Ditari im

[Enkelejda_24]

Absurditeti I jetes jemi ne,qenia njerezore.Lindim dhe vdesim.Erdhem andej nga vijne zogjte dhe engjejt dhe mesuam te flasim nje gjuhe.Ne mijra pentagrame jete stonuam dhe sna mbeti gje tjeter dashuruam.Ishte ai avanturieri qe ti tinezisht I rrembeve zemren princeses.Shiqimet e dashurise thuren me te bukrin realitet,me hyjnoren lumturi.Ne piedestale ndjenjash ne triumfuam.E verteta e jetes do lexohet vetem nga engjejt,ata jam i sigurt se sdo ta cenojne kurre dashurine. Kristale te gdhendura bukur mban tani ne duar.Ne humnera te thella kishte gremisur zhgenjimin.Nga bota e iluzioneve avanturieri doli triumfus ngase gjeti princin e saj.Ne horizontin e thelle te zhgenjimeve dirigjonte nje etyd dashurie.Kaloi koha dhe horizontit ju ul niveli por avanturieri prap e ruajti princesen e tij fal zotit se humbi.Ishte me I thelli trishtim,ne qenie kish mbetur vetem jeta pa pasur mundesi ta jetoj.Kerkoj shume pak por fati me mizorine e tij i jepte si shperblim te njejtin etyd,luante fati apo e kish mallkuar.U struk diku thelle per te pritur ate cka do sillte fati per te ne ritualin pa sens.Nuk e kuptoj,ajo dite ka per te qene enigma e jetes ..me I madhi, me I bukri,me I vyeri paradoks I fatit.Ajo u shfaq krejt pa pritur ate dite te Nentorit ..... kur pa syt ..dhe ato kristale qe dilnin nga ata sy qe menjehere thelle ne shpirtin e saj ndikuan. Sikur ata sy dhe ajo buzeqeshje ...ato fjal ..“hej ngrit koken se une te dua”.Erdhi tek ajo si vete dhurata e Zotit.Ne ate pike te fatit ku ndodhej degjoj ritmin e nje melodie te embel prekese.U ngrit prej atij fundi mizor dhe ajo i dhuroi stafeten e nje dashurie te re ,te cilen ai I lut zotit qe mos te ja rrembeje kush.Ajo ishe per te domethenia e ekzistences se tij dhe eshte akoma e do jet...

[Enkelejda_24]

Ti, Loti Im
Nuk di a mendon per mua.E di qe fjalet e mia per ty jane te tharta,por ne kete menyre shpresoj qe sado pak zemra ime do te lirohet nga ankthi i tmerrshem qe e ka kapluar.Mendja ime flen dhe zgjohet me ty,bisedon dhe argetohet,luan dhe shetit,qesh dhe kendon.Me ty ardhmerin e planifikova.Kam vetem nje deshire te takohem vetem edhe nje her me ty dhe para teje ta shpalosi ditarin e mundimeve te mia te perditshme.Edhe pse e di se ti je larg meje une,si e qmendur vazhdoj te shpresoj ne dashurine time te pafat.Dale ngadale une kam filluar te humb durimin,jam bere arrogante dhe per hiq gje egersohem dhe behem xheloze.Shkollen tani e vizitoj me trup se mendjen e kam tek ti.E kush te me qortoje? kush te me keshilloje?kush te me ndihmoj? askush!nuk e kam askend ne kete bote qe te me afrohet!valle pse jam jetime!Megjithate une ende e dua poezin,sepse ti me bere poete.Por ne te dy kemi mbetur ne dy pika te heshtura,ne dy pole te kunderta qe s'kane shenja qe nje dite mund te bashkohen njera me tjetren.Si te tilla ato do te nisen ne drejtime te kunderta vazhdimisht do te largohen.Bashke me to edhe ne ia kthyem shpinen njeri tjetrit,per te vazhduar rrugen ne drejtimet tona te pa deshiruara.





TI JE JETA IME
Sa mirë ndihem kur e dij që egziston në jetën time sa mirë kur i hap sytë dhe e di që të kam afër kam nevojë për ty...... sikur agimi që ka nevojë për diellin sikur trupi për zemrën,sikur dielli për rrezen si shiu për pikat,e si un për tyyyy..... Të isha dallëndyshe do fluturoja për ty po të isha peshk do rrija në fund të pacifikut për ty por jam njeri,e vetmja gjë që mund të bëj për ty vetëm të të DUA....... Dua të të përkedhel,të admiroj,dua të të dua...... do të mësoj erën të thërras emrin tënd lulet të ken aromën tënde,do e mësoj diellin të ledhatoj si dora yte yjet të ndriqojnë sikur syt e tu atëher do jesh gjithmonë afër meje Dërgom të lutem në ëndrrat e natës më mbulo me trupin tënd,më duaj sikur asnjeher më parë bëhu dielli im pas reve se ti je shpresa,forca ti je JETA ime..

[Enkelejda_24]

,LARGESIA NA NDAN DASHURIA NA BASHKON,,


Bie te flej cdo nate para syve me del nje fytyr engjelli.
Perse valle ti?-Nuk e dij ishte nje nate e qete,hena shkelqente nga gezimi ngase pran i kishte te gjitha yjet,vetem un ndjehem e vetmuar,
kujtoj ditet qe kaluan ata dite kur ndjehesha e lumtur,fytyra jote i jep nje imazh te papershkrueshem cdo nate te qet.
Perse o zot e krijove gurbetin?Perse ti sot te gjindesh larg meje perse valle??
Kur nuk mund ta heq nga syt kut ti more rugen e mergimit,nuk mundem ti haroje ata sy qe ishin kapluar nga lotet,shum veshtir e kam pa ty,vetem lotet tani me jan miq,ngushllim,shprese.
Fjala ,,lamtumir e dashur,,me eshte ber nje refren i pandaluar,qe perseritet cdo sekond.Tik-taku i ores leviz cdo nat si nje zemer e shqetesuar,por kete gje askush nuk mund ta ndalonte te gjith ishin strukur ne nje dhimbje te pasherueshme.
Shikova qiellin perseri fytyra jote,ecja neper ruge ishte shenuar emri yt,u rotullova ne cdo ane perseri fytyra yte,ah sikur edhe njeher te te kisha ne krahrorin tim dhe te te mbuloja ne perqafim.
Por nuk mundem se ti je shum larg,ndoshta edhe ti tani ne ato rug te gjata e ndjen te njejten dhimbje qe kam edhe un..
Sa rende e kam -dua te theras emrin tend por prap hesht se e dij qe do ta kem edhe me veshtir kur ti nuk do te me japesh pergjigje.
Perseri heshtje ne dhomen e eret e cila dikur gjallerohej nga dashuria jon,perseri dhimbje ne shpirtin e kalbur se nuk mund ti shijoj buzet e tua puthjet te cilat me linin pa gjum..
Jo,jo nuk dua ti trazoj kujtimet qe nuk mund ti perballoj i dashur mos u merzit po ti shkruaj fjalet e fundit qe ti kam then.
,,,Ruge e mbare te qoft ylli i kesaj bote,ruge e mbare por mos u shqeteso do te jem ketu duke te pritur ty.Ketu me lae ketu do te me gjejsh rug e mbare..Te shkruaj poezin ton qe dikur e thonim bashk;
,,Le ta dij bota sa me mungon
le ta dij bota se te dashuroj
le ta din te gjith se malli me ka mar
por me se shumti le ta din
se largesia na ndan...
Te mallkuara qofshin ato rug te shkreta
se ne shpirtin tim ende qendron heshtja
pa ty qiell ska shkelqim pa ty shpirti
im nuk do te ndjej gezim.....
Por ti shpirt dije nje gje se
,,,,LARGESIA NA NDAN E DASHURIA NA BASHKON,,,,

[Enkelejda_24]

LETËR E LAMTUMIRËSE


Ty…

Dashuria ime… më dhemb e gjithë kjo që shkruaj. Kisha pasur dëshirë që të gjitha këto të ti them në sy, që të mund të përqafoj butësisht, e prapë aq forte sa që të mos lëshoj kurrë më. Më dhemb dijenia se e di që nesër do të jesh shumë larg meje. Dhe çdo ditë, larg e më larg…
Faleminderit… për të gjitha ato qaste të bukura, fjalë dhe puthjet e ëmbla. Faleminderit për të gjitha gjëra të bukura që mi dhurove. Çfarë do të më jetë jeta pa ty? E di… ditët do të më jenë të zymta dhe të mërzitshme, e net të rënda dhe të gjata. Rreth meje do të jetë qetësi e rëndë dhe vrasëse e cila do të më shtrëngoj derisa nuk më thërmonë.
Ti, dashuria ime ke zgjedhur rrugën tënde, e në atë rrugë nuk qëndroj unë. Patjetër duhet të pajtohem me te. Ndoshta jam vet fajtor për këtë… mirëpo, nuk mund të të pres më. Ndoshta jam qyqar, ndoshta jam i ligë… ndoshta edhe nuk meritoj të të dashuroj. Por dije, që asnjëri nuk do të të dashuroj kurrë si unë, ndoshta do të pendohem tërë jetën time për shkak të shkrimit të këtyre fjalive, por nuk jam mësuar të jem i fundit në radhitjen e radhës…as që do të jem. Pa mëdyshje unë nuk jam atë që ti kërkon… nuk është me rëndësi. Unë nga e gjithë zemra të dëshiroj lumturinë e gjithë botës, të dëshiroj që sinqerisht të gëzohesh dhe të jesh e buzëqeshur. Unë me të vërtetë të dua dhe shumë më ka mbetur deri tek ti dhe lumturia jote. Dije që pas dashurisë sonë të marrë (tani vetëm e imja) unë më nuk do të jem i njëjti. Nuk do të jem më ai vogëlush naiv i ëmbël. Ndoshta do të jem person i keq dhe i mllefosur në tërë botën, mirëpo, ty kurrë nuk do të të urrej, nga se ty vetëm di të të dashuroj. Askush në jetën time nuk do ta zë vendin tënd, as që mund të krahasohet me ty. Ti më je fati im më i madh, e njëherrit edhe dënesa ime më e madhe. Jam i sigurt se do të gjen një dashuri të re, pastaj edhe ndonjë… nuk jam as xheloz e as i zemëruar. Ndjej se si vetveten e shtyj në ambis, nga se të lëshoj të shkosh, por rrugëdalje tjetër s’kam.
Më falë për gabimet e bëra, më falë nëse ndonjëherë të kam ofenduar… dije që të gjitha ato i kam bërë nga dashuria. Më falë që të dua!
Të dëshiroj të jesh e dashuruar… mjerisht unë nuk jam ai që do të të dashuroj, por ti vetë këtë e ke dëshiruar. Mendoj se dashuria jonë ka pasur aq vlerë sa që të them LAMTUMIRË përmes kësaj letre, kur ti nuk dëshiron të bisedosh me mua si njeri. Por nuk mundem të të fajësoj për asgjë… nga se largohesh përgjithmonë nga jeta ime, dhe të përsërisë të dëshiroj të gjitha të mirat.
Që nga nesër para teje është një botë dhe një jetë e re. Duke të njohur mirë, e di se të gjitha këto do ti pranosh me një buzëqeshje dhe si një lojë, e di që lehtë do të vazhdosh më tej. E unë do të mbes këtu në vend dhe të kërkoj në fytyra tjera të njerëzve dhe lehtas duke thirrur emrin tënd. Do të endem rrugëve në shpresë se njëra prej tyre do të më sjell tek ti.... edhe nëse do ta dija se e gjithë ajo bredhje është e kot. Dashuria ime... nëse ndonjëherë ndjehesh e vetmuar në ato qytete të largëta dëgjoje erën.... do ta dëgjosh zërin tim.... e e di edhe vet se çka do të të thotë..... atë që gjithmonë pandërprerë të flisja derisa ishe e imja.
Dhe erdhi koha të të them lamtumirë. Edhe njëherë të dëshiroj lumturinë e gjithë kësaj bote. Më le bile pakëz vend në mendimet e tua, mos më harro aq shpejtë ashtu si më le. Në zemër ruaj e gjithë dashurinë e kësaj bote veç për ty.... por nuk jam ai i cili do ta jep. Shumë do të vuaj dhe do qaj për ty, por ti mos u kthe.....ndjeke fatin tënd. Nëse ndonjëherë kthehesh.... do të më gjen tek qëndroj te vendi i vjetër dhe pres që rastësisht mos të paraqitesh nga diku, e unë të të vjedh shikimin tënd si dikur kur ishim të huaj.
Mos u hidhëro që emrin tënd do ta thërras në ëndërr, e në ëndrrat e mija do të përqafoj dhe do të puthi me mall. Kur në kalendarin tënd i sheh 08 ... ose 14... numrat tona.... kujto se në atë moment një njeri lutet për ty dhe fatin tënd.
E tash të puthi për të fundit herë...... nuk mund të të them më asgjë, lotët fytyrën po ma djegin..... do të shpresoj, do të shpresoj se njëherë do të të takoj dikur diku.... nëse ndodhë.... eja dhe mu afro, mos u hamend se unë ekzistoj vetëm për ty!

E Ty do të dashuroj përjetësisht.....

[Enkelejda_24]

LETËR E LAMTUMIRËSE


Ty…

Dashuria ime… më dhemb e gjithë kjo që shkruaj. Kisha pasur dëshirë që të gjitha këto të ti them në sy, që të mund të përqafoj butësisht, e prapë aq forte sa që të mos lëshoj kurrë më. Më dhemb dijenia se e di që nesër do të jesh shumë larg meje. Dhe çdo ditë, larg e më larg…
Faleminderit… për të gjitha ato qaste të bukura, fjalë dhe puthjet e ëmbla. Faleminderit për të gjitha gjëra të bukura që mi dhurove. Çfarë do të më jetë jeta pa ty? E di… ditët do të më jenë të zymta dhe të mërzitshme, e net të rënda dhe të gjata. Rreth meje do të jetë qetësi e rëndë dhe vrasëse e cila do të më shtrëngoj derisa nuk më thërmonë.
Ti, dashuria ime ke zgjedhur rrugën tënde, e në atë rrugë nuk qëndroj unë. Patjetër duhet të pajtohem me te. Ndoshta jam vet fajtor për këtë… mirëpo, nuk mund të të pres më. Ndoshta jam qyqar, ndoshta jam i ligë… ndoshta edhe nuk meritoj të të dashuroj. Por dije, që asnjëri nuk do të të dashuroj kurrë si unë, ndoshta do të pendohem tërë jetën time për shkak të shkrimit të këtyre fjalive, por nuk jam mësuar të jem i fundit në radhitjen e radhës…as që do të jem. Pa mëdyshje unë nuk jam atë që ti kërkon… nuk është me rëndësi. Unë nga e gjithë zemra të dëshiroj lumturinë e gjithë botës, të dëshiroj që sinqerisht të gëzohesh dhe të jesh e buzëqeshur. Unë me të vërtetë të dua dhe shumë më ka mbetur deri tek ti dhe lumturia jote. Dije që pas dashurisë sonë të marrë (tani vetëm e imja) unë më nuk do të jem i njëjti. Nuk do të jem më ai vogëlush naiv i ëmbël. Ndoshta do të jem person i keq dhe i mllefosur në tërë botën, mirëpo, ty kurrë nuk do të të urrej, nga se ty vetëm di të të dashuroj. Askush në jetën time nuk do ta zë vendin tënd, as që mund të krahasohet me ty. Ti më je fati im më i madh, e njëherrit edhe dënesa ime më e madhe. Jam i sigurt se do të gjen një dashuri të re, pastaj edhe ndonjë… nuk jam as xheloz e as i zemëruar. Ndjej se si vetveten e shtyj në ambis, nga se të lëshoj të shkosh, por rrugëdalje tjetër s’kam.
Më falë për gabimet e bëra, më falë nëse ndonjëherë të kam ofenduar… dije që të gjitha ato i kam bërë nga dashuria. Më falë që të dua!
Të dëshiroj të jesh e dashuruar… mjerisht unë nuk jam ai që do të të dashuroj, por ti vetë këtë e ke dëshiruar. Mendoj se dashuria jonë ka pasur aq vlerë sa që të them LAMTUMIRË përmes kësaj letre, kur ti nuk dëshiron të bisedosh me mua si njeri. Por nuk mundem të të fajësoj për asgjë… nga se largohesh përgjithmonë nga jeta ime, dhe të përsërisë të dëshiroj të gjitha të mirat.
Që nga nesër para teje është një botë dhe një jetë e re. Duke të njohur mirë, e di se të gjitha këto do ti pranosh me një buzëqeshje dhe si një lojë, e di që lehtë do të vazhdosh më tej. E unë do të mbes këtu në vend dhe të kërkoj në fytyra tjera të njerëzve dhe lehtas duke thirrur emrin tënd. Do të endem rrugëve në shpresë se njëra prej tyre do të më sjell tek ti.... edhe nëse do ta dija se e gjithë ajo bredhje është e kot. Dashuria ime... nëse ndonjëherë ndjehesh e vetmuar në ato qytete të largëta dëgjoje erën.... do ta dëgjosh zërin tim.... e e di edhe vet se çka do të të thotë..... atë që gjithmonë pandërprerë të flisja derisa ishe e imja.
Dhe erdhi koha të të them lamtumirë. Edhe njëherë të dëshiroj lumturinë e gjithë kësaj bote. Më le bile pakëz vend në mendimet e tua, mos më harro aq shpejtë ashtu si më le. Në zemër ruaj e gjithë dashurinë e kësaj bote veç për ty.... por nuk jam ai i cili do ta jep. Shumë do të vuaj dhe do qaj për ty, por ti mos u kthe.....ndjeke fatin tënd. Nëse ndonjëherë kthehesh.... do të më gjen tek qëndroj te vendi i vjetër dhe pres që rastësisht mos të paraqitesh nga diku, e unë të të vjedh shikimin tënd si dikur kur ishim të huaj.
Mos u hidhëro që emrin tënd do ta thërras në ëndërr, e në ëndrrat e mija do të përqafoj dhe do të puthi me mall. Kur në kalendarin tënd i sheh 08 ... ose 14... numrat tona.... kujto se në atë moment një njeri lutet për ty dhe fatin tënd.
E tash të puthi për të fundit herë...... nuk mund të të them më asgjë, lotët fytyrën po ma djegin..... do të shpresoj, do të shpresoj se njëherë do të të takoj dikur diku.... nëse ndodhë.... eja dhe mu afro, mos u hamend se unë ekzistoj vetëm për ty!

E Ty do të dashuroj përjetësisht.....

[Enkelejda_24]

Sa mall kam sot per ty... ?

Te kerkova atje ku gjithmone te gjeja, por sot nuk ishe!
Shfletoj ne te kaluaren, e atje jane syte e tu, me te shkelqyer se vete drita,
shoh ty...
Oh sa po me dridhet zemra, sa po me renkon shpirti!
Sa mall kam sot per ty...
Ashtu si shiu qe bie jashte dritares time, i perzier me deboren,
ashtu kjo mendja ime, e turbulluar mes ndjenjes e llogjikes.
Ndjej se po mbytem ne lot, kerkoj qe patjeter diku te kapem,
Perse nuk je, ose, perse Je?... Nuk e kuptoj?
Ti me nuk je, por copez e zemres me je bere, grimce shpirti qe merr fryme,
perbindesh qe po shkaterron universin tim...
Jam betuar fjale te tilla me mos te t'them, sepse sa me shume po te ndjek, aq me shume nga un po vrapon...
Hapu toke, sa here te thashe te hapesh? Hapu e merrem,
nuk dua te jetoj, as e gjallë e as e vdekur,
sepse sot kam shume mall e po Vuaj, e mallin tim nuk di si ta shuaj...!

[Enkelejda_24]

Fjalët për një dashurie të panjohur.Në kërkim të të panjohurës...

Çdo natë të ëndërroj edhe pse ende s’të kam parë, apo ndoshta të kam parë sa e sa herë dhe nuk e kam ditur që je ti, ai që kërkojë. Po nuk ka gjë, këtë do ta mësoj me kohë. Ne mund të kalojmë pranë njëri - tjetrit e të mos përshëndetemi apo mund të jemi me mira kilometra larg, por kjo nuk ka rëndësi, aspak nuk ka rëndësi, ajo që ka rëndësi është se unë jam vetëm e jotja dhe ti je vetëm i imi sepse kjo është vendosur e vulosur ende pa ardhur këtu.
Nuk ka rëndësi, aspak nuk ka rëndësi nëse më duhet të lodhem duke të të kërkuar ty apo se ti duhet të lodhësh duke më kërkuar mua, ky është çmimi që duhet të paguajmë për fitoren. E rëndësishme është se ti më pret dhe unë të pres, se ti më kërkon dhe se unë të kërkojë, e rëndësishme është se ne do ta gjejmë njëri tjetrin. Dashuria jonë dhe festa që do të bëjmë do të bëjnë që të harrohen përgjithmonë ankthi i pritjes dhe ditët e vetmise

Nuk e di në të kam parë ndonjëherë, por e ndjej se dy zemrat tona janë takuar mes vete, janë takuar atje, tek burimi i dashurisë, tek ai burim i pashtershëm ku çdo zemër furnizohet me dashuri, tek burimi, atje lart.
E di edhe një gjë, e di se të kam parë në ëndërr, shkëlqimi i fytyrës dhe flokëve të tua nuk më lejoi të të dalloja qartë fytyrën, por unë e ndjeja se ishe ti, jo s’mund të ishte ndonjë tjetër. Goja jote nuk më foli asnjë fjalë por buzëqeshja jote më tha shumë, sa shumë !.
E di edhe se çdo natë shikimet tona ndeshën, atje lartë në qiell, në yllin më të bukur,a e ke vërejtur ndonjëherë vezullimin e rrugës që përshkojnë shikimet tona, atje shikimet tona puthen, atje shikimet tona flasin
I panjohur më kërko, por mos më kërko shumë se kështu mund të përplasesh në dike tjetër para se të më gjesh. Më prit por jo edhe gjatë, nëse mendon se po vonohem, nisu, do të më hasësh rrugës duke ardhur tek ti
Kujtohu, ndoshta jemi parë! Po ku se ? Ndoshta tek porta kur po hynim këtu, në këtë skenë që e quajmë JETË.
Çdo i njohur që takojë më bënë të mendojë për ty i panjohur.
I panjohur s’ka rendësi që nuk të njoh, unë të dua. Ti ke diçka timen dhe unë kam diçka tënden. Dhe atë ditë kur të njihemi do na duket se jemi njohur gjithmonë.

[Enkelejda_24]

Plage qe ende gjakon!!!


Kaluan vite,muaj të tërë,por unë ty s’të harrova.Të kam në thellësi të zemrës,në shpirtë,në
mendime.Fytyra yte shëndrit edhe pse s’të shohë dot.Dita ditës ndjej mungesën tënde,mungesën e shpirtit tënd të bardhë si bora,mungesën e buzëqeshjes sate.Je shumë larg meje,je në një botë
tjetër,ty të morën engjujt.Ende nuk e besoj ikjen tënde,ike pa fjalë,pa na thënë LAMTUMIRëN
E FUNDIT.Më nevoitesh mua,familjes..më le të vetmuar,pa vëlla.Lotët nuk e shuan mallin tim,as dhimbjen time që s’ka shërim.Jetoj në tmerrë,në humbje,larg të vërtetës dhe realitetit,jetoj
në ç’menduri me kokën pas se mos vallë po takoj armikun tim?Se mos vallë po takoj vrasësin tënd,atë
zemër të egër dhe të fëlliqur që s’din se çdo të thotë dashuria familjare,që s’din se ç’do të thotë t’a
plagosësh aq rëndë pulëbardhën e pafajshme.
Nga bota fsheh ndjenjën time.Nën qiellin e mbushur me yje shpresoj,shpresë e vetme që ende s’më është shuar.Jeta ime është një ëndërr,jetoj në ëndërr,por ëndërra brenda ëndrrës zhduket.
Shpirti më gufon e s’ka kush që më ndihmon për të shëruar këtë plag.O Zot,më ndihmo të lutem.Më
elimino këtë vuajtje që kam në shpirt,ma shuaj këtë dhimbje,je I vetmi që dua,që shpresoj dhe që s’humb besimin kurrë.E dua të vërtetën?Ku është drejtësia?Ndërgjegja e këtyre shpirtërave?
A thua vallë nuk kanë frigë nga All-llahu..
…Miq të dashur,desha që me ju t’I ndaj disa prej mendimeve që vërshojnë kokën time gjatë orëve të gjata që I kaloj duke u munduar t’a shuaj këtë plagë që ende gjakon.Ju lutem mohoni padrejtësinë!Zhdukeni gënjeshtrën!Shuajeni urrejtjen!Sepse dhimbja-vetmia t’a këput shpirtin.
E kur të veçohesh me kohën mos thuaj mbeta vet.Por thuaj mua më mbykqyr All-llahu,Zoti I vërtetë…




E Vetmuar"


Heshtja e kesaj nate po me cmend,e vetmuar ne dhomen time cdo here rri ne mendime,nuk di pse te kujtoj, kur dua qe pergjithmon qe te harroj,si te harroj Ty kur te dua aq shum,por pse te dua kur Ti cdo dit me ben te vuaj...
Nuk di pse sillemi te dy si femij,kur te dy jemi te rritur dhe mund ta kuptoj fjalen dashuri,e di qe edhe Ti me do mua por nuk e kuptoj pse nuk ma thua...
Nuk shihemi nje koh te gjate edhe pse per njeri-tjetrin kemi shum mall,e di se fajtore per ket jam une,por nuk di pse kam frik te takohem me ty, por nuk dua qe te zhgenjehem ne dashuri...
I kujtoj ato pak caste qe te dy i kaluam dhe e kuptoj se per ty jom e permalluar...
E permalluar fle ne gjum e till zgjohem cdo dit kam shum mall per Ty oh shpirt...
E kapluar nga kjo merzi vazhdoj te shkruaj poezi vetem per Tyyyyyyyyy.....


LAMTUMIRE


Skam dashur kur te te lendoj se te kam dashur sa ska me,por ti iken me largohesh prandaj dhe une po te le...Sbesoj se do merzitesh shume ti ende sdi ceshte dashuria,prandaj smunde ta kuptoje dot prushin e ndjenjave te mia...Pervec bukurise plot mister natyra gje ste ka dhuruar ishe nje gonxhe qe nuk cel u vishke qe pa lulezuar...Edhe pse e kam kaq te veshtire sot po te nxjer nga zemra ime,me mire shendrit si yll i larget dhe me dil vec ne enderime...Pas meje do te vijne te tjera dhe do te puthin puthjen time ti bukurosh si me mua do te shkrihesh neper perqafime...E do te thuash hipokrite oh sa te dua se them dot, njelloj sic beje dje me mua me naze do te derdhesh lote...Ne sa krevate do te shtrihesh e do te hiqesh virgjiresh kur i ketoj te gjitha keto me vjen te qaj e te qesh...E gjer tani isha e nxehur nuk e mohoj qe prap te dua me gjithe boten po te puthesh asnjera sdo te puthe si mua...Une dhe vete jam e lenduar dhe ndoshta te rendova shume kush valle di te perkedhele ashtu si te perkedhelja une?..Me gjithe ate po te uroj ty u befsh ylle e leshofsh mure, me pas besoj se edhe per mua do te cel me gaz nje tjeter lule.Mbi ndjenjen tone ra debore gjithcka qe beme shkoj kote pra LAMTUMIRE vec LAMTUMIRE se MIRUPAFSHIM ste them dot...

[Enkelejda_24]

Plage qe ende gjakon!!!


Kaluan vite,muaj të tërë,por unë ty s’të harrova.Të kam në thellësi të zemrës,në shpirtë,në
mendime.Fytyra yte shëndrit edhe pse s’të shohë dot.Dita ditës ndjej mungesën tënde,mungesën e shpirtit tënd të bardhë si bora,mungesën e buzëqeshjes sate.Je shumë larg meje,je në një botë
tjetër,ty të morën engjujt.Ende nuk e besoj ikjen tënde,ike pa fjalë,pa na thënë LAMTUMIRëN
E FUNDIT.Më nevoitesh mua,familjes..më le të vetmuar,pa vëlla.Lotët nuk e shuan mallin tim,as dhimbjen time që s’ka shërim.Jetoj në tmerrë,në humbje,larg të vërtetës dhe realitetit,jetoj
në ç’menduri me kokën pas se mos vallë po takoj armikun tim?Se mos vallë po takoj vrasësin tënd,atë
zemër të egër dhe të fëlliqur që s’din se çdo të thotë dashuria familjare,që s’din se ç’do të thotë t’a
plagosësh aq rëndë pulëbardhën e pafajshme.
Nga bota fsheh ndjenjën time.Nën qiellin e mbushur me yje shpresoj,shpresë e vetme që ende s’më është shuar.Jeta ime është një ëndërr,jetoj në ëndërr,por ëndërra brenda ëndrrës zhduket.
Shpirti më gufon e s’ka kush që më ndihmon për të shëruar këtë plag.O Zot,më ndihmo të lutem.Më
elimino këtë vuajtje që kam në shpirt,ma shuaj këtë dhimbje,je I vetmi që dua,që shpresoj dhe që s’humb besimin kurrë.E dua të vërtetën?Ku është drejtësia?Ndërgjegja e këtyre shpirtërave?
A thua vallë nuk kanë frigë nga All-llahu..
…Miq të dashur,desha që me ju t’I ndaj disa prej mendimeve që vërshojnë kokën time gjatë orëve të gjata që I kaloj duke u munduar t’a shuaj këtë plagë që ende gjakon.Ju lutem mohoni padrejtësinë!Zhdukeni gënjeshtrën!Shuajeni urrejtjen!Sepse dhimbja-vetmia t’a këput shpirtin.
E kur të veçohesh me kohën mos thuaj mbeta vet.Por thuaj mua më mbykqyr All-llahu,Zoti I vërtetë…




E Vetmuar"


Heshtja e kesaj nate po me cmend,e vetmuar ne dhomen time cdo here rri ne mendime,nuk di pse te kujtoj, kur dua qe pergjithmon qe te harroj,si te harroj Ty kur te dua aq shum,por pse te dua kur Ti cdo dit me ben te vuaj...
Nuk di pse sillemi te dy si femij,kur te dy jemi te rritur dhe mund ta kuptoj fjalen dashuri,e di qe edhe Ti me do mua por nuk e kuptoj pse nuk ma thua...
Nuk shihemi nje koh te gjate edhe pse per njeri-tjetrin kemi shum mall,e di se fajtore per ket jam une,por nuk di pse kam frik te takohem me ty, por nuk dua qe te zhgenjehem ne dashuri...
I kujtoj ato pak caste qe te dy i kaluam dhe e kuptoj se per ty jom e permalluar...
E permalluar fle ne gjum e till zgjohem cdo dit kam shum mall per Ty oh shpirt...
E kapluar nga kjo merzi vazhdoj te shkruaj poezi vetem per Tyyyyyyyyy.....


LAMTUMIRE


Skam dashur kur te te lendoj se te kam dashur sa ska me,por ti iken me largohesh prandaj dhe une po te le...Sbesoj se do merzitesh shume ti ende sdi ceshte dashuria,prandaj smunde ta kuptoje dot prushin e ndjenjave te mia...Pervec bukurise plot mister natyra gje ste ka dhuruar ishe nje gonxhe qe nuk cel u vishke qe pa lulezuar...Edhe pse e kam kaq te veshtire sot po te nxjer nga zemra ime,me mire shendrit si yll i larget dhe me dil vec ne enderime...Pas meje do te vijne te tjera dhe do te puthin puthjen time ti bukurosh si me mua do te shkrihesh neper perqafime...E do te thuash hipokrite oh sa te dua se them dot, njelloj sic beje dje me mua me naze do te derdhesh lote...Ne sa krevate do te shtrihesh e do te hiqesh virgjiresh kur i ketoj te gjitha keto me vjen te qaj e te qesh...E gjer tani isha e nxehur nuk e mohoj qe prap te dua me gjithe boten po te puthesh asnjera sdo te puthe si mua...Une dhe vete jam e lenduar dhe ndoshta te rendova shume kush valle di te perkedhele ashtu si te perkedhelja une?..Me gjithe ate po te uroj ty u befsh ylle e leshofsh mure, me pas besoj se edhe per mua do te cel me gaz nje tjeter lule.Mbi ndjenjen tone ra debore gjithcka qe beme shkoj kote pra LAMTUMIRE vec LAMTUMIRE se MIRUPAFSHIM ste them dot...

[Enkelejda_24]

DASHURI E VRTET QE PERFUNDON NE TRAGJEDI

Nuk e di zemer se pse em le pse em shkatrrove kru nuk e meritoj kur e die se veq ty te doja kur e die se je gjithqka per mua dhe i vetmi ne jeten time.Nuk e di se pse spo me besonmu kur flas te vrteten kur te them se me shum se jeten time te dua ty.Po mir perfundoj dashuria jon po me ket gje perfundon edhe jeta ime ket gje ta kam then shumher po ti me thua se jeta vazhdon dhe se shum shpejt kam per te harruar po jo ajo gje nuk do te ndodh kurr edhe pse ti po por uen jo sepse ne zemren time nuk ka vend per njeri tjeter perveq teje shprti im te kam premtura dhe te premtoj qe trupin tim nuk do ta ledhatoj askush tjeter perveq teje dhe kto buz qe vdesin nga dashuria per te puthur ty nuk fo ti puth askush tjter shpirti im te kam then qe kur do te ndahem nuk do te jetoj edhe pse ti keq gje nuk e beson mendon se vetem po flas kot por jo ajo gje do te ndodh pse te jetoj e te vazhdoj jeten kur perbrenda jam e vdekur kur jeten time e vrave ti nuk mund te jetoj kur jeten ta dhurova ty andaj tash nuk dua qe te ma kthesh perseri sepse ajo esht e vdekur pa ty zemer veq nej gje dua ta dish se veq ty te kam dashuruar dhe zemera ime vetem pe rty ka rrahur e di qe pa ty nuk mund te jetoj edhe ket ne veper do ta deshmoj sepse tani kto momente jan te fundit qe mendoj per ty zemra ime dal nga dal pushon se rrahuri ep rty por edhe ne momentet e fundit te jetes time ne mendje te kam ty zemra ime te thash se nuk jetoj dot pa ty por ti nuk me besoje ndersa neser se me te vertet pa ty skam jetuar edhe po ashtu qe ta kam deshmuar qe veq ty te kam dashuruar neser do ta kuptosh se zemra ime me nuk rrah per ty ne mendjen time me nuk egziston ti edhe po ta ledhatosh trupin tim nuk do te ndjej azgje sepse nuk kam me ndjenja kam vdekur.Kam vdekur per ty shpirt sepse jeten ta dhurova ty po ti nuk e mbajte siq me permtove.Siq me premtove se do te me dashurosh deri ne perjetsi siq me premtove lumturi pa kufi po per kundrazi me shkatrrove ne vend qe te me dashuroje.E di qe do te pendohesh por ti kur te pendohesh per at qe ke ber qe nuk me ke besuar se veq ty te kam dashuruar do te jet von sepse trupi ateher nuk do te ndjej azgje sepse jam e vdekur.Edhe kjo ke njera nder sakrificat e mia qe kam ber per ty po ke kjo sakrific me jeten time edhe me nje gje qe nuk ka kthim sepse qdo gje e ima tani me ka vdekur.E ti kur ta lexosh ket leter une kur e kam shkruar si asneher tjetr kam vujtur e kam lotuar po te pakten te lutem te me kuptosh dhe te me besosh ne kete qe po ta shkruaj sepse kta lot dhe kjo vujte qe kam tani do te jen te fundit qe do ti bej per ty.te fundit sepse nuk jetoj me.Edhe ty zemera ime te uroj gjith lumturin e botes edhe pse nuk je me mua por kte ta them sepse vetem ty te dua te uroj qdo te mir ne jet dhe ne dashuri shum fat dhe lumturi edhe pse kte qe po te shkruaj e kam shum veshtir por kte ta them sepse te dua.Edhe e gjith kjo ke edhe nje deshmi tjeter se te kam dashur me shum se jeten time dhe mos harro kurr se pe rmu je kon gjithmon i pari dhe i fundit dhe gjithmon do te jem e jotja dhe vetem ty te takoj.Dhe nej gje te fundit nag ti po e kerkoj te pakten qe ndonjhe rte me kujtosh sepse e di qe do te me harrosh.Te dua dhe e jotja kam qen prej momentit qe te kam dashuruar por te kam premtuar se e jotja do te jem deri ne perjetsi po premtimin un e mbajta por premtimin qe ma dhe pse zmeer nuk e mbajte edhe ti



Te dua por nuk mundem te jem me ty.

Nje gje na ndan dhe per kete me duhet tet harroj.
E di qe te lendoj, lendoj dhe vehten por nuk di qka te bej
te qmendem nuk preferoj ngase dua te jetoj me kujtimin se te deshta dhe te dua ty.
Te gjitha mi more ti, madje as lot nuk kam me, ta fala dhe lotin vetem qe te mos e derdh ngase me shume lendohem .Kam mall per ty por nuk kam force tet kerkoj ngase po te shoh e di qe do te kthehem prap rruges se dashurise per ty edhe pse e din ti qe jam ne kete rruge por e humbur duke te kerkuar me sy mbyllur se po t’i hap syt e di qe do te me kthehet loti duke te thene me ke munguar! Me lot te kam thene te dua por ti nuk me takon mua por do t’i takosh tjetres edhe pse kurre nje gje nuk do ta kisha deshiruar por… Dua te jem shume larg qe te mos shoh, te mos shoh por te ndegjoj mire per ty edhe pse hijen tende do ta kem kudo qe te shkoj, emrin tend do ta kem ne mendje,puthjen tende ne buzet e mia, ngrohtesine tende ne trupin tim, zerin tend ne veshin tim.Nuk kam qka te bej, te vdes nuk deshiroj ngase dua te jetoj qe se paku lajmin qe ti u lumtur jeton dua ta ndegjoj. Me lot te zemres te them te uroj fatin e bardh kurr ne sy mos paq lot, fati dhe lumturia te ndjekt ne qdo hap.E une, une lus Zotin qe te me ndihmoje, ate qe eshte e mire per mua le te ma dhuron. Mos harro se gjithnje do te dua dhe do te kujtoj.


Te dua
Nuk e di qfare te them pos fjales te dua.Me the qe te harroj por un te them kete mos e kerko nga une se nuk mundem tet harroj.Qdo dite e me shume asgje tjeter nuk ndjej per ty veq se dashuri,dashuri qe askush nuk ndjen per ty.Qdo dite me shtohet malli per ty,qdo dite e me shume me shtohet dashuria ndaj teje,qdo dite kam nevoje per ty,qdo dite kam nevoj per zerin tend te embel,qdo dit ndjej nevojen per shikimin tend,buzqeshjen tende.Nje gje kerkoj nga ti, qe te mos kerkosh nga une qe te harroj.E din pse kerkoj kete nga ti? Ngase ti je e vetmja dashuri per mua dhe nuk mundem tet harroj,tek ti kuptova fjalen dashuri,tek ti mesova te dashuroj,andaj si mundesh te me kerkosh te harroj kur tek ti gjeta ngrohtesin e fjales te dua,tek ti gjeta embelsin e jetes,tek ti gjeta thelbin e jetes,tek ti gjeta shprese per te jetuar,tek ti endrroja boten e pafund,tek ti endrroja vehten me fustan te bardh! Dhe qka,gjithe keto i perfshin ti duke me thene harrom,nuk mundem jo jeta ime,nuk mundem se ti je endrra ime!




Dashuri e thyer

Jam ulur prane dritares, jasht filloi te bie shi. Kam menduar shume per ty keto dite dhe mund te them qe me mungon shume. Sa shume mendime me vijne ne koke dhe sillen rrotull, eshte kujtimi yt. Shpesh me duket sikur do hysh ne dere me buzeqeshjen tende si te mos kishe kikur kurre. Por ky iluzion iken aq shpejt ashtu sic vjen dhe kthehem ne realitet, nuk je ketu dhe nuk do jesh me.
Faji dhe pendimi me ndjekin. Perse, eprse nuk te thash sa shume te doja?
Sot je shume larg meje. Deshiroja shume te merrja doren tende dhe te ulesha bashke me ty, pa thene asnje fjale me goje dhe te thosha gjithcka me zemer. Ne fakt me jep ankth kjo largesi, po te mundja ne kete moment do isha ne krahun tend, te te thosha qe je shum i rendesishem per mua dhe qe te adhuroj.
E di se pse nuk ta kamm thene asnjehere? Pergjigja eshte e thjeshte: sepse mendoja se ndoshta fjalet ishin teper.
Po vuaj shume nga ikja jote. Me dhemb ne shpirt qe nuk jam afer teje dhe per me shume sepse nuk te thashe kurre se sa te doja, prandaj dhe sot e shkruaj kete leter.
Kam nevoje te qaj, te shfryj, sepse nese vazhdoj te dukem para te tjereve sikur jam mire, sikur asgje nuk me preokupon, trishtimi, qe me hap nje boshllek e me thelle ne shpirtin tim, do me shkaterroje.
Perse nuk kthehesh tani? Kam nevoje per ty per te vazhduar te jetoj.Do isha shume e lumtur po te mund te shihja perdite pasqyrimin tim ne syte e tu, te degjoja zerin tend qe te shqiperonte emrin tim, te thithja ajrin qe thith ti, vetem me keto do ndjehesha mire dhe te siguroj qe do ndihesha i lumtur.
Nese e lexon kete leter, do ta shohesh se cdo fjale e shkruar ne te eshte nje lot dhe nje frymemarrje dashurie per ty(megjitehse e di qe nuk ke per ta lexuar kurre).
Sa mire do ishte sikur ta ksiah shkruar me pare kete leter, sepse nuk ddo ikje pa e ditur qe te doja shume.

[Enkelejda_24]

DASHURI E VRTET QE PERFUNDON NE TRAGJEDI

Nuk e di zemer se pse em le pse em shkatrrove kru nuk e meritoj kur e die se veq ty te doja kur e die se je gjithqka per mua dhe i vetmi ne jeten time.Nuk e di se pse spo me besonmu kur flas te vrteten kur te them se me shum se jeten time te dua ty.Po mir perfundoj dashuria jon po me ket gje perfundon edhe jeta ime ket gje ta kam then shumher po ti me thua se jeta vazhdon dhe se shum shpejt kam per te harruar po jo ajo gje nuk do te ndodh kurr edhe pse ti po por uen jo sepse ne zemren time nuk ka vend per njeri tjeter perveq teje shprti im te kam premtura dhe te premtoj qe trupin tim nuk do ta ledhatoj askush tjeter perveq teje dhe kto buz qe vdesin nga dashuria per te puthur ty nuk fo ti puth askush tjter shpirti im te kam then qe kur do te ndahem nuk do te jetoj edhe pse ti keq gje nuk e beson mendon se vetem po flas kot por jo ajo gje do te ndodh pse te jetoj e te vazhdoj jeten kur perbrenda jam e vdekur kur jeten time e vrave ti nuk mund te jetoj kur jeten ta dhurova ty andaj tash nuk dua qe te ma kthesh perseri sepse ajo esht e vdekur pa ty zemer veq nej gje dua ta dish se veq ty te kam dashuruar dhe zemera ime vetem pe rty ka rrahur e di qe pa ty nuk mund te jetoj edhe ket ne veper do ta deshmoj sepse tani kto momente jan te fundit qe mendoj per ty zemra ime dal nga dal pushon se rrahuri ep rty por edhe ne momentet e fundit te jetes time ne mendje te kam ty zemra ime te thash se nuk jetoj dot pa ty por ti nuk me besoje ndersa neser se me te vertet pa ty skam jetuar edhe po ashtu qe ta kam deshmuar qe veq ty te kam dashuruar neser do ta kuptosh se zemra ime me nuk rrah per ty ne mendjen time me nuk egziston ti edhe po ta ledhatosh trupin tim nuk do te ndjej azgje sepse nuk kam me ndjenja kam vdekur.Kam vdekur per ty shpirt sepse jeten ta dhurova ty po ti nuk e mbajte siq me permtove.Siq me premtove se do te me dashurosh deri ne perjetsi siq me premtove lumturi pa kufi po per kundrazi me shkatrrove ne vend qe te me dashuroje.E di qe do te pendohesh por ti kur te pendohesh per at qe ke ber qe nuk me ke besuar se veq ty te kam dashuruar do te jet von sepse trupi ateher nuk do te ndjej azgje sepse jam e vdekur.Edhe kjo ke njera nder sakrificat e mia qe kam ber per ty po ke kjo sakrific me jeten time edhe me nje gje qe nuk ka kthim sepse qdo gje e ima tani me ka vdekur.E ti kur ta lexosh ket leter une kur e kam shkruar si asneher tjetr kam vujtur e kam lotuar po te pakten te lutem te me kuptosh dhe te me besosh ne kete qe po ta shkruaj sepse kta lot dhe kjo vujte qe kam tani do te jen te fundit qe do ti bej per ty.te fundit sepse nuk jetoj me.Edhe ty zemera ime te uroj gjith lumturin e botes edhe pse nuk je me mua por kte ta them sepse vetem ty te dua te uroj qdo te mir ne jet dhe ne dashuri shum fat dhe lumturi edhe pse kte qe po te shkruaj e kam shum veshtir por kte ta them sepse te dua.Edhe e gjith kjo ke edhe nje deshmi tjeter se te kam dashur me shum se jeten time dhe mos harro kurr se pe rmu je kon gjithmon i pari dhe i fundit dhe gjithmon do te jem e jotja dhe vetem ty te takoj.Dhe nej gje te fundit nag ti po e kerkoj te pakten qe ndonjhe rte me kujtosh sepse e di qe do te me harrosh.Te dua dhe e jotja kam qen prej momentit qe te kam dashuruar por te kam premtuar se e jotja do te jem deri ne perjetsi po premtimin un e mbajta por premtimin qe ma dhe pse zmeer nuk e mbajte edhe ti



Te dua por nuk mundem te jem me ty.

Nje gje na ndan dhe per kete me duhet tet harroj.
E di qe te lendoj, lendoj dhe vehten por nuk di qka te bej
te qmendem nuk preferoj ngase dua te jetoj me kujtimin se te deshta dhe te dua ty.
Te gjitha mi more ti, madje as lot nuk kam me, ta fala dhe lotin vetem qe te mos e derdh ngase me shume lendohem .Kam mall per ty por nuk kam force tet kerkoj ngase po te shoh e di qe do te kthehem prap rruges se dashurise per ty edhe pse e din ti qe jam ne kete rruge por e humbur duke te kerkuar me sy mbyllur se po t’i hap syt e di qe do te me kthehet loti duke te thene me ke munguar! Me lot te kam thene te dua por ti nuk me takon mua por do t’i takosh tjetres edhe pse kurre nje gje nuk do ta kisha deshiruar por… Dua te jem shume larg qe te mos shoh, te mos shoh por te ndegjoj mire per ty edhe pse hijen tende do ta kem kudo qe te shkoj, emrin tend do ta kem ne mendje,puthjen tende ne buzet e mia, ngrohtesine tende ne trupin tim, zerin tend ne veshin tim.Nuk kam qka te bej, te vdes nuk deshiroj ngase dua te jetoj qe se paku lajmin qe ti u lumtur jeton dua ta ndegjoj. Me lot te zemres te them te uroj fatin e bardh kurr ne sy mos paq lot, fati dhe lumturia te ndjekt ne qdo hap.E une, une lus Zotin qe te me ndihmoje, ate qe eshte e mire per mua le te ma dhuron. Mos harro se gjithnje do te dua dhe do te kujtoj.


Te dua
Nuk e di qfare te them pos fjales te dua.Me the qe te harroj por un te them kete mos e kerko nga une se nuk mundem tet harroj.Qdo dite e me shume asgje tjeter nuk ndjej per ty veq se dashuri,dashuri qe askush nuk ndjen per ty.Qdo dite me shtohet malli per ty,qdo dite e me shume me shtohet dashuria ndaj teje,qdo dite kam nevoje per ty,qdo dite kam nevoj per zerin tend te embel,qdo dit ndjej nevojen per shikimin tend,buzqeshjen tende.Nje gje kerkoj nga ti, qe te mos kerkosh nga une qe te harroj.E din pse kerkoj kete nga ti? Ngase ti je e vetmja dashuri per mua dhe nuk mundem tet harroj,tek ti kuptova fjalen dashuri,tek ti mesova te dashuroj,andaj si mundesh te me kerkosh te harroj kur tek ti gjeta ngrohtesin e fjales te dua,tek ti gjeta embelsin e jetes,tek ti gjeta thelbin e jetes,tek ti gjeta shprese per te jetuar,tek ti endrroja boten e pafund,tek ti endrroja vehten me fustan te bardh! Dhe qka,gjithe keto i perfshin ti duke me thene harrom,nuk mundem jo jeta ime,nuk mundem se ti je endrra ime!




Dashuri e thyer

Jam ulur prane dritares, jasht filloi te bie shi. Kam menduar shume per ty keto dite dhe mund te them qe me mungon shume. Sa shume mendime me vijne ne koke dhe sillen rrotull, eshte kujtimi yt. Shpesh me duket sikur do hysh ne dere me buzeqeshjen tende si te mos kishe kikur kurre. Por ky iluzion iken aq shpejt ashtu sic vjen dhe kthehem ne realitet, nuk je ketu dhe nuk do jesh me.
Faji dhe pendimi me ndjekin. Perse, eprse nuk te thash sa shume te doja?
Sot je shume larg meje. Deshiroja shume te merrja doren tende dhe te ulesha bashke me ty, pa thene asnje fjale me goje dhe te thosha gjithcka me zemer. Ne fakt me jep ankth kjo largesi, po te mundja ne kete moment do isha ne krahun tend, te te thosha qe je shum i rendesishem per mua dhe qe te adhuroj.
E di se pse nuk ta kamm thene asnjehere? Pergjigja eshte e thjeshte: sepse mendoja se ndoshta fjalet ishin teper.
Po vuaj shume nga ikja jote. Me dhemb ne shpirt qe nuk jam afer teje dhe per me shume sepse nuk te thashe kurre se sa te doja, prandaj dhe sot e shkruaj kete leter.
Kam nevoje te qaj, te shfryj, sepse nese vazhdoj te dukem para te tjereve sikur jam mire, sikur asgje nuk me preokupon, trishtimi, qe me hap nje boshllek e me thelle ne shpirtin tim, do me shkaterroje.
Perse nuk kthehesh tani? Kam nevoje per ty per te vazhduar te jetoj.Do isha shume e lumtur po te mund te shihja perdite pasqyrimin tim ne syte e tu, te degjoja zerin tend qe te shqiperonte emrin tim, te thithja ajrin qe thith ti, vetem me keto do ndjehesha mire dhe te siguroj qe do ndihesha i lumtur.
Nese e lexon kete leter, do ta shohesh se cdo fjale e shkruar ne te eshte nje lot dhe nje frymemarrje dashurie per ty(megjitehse e di qe nuk ke per ta lexuar kurre).
Sa mire do ishte sikur ta ksiah shkruar me pare kete leter, sepse nuk ddo ikje pa e ditur qe te doja shume.

[Enkelejda_24]

Sa veshtir....
Veshtire qenka te maresh lapsin dhe te shkruash por ja qe nuk mund te rri. Te prita te vish me buzeqeshje por ti me erdhe me fjalen qe asnjehere nuk kisha dashur ta degjoja, jam mire ketu Dhembja per ty dita dites po me shtohet se bashku me lotet e mi. me ka marr malli per cdo gje: per zerin tend, buzeqeshjen tende, syt e tu ...
Largimi yt i hershem shkaktoi plage te medha ne zemren time, nuk ka ilac qe do te mi sheroje keto plage edhe pse disa thone koha sheron cdo plage un nuk besoj. plaga do me sherohet atehere kur te vij dhe une ne parajse Sa me teper kalon koha aq me teper ndjej mungesen tande. Me shpirt te venitur, me zemer te thyer dhe kthes te pakthyer, me lot ne sy deri sa te jetoj nuk do te harroj. Kush e di sa dite pa diell, pa lule, pa gezim do te kalojne, kurse ne zemren time vetem lot, vuajtje dhe mall per fjalet dhe buzeqeshjen tende te embel. Dhembja nuk ka fund kurse lotet nuk kan fuqi te shprehin pikellimin per ty. Gjithmon do te mbetesh ne zemren time edhe pse ike vetem duke me shterguar doren. Me shpirt te venitur, zemer te thyer, me shpres te pa shpres, si dje, si sot, si neser une i perlotur te pres te kthehesh, po jo do vi une ma shpejt te ty te ma kthesh besimin ne dashuri, te ma ktheshy lumturin dhe gjith ate qe pata kur ishim se bashku. Mungesa yte ne cdo vend po ndihet. Ditet pa ty vetem une e di se si i kaloj. Malli dhembja per ty kurre nuk do te shuhen. Do te dua edhe me shum se sa te kam dashur, edhe me shum se sa e dua veten,. Une do te jem ne shpirt vetem e ytja e ti vendos vet per lumturin qe mund ta kemi se bashku..atje ne parajse.me prit i dashur se kam edhe pak pune ta perkrah imaxhin tend dhe perseri do jemi se bashku dhe te lumtur.



Me thuaj

Mbi qyetet po bie shi e erresira ka mbuluar dhe qyetetin tend atje ku ndodhesh tii....
Kujtime te ngrira varen mbi mure e fotografite tona sot shfaqen bardh e zi........
........me lot ne sy
me nje mall qe se lag as ky shi i mallkuar qe po bie tani.
Po ecen dhe ti rrugeve naten sic po bej une ?
Po i kerkon kujtimet thelle neper qyetet ashtu i cmendur ashtu sic po i kerkoj une?
I ke pare valle ? Si ishim ne te dy dikur?
Me marrosi ky shi i lig qe gjithmone me kujton ty e lot derdh vetem lot sikur jam ne zi....
Se me solli tyyyy perseri neper kujtime ketu ne kete qyetet te lagur...............
................ e jetes ti them
me ler te lutem me ler se spo mundem te jetoj.
Por a do te me degjoj? Do mi degjoj vuajtjet e mallin qe kam sot ne shpirt?
Sikur te me shtrengoje sikur me shtrengoje ti dikur?
Dua te mbeshtes koken ashtu ne shpatullen tende eh dhe si me mbajte vetem ti.
Vetem me shtrengo me mbaj ne duar o jete qe je diku tjeter ne .............
..................ne nje qyetet tjeter...........
.............me shi dua te jete ...........
...po pikerisht nate e erret si kjo qe po ndjej une.............
..Me thuaj se dhe tek ty eshte nate e ftohte ............
........pemet kane ngrire dhe kujtimet tona .........
.......me fotogragfi te lena me lot pergjysem....
..........me thuaj se dhe atje po bie shiiiiiiiiiiiiiiiiii
.......me thuaj se dhe ti po vuan
...........keshtu sic po vuaj uneeeeeeeeeeee
..........ne nje tjeter qytet.


Mosss!!!

Lumturia me e madhe eshte kur jam me ty,
Oret jan shume te shkurtera kur jemi bashk une dhe ti
ahhh sa te lumtur do te jemi se bashku deri ne perjetesi,
E di qe zoti me te vertet me ka krijuar vetem per ty,
E di qe edhe ti je krijuar per mua sepse me se shumti nga dashurickat e tua ti me do mua,
E tash dashurickat e tua jan te kaluara dhe te harruara se tash me dashuron vetem e vetem mua,
Prandaj te lus:
Mos u largo se vetem ty te kam
Mos me le se vetem e jotja jam
Mos ik se vdes pa ty
Mos me bej te lotoj se do te shtjerrem per ty
Mos me tradhto se nuk e meritoj
Mos me lendo sepse do ta lendosh njeriun qe me gjith zemer te do
Mos e plagos nje zemeres te pa faj dhe shum te dashuruar, Se te denon i madhi zot qe te ke krijuar. MOS LENDONI ZEMERA....

[Enkelejda_24]

Pse...
Ne enderr si nje mankth me vjen. Qan, qesh dhe
luan me mua... Iken vjen pa me then asnje fjale. Tashme ke ikur... Por
kur do te vish perseri? Ndoshta neser...? Po nuk erdhe neser...?
Ndoshta pasneser... Dhe e di qe do vish dhe te pres me lot ne sy...
Vall me te vertet do te vish pa ikur perseri?! Ike duke me dhuruar
dhimbjen si kujtim... Edhe pse se doja duhet ta pranoja. Tashme vetem
per dicka te falenderoj... Se ti me mesove cishte dashuria.
Faleminderit per gjithcka, qofte dhimbje lot nete pa gjum gezime
dashuri... Nese svjen ne kete bote... Nje cope parajse do ta ruaj per ty
une
tani nuk e di se cpo ndodh pa ty qe nga dita e ndarjes sone lotet kane
zene vend ne syte e mi. nuk mundem ti ndal dot edhe pse e di dhuem mire
qe jane te pa merituar. me kujtohen shume gjera njehohesisht... shume
momente qe nuk mund ti harroj shume caste qe me bejne te vuaj. mendova
se ndarja do me bente te te harroja por nuk po ndodh aspak keshtu.
perkundrazi! ajo po me ben te te dua me shume po me shton me shume ate
mall te zjarrte qe kisha kohe qe e ndjeja. e di mire qe po mundohesh te
ndertosh nje jete te re atje... larg nga te gjithe nga gjithcka dhe nga
une.. te uroj me gjithe forcen e shpirtit te jesh e lumtur... ndoshta
kete fat te ka rezervuar jeta! por kur ti te jetosh ate jete te re kur
te kesh prane dike tjeter ktheje edhe njehere koken nga e shkuara... me
co njeher neper mend sepse kujtimi im nuk eshte vrases per ty... ajo do
te jete thjesht nje aventure e bukur e moshes! mos u mendo se sime bere
te vuaj aq shume as mos u pendo! rri e qete sepse une te dua me gjithe
shpirt e te kam falur gjithcka... vetem mendo se dikur kam qene e
shkuara jote se zemren time ta fala krejtesisht ty! do te ndihesha me
mire nese ti nje dite do te ndjeje pak nostalgji per ndjenjen tone
qofte edhe per nje cast te vetem. Vetem mendo se diku larg hapesires qe
na ndan eshte nje shpirt qe vuan per ty qe do te te prese perjetesisht!
eh! malli me ka mbytur... ne cdo cast me del fytyra jote. me kumbojne
ne vesh fjalet dhe premtimet e tua! ne cdo enderr me shfaqesh duke
buzeqeshur sapo zgjohem kuptoj se ishte thjesht enderr e bukur dhe me
pas trishtohem... qaj mbytem me lot se me duket sikur keshtu do te
kthej serisht por ky eshte vetem nje pretekst per te jetuar ne
genjeshtra per tu shmangur realitetit te hidhur qe po me shkaterron pak
nga pak. tani jemi vertdet larg dhe une prane kam vetem kujtimet e cdo
dite qe kemi kaluar bashke... prane kam vetem mallin qe me djek e
pervelon ashtu si llava e nje vullkani qe shkaterron cdo gje qe ka
perpara. ashtu dhe malli qe kam per ty nuk po me le te jetoj jeten time
me ben te hedh poshte cdol mundesi per te qene i lumtur... ndoshta
heren tjeter qe do te shihemi do te kesh ne krah dike tjeter dhe nga
une ndoshta sdo ti kthesh syte as
per te me pershendetur. ndoshta
do te kesh harruar se dikur kam ekzistuar ne jeten tende dhe kjo do te
jete tronditja qe do te me shkaktoje me shume dhimbje... e megjithate
une do te jem serisht ai qe do te shoh nga larg lumturine tende por
kurre nuk do te behem nje i trete ne lidhjen tuaj sepse ti ndoshta do
te ndjesh per ate pasion te mallshem qe me bere ta jetoj vetem ti...
une nuk dua te vuash e te ndjesh te njejten dhimbje te cilen dikur ma
bere ta jetoja... une do te kenaqem vetem me lumturine tende sepse
keshtu te pakten do te jem me i qete. duhet te mesohem me humbjen
tende, me idene se nuk od te jesh kurre e imja, por nuk mundem te te
mos mendoj qofte edhe per nje cast te vetem, sepse ti je kudo... ne cdo
lot trishtimi je ti, ne cdo cast dhimbje je ti... je kudo , ne cdo
pjese te qenjes sime, por teper larg dhe e pa arritshme... je thesari
me i cmuar qe nuk munda ta kem kurre, mbreteresha e mbreterise DASHURIA
ne te cilen nuk mund te jem as sherbetor... tani LAMTUMIRE pergjithmone
dashuria ime e paarritshme! "Lamtumire" dashuria ime e pamundur...





Ku do te me dergosh kete her??
Mendjet e te
dashuruarve me kane merzitur dhe vetja me duket shume i cuditshem kur
ndodhem atje. Sot hmm... Sot me zgjidh nje vend te vecante. Pa re ne
qiell, pa zera te frikshem, pa mendime raskapitese.
Te duket sikur
te kerkoj shume? Ndoshta. Ndoshta jo. Sot jam keq. Jam shume i
ndjeshem. Ndaj te bukures, ndaj te hidhures, ndaj te egres. Eshte
vertet keq kur ujrat e detit tend shpirteror jane qetesuar mbasi shikon
me kthjellet, kupton me mire, mendon me qete. Do te pyesesh ku qenron e
keqja ketu?
E thjeshte. Pikerisht ne keto momente kur ti mendon se
cdo gje eshte ne rregull dhe triri i qetesuar behet me largpames,
kupton kaosin ne te cilin ndodhesh, qe te rrethon, qe po te mbledh
rrethin cdo dite e me teper duke te shtyre drejt humneres dhe ti sheh
veten tashme ne buze te saj. Kurse kur mendja jote eshte e zene duke
kerkuar nje rrugedalje per ti paraprire enderres akoma te parealizuar
asqe nuk perpiqesh te shohesh me larg hundes tende.
Ndaj enderr e
dashur. Mos me ler vetem. Me co diku larg, teper larg. Nqs ka mundesi
aq larg sa rruga per kthim te vazhdoje deri ne fund te jetes sime. Mos
kem me asnje cast qetesie, asnje cast qartesie, asnje moment qe te mos
jem i zene se menduari per veten ose me sakte per endrren time.
E
hidhur apo jo? Kjo eshte e verteta te tjerat me duken halucinacione.
Duhet te zgjedhesh se cfare do te besh. Nje vrapues i pafat qe hesht
para acarit te akullt qe e pushton cdo dite e me teper per ta
shnderruar ngadale ne nje cope akulli, me pas ne nje pellg me uje dhe
ne fund ne nje atom mikroskopik ui qe ngrihet lart ne masen e madhe
inerte te quajtur ajer.
Ose ne nje "realist" objektiv qe dita dites
duket sikur vdes pak nga pak, para cdo zbulimi qe ben mbi te fshehtat e
medha te natyres se vet...]

[Enkelejda_24]

Pse...
Ne enderr si nje mankth me vjen. Qan, qesh dhe
luan me mua... Iken vjen pa me then asnje fjale. Tashme ke ikur... Por
kur do te vish perseri? Ndoshta neser...? Po nuk erdhe neser...?
Ndoshta pasneser... Dhe e di qe do vish dhe te pres me lot ne sy...
Vall me te vertet do te vish pa ikur perseri?! Ike duke me dhuruar
dhimbjen si kujtim... Edhe pse se doja duhet ta pranoja. Tashme vetem
per dicka te falenderoj... Se ti me mesove cishte dashuria.
Faleminderit per gjithcka, qofte dhimbje lot nete pa gjum gezime
dashuri... Nese svjen ne kete bote... Nje cope parajse do ta ruaj per ty
une
tani nuk e di se cpo ndodh pa ty qe nga dita e ndarjes sone lotet kane
zene vend ne syte e mi. nuk mundem ti ndal dot edhe pse e di dhuem mire
qe jane te pa merituar. me kujtohen shume gjera njehohesisht... shume
momente qe nuk mund ti harroj shume caste qe me bejne te vuaj. mendova
se ndarja do me bente te te harroja por nuk po ndodh aspak keshtu.
perkundrazi! ajo po me ben te te dua me shume po me shton me shume ate
mall te zjarrte qe kisha kohe qe e ndjeja. e di mire qe po mundohesh te
ndertosh nje jete te re atje... larg nga te gjithe nga gjithcka dhe nga
une.. te uroj me gjithe forcen e shpirtit te jesh e lumtur... ndoshta
kete fat te ka rezervuar jeta! por kur ti te jetosh ate jete te re kur
te kesh prane dike tjeter ktheje edhe njehere koken nga e shkuara... me
co njeher neper mend sepse kujtimi im nuk eshte vrases per ty... ajo do
te jete thjesht nje aventure e bukur e moshes! mos u mendo se sime bere
te vuaj aq shume as mos u pendo! rri e qete sepse une te dua me gjithe
shpirt e te kam falur gjithcka... vetem mendo se dikur kam qene e
shkuara jote se zemren time ta fala krejtesisht ty! do te ndihesha me
mire nese ti nje dite do te ndjeje pak nostalgji per ndjenjen tone
qofte edhe per nje cast te vetem. Vetem mendo se diku larg hapesires qe
na ndan eshte nje shpirt qe vuan per ty qe do te te prese perjetesisht!
eh! malli me ka mbytur... ne cdo cast me del fytyra jote. me kumbojne
ne vesh fjalet dhe premtimet e tua! ne cdo enderr me shfaqesh duke
buzeqeshur sapo zgjohem kuptoj se ishte thjesht enderr e bukur dhe me
pas trishtohem... qaj mbytem me lot se me duket sikur keshtu do te
kthej serisht por ky eshte vetem nje pretekst per te jetuar ne
genjeshtra per tu shmangur realitetit te hidhur qe po me shkaterron pak
nga pak. tani jemi vertdet larg dhe une prane kam vetem kujtimet e cdo
dite qe kemi kaluar bashke... prane kam vetem mallin qe me djek e
pervelon ashtu si llava e nje vullkani qe shkaterron cdo gje qe ka
perpara. ashtu dhe malli qe kam per ty nuk po me le te jetoj jeten time
me ben te hedh poshte cdol mundesi per te qene i lumtur... ndoshta
heren tjeter qe do te shihemi do te kesh ne krah dike tjeter dhe nga
une ndoshta sdo ti kthesh syte as
per te me pershendetur. ndoshta
do te kesh harruar se dikur kam ekzistuar ne jeten tende dhe kjo do te
jete tronditja qe do te me shkaktoje me shume dhimbje... e megjithate
une do te jem serisht ai qe do te shoh nga larg lumturine tende por
kurre nuk do te behem nje i trete ne lidhjen tuaj sepse ti ndoshta do
te ndjesh per ate pasion te mallshem qe me bere ta jetoj vetem ti...
une nuk dua te vuash e te ndjesh te njejten dhimbje te cilen dikur ma
bere ta jetoja... une do te kenaqem vetem me lumturine tende sepse
keshtu te pakten do te jem me i qete. duhet te mesohem me humbjen
tende, me idene se nuk od te jesh kurre e imja, por nuk mundem te te
mos mendoj qofte edhe per nje cast te vetem, sepse ti je kudo... ne cdo
lot trishtimi je ti, ne cdo cast dhimbje je ti... je kudo , ne cdo
pjese te qenjes sime, por teper larg dhe e pa arritshme... je thesari
me i cmuar qe nuk munda ta kem kurre, mbreteresha e mbreterise DASHURIA
ne te cilen nuk mund te jem as sherbetor... tani LAMTUMIRE pergjithmone
dashuria ime e paarritshme! "Lamtumire" dashuria ime e pamundur...





Ku do te me dergosh kete her??
Mendjet e te
dashuruarve me kane merzitur dhe vetja me duket shume i cuditshem kur
ndodhem atje. Sot hmm... Sot me zgjidh nje vend te vecante. Pa re ne
qiell, pa zera te frikshem, pa mendime raskapitese.
Te duket sikur
te kerkoj shume? Ndoshta. Ndoshta jo. Sot jam keq. Jam shume i
ndjeshem. Ndaj te bukures, ndaj te hidhures, ndaj te egres. Eshte
vertet keq kur ujrat e detit tend shpirteror jane qetesuar mbasi shikon
me kthjellet, kupton me mire, mendon me qete. Do te pyesesh ku qenron e
keqja ketu?
E thjeshte. Pikerisht ne keto momente kur ti mendon se
cdo gje eshte ne rregull dhe triri i qetesuar behet me largpames,
kupton kaosin ne te cilin ndodhesh, qe te rrethon, qe po te mbledh
rrethin cdo dite e me teper duke te shtyre drejt humneres dhe ti sheh
veten tashme ne buze te saj. Kurse kur mendja jote eshte e zene duke
kerkuar nje rrugedalje per ti paraprire enderres akoma te parealizuar
asqe nuk perpiqesh te shohesh me larg hundes tende.
Ndaj enderr e
dashur. Mos me ler vetem. Me co diku larg, teper larg. Nqs ka mundesi
aq larg sa rruga per kthim te vazhdoje deri ne fund te jetes sime. Mos
kem me asnje cast qetesie, asnje cast qartesie, asnje moment qe te mos
jem i zene se menduari per veten ose me sakte per endrren time.
E
hidhur apo jo? Kjo eshte e verteta te tjerat me duken halucinacione.
Duhet te zgjedhesh se cfare do te besh. Nje vrapues i pafat qe hesht
para acarit te akullt qe e pushton cdo dite e me teper per ta
shnderruar ngadale ne nje cope akulli, me pas ne nje pellg me uje dhe
ne fund ne nje atom mikroskopik ui qe ngrihet lart ne masen e madhe
inerte te quajtur ajer.
Ose ne nje "realist" objektiv qe dita dites
duket sikur vdes pak nga pak, para cdo zbulimi qe ben mbi te fshehtat e
medha te natyres se vet...

[Enkelejda_24]

Sa pak kemi nevoj te jemi te lumtur...

Dikush ka thënë se jeta është një ëndërr dhe më
e keqja fillon kur fillon të zgjohesh. Zgjimi është vdekja e shpejtë
pasi çdo gjë është iluzion.
Unë nuk e besoj këtë.Mendoj se ne futim
në jetën tonë ëndrra pa fund, pasione e iluzione. Ka raste kur eci në
rrugë symbyllur duke i besuar instinkteve të mia e pasioneve që më
shtyjnë në rrugën e jetës duke me dhuruar buzëqeshje e një zjarr të
brendshëm. Por unë jetoj vërtet, ndiej .. nuk jam vetëm një spektator
pasiv në këtë skenë botërore.
Shekspiri e ka quajtur teatër : një
iluzion pamor, mashtrim duke u shtirur si personazhe që ndoshta nuk
ekzistojnë fare po ne mendojmë se ekzistojnë. Ai ka jetuar shekuj më
parë kur pas maskave të femrave në teatër fshiheshin meshkuj që nuk
dinin asgjë për botën e femrës. Ajo botë e errët e fshehur pas mureve e
fustaneve të gjatë e korseve mbytëse, botë e femrave kukulla që linin
në duart e meshkujve gjithçka:jetën e të ardhmen e tyre.
Po shpirti
nuk blehet apo komandohet si një makinë. Ka disa nyje që prodhojnë
shpresa e iluzione të cilat askush nuk mund ti drejtojë. Natën kur
mbyllim sytë ne ëndërrojmë pa i menduar ëndrrat, thjesht duam të
qetësohemi , të shplodhim trupin e mesa duket vetëm mes ëndrrash mund
ta arrijmë paqen.
Një buzëqeshje krijohet në buzët e njoma të
trëndafilta të një foshnje kur lundron mes ëndrrash. Të duket sikur
bota është më e bukur, sikur sheh dritë kudo e yjet shkëlqejnë më tepër
atë natë, vetëm prej një buzëqeshje të pafajshme.
Kur mendon për
dashurinë tënde, atë që do më tepër në këtë botë, atë që të bën të qash
e të qeshësh përsëri mes lotësh, atëherë mendja jonë kalon si në një
paradë të vërtetat dhe iluzionet që i ke hedhur si një mantel kësaj
dashurie. Asgjë nuk është perfekte në këtë botë asnjë person po
fantazia e ky shpirt i pabesueshëm që njeriu e ruan nga dallgët e jetës
si thesarin më të shtrenjtë, të bën ta besosh se idealja ekziston.
Realja me të vërtetat e hidhura lihet mënjanë një çast dhe e vë kokën
në jastëkun e ndjenjave ..fillojnë të krijohen imazhe të thuren ëndrra
të këndshme e ti mbulohesh nga një gaz i brendshëm që vetëm ti e sheh e
ndjen. Edhe ajri bëhet plot aroma dhe sytë mbulohen nga një mjegull
lulesh e ngjyrash gati të tejdukshme, ylbere të pafundta e dritë
ëngjëjsh.
Iluzionet të pushtojnë zemrën dhe aty ke gjithçka të
nevojitet. Vjen dikush që të prek shpatullën e të pyet për diçka e
zgjohesh. Sheh se je ulur diku e ndien ndoshta ftohtë. Jeta është kjo,
zgjohesh në një moment. Mendja fillon të punojë përsëri me llogjikën
dhe zbarkon në realitet duke mbartur pak nga ai gaz i brendshëm
lumturie. Flet e sytë të shkëlqejnë, optimizmi të jep një dritë të
purpurtë në fytyrë. Sa e lehtë është të ndihesh më mirë , mjafton një
dorë e vogël iluzioni.
Përfundimisht jeta të duket jo aq e keqe.
“Unë qenkam I lumtur e nuk e dija?”-pyet iluzioni yt, ai zëri i dytë që
çdokush e ka brenda vetes.
Ne jemi ujë, ajër dhe ëndrra. Formula
sekrete e krijimit të njeriut. Sa i thinjur dhe i hidhur është ai
shpirt i zbrazur nga ëndrrat.
Fantazia vdes kur njeriu e dëbon vet dhe atë njëçik që i mbetet brenda e vret me trishtim realiteti.
Por
jo gjithmonë vret realiteti. Ai të dhuron shpresa. Hirushja e
Borëbardha na kanë ndjekur në fëmini me atë moralin e fitores së të
mirës mbi të keqen dhe ne ndjekim këtë fill duke menduar: “Po, dashuria
fiton mbi urrejtjen, e mira mbi të keqen, pse jo?”
Jeta është kaq e
bukur sepse ka larmi. Ka hidhërim po ka dhe gëzim, ka të qara po ka
edhe të qeshura, ka hije po edhe dritë, ka pleqëri e vdekja po ka dhe
fëmijëri e jetë.
Jeta një zhurmë midis heshtjes ka thënë Isabel Allende.
PO
një zhurmë plot të papritura, iluzione nën diell e pluhur yjesh. Nëse
guxon jeto shijo pluhurin e yjeve, kupat e ëndrrave piji deri në fund e
lësho një pasthirrmë kënaqësie, trego çfarë ndien e ndaje lumturinë.
Lumturia
është një krijim i bukur i njeriut. Ka shume zhurmë brenda, shumë
energji shumë fjalë tinguj shumë botë. Pihet në doza të vogla e ndarë
mes njerëzish se e tëra njëherësh të vret. Shpirti i njeriut është aq i
pafund po zemra është kaq e dobët , kjo shoqeri ndan çdo gjë: dashuri e
shpresë.
Një pikëz të qeshure bën dy buzë të tjera të hapen, një ëndërr e treguar me pasion frymëzon ëndrra të tjera.
Pak zhurmë krijon zhurmën tjetër në këtë jetë.
Sa i bukur zinxhiri i jetës, shkon pafundësisht e rikthehet përsëri te ne.
Jeta e njeriut: ujë, ajër e ëndrra të veshura në iluzione e ndjenja… Sa pak kemi nevojë për të qenë të lumtur!


Se shpejti te ti do te vij


Ti mbyll syt dhe nje her te pushoj qastin kur te thash lamtumire kurr mos ta kujtoj , menyren se si u ndame fjalet te cilat njeri tjetrit ia tham.Sdua te kujtoj kur nga duart e mia rreshqitje e une e padobishme ate qast smund te beja asgje per ty.

Perveq maleve te larta dhe tmerruese askush nuk degjonte zerin tim ne ate kasolle te hekurt.E godisja porten me sa kisha fuqi por e kote nuk hapej dhe kthehesha prap tek ty te shihja duke me ikur po pa deshiren tende ..me ze te mekur shqiptoje "mos me ler ... mos me ler" Cmendesha , qaja me sa kisha fuqi duke shpresuar qe vaji im do te mbante ne jete edhe ca qaste ..

Nje mrekulli i lutesha zotit te ndodhte te hapej ajo der e mallkuar qe te gjeja shpetim per ty ..Si valle askush sdegjonte vajin tim goditjet e mia ...derisa une te shihja duke u munduar per jet, fryma me ndalej zemra ndalonte se rrahuri dhe kembet ndalonin hovin dhe diqka me shtrengonte ne kraheror ,ndersa admiroja se si luftoje per te jetuar kunder me te keqes VDEKJES .Por qdo gje ishte e kote skishte shpetim ishte shkruar qe me par te vdisje ne ate kasolle mallkimi duke me thene :"po vdes, me vete po marrr mallkimin per te dyt, po zgjedh vdekjen e ti shpeto dhe jeto tregoj botes kush je....te dua edhe ne varrr...mos me harro .."Fjalet e fundit ishin keto qe me the mua e me le ne ket bote te jetoj me ndjenje faji qe ste shpetova dote .Kjo ishte me e pakta qe per ty duhej te beja tani .Ne momentet kur une deshiroja vdekja te me merrte ti me shpetove dhe "gjithqka"me dhe por prap mi more te gjitha ne varr.Dua ti tregoj botes se qfar njeriu ishe dhe qfar ke bere per ta ... tu tregoj se qfar vlera kan humbur duke mos ditur te qmojne ate qe ti kishe ,ata te moren me te shtrejten JETEN duke te mbyllur ne humneren e harreses.....


Shiko nga lindja se se shpejti tek ti do vi




Vjeshta!!! Pse valle kjo stin...


Vjeshta!!!
Pse valle kjo stin vjeshte me kujton qdo qast,qdo kujtim,qdo gezim qe kalova me ty..
shikoj gjethet siq bien ne tok,,mendoj ne vete,a thua mos ndoshta dashuria jon nje dit do te tretet siq treten keto gjethe prej kesaj peme te bukur,,,,jom e hutuar dhe vetem mendoj te kaluaren,mendoj dashurin qe ndjej per ty,,
Deshta qe permes kesaj stine te bukur te vije ndonje stin tjeter siq eshte Pranvera sepse ne at stin edhe dashuria jon me duket qe ngjallet,,siq ngjallet natyra me zbukurimin e saj,,por koot edi qe pas vjeshtes eshte shum larg pranvera por thjesht po shpresoj ne mendimet e mija,,,sepse dimri e ka rradhen te vije,,e kom frik prej kesaj stine sepse mendoj qe dashuria jon do ti perngjaj kesaj stine,,do te jet dashuri e ftoft,,
Me shpres e pres Pranveren dhe me plot gezimm se vetem kjo stin ma ngjall dashurin time qe me duket eshte ka vdesss.

[Enkelejda_24]

Dikur....!!!!

Dikur mendoja se isha i dashuruar,por nuk e dija se ishte dashuri imagjinare,inekzistente. Vuaja pa e patur nje qellim,qaja si femije,por per dike qe nuk e meritonte. Mendoja se ecja gjate jetes me dashuri,por jo. Nji dite isha krejt i vetem,po mendoja: Pse vuajtja sme ndahet,me vjen gjithnje nga pas? Pse besoja kaq shume ne engjej kur ata nuk ekzistonin? U merzita me vetmine,shihja rreth e rrotull meje njerez te dashuruar,me njeriun e zemres,dhe une serish vetem. I merzitur me fatin tim,bertita me sa kisha ne koje: A ka njeri ne kete bote qe me do...? Befas degjova nje ze qe erdhi pas zerit tim... Por s'ishte gje tjeter vecse jehona e zerit tim qe shkoi diku,humbi diku,u perplas diku dhe u kthye. Mbeta aty,i shtrire ne nje cep toke te quajtur Vuajtje,vetmi. Shoku dhe miku im me i mire ishte loti,se cdo dite qaja... U lodha,fillova te urreja veten time,jeten time,gjithcka perrreth meje... Humba te gjitha shpresat,por kur zemra,copezat e saj po copetoheshin dhe me shume,kur mendova se vdiqa,dikush erdhi si me magji,si nje engjell sepse pas saj,ishte nje drite vezulluese e verbuese. U afrua,me foli,ngrita koken,syte e mbuluar me lote dhe mes zhurmes se loteve,i peshperita me zerin qe dridhej dhe e pyeta: A me do? Po prisja qe te isha i lumtur apo te vazhdoja me vuajtjen... U ul prane meje,me mori doren dhe vuri doren tjeter siper dores time dhe me tha: E ndjen ngrohtesine qe kam une? Po i thashe. Me tha: Nuk eshte se e ka trupi im,por se ne gjakun tim rrjedh dhe shpirti im,e bashke me shpirtin,dhe dashuria qe ndjej per ty. Ne ate moment mbeta i shtangur,dhe pa e kuptuar as vete,zemra filloi te rrihte shume cuditshem,fort,sikur donte te cante kockat e kraharorit dhe te dilte jashte kafazit ku eshte mesuar te rrije... Nuk mundi dot te dilte,por me tha: Te lutem,thuaji fjalen TE DUA sepse me risolli ne jete. Ai ishte urdheri i pare qe zemra ime me dha pasi ndjeva dashurine e vertete,dhe mes lumturise,nga thellesia e zemres time,doli pakez ajer qe pershkroi kordat e zerit tim,dhe nga dridhja e tyre,u formua nje zhurme,qe ne njerezit e quajme ze,dhe buzet e mia bene ndryshimin e zerit ne fjale,ne nje fjale qe ka 5 shkronja,fjalen TE DUA. Lumturia e vertete erdhi,sepse ne te kaluaren,kurre nuk e kisha ndjere lumturine,e per me teper,as dashurine... Ti bere diferencen,ti bere te kuptoj se ceshte te jesh i dashuruar me te vertete. Jeta me mua spaska qene treguar mizore,sepse me beri te vuaja,qe kur te ndjeja dashuri,te kuptoja se sa bukur eshte te jesh i dashuruar me te vertete. Ti je personi qe me ben te jetoj plot lumturi,personi qe ploteson shpirtin tim. Te kam premtuar dhe betuar qe kurre sdo te te lendoj,kurre sdo bej dicka te te bej te ndihesh keq,sepse te dua dhe nese do te beja ty te vuash,do vuaja dhe une,sepse dashuria na mban te lidhur. Je engjell per mua,je dashuria me e madhe per mua. O engjell,nuk e besoja se njerezit mund te dashuronin dhe pse jetonin me mijera kilometra larg njeri tjetrit,por kur te takova ty,kur te njoha ty,vertetova te kunderten dhe jam gati ti them gjithe botes: O bote mizore,e dini se dashuria sdo tia dije per largesi? E dini qe te dashurosh dike,nuk eshte e rendesishme ta prekesh,ti ndjesh lekuren,te ndjesh puthjet? E dini qe ne dashuri,gjeja kryesore eshte ta ndjesh ate para se ta shprehesh,ta besosh ate kur ta ndjesh,zemra dhe shpirti te jetojne ne lumturi? O njerez,dashuroni,pavaresisht largesise.zemer,ne jemi larg,por te kam thene,qe dashuria eshte ndjenja,eshte ajo gje qe na lidh. O zemra ime,prej teje,kuptova se te dashurosh dike,nuk do te thote vetem ta shohesh cdo dite,por qe te jete gjithnje ne mendjen tende,dite e nate. Ti gjithnje me viziton ne enderrat e mia,me thua TE DUA,te ndjej aty,dhe je pjese e pa ndare e tyre,je pjese e pa ndashme e imja,je gjithcka e bukur per mua. Dashuria qe ndjej per ty rritet cdo dite,si nje femije i vogel qe e ushqen te rritet,dhe ne te dy e ushqejme dashurine tone me fjalen TE DUA. Me thuaj,ka fjale tjeter me te bukur se kjo? Ty te dua aq shume,saqe kur te vdes,enderroj te vdes prane teje,dhe frymen e fundit,te te them fjalen TE DUA. O engjell,kurre mos harro,se e gjithe qenia ime te perket vetem ty. Nese ti sdo ekzistoje,as une sdo ekzistoja. Nese sdo te takoja ty,sdo e takoja lumturine,as dashurine,as domethenien e vertete te fjales TE DUA. Dua te te them qe brenda zemres time,fytyra jote eshte aq thelle,saqe vetem dikush ka arritur te shkoje deri diku afer asaj,dhe ti e di se kush,nje engjell tjeter qe e ka emrin Jasin. Faleminderit qe ekziston,faleminderit o Zot per kete engjell qe me dhe. Jam njeriu me me fat ne bote,sepse dua dhe me do nji engjell. O engjellushja ime,do jem perjete i yti,ta kam thene kte gje dhe do vazhdoj te ta them... Do te te dua perjete,do te jem perjete prane teje. Para se ta mbyll kete,dua te te them dhe dicka tjeteq: ME E EMBEL ESHTE VDEKJA,SESA NDARJA PREJ TEJE... Zemra po me thote te te them TE DUA,dhe une po e zbatoj kete qe zemra me kerkon:..xxxx.te dua..





Lejom.....

Kam njohur plot, natyra ime ka afruar aq shum sa jam merzitur nga falsifiteti, idiotesia, kotesia dhe plot gjera te kesaj natyre. Jam ndjer aq keq sa qe vetem kam pohur, duke tundur koken a dicka te till qe ato te mendonin se kishin vemenjen time, genjeshter ! Qe te gjitha njesoj, te njejtat gjera, te njejtat biseda te lodhshshme dhe monotone. Buzeqesh se duhet, per mirsjellje se sa si reagim. E di qe eshte shum falsifitet por ske ci ben, duhet te kerkosh qe te gjesh apo jo ? Dhe un kete po beja deri ne momentin qe shikimi im u thye ne bebet e kafta, pastaj lehtas rreshkiti ne floket kacurrela. Dhe mendova se ishte dicka kalimtare, si ato rete pas shiut te mbasditet por jo. Gabohesha. Ishte ndryshe, shume ndryshe. Bera cmos qe te te bija sado pak ne sy, ose te gjeja mundesine qe te flisja me ty. Nuk e simpatizoj menyren e nje te treti ne nje njohe prandaj mundohesha duke ber gjera te tilla. Ishte e pshmangshme, ti s’reagoje. Mundesia me afert ishte menyra qe asnjeher sme ka pelqyer,i treti i pashmangshem, jo per gje por me duket si te shohesh nepermjet nje pasqyre .Megjithse e adhuron pamjen perseri duhet ta shohesh nepermjet nje pasqyre qe se di a eshte fat apo thjesh rasesi qe u ndodh prane.
Gjithsesi ndjenjat e mia linden nga pershtypja qe kisha per ty, megjithse ste njihja. Te pyesesh sot per nje mendim per nje person eshte si ta shohesh boten nga kendveshtrime te ndryshme prandaj un se bera. Vendosa te te njihja. Mendoja se ndoshta pershtypjet sdo perputheshin me realitetin, por te dyja ishin nje. Dhe ajo qe un po kerkoja prej kohesh, ishte fare prane. Njeriu kur finalizon dicka qe i ka kushtuar shum kohe reagon keq, ndoshta sepse eshte i pa pergaitur. Dhe un isha i till. Por sdoja te te humbisja, sdo ja beja kete te keqe vetes. Por ti je kaq e mir sa un perpara teje vec belbezoja, fjalet me dukeshin pa kuptim, jo te nivelit tend. Ti je kaq e drejt, mendimet e tua jene si kristal, buzeqeshja jote rrezaton vetem miresi. Dhe un u marrosa, gabimi im qe e shpreha aq shpejt, por ky jam un, i shpejtuar si gjithmon.
Pastaj shikimi jot me turbullon, fytyra jote eshte engjellore, por megjithse sme vjen mir qe e pranoj por kur ti buzeqeshje ,bota eshte e imja. Dhe mbi te vetem ne te dy, se di por keshtu me dukesh mua, ndoshta do te qeshesh, por un keshtu ndihesha. Dhe ironia me e madhe ishte se sapo filloja te te thosha dicka s’mundesha ta perfundoja. Por pak a shum e perfundova ate qe kisha ne zemer, aspak ne menyren qe un deshiroja por gjithsesi arrita atje ku zemra ime kishte koh qe e enderronte. Spo them, dhe pranoj se rrethanat ishin ne disfavorin tim, prandaj dhe pritja jote me turbollonte. Nuk mundesha pa te par, nuk mund te te rrija pa te kujtuar, e then me bukur doja qe cdo cast te isha me ty. Por po te merzisja dhe e kuptova kete, sinqerisht them se i kuptoj gabimet por smunda ti shmang. Ta dish se fajtore per kete ishe ti, ti ishe qe me bere aq shum per vete ,ti ishe ajo qe vetem me nje shikim mund te ngrije pesh ndjenat e mija. Dhe un si te thuash isha viktima ne kuptimin e mir te fjales. Por un vazhdoja dhe u bera skllav i ndjenjave, ndaj vendosa te te kaloja pak koh larg teje, se ndoshta do me kalonte, se ndoshta fajin e kishin ato dite qe ishin aq kuptimplote per mua. Dhe them se koha vret dashurit e vogla dhe forcon ato te medhajat. Dhe ky ishte perfundimi , te dua aq shum saqe koha s’beri gje tjeter vecse I kristalizoj ndjenjat e mia. Nuk i vrau por u dha fuqi, nuk i zbeu por i zbukuroji, nuk i pakesoj por i shtoji. Dhe un akoma vazhdoj te vazhdoj te jem i cmendur pas teje. Gjithmon kam kerkuar idealen ,por kerkimet e mia ndaluan sepse idealen e gjeta. Je ti, kur dal perpara pasqyres shembellimi im je ti. Te pakten ajo pasqyra ime keshtu me tregon mua. Shihemi rrall, megjithse dua te te shoh me shpesh. Dua mos te te ket cast qe te na ndaj. Dikur tekstin e kengeve qe ti pelqeje un se kuptoja, sot i di permendesh, dhe ky eshte ndryshmi im. Duhet te te kuptoj dhe do ta bej me cdo kusht, te prmtoj. Je gjithca qe kam, te lutem behu pjes e jetes sime. Lejome te te behem dhe un pjese e jete tende. Sdo ket lumturi me te madhe, te pakten nga ana ime

[Enkelejda_24]

Ishte ditelindja jote

Pasi e festuam ne nje ambjent shum shoqeror ne fundin e festes tu afrova dhe te pershperita.....kam nje dhurat te bukur per te te dhuruar dua te vish me mua !! buzeqeshe mir me the,dhe ashtu u nisem te dy udhehiqja un drejt nje loteli te mrekullueshem ku dhe kisha pregaditur gjithcka per te dhuruar nje dhurat te vecant,
ju afruam deres te dhomes,Dua te ti lidh syt me shami te thash ! ti mbylla syte hapa deren dhe u futem brenda ishte nje atmosfere e qete vetem nje keng e leht balad dashurie degjohej,arom eksituese te pushtoj, ngadal ta perkedhela fyturen dhe ta hoqa shamin,pe rreth e rrotull, drit qirinjesh nje krevat i bukur i mbuluar me trendafila te kuq dhe cokollata, nje rtyez e vogel mbi te qendronte nje shishe shampanje dy gota dhe ca luleshtrydhe ,era leviste ngadal perdet e bardha me shikove ne sy byzeqeshe embel me puthe me shum pasjon me le pa fjal me the ,te shtrengova ne kraharor dhe vazhduam te dy te kercenim nen ritmin e kenges duke shkembyer disa fjal,duart ne belin tend i mbaja dhe te terhiqja dal-ngadal drejt krevatit u ulem te dy lehte siper trendafilave dhe cokollatave qe shperdaheshin C'rregullisht siper krevatit te cmendur vazhdova te ti heq rrobat qe mbulonin trupin tend duke prekur dhe lepir me kujdes cdo milizim te trupit tend ashtu dhe ti si e dehur kerkoje te me zhvishje mua,pasi ishim te dy te laskuriqur u ngrita ne kemb te mora dhe ty lart,dua te ti lidh edhe nje her syt me shami te thash,nuk fole fare ti mbylla syt u mbeshteta i teri prapa teje e ndjeje afshin e tupit tim dhe penisin e madh qe teprekte bythen,vazhduam te ecnim disa hapa drejt dushit pasi u futem brenda ta hoqa shamin pe vasken plot me uj e mbuluar me nje shtres te kuqe me petale trendafili qirinj rreth e rrotull,ngele e befasuar kafshove buzen je shum i mire me the se prisja kete , ja pra as un se besoja qe posht akullit ka zjarr te thash,
e ngrite njeren kemb dhe e fute brenda ne vask un te kapa te beli ste lash te levizje nga ai pozicjon dhe u ula posht duka ta lepir veginen e bukur dhe te lagur,
pasi u fute brenda ne vask solla dy gotat me shampanje u futa dhe un ne vask vazhdova te flas dhe pa pritur ma afrove gishtin te buza,shshshshsh mos fol me the se gjithcka esht e tepert GEZUAR psi pim pak i lam gotat ne nje an, ishe komplet e shtrir ne vask syt i kishe mbyllur dhe le fantazin time te te udhehiqte,
te perkedhelja eksitueshem me duar, ta lepija fytyren gushen gjoksin,tek ta prekja veginen me gishta ndjeja se isha shum i eksitur gjithashtu edhe ti, u afrova i teri siper teje duke ti ngritur kembet mbi supet e mia,ma preke penisin OH sa te madh ma ke, me the,ta futa ngadal tundueshem te fort te terin brenda ,ngele me goj hapur, duart e mia qe te perkedhelnin fytyren ishim shum te eksituar doja te ta beja fort siq e kam zakon por ujti sme linte ,ateher u cova te mora ne krah dhe te shtriva ne krevat mora nje luleshtrydhe dhe me te pershkrova ter trupin tend te lagur, pastaj tek te perkedhelja buzet me te ti e kafshove dhe e mbajte te buzet i afrova dhe un buzet u lepim te dy duke e ngren si te uritur,
isha i teri siper teje tek putheshim me plot pasjon me perkedhelje kurrizin dhe duart e tua ma preken penisin tim ,dua ta puth me the dhe ngadal u afrove afer tij tek ma lepije leht ashtu me terboje, un te kapa nga floket te ngrita lart te kafshova fort u shtrive e tera ne krah dhe un gjithashtu perball teje u futa mes kembeve,Ngadal e ndje penisin qe po futej i teri brenda teje e shikoje me syt e dehur nga eksitimi dhe ashtu vazhduam ta bejm foooort ,pastaj te ngrita nga krevati te mbeshteta ne mur dhe ta bera ne kemb nga mbrapa me njeren dore ta ferkoja gjoksin doren tjeter e kisha te floket e tua isha shum i dehur pas atyre casteve,isha i terbuar doja te te perpij te teren,
Me kishte mar malli per ty me thoje me fjalet qe te ngelnin ne goje klithmat e tua me benin me te dhunshem,pastaj te terhoqa ashtu pa ta nxjer te cova te krevati i vure brrylat e kraheve ne krevat ta ngrita dhe njeren kemb siper krevatit dy duart i kisha te bythet e tua te cilat i shtrengoja dhe ashtu ta bejra foort ,ndjeja se ishte faza finale pas gati nje ore,nuk e ndaloja ritmin e shpejt qe ushtroja siper teje Papritur ndjeva se po prishesha e nxora ti e lodhur u ngrite ngadal dhe Sperma ime vershoj mbi gjoksin dhe barkun tend.
Keshtu me the gezuar ditelindjen ti mua !!? po te thash te putha embel u shtrim te dy dhe e lam fantazin e asaj nate te na udhehiqte edhe pse e dinim qe e nesermja nuk do na gjente bashk....

[Enkelejda_24]

Kthehu

Përsëri në këtë natë ndjehem e vetmuar,dikush ma ngulfat frymën.Qielli ka ngjyrën
e fjalëve boshe.Lotët më pikonin pa rreshtur,zemra kërkonte dashurinë
e humbur,kërkonte realitet me vështirësi dhe mospërfillje,por së paku le të jetë realitet.
Fillova t’i numëroj yjet që rrinin të zymur në brendi të qiellit,por ngadalë ata filluan
të zhduken.Tik-taku i orës ishte instrument i vetëm në veshët e mi,por dhe ajo nuk
më tregonte të vërtetën.Kishte filluar të agonte mëngjesi e ora më tregonte mesnatë.
Dora ime zgjatej si lypëse saherë që të takoja,e ti nuk ofrove mëshirë për mua.Të
desha aq shumë,jeta ime ishe ti.Të prita ditë të tëra se mos vallë do të ktheheshe përsëri
tek unë.I numërova muajt,vitet..por ti as që mendoje në rikthim.Të ëndërroj çdo natë,
vetëm ëndërra është vend takimi i vetëm për ne të dy,e ëndërra këtë natë u zhduk.
Të dua…më beso.Unë smundem pa ty.Vallë,është kaq e rëndë të më falësh dashuri?S’të
kërkoj asgjë më shumë.Dua të jemi bashk ashtu siç ishim dikur,të ndjej përqafimin tënd,
puthjen tënde..I dua ata duar që shtrëngonin fort duart e mia që dridheshin saherë që isha
me ty.Dua zemrën tënde,më mungon..pa ty jam asgjë.Tani të falë shpirtin duke imituar të
vdekurin,e ti po më ofron trëndafila të vyshkur që në brendi të saj shkruan:”Më HARO,,...
Në këtë çast nata sipër meje e lëshoi perden e saj të zezë,shoh pa pasur sy,qeshi duke
qarë.O Zot,unë jam rob i dëshpërimit,por faj nuk kam!Kush ka parë që viktima të qajë
nga dashuria për vrasësin e saj?Humbasem!Mbytem!Vdes!Po zhdukem nga kjo botë
me bore,nën kumbana heshtjeje.Ti më thua “largohu,, e unë të lutem si fëmi.Jam
poezi e pashprehur për zemrën tënde.Emrin tënd po e përmend por s’po mund t’a
thëras.Je aq larg.,nuk mundem të të harrojë kurrë.Të lutem kthehu,kthehu edhe në qoftë
se ajo ditë do të jetë pas shumë vitesh,kthehu edhe sikur të jetë shumë vonë.Unë do të
pres derisa Zoti më dhuron jetë.E nëse unë kam vdekur,eja mbi varrin tim dhe mbi
të më thuaj Të DUA.Nën dheun e zi,nën sandëkun që trupi im do të jetë I mbuluar,
ndoshta do të të dëgjoj,dije se vetëm atëherë do të prehem e qetësuar.E nëse në atë
çast fillon shiu,dije se janë lotët e mi nga gëzimi.Kthehu…

[Enkelejda_24]

Kthehu

Përsëri në këtë natë ndjehem e vetmuar,dikush ma ngulfat frymën.Qielli ka ngjyrën
e fjalëve boshe.Lotët më pikonin pa rreshtur,zemra kërkonte dashurinë
e humbur,kërkonte realitet me vështirësi dhe mospërfillje,por së paku le të jetë realitet.
Fillova t’i numëroj yjet që rrinin të zymur në brendi të qiellit,por ngadalë ata filluan
të zhduken.Tik-taku i orës ishte instrument i vetëm në veshët e mi,por dhe ajo nuk
më tregonte të vërtetën.Kishte filluar të agonte mëngjesi e ora më tregonte mesnatë.
Dora ime zgjatej si lypëse saherë që të takoja,e ti nuk ofrove mëshirë për mua.Të
desha aq shumë,jeta ime ishe ti.Të prita ditë të tëra se mos vallë do të ktheheshe përsëri
tek unë.I numërova muajt,vitet..por ti as që mendoje në rikthim.Të ëndërroj çdo natë,
vetëm ëndërra është vend takimi i vetëm për ne të dy,e ëndërra këtë natë u zhduk.
Të dua…më beso.Unë smundem pa ty.Vallë,është kaq e rëndë të më falësh dashuri?S’të
kërkoj asgjë më shumë.Dua të jemi bashk ashtu siç ishim dikur,të ndjej përqafimin tënd,
puthjen tënde..I dua ata duar që shtrëngonin fort duart e mia që dridheshin saherë që isha
me ty.Dua zemrën tënde,më mungon..pa ty jam asgjë.Tani të falë shpirtin duke imituar të
vdekurin,e ti po më ofron trëndafila të vyshkur që në brendi të saj shkruan:”Më HARO,,...
Në këtë çast nata sipër meje e lëshoi perden e saj të zezë,shoh pa pasur sy,qeshi duke
qarë.O Zot,unë jam rob i dëshpërimit,por faj nuk kam!Kush ka parë që viktima të qajë
nga dashuria për vrasësin e saj?Humbasem!Mbytem!Vdes!Po zhdukem nga kjo botë
me bore,nën kumbana heshtjeje.Ti më thua “largohu,, e unë të lutem si fëmi.Jam
poezi e pashprehur për zemrën tënde.Emrin tënd po e përmend por s’po mund t’a
thëras.Je aq larg.,nuk mundem të të harrojë kurrë.Të lutem kthehu,kthehu edhe në qoftë
se ajo ditë do të jetë pas shumë vitesh,kthehu edhe sikur të jetë shumë vonë.Unë do të
pres derisa Zoti më dhuron jetë.E nëse unë kam vdekur,eja mbi varrin tim dhe mbi
të më thuaj Të DUA.Nën dheun e zi,nën sandëkun që trupi im do të jetë I mbuluar,
ndoshta do të të dëgjoj,dije se vetëm atëherë do të prehem e qetësuar.E nëse në atë
çast fillon shiu,dije se janë lotët e mi nga gëzimi.Kthehu…

[Enkelejda_24]

NJE LETER PER TY SHPIRTI IM



Po e filloje te shkruaj kete leter per ty, edhe pse edi shume mire se ndoshta asnjehere s'do e lexoshe,
ska gje,
por nje dite kur mos te me kesh afer, do kerkosh te gjeshe gjurmet e mia, gjithkun nga i kam lene,,
Do fillosh te mundohesh te kuptoshe se ç'ka ndollte me mua, ne mendimet e mia ,ne zemren time...
Ajo te ka dashure si e marre ne çdo moment te jetes se saje nga dita qe syte e mi u takuan rastesisht me te tute.
Kane kaluar shume vite qe atere dhe çdo dite e ore e çaste te kam dashure po aq shume, sa nuk arrij ta pranoje dote te jesh pran meje e te mos ndiej prezencen tende aty.
kjo me vret pa mase dhe me ka vrare prej disa kohesh...
E di mire se ç'do gje qe lind edhe vdes por se pranoje kete kurrsesi, jo dhe pak,,,,
Krejt indiferente jam tashme, asgje s'me ben pershtypje asgje s'me pelqen, as bota as jeta... pyes veten si t'ia bej te jetoje ne zemer kaq te shkaterrua nga mungesa jote,, je me mua ç'do mremje ç'do mengjes, por s'je aty, kush edi ku je shpirti im??? Qe un i ndiej gjerat dhe pa i pare, ti nuk e kupton , por nje dite kur un te mos jetoj per ty, do rrealizoshe se me ke humbur pa kthim dhe me ke shkaterruar ç'do qelize te zemres time. Kam filluar vetes tia largoj dhimbjen per ty se po shohe se po çmendem, force gjeje vetem kur mendoje se duhet te te fitoj serisht edhe nese nga lollja gati dorezohem disa here por vazhdoje se s'mundem mos te te dua,,, Jetoje e kaloj ç'do dite kot pa ty,, dhe ti se ke kuptuar ende ndoshta apo s'don ta kuptosh??
Kret boten e braktisa per ty,
vetem te me duash ti asgje tjeter s'kerkova nga jeta.
Por me sa shohe ti s'di te duash aq sa un dua, kapacitetin se paskemi te njejte, ,, kam vuajture per ty dhe kjo vazhdon pambarim me sa po shohe, çdo dite qe ka jetu e kam jetu vetem per ty, e ti per veten tane.
Jam munduar me ç'do kushe te arrije gjithshka ne ket jete gjate gjithe ketyre viteve,
vetem qe te te bej me te lumturin e meshkujve,
por nese s'te mjaftoj nuk di ç'are me ka mbetur te bej tjeter,,,
ndoshta te iki, ndoshta atje ku ti s'do degjosh me per mua, atje ku s'do te mun te te them pa fund çdo ore e minut TE DUA . ( ndoshta keshtu do kuptoje si eshte per ty me mire por kujdes!!!)
Luse zotin shpirti im te te ndihmoje te me kthehesh perpara se te te iki un,
se nuk do tia lejoj vetes te te kthehem edhe njehere...

Hyre ne zemren time pa trokitur e shpirtit tim ia vodhe qetsin ,shpejt u bere pjes e jetes sime.Ti erdhe n jeten time por me vete solle edhe shum dhimbje e lot.Sa here te mendoj syte me mbushen lot e kur mendoj se dashuria jone eshte diqka e pa mundur dhembja shpitin ma shkatrron.Per kete arsye edhe e mbaj te fshehte kete dashuri kaq te madhe e qe po me mbyt qdo dite nga pak .E ti vazhdo jeto i lumtur se kur ta shof se ti je i lumtur edhe un sado pak do te ndjehem me mir e ate qfar ndjej per ty nuk do ta kuptosh asnjehere.