Mendime te shfrenuara artistike

[Ruthi]

Une besoj qe secili nga ne eshte artist ne vetvete,ashtu sic mund te jete piktori ekspresonisti qe ajo pikture eshte kaq sensitive dhe personale sa mund te quhet art i admirueshem.

Sot po postoj mendimet e mia te pakornizuara....bejeni dhe ju dicka te till askush sdo te gjykoj.....hahah


Nuk dua te te flas sepse nuk kam cfare te artikuloj bindshem

Te te them "me ka mare malli"me kthehet per te me goditur mua dhe bindjet e mia.
keshtu vuaj duke e vetshpallur veten memece e detyruar nga morali

Sa e padrejt dhe e paedukat behet jeta sa here qe e verej qe po jetoj.....tinzare dhe e pamoralshme....

Te te them qe te kam inat o njeri sma ze goja,se kam frik mos dikush me ka inat dhe mua.

Kaq pak kam pare dhe kaq shume po vuaj,pyetja ime eshte?
"po ata qe kan pare shume.. a vuajne sa une?"

[Kinseb]

Po thuaj brënda ke dhe përgjigjen. Artistët clirojn dhimbjen e tyre në art kshtu ajo depërton në shumë shpirtra shpërndahet e dhimbja nuk rëndon,,ah ndoshta si ato venat e holla të gjakut ku shpërdahen në cdo qelizë të trurit, përsa i pëket shurdhjes ose memecris arti bërtet aq shumë sa që dhe vetë hitleri ishte i tmerrruar nga arti dhe artistët.

[Ruthi]

Ai eshte nje arme shume e bukur ne dukje dhe vdekje prurese per kokat e medhaja.Nuk ka frik nuk druhet,nuk skuqet,nuk mpaket fuqia,nuk i shteron endrra,eshte si nje lum brigjet e te cilit u jep jet kombeve.
Ai eshte miku im qe ti se njeh,e verteta ime.

[Kinseb]

Përplasesh poshtë e lartë përdidhesh kethesë më kthes,humbet në të përditshmen mes njerzve,dhe prap e nesërmja vjen, me të panjohur mes të panjuhurve,ku rrallë herë të thërrasin në emër......Megjithatë të bukura, do të doja dicka më shpërthyse, më imorale, që i shkon shfrenimit

[Ruthi]

sa me huqe dhe naze kjo jete.....me ka ardhur ne maje te hundes.Do ti shkul kunjat e vendosur me force ne kufinj dhe do hedh rrenjet e mia kudo...sa qef...ne dy vende njekohesishte..

[Kinseb]

Një dorë të ledhaton, rrëz qfës,, aty ku mblidhesh,,, ose se duron dot por të pëlqen ,,,e ze vë buzët në gaz... ah një dorë tjetër e rastësishme, të zbulon fundin e barkut ose në kufijt e asaj që thonë -ndal boll më mjafton -jo jo nuk bën kshtu, një dorë tjetër e dhunon frikën e thjeshtë kalon një natë të mrekullushme ,ndoshta dhe në sendiljen e pasme të një makine shkatarrinë.

[Ruthi]

Ti qe sme njeh,,,si thua?Jam e rritur mjafte te bertas dhe te sundoj ulerima ime?Kam uri per ulerimen,te nxjerr me force cfare sme del me hir....nervin,inatin,mllefin...kuriozitetin e shemtuar te pangopesis....a kan kuptim per ty keto fjale?..........As per mua...thjeshte po beja poezi....

[Kinseb]

nganjëherë ndjehem si ujk i rendur horizontesh i uritur me sy plot shkëlqim,,,, ah gënjehem muret e kështjellës jan të lartë e nuk kam dhunti me u kacavirrë ,,, dëgjoje pra dëgjoje ulurimën time të cjerrur uu---uuuuuu..... e di që njeh,se brënda murve e di që nuk ke frikë, se në sytë e mij je rrit e rritë, pale kuptoj thell, thelle e më thellë se czjarr digjesh përtej këtij muri të ngrirë.

[Ruthi]

shpesh thuhet qe jeta te frymeson me dredhat dhe shkarpat e saj...po ndodhka dhe ndryshe,te sofokon dhe te jep etje per asgje.

[Ruthi]

Njerez takoj dhe vetem njerez nuk njoh,
zera degjoj dhe vetem tinguj nuk shoh
.. refren qe perseritet por sot nje akord apelues,
me shurdhuese si nje piano e vjeter e cakorduar,
bertet,uleret,perpelitet dhe ne fund renkon,dhemb dhe struket....Heshtje !!!