"Thesar"?...pse je i pa dukshem tek une?....

[erinda]

Ne dite dhe nete te gjata shpesh ecim ne mendime dhe ne grimca kujtimesh qe na shoqerojne perhere…te embla apo te hidhura qofshin ato!...
Ne piken me te larte te qytetit tim zbrisja shkallet dhe mendoja...sa e dua kete pamje qe me ofrohet…kete natyre te fresket te mbremjeve te cilen syt e mi nuk u lodhen kurr se pari kete natyre..se ecuri neper keto shkalle..e se jetuari c’do hap ketu…isha e dashuruar me qytetin tim…
Adhuroj te eci vetem dhe te degjoj nje muzik qe me shlodh trupin dhe mendjen…ka nevoj njeriu ndonjehere mendoja..duhet..!..
Nje “miku im”…kishte kohe qe vezhgonte dashurine time per qytetin…hahhaha sepse gjithcka qe ka zemra Brenda…e tregojne syt thone!...dhe une kete as qe e kisha vene re…
Bukuri…me thote:…sepse keshtu me quan..dhe une as qe e di perse...dhe per cudi as qe e kam pyetur ndonjehere!...
Po…ja kthej me zerin e trembur...sepse isha zhtyur aq thelle ne mendim sa qe nuk po mundja te mblidhja me vehten..
Bukuri…me tha serisht…do doje te ecje vetem dhe te shijoje dhe dashuroje pamjen…apo te te shoqeroj e ta shijojme bashke?...
Qesha…ula syt dhe vazhdova hapat…por ai zgjati doren dhe me ndali..
Kthehem ashtu e buzeqeshur dhe I them eshte e pa mundur ta dashuroj vetem qytetin tim apo jo?..hahahahaha…
Duke ecur mes nesh mbizotroi nje heshtje e gjate…dhe ne nje moment filluam te flisnim ne te njeten kohe…te njetat fjale…
Ndal dhe I them…me thuaj cfare doje te me thoje…jo jo ti me thuaj e para tha!..e mes lojra fjalesh e detyrova te fliste ne fillim…
Po mendoja te ulemi diku tha..te pime dicka..si thua?..
Ndodhe qe ne momente te caktuara njeriu ka deshire per shume gjera…por mbi te gjitha te jete pak vetem…duhet ndonjehere…dhe se di…kisha kete deshire qe zbehej tek une…ne pa mundesi per t’ia shprehur,,,
E pash ne sy dhe mora fryme thelle…dhe sapo nisa te flas ai…ai.. me tha:…nuk e di pse…e si ndodhe kjo…por I dashuroj c’do dite edhe me shume syt e tu te bukur…dhe nuk do doja kurrsesi te humbisja embelsine e tyre…
Stepem…pas fjaleve qe degjoj…pfffffffff mendova…dhe une qe do ti thoja se nuk mund te ulemi per kafe…sepse dua qe te rrij vetem buze detit…
He tha:..si thua ulemi diku?...po mire I them ulemi…
E duke ecur ai me perqafonte fort…me shtrengonte pas vetes…ndjeja se si zemra e tij rrihte fort…se si nuhaste aromen e flokeve te mi…dhe se sa me perkushtohej…
Dhe une qe rrija si e ngrire…si njeri pa kocke…pa jete…por thjesht nje cop mishi qe ai e adhuronte…dhe ne mundesine me te vogel hidhej ne sulm per ta perqafuar dhe per ti treguar dashurine e tij!..
U ulem diku buze detit…dhe ai buzqeshte gjithe kohes…me puthte duart dhe me shihte pa fundesisht ne sy…
E sheh se sa bukur duket kjo mbremje tha:..jo sepse jane yjet…por sepse une perkrah kam yllin me te bukur qe mban kjo toke!...
E cuditshme mendoja…gjithmone ai me perkufizon me bukurite e medha te natyres…por lind natyrshem pyetja…une…une me cfare mund ta perkufizoj ate?...me cfare fjale?...me cfare simboli?...me cfare?..
Ose ai thjesht eshte I pa perkufizueshem…sepse mbart ne zemer dashuri te madhe.. shume dashuri…mbart nje trup bukur mashkullor..qe cila do femer do te ndihej xheloze…mbart ne koke..nje bote te pa kufijshme..qe nuk kane te krahasuar…dhe eshte thjesht unik…vetem se une…ende nuk e kuptoja kete…as do ta kuptoj ndonjehere!...
Dikur me tha se:…nuk do te donte asgje nga jeta…vetem te flinte dhe zgjohej me aromen dhe pranin time…ne ate shtepi te madhe te ndjente hapat dhe heshtjen time…te ndjente zera dhe lodra te femijeve tane…
E ne keto mendime…buzeqeshja pa I rene ne sy…e si te mos e duash dike si ai thoja me vehte…ai eshte perfeksion…njeriu ideal…vetem se per te dashuruar duhen 2…sepse njeri nuk mjafton…
Mendoja dhe vrisja mendjen…cfare pa tek une…kur asnjehere nuk dija se si ta pervetsoja…se si ti bija ne sy…nuk I ofrova dashurine sic ai e meritonte…por vetem me shume se sa ajo qe isha per te…isha mikja e tij…
Dashurite jane te cuditshme…aq sa te pa shpjegueshme…ai me dhuron gjithe dashurine e kesaj bote…une cfare I dhuroj atij?...
Pa tjeter qe dashuri…sepse per derisa qendroj aty…nuk egziston dashuri me e madhe…ai merr jete nga une…e une jam oksigjeni I tij…deri sa ai te lodhet nga ky oksigjen I “sajuar”…per te beret e lumtur ate….per ta mbajtur ne jete!...

[ReniX]

Shume i bukur! Uroj ta gjej dikush

[erinda]

Shume i bukur! Uroj ta gjej dikush

hahaha me shume se sa te gjej dikush....do ishte me bukur...qe personi qe e ka kete "thesar"...ti hapen syt...dhe t'ia shohi dhe prek vlerat qe ka!....

[vaaldr1n]

shum e bukur! (:

Nga1here ja dijme vleren dikujt vetem atehere kur e kemi humbur nga duart! :/

[erinda]

shum e bukur! (:

Nga1here ja dijme vleren dikujt vetem atehere kur e kemi humbur nga duart! :/

pikerisht!...por keshtu jane krijuar njerzit...gjerat me vlere i shohin vetem kur i humbasin.......por gjithsesi jeta vazhdonnnn!...

[vaaldr1n]

''Unë marr frymë nga ty dhe fitoj jetë'' ishte thënia jote e preferuar, kur ishe pranë meje. A është akoma tani?
Vallë mund të fitosh jetë, kur prezenca ime oksigjen mungon në jetën tënde?
Më dhe lamtumirën dhe u përfshiva dhe unë në atë botën që shembet për një moment përtokë. Minutat dhe sekondat e jetës sime iknin për të mos u kthyer më...
Do ta vë logjikën mbi ndjenjat, por mbase kjo është zgjidhja e duhur për të ecur para pa kujtimin tënd...
Do përpiqem të të harroj ty, megjithëse do të jetë mjaft e vështirë të eci përpara pa emocionet e një dashurie që vetëm ne të dy patëm guximin ta ndërtonim..."

Thesari im