AMANETI I MBRETIT
E para: Tė mos e bartin kufomėn time pos mjekėt dhe askush pos tyre.
E dyta: Rrugės prej vendit tė vdekjes, deri tek varrezat tė hedhin copa ari, argjendi, dijamante, elmase tė cilat i kam mbledhur gjatė gjithė jetės.
E treta: Kur ta ngritni kufomėn time lartė nė tabut, mi nxjirrni dy duart e mia jashtė qefinit dhe tė varura.
Kur mbreti mbaroi amanetin e tij, u ngrit gjenerali dhe puthi dy duart e tij, i afroi afėr gjoksit tė vet, e pastaj tha: Do tė shkojnė nė vend amanetet e tua dhe pa asnjė mangėsi, por zotriu im, mė trego enigmėn e kėtyre tre amaneteve?
Mbreti morri frymė thell dhe u pėrgjigj: Dėshiroj qė botės ti jap njė mėsim qė unė nuk e kam kuptuar deri mė tani.
Sa i pėrket amanetit tė parė: Dėshiroj qė njerėzit e botės ta kuptojnė se kur vie vdekja nuk mund ta largojnė mjekėt, tė cilėt kur (ne) sėmureshim iu drejtoheshim atyre, se jeta e shėndeti janė pasuri qė nuk mund ti dhuroj ato dikush nga njerėzit.
Sa i perkėt amanetit tė dytė: Dėshiroj qė njerėzit e botės ta kuptojnė se ēdo kohė qė kemi harxhuar nė mbledhjen e pasurisė nuk ka qenė pos hi e pluhur, dhe se ne nuk marrim me vete as copėzat e arit.
Sa i pėrket amanetit tė tretė: Dėshiroj qė njerėzit e botės ta kuptojnė se ne kemi ardhur ne kėtė botė duar bosh, dhe do ta lėmė ashtu, duar bosh!
Kjo ėshtė bota.
A ka kush mediton?!!!