungarisë sot Republika Çeke më 3 korrik, 1883 dhe vdiq më 3 qershor, 1924 në Vjenë të Austrisë. Ai ishte një nga shkrimtarët e historive të shkurtra, dhe romancierët më të mëdhenj të gjuhës gjermane të shekullit XX, trupi i shkrimit i të cilit ishte i vetëm në llojin e tij. Shumica e shkrimeve të tija mbetën të pambaruara dhe u botuan pas vdekjes së tij, megjithëse dëshira e tij ishte që ato të asgjësoheshin - janë bërë ikona në letërsinë e Perëndimit.

Pjesa e tij më e njohur përfshin një tregim të shkurtër me emërtimin Die Verwandlung (Metamorfoza, Shnderrimi) dhe romani i tij i pambaruar Der Prozess (Gjykimi) dhe Das Schloß ("Kështjella"). Mbiemri "kafkor" ka hyrë në përdorim të shënojë rrethanat e rëndomta te llojit absurd dhe surreal zakonisht të gjetura në veprat e Kafkës.

[kuklla]

Disa nga veprat qe mund te shtjellojme dhe te perkthyera ne shqip jane: "Procesi", "Metamorfoza", "Keshtjella" ne formen e romanit por dhe nga proza e tij e shkurtet ne formen e tregimit. Disa nga tregimet e tij jane leksion akademik ","populli i minjeve ',"Barbaret " etj. Fatkeqesisht veprat e tij jane ne shumicen e tyre jane te humbura dhe per me teper nga vet deshira e autorit per ti asgjesuar ato. Kryesorja cka mund te filloje nje analize per kete shkrimtar eshte venia re e nje ndryshimi rrenjesor te formes ne vepren e tij dhe ne permbajtje. Ai shpesh perdor nje forme te vecante dhe te thate simbolike ku majmunet flasin njerezit transformohen , portretizohen ne monstra etj pra nje realitet jashtoksor per te analizuar bujtinen toksore ne formen e saj me reale .Ky konstatim mund te duket kondradiktor ne vetvete por nis nga nje simbolike surreale qe te kerkoj vemedje per problemet e medha universale qe prezanton Kafka ..

Ne analizen e "Procesi ",vihet re nje e vertet tronditese e ralitetit me njeriun e thjesht brenda dhe sistemet qe ndryshojne dhe e shikojne kete te fundit si nje pengese opo nje te mire per to .Kafka parapelqen nje te vertet te skajshme ku sheqerosjet artistike nuk jane me vlere ne vepren e tij .Personazhi pergjithsisht eshte njeriu i rendomt jo heroi qe ben diferenc.Kafka injoron pa e mare fare parasysh esencen romantike te letersise dhe hidhet i teri ne kerkim te shpetimit universal te cilin e shpreh :"Vetem kur shkrimtari rastesin mund ta kthej ne ligj dhe ta bej njeriun te pavdekshem vetem atehere ai ka nje rol ne art dhe vetem atehere roli i tij eshte profetik "Kafka nuk qendron te ekzagjerimi dhe optimizmi emotiv ai eshte ulur kembekryq dhe na shikon te gjithve. Ne pesonazhin e "Procesit" zotit "K", sistemi gjigand i pushtetit i ben grafikun e jetes pa e shpjeguar se per se e trajton ashtu deri ne vendimin per ta vrare pa i dhene shpjegim .Nga ana tjeter kjo mund te analizohet dhe ne te kunder vete zoti "K" nuk ka aftesine per te kuptuar sisemin megjithse perpiqet qe te kuptoj dicka, perseri eshte i mbytur ne paqartesi.Ne secilin kah vlersimi rezultati kesaj mardhenie eshte nje apsurd fatal ku qenia, ambjenti, llogjika, hapsira.. existenca ne vetvete eshte tejet e pakuptushme dhe pa mundesi per te pasur nje debat ndermjet tyre , gjithashtu e tmerrshme ne efektin e saj .Zoti "K" mund te shikohet ne disa drejtime te tjera ai nuk eshte vetem njeri por dhe ligjesi skolastike e cila ne nje periudhe te caktuar humbet existencen e saj pasi nje ligj tjeter e nxjer ate te pavlere .Kjo eshte nje e vertet e pa demshme ne dukje por si do te justifikohen gjithshfare energjish dhe perpjekje njerzore qe qene frymezuar nga ajo qe tashme eshte e pavlere dhe per tu fshire .Nje kuptim tjeter i perfolur per "procesi"-in eshte dhe pyetja teologjike qe ai permban. Pergjithesisht dogma fetare eshte nje perhapje e arsyes se jeta eshte nje perpjekje per te merituar nje perfeksion pas vdekjes .Feja permban shume regulla qe duhen ndjekur dhe pasojat qe vijne nga mosndjekja e tyre , por kafka i bertet ketyre arsyeve me faktin se jo te gjithe i njohin dhe i kuptojne keto ligje pse do te duhet te kene te njejtin fat si moszbatuesit vullnetar te vuajne denimin kapital .Kafka kerkon shtojcen "biblike" qe duhet te permbaj llogjiken per fatin e ketij grupi. Ka dhe shume tematika te tjera me sekondare nga ato qe u permenden me siper .Zoti "K" ne disa rethana qe i krijohen kryen mardhenie intime me nje vajze pa modalitet klasike te njohjes bisedes ndjesise emocionale dhe kusecfare veprimesh praraprijese per te kaluar ne mardhenie seksuale,por e ralizon ate ne nje forme apriori sikur te mos kete vend per kushtezime dhe justifikime J.P.Sarter citon ne nje paragraf se "Shpirti ka me shume te drejte se arsyeja" pasi kjo e fundit eshte e asgjesueshme nga vet ajo kurse shpirti eshte nje forme e qenesishme apriori .por veprimi i zotit "K" mund te shihet dhe si nje proteste e kafkes me dy element .I pari sistemi(qofte teologjok,politik ,tradicional ....) qe vepron ne menyre injoruese ndaj individit dhe ky i fundit i pergjigjet atij me te njejten monedhe duke krijuar keshtu plotesimin instiktiv ndaj deshirave rastesore , ne kete llogjik kafka eshte disi ne atmosferen e niches por me ndryshimin se nuk e ka qellim ne vetvete por nje pergjigje e natyrshme dhe e rrjedhur nga kushtet .Kjo veper dhe po ashtu vepra ne teresi e Kafkes me te drejte eshte nje ortek qe sa me shume thellohesh aq me i madhe behet deri sa orteku eshte vete globi qe banojme . letersia e Kafkes eshte nje nje ambjent i ankthshem eshte nje situat e nje zgjimi njekohesisht fataliteti. Kafka nuk eshte dekadent ai ben nje portret te gjerave por nuk mundohet te renoj te mohoj apo te zgjedhi mjete per te asgjesuar ai thjesht paraqet ftohtesisht acarin e apsurdit.

Nje kryeveper mund te cilesohet padyshim vepra "Metamorfoza " .Si zakonisht te Kafka dhe ketu ambjenti eshte nje natyre simbolike .Kafka e fillon vepren e tij me mengjes ne te cilin nje person ndjen qe po zhnderohet ne kander .Mengjesi eshte i zakonshem ne shkrimet e tij ,zgjimi qe personifikon ,shpresa e re , emocionet e reja , te gjitha keto trubullohen menjeher sapo personi fillon kontaktin me boten renqethet nga atdheu zhgenjyes .Grigori i transormuar tashme krijon fillimisht nje shqetesim te thelle ne familje .Te gjithe ata ne kete moment jane te perkushtuar rreth tij .Gjenialiteti i Kafkes eshte se ai e paraqet Grigorin ne ndryshimin fizik apo mekanik por jo shpirteror dhe te ndergjegjes .Grigori e kupton te gjith situaten rreth tij dhe ka nje pikellim te madh qe tanime as mund ta shprehi nen petkun e kandres .Por c'eshte ne te vertet "Kandra ".? S'eshte gje tjeter vecse krijese i nje natyre antinjeri e nje natyre te tmerrshme dhe pa kthim.Ajo eshte me teper, nuk eshte krijim i individit po e nje trysnie fati te cilin askush prej nesh nuk e zgjeth me vetedie .Grigorit gjithe kjo gjeme i vjen pasi ai eshte shume i perkushtuar ne pune , e cila e ka bere e fektin e saj te cuditshem jo duke i dhene te mirat qe cdo njeri pret nga ajo por duke e shnderuar ne nje qenie te cuditshme dhe te trishtushme qe e pengon te realizoj natyrshem deshirat njerzore qofte dhe me minimalet .Ne fund familjaret e lodhur dhe te perfundimisht te bindur se krijesa qe kane perball nuk eshte me djali apo vellai i tyre por nje kander ,e trajtojne si te till dhe Grigori vdes nen ngasherimin e pashprehur dhe disi ne pritjen e "zgjidhjes" qe do ti sjelli vdekja.Megjithse pershkrimi i mesiperm mjaft i shkurter i ketij romani kemi mundesine te analizojme disa ide permbajtese ne te . Shkrimet Kafkes , ne ndryshim nga tregimet e sterzgjatura , pergjithsisht zgjaten me pertese vetem per te thene ate qe duhet dhe pa cermonira formale .Nese do ta nisim nga fundi Grigorit i ka ardhur ne maje te hundes por si ce kemi thene me lart Kafka nuk eshte dekadent (te gjej mjete per te asgjesuar apo zhdukur situata ) Grigori ndihet thellesisht i pa shprese per momentin por ai nuk tenton vetvrasjen. Ai zgjidhjen e mer si pasoj e nje veprimi pasiv mbi situaten dhe e le vehten teresisht te shkrihet ne fatin qe i reacionoj Jeta .Vdekja eshte nje zgjedhje e natyrshme e tij por jo me ekzaltimin e per mundesine e ndreqjes por duke cliruar pamundesine perballe natyres apsurde qe e rethon .Kafka ne vetvete eshte nje protestues i madh eshte vete protesta .Ai nuk krijon arsyetme fatale ai paraqet boten dhe ne kete drejtim protesta e tij nuk ka hierarki drejtuse ajo lind apriori per te gjith qe nga momenti i zgjimit ne apsurd gjithashtu ajo nuk ka mjete lufte pervec reflektimit mbi situaten .Grigori jemi te gjith ne te mekanizuar me elemente qe fati arbitrar nga etiketon cdo kohe dhe qe jane te pa evitushem .Jo vetem kandra por dhe vdekja eshte e njejta gje ashtu si Grigori nuk i bente balle dhe se kuptonte transformimin ashtu dhe vdekja e kaplon njeriun ne vitet e ndihmuar nga plagosjet e perpjekjes per lumturi dhe qetesi qe i lakmojme per dite te gjith ne.Kandra eshte i alkolizuara qe nepermjet alkolit donte te prekte gezimin por qe endet i shkaterruar rrugeve , kandra eshte "At Sergei " (Tolstoi )qe duke u drejtuar vetem nga shpirti ameshuar u kthye ne nje perdhunues .Ajo eshte gjithcka qe prodhon apsurdi dhe jeta pa pika referimi dhe qe prezanton fytyren e saj nepermjet ketyre fenomeneve .Nese kemi hyre pak ne esencen e fundit e vepres dhe ne mesin e saj fillimi eshte ndryshe .Njerzit tronditen nga transformimi , mortaja ,burgosja ,etj .Ata mbajne nje qendrim ndaj halleve e qe u bien nga qielli .Mos valle Kafka e mer njeriun si nje qenie me manual te paracaktuar perdorimi te cilin e ka te stamposur ne ndergjegje dhe orjentohet midis te mires dhe te keqes .? Verte kafka eshte nje njeri qe i dorzohet trashendentes ? Ai e le hapur apo zgjidhur vete kete dileme me deshiren per te asgjesuar krijmtarine e tij apo me sakte pyetjet e tij dhe si Grigori shikon nga ylli i mengjesit, pas vdekjes.

[kuklla]

Disa nga veprat qe mund te shtjellojme dhe te perkthyera ne shqip jane: "Procesi", "Metamorfoza", "Keshtjella" ne formen e romanit por dhe nga proza e tij e shkurtet ne formen e tregimit. Disa nga tregimet e tij jane leksion akademik ","populli i minjeve ',"Barbaret " etj. Fatkeqesisht veprat e tij jane ne shumicen e tyre jane te humbura dhe per me teper nga vet deshira e autorit per ti asgjesuar ato. Kryesorja cka mund te filloje nje analize per kete shkrimtar eshte venia re e nje ndryshimi rrenjesor te formes ne vepren e tij dhe ne permbajtje. Ai shpesh perdor nje forme te vecante dhe te thate simbolike ku majmunet flasin njerezit transformohen , portretizohen ne monstra etj pra nje realitet jashtoksor per te analizuar bujtinen toksore ne formen e saj me reale .Ky konstatim mund te duket kondradiktor ne vetvete por nis nga nje simbolike surreale qe te kerkoj vemedje per problemet e medha universale qe prezanton Kafka ..

Ne analizen e "Procesi ",vihet re nje e vertet tronditese e ralitetit me njeriun e thjesht brenda dhe sistemet qe ndryshojne dhe e shikojne kete te fundit si nje pengese opo nje te mire per to .Kafka parapelqen nje te vertet te skajshme ku sheqerosjet artistike nuk jane me vlere ne vepren e tij .Personazhi pergjithsisht eshte njeriu i rendomt jo heroi qe ben diferenc.Kafka injoron pa e mare fare parasysh esencen romantike te letersise dhe hidhet i teri ne kerkim te shpetimit universal te cilin e shpreh :"Vetem kur shkrimtari rastesin mund ta kthej ne ligj dhe ta bej njeriun te pavdekshem vetem atehere ai ka nje rol ne art dhe vetem atehere roli i tij eshte profetik "Kafka nuk qendron te ekzagjerimi dhe optimizmi emotiv ai eshte ulur kembekryq dhe na shikon te gjithve. Ne pesonazhin e "Procesit" zotit "K", sistemi gjigand i pushtetit i ben grafikun e jetes pa e shpjeguar se per se e trajton ashtu deri ne vendimin per ta vrare pa i dhene shpjegim .Nga ana tjeter kjo mund te analizohet dhe ne te kunder vete zoti "K" nuk ka aftesine per te kuptuar sisemin megjithse perpiqet qe te kuptoj dicka, perseri eshte i mbytur ne paqartesi.Ne secilin kah vlersimi rezultati kesaj mardhenie eshte nje apsurd fatal ku qenia, ambjenti, llogjika, hapsira.. existenca ne vetvete eshte tejet e pakuptushme dhe pa mundesi per te pasur nje debat ndermjet tyre , gjithashtu e tmerrshme ne efektin e saj .Zoti "K" mund te shikohet ne disa drejtime te tjera ai nuk eshte vetem njeri por dhe ligjesi skolastike e cila ne nje periudhe te caktuar humbet existencen e saj pasi nje ligj tjeter e nxjer ate te pavlere .Kjo eshte nje e vertet e pa demshme ne dukje por si do te justifikohen gjithshfare energjish dhe perpjekje njerzore qe qene frymezuar nga ajo qe tashme eshte e pavlere dhe per tu fshire .Nje kuptim tjeter i perfolur per "procesi"-in eshte dhe pyetja teologjike qe ai permban. Pergjithesisht dogma fetare eshte nje perhapje e arsyes se jeta eshte nje perpjekje per te merituar nje perfeksion pas vdekjes .Feja permban shume regulla qe duhen ndjekur dhe pasojat qe vijne nga mosndjekja e tyre , por kafka i bertet ketyre arsyeve me faktin se jo te gjithe i njohin dhe i kuptojne keto ligje pse do te duhet te kene te njejtin fat si moszbatuesit vullnetar te vuajne denimin kapital .Kafka kerkon shtojcen "biblike" qe duhet te permbaj llogjiken per fatin e ketij grupi. Ka dhe shume tematika te tjera me sekondare nga ato qe u permenden me siper .Zoti "K" ne disa rethana qe i krijohen kryen mardhenie intime me nje vajze pa modalitet klasike te njohjes bisedes ndjesise emocionale dhe kusecfare veprimesh praraprijese per te kaluar ne mardhenie seksuale,por e ralizon ate ne nje forme apriori sikur te mos kete vend per kushtezime dhe justifikime J.P.Sarter citon ne nje paragraf se "Shpirti ka me shume te drejte se arsyeja" pasi kjo e fundit eshte e asgjesueshme nga vet ajo kurse shpirti eshte nje forme e qenesishme apriori .por veprimi i zotit "K" mund te shihet dhe si nje proteste e kafkes me dy element .I pari sistemi(qofte teologjok,politik ,tradicional ....) qe vepron ne menyre injoruese ndaj individit dhe ky i fundit i pergjigjet atij me te njejten monedhe duke krijuar keshtu plotesimin instiktiv ndaj deshirave rastesore , ne kete llogjik kafka eshte disi ne atmosferen e niches por me ndryshimin se nuk e ka qellim ne vetvete por nje pergjigje e natyrshme dhe e rrjedhur nga kushtet .Kjo veper dhe po ashtu vepra ne teresi e Kafkes me te drejte eshte nje ortek qe sa me shume thellohesh aq me i madhe behet deri sa orteku eshte vete globi qe banojme . letersia e Kafkes eshte nje nje ambjent i ankthshem eshte nje situat e nje zgjimi njekohesisht fataliteti. Kafka nuk eshte dekadent ai ben nje portret te gjerave por nuk mundohet te renoj te mohoj apo te zgjedhi mjete per te asgjesuar ai thjesht paraqet ftohtesisht acarin e apsurdit.

Nje kryeveper mund te cilesohet padyshim vepra "Metamorfoza " .Si zakonisht te Kafka dhe ketu ambjenti eshte nje natyre simbolike .Kafka e fillon vepren e tij me mengjes ne te cilin nje person ndjen qe po zhnderohet ne kander .Mengjesi eshte i zakonshem ne shkrimet e tij ,zgjimi qe personifikon ,shpresa e re , emocionet e reja , te gjitha keto trubullohen menjeher sapo personi fillon kontaktin me boten renqethet nga atdheu zhgenjyes .Grigori i transormuar tashme krijon fillimisht nje shqetesim te thelle ne familje .Te gjithe ata ne kete moment jane te perkushtuar rreth tij .Gjenialiteti i Kafkes eshte se ai e paraqet Grigorin ne ndryshimin fizik apo mekanik por jo shpirteror dhe te ndergjegjes .Grigori e kupton te gjith situaten rreth tij dhe ka nje pikellim te madh qe tanime as mund ta shprehi nen petkun e kandres .Por c'eshte ne te vertet "Kandra ".? S'eshte gje tjeter vecse krijese i nje natyre antinjeri e nje natyre te tmerrshme dhe pa kthim.Ajo eshte me teper, nuk eshte krijim i individit po e nje trysnie fati te cilin askush prej nesh nuk e zgjeth me vetedie .Grigorit gjithe kjo gjeme i vjen pasi ai eshte shume i perkushtuar ne pune , e cila e ka bere e fektin e saj te cuditshem jo duke i dhene te mirat qe cdo njeri pret nga ajo por duke e shnderuar ne nje qenie te cuditshme dhe te trishtushme qe e pengon te realizoj natyrshem deshirat njerzore qofte dhe me minimalet .Ne fund familjaret e lodhur dhe te perfundimisht te bindur se krijesa qe kane perball nuk eshte me djali apo vellai i tyre por nje kander ,e trajtojne si te till dhe Grigori vdes nen ngasherimin e pashprehur dhe disi ne pritjen e "zgjidhjes" qe do ti sjelli vdekja.Megjithse pershkrimi i mesiperm mjaft i shkurter i ketij romani kemi mundesine te analizojme disa ide permbajtese ne te . Shkrimet Kafkes , ne ndryshim nga tregimet e sterzgjatura , pergjithsisht zgjaten me pertese vetem per te thene ate qe duhet dhe pa cermonira formale .Nese do ta nisim nga fundi Grigorit i ka ardhur ne maje te hundes por si ce kemi thene me lart Kafka nuk eshte dekadent (te gjej mjete per te asgjesuar apo zhdukur situata ) Grigori ndihet thellesisht i pa shprese per momentin por ai nuk tenton vetvrasjen. Ai zgjidhjen e mer si pasoj e nje veprimi pasiv mbi situaten dhe e le vehten teresisht te shkrihet ne fatin qe i reacionoj Jeta .Vdekja eshte nje zgjedhje e natyrshme e tij por jo me ekzaltimin e per mundesine e ndreqjes por duke cliruar pamundesine perballe natyres apsurde qe e rethon .Kafka ne vetvete eshte nje protestues i madh eshte vete protesta .Ai nuk krijon arsyetme fatale ai paraqet boten dhe ne kete drejtim protesta e tij nuk ka hierarki drejtuse ajo lind apriori per te gjith qe nga momenti i zgjimit ne apsurd gjithashtu ajo nuk ka mjete lufte pervec reflektimit mbi situaten .Grigori jemi te gjith ne te mekanizuar me elemente qe fati arbitrar nga etiketon cdo kohe dhe qe jane te pa evitushem .Jo vetem kandra por dhe vdekja eshte e njejta gje ashtu si Grigori nuk i bente balle dhe se kuptonte transformimin ashtu dhe vdekja e kaplon njeriun ne vitet e ndihmuar nga plagosjet e perpjekjes per lumturi dhe qetesi qe i lakmojme per dite te gjith ne.Kandra eshte i alkolizuara qe nepermjet alkolit donte te prekte gezimin por qe endet i shkaterruar rrugeve , kandra eshte "At Sergei " (Tolstoi )qe duke u drejtuar vetem nga shpirti ameshuar u kthye ne nje perdhunues .Ajo eshte gjithcka qe prodhon apsurdi dhe jeta pa pika referimi dhe qe prezanton fytyren e saj nepermjet ketyre fenomeneve .Nese kemi hyre pak ne esencen e fundit e vepres dhe ne mesin e saj fillimi eshte ndryshe .Njerzit tronditen nga transformimi , mortaja ,burgosja ,etj .Ata mbajne nje qendrim ndaj halleve e qe u bien nga qielli .Mos valle Kafka e mer njeriun si nje qenie me manual te paracaktuar perdorimi te cilin e ka te stamposur ne ndergjegje dhe orjentohet midis te mires dhe te keqes .? Verte kafka eshte nje njeri qe i dorzohet trashendentes ? Ai e le hapur apo zgjidhur vete kete dileme me deshiren per te asgjesuar krijmtarine e tij apo me sakte pyetjet e tij dhe si Grigori shikon nga ylli i mengjesit, pas vdekjes.

[kuklla]

Ne vazhden e krijimeve pikant te kafkes me interes eshte tregimi "Nje leksion Akademik "

Ketu kemi te bejme me nje personash shume te perfolur,te transformimit majmun ne njeri .Kafka nuk e shikon zhvillimin nga ana estetike por kuptimore .Majmuni tashme njeri ndihet perballe lires se zgjedhjes .Ai nuk i referohet vehtes ne anen e cilsise organike por te ndergjegjes .Pikerish per shkrimtarin njeriu ka kordinate arsyetive dhe jo te nje problemi vizual dhe te levizjes .Per kuptimin tradicional te lirise ajo cka deklaron kafka per te eshte te pakten e cuditshme .Majmuni tashme njeri eshte i pikelluar per lirine e zgjedhjes pasi eshte pergjegjes per rrjedhen e gjerave nderkohe qe nuk eshte i sigurt per pasojat e zgjedhjes se tij .Bota tashme ka formen qe ai zgjedh por e tmershme pasi ai te vetmin vend ankimi dhe ndeshkimi ka vehten .Kjo tek Zarathuasta (F Niche )eshte nje clirim i qenies per tu perfeksionuar tek kafka eshte nje fatalitet .Ai eshte thellsisht ne kermim te fese ,te paraprojektit rruga e te cilit nuk do ta zhgenjte njeriun .J P Sarter mendonte se njeriu nuk eshte prodhim fizik dhe ndergjegjesor i vetvetes ,kafka megjithse me i hershme pasi e kalon koshiencen e ketij postulati mendon se gjithashtu njeriu smund te projektoj veprimin e vetvehtes .Ai eshte nje qenie e trishte per pozicionin qe ka .E gjith kjo te ben ta mendosh mbase te pezmatuar ndaj zotit ,natyres por mbase si nje nxitje drejt kerkimit te zotit te humbur ose te nje depresioni te pashmangshem nga kotesia dhe boshlleku qe nuk japin shpjegim .Forma e tregimit eshte krijuar afersisht si monolog e cila fatkeqsisht mund te interpretohet nje shprese e venitur per pergjigje, kurse fakti qe ai e hedh ne leter eshte nje veprim i vetvetishem sic eshte mendimi .

Kafka eshte nje qenie gjeniu dhe pikelluese njekohesisht .sikur te qe e pashmagshme deshperimi i nje shpirti te larte ne ralitetin toksor

[kuklla]

Ne vazhden e krijimeve pikant te kafkes me interes eshte tregimi "Nje leksion Akademik "

Ketu kemi te bejme me nje personash shume te perfolur,te transformimit majmun ne njeri .Kafka nuk e shikon zhvillimin nga ana estetike por kuptimore .Majmuni tashme njeri ndihet perballe lires se zgjedhjes .Ai nuk i referohet vehtes ne anen e cilsise organike por te ndergjegjes .Pikerish per shkrimtarin njeriu ka kordinate arsyetive dhe jo te nje problemi vizual dhe te levizjes .Per kuptimin tradicional te lirise ajo cka deklaron kafka per te eshte te pakten e cuditshme .Majmuni tashme njeri eshte i pikelluar per lirine e zgjedhjes pasi eshte pergjegjes per rrjedhen e gjerave nderkohe qe nuk eshte i sigurt per pasojat e zgjedhjes se tij .Bota tashme ka formen qe ai zgjedh por e tmershme pasi ai te vetmin vend ankimi dhe ndeshkimi ka vehten .Kjo tek Zarathuasta (F Niche )eshte nje clirim i qenies per tu perfeksionuar tek kafka eshte nje fatalitet .Ai eshte thellsisht ne kermim te fese ,te paraprojektit rruga e te cilit nuk do ta zhgenjte njeriun .J P Sarter mendonte se njeriu nuk eshte prodhim fizik dhe ndergjegjesor i vetvetes ,kafka megjithse me i hershme pasi e kalon koshiencen e ketij postulati mendon se gjithashtu njeriu smund te projektoj veprimin e vetvehtes .Ai eshte nje qenie e trishte per pozicionin qe ka .E gjith kjo te ben ta mendosh mbase te pezmatuar ndaj zotit ,natyres por mbase si nje nxitje drejt kerkimit te zotit te humbur ose te nje depresioni te pashmangshem nga kotesia dhe boshlleku qe nuk japin shpjegim .Forma e tregimit eshte krijuar afersisht si monolog e cila fatkeqsisht mund te interpretohet nje shprese e venitur per pergjigje, kurse fakti qe ai e hedh ne leter eshte nje veprim i vetvetishem sic eshte mendimi .

Kafka eshte nje qenie gjeniu dhe pikelluese njekohesisht .sikur te qe e pashmagshme deshperimi i nje shpirti te larte ne ralitetin toksor

[labja]

hehe gjith kto llafe mund ti permbledh ne nje fjali : nuk ka shkrimtar me abstrakt se ky ! ...