Krishti, Permbledhja e Gjithckaje Frymore

[konti]

Kur fillimisht besuam në Zot, nuk e kuptonim çfarë në të vërtetë do të thotë t’i drejtohesh Atij. Por gjithmonë e më tepër mësojmë si t’i kërkojmë ndihmë, pasi e kemi kuptuar se çdo gjë varet nga Krishti, dhe jo nga ne. Në fillim të ecjes tonë të krishterë dëshironim të zotëronim njërën gjë pas tjetrës; ne nuk mund të kishim besim tek Ai për çdo gjë. Megjithatë, pasi mesuam ca më shumë, arritëm disi në dallimin e nevojës për t’i besuar Atij: jo në kuptimin që të besosh se Ai të jep njërën gjë pas tjetrës, por në kuptimin e të paturit besim se Ai mund të bëjë çdo gjë që ne nuk mund ta bëjmë dot. Në fillim, kur u bëmë të krishterë, ishim të prirur t’i bënim gjërat vetë nga frika se ato nuk do bëheshin kurrë apo se gjërat do përkeqësoheshin nëse nuk ishim ne që i bënim ato. Na duhej pra të përpiqeshim tërë kohën. Më vonë, kur filluam të shohim se Zoti është jeta jonë, mësuam se cdo gjë vjen nga Krishti dhe jo nga ne. Për pasojë, mësojmë të çlodhemi dhe t’i besohemi Atij.

Le të mbajmë në mendje se në vend që të na japë njërën gjë pas tjetrës, Perëndia na jep ne Birin e Tij. Ndaj ne gjithmonë mundemi të ngrejmë zemrat tona lart, t’i besohemi Zotit dhe të themi: “Zot, Ti je rruga ime; Zot, Ti je e vërteta ime; Zot, Ti je jeta ime. Zot, Ti je për mua, jo gjërat e tua.” T’i kerkojmë Perëndisë të na japë hir të shohim Krishtin në të gjitha gjërat frymërore. Ditë pas dite të bindemi se jashtë Krishtit nuk ka rrugë, të vërtetë, apo jetë. Sa lehtë i konsiderojmë gjërat si rrugë, e vërtetë dhe jetë. Apo e quajmë atmosferën e nxehtë jetë dhe mendimin e zgjuar e etiketojmë “jetë”. I konsiderojmë jetë emocionet e forta apo sjelljet në publik. E vërteta në fakt është që këto nuk janë jetë. Duhet të kuptojmë se vetëm Zoti është jetë. Krishti është jeta jonë. Dhe është Zoti që jeton këtë jetë në ne. Le t’i kërkojmë të na çlirojë nga tërë ato gjëra sipërfaqësore dhe të pjesshme që të mund të prekim vetëm Atë. Të mund ta shohim Zotin në të gjitha gjërat - rruga, e vërteta, dhe jeta gjenden të tëra në njohjen e Tij. Me të vërtetë të mundemi të takojmë Birin e Perëndisë për ta lënë Atë të jetojë në ne. Amen.

Fundi i kapitullit te pare.

[Peniel]

[quote=konti\";p=\"419]

Duhet të jemi të qartë në këtë pikë: jeta çon natyrshëm në vepra, por veprat nuk e zëvëndësojnë kurrë jetën.

Fatkeqesisht me duhet te pranoj se pjesa derrmuese e te Krishtereve mendojne se veprat mund te zevendesojne jeten.

Te Krishteret e kishave ungjillore, lavdi Zotit, ne ndryshim me te Krishteret e kishave Katoliko-Ortodokse, kane kuptuar se shpetimi nuk vjen nepermjet veprave, por nepermjet hirit, nepermjet besimit ne Krisht. Lavdi Zotit per kete gje! Por fatkeqesisht ata kane ngelur aty. Sapo ata marrin shpetimin, "shpervjelin menget" dhe i futen punes per te bere sa me shume vepra, ne menyre qe te kenaqin ate Zot qe na shpetoi nga mekati, pa kerkuar asgje nga ana jone qe te bejme.

Perderisa Zoti na e dha falas shpetimin dhe nuk kerkoi asgje nga ne, perse ky Zot u dashka qe edhe gjate rruges sone te Krishtere te na kerkoje vepra te mira? A nuk e morem shpetimin me besim? Perse nuk vazhdojme te ecim rrugen e Tij perseri me besim?

Ketu qendron problemi kryesor i te krishtereve sot. Ata e marrin shpetimin me besim, por e vazhdojne jeten e tyre me perpjekje te shumta per te kenaqur Zotin. Zoti yne nuk kenaqet nga perpjekjet tona, sado te shumta dhe te mria te jene ato. Ai nuk mund te kenaqet nga neve. Ai eshte kenqaur nje here dhe pergjithmone nga Jezu Krishti dhe ai eshte i kenaqur me ne, sepse ne ne Ai sheh Jezu Krishtin dhe vetem Jezu Krishtin.

Atehere, cfare duhet te bejme? Jemi te lire te mekatojme dhe te jetojme si na shkrepet neve? Jo! Fatkeqesisht nga eksperienca ime me te krishtere te tjere, kur u them keto gjera, me bejne pikerisht kete pyetje. Ata nuk kane kuptuar ndryshimin e te jetuarit ne besim me perpjekjet tona per te kenaqur Perendine.

Njeriu eshte i keq dhe nuk mund te kenaqe kurre Perendine. Krishti nuk zbriti ketu ne toke qe te ndryshoje njeriun dhe ta beje ate nje njeri te mire. Kjo eshte nje nga genjeshtrat me te medhaja qe djalli i ben te Krishterit. Krishti erdhi ketu ne toke qe te kryqezohet dhe te vdese dhe bashke me te te kryqezohet dhe te vdese edhe cdo i Krishter. Krishti u ringjall ne menyre qe bashke me te te ringjallet edhe cdo i Krishter.

Keshtu pra, e verteta eshte nje. Ne kemi vdekur bashke me Krishtin. Ne Krisht jemi te vdekur dhe ne u ringjallem bashke me Krishtitn. Ne krisht jemi te ringjallur per nje jete te re te shenjte.

Tashme jemi te lire te jetojme jeten e shenjte qe Ai na e dhuroi. I gjithe problemi eshte se ne nuk i besojme keto fakte baze qe Ai na ka dhene. Nese pyes te Krishtere: "A jane te shenjte" atyre do u merret goja dhe veshtire se do e pranojne nje gje te tille. Te Krishteret sot besojne se jane mekatare te meshiruar, qe Zoti i ka falur (gje qe eshte e vertete), por nuk eshte vetem kjo. Ne jemi 100% te shenjte, po aq te shenjte sa eshte edhe Krishti. Gjithashtu, njeriu yne i vjeter ka vdekur nje here dhe pergjithmone ne kryq bashke me Krishtin, por ne e kemi shume te veshtire ta kuptojme kete gje. Kjo eshte edhe arsyeja qe shume te Krishtere deshtojne ne jeten e tyre per te kenaqur Perendine.

Ah, sikur Zoti te na hapte syte ne menyre qe te shikonim se ne kemi vdekur dhe jemi ringjallur bashke me Te! Oh, sa i dukshem do behej ndryshimi i jeteve tona nga ky fakt i thjeshte edhe ne ne edhe tek te tjeret!

Le t'i lutemi Zotit qe Ai te na ndricoje ne menyre qe te mund te shohim keto fakte te thjeshta.[/quote:3705tfwr]


Përshëndetje.

Nuk i kam lexuar të gjitha postimet e tua, por më bëri përshtypje ky postim që kam cituar dhe më ngacmoi të të shkruaj. Ti flet për veprat dhe i quan ato të pafrytshme sepse sipas mendimit tënd janë përpjekje që bëhen për të kënaqur Perëndinë. Më vjen keq që ta them por këtu je kryekëput jashtë Biblës.

Të ftoj të lexosh tek Letra e Apostullit Jakob, kapitullin 2 vargu 14 e deri në fund. Pasi ta kesh lexuar dhe studiuar mirë, eja dhe fol për këtë çështje. Do të kuptosh një fakt shumë të thjeshtë dhe të bukur dhe që mesa duket nuk e ke kuptuar akoma në jetën tënde si i krishterë.



Nën Hirin e Tij,

ns

[konti]

[quote=Peniel\";p=\"1094][quote="konti\";p=\"419":2t39sayf]

Duhet të jemi të qartë në këtë pikë: jeta çon natyrshëm në vepra, por veprat nuk e zëvëndësojnë kurrë jetën.

Fatkeqesisht me duhet te pranoj se pjesa derrmuese e te Krishtereve mendojne se veprat mund te zevendesojne jeten.

Te Krishteret e kishave ungjillore, lavdi Zotit, ne ndryshim me te Krishteret e kishave Katoliko-Ortodokse, kane kuptuar se shpetimi nuk vjen nepermjet veprave, por nepermjet hirit, nepermjet besimit ne Krisht. Lavdi Zotit per kete gje! Por fatkeqesisht ata kane ngelur aty. Sapo ata marrin shpetimin, "shpervjelin menget" dhe i futen punes per te bere sa me shume vepra, ne menyre qe te kenaqin ate Zot qe na shpetoi nga mekati, pa kerkuar asgje nga ana jone qe te bejme.

Perderisa Zoti na e dha falas shpetimin dhe nuk kerkoi asgje nga ne, perse ky Zot u dashka qe edhe gjate rruges sone te Krishtere te na kerkoje vepra te mira? A nuk e morem shpetimin me besim? Perse nuk vazhdojme te ecim rrugen e Tij perseri me besim?

Ketu qendron problemi kryesor i te krishtereve sot. Ata e marrin shpetimin me besim, por e vazhdojne jeten e tyre me perpjekje te shumta per te kenaqur Zotin. Zoti yne nuk kenaqet nga perpjekjet tona, sado te shumta dhe te mria te jene ato. Ai nuk mund te kenaqet nga neve. Ai eshte kenqaur nje here dhe pergjithmone nga Jezu Krishti dhe ai eshte i kenaqur me ne, sepse ne ne Ai sheh Jezu Krishtin dhe vetem Jezu Krishtin.

Atehere, cfare duhet te bejme? Jemi te lire te mekatojme dhe te jetojme si na shkrepet neve? Jo! Fatkeqesisht nga eksperienca ime me te krishtere te tjere, kur u them keto gjera, me bejne pikerisht kete pyetje. Ata nuk kane kuptuar ndryshimin e te jetuarit ne besim me perpjekjet tona per te kenaqur Perendine.

Njeriu eshte i keq dhe nuk mund te kenaqe kurre Perendine. Krishti nuk zbriti ketu ne toke qe te ndryshoje njeriun dhe ta beje ate nje njeri te mire. Kjo eshte nje nga genjeshtrat me te medhaja qe djalli i ben te Krishterit. Krishti erdhi ketu ne toke qe te kryqezohet dhe te vdese dhe bashke me te te kryqezohet dhe te vdese edhe cdo i Krishter. Krishti u ringjall ne menyre qe bashke me te te ringjallet edhe cdo i Krishter.

Keshtu pra, e verteta eshte nje. Ne kemi vdekur bashke me Krishtin. Ne Krisht jemi te vdekur dhe ne u ringjallem bashke me Krishtitn. Ne krisht jemi te ringjallur per nje jete te re te shenjte.

Tashme jemi te lire te jetojme jeten e shenjte qe Ai na e dhuroi. I gjithe problemi eshte se ne nuk i besojme keto fakte baze qe Ai na ka dhene. Nese pyes te Krishtere: "A jane te shenjte" atyre do u merret goja dhe veshtire se do e pranojne nje gje te tille. Te Krishteret sot besojne se jane mekatare te meshiruar, qe Zoti i ka falur (gje qe eshte e vertete), por nuk eshte vetem kjo. Ne jemi 100% te shenjte, po aq te shenjte sa eshte edhe Krishti. Gjithashtu, njeriu yne i vjeter ka vdekur nje here dhe pergjithmone ne kryq bashke me Krishtin, por ne e kemi shume te veshtire ta kuptojme kete gje. Kjo eshte edhe arsyeja qe shume te Krishtere deshtojne ne jeten e tyre per te kenaqur Perendine.

Ah, sikur Zoti te na hapte syte ne menyre qe te shikonim se ne kemi vdekur dhe jemi ringjallur bashke me Te! Oh, sa i dukshem do behej ndryshimi i jeteve tona nga ky fakt i thjeshte edhe ne ne edhe tek te tjeret!

Le t'i lutemi Zotit qe Ai te na ndricoje ne menyre qe te mund te shohim keto fakte te thjeshta.[/quote:2t39sayf]


Përshëndetje.

Nuk i kam lexuar të gjitha postimet e tua, por më bëri përshtypje ky postim që kam cituar dhe më ngacmoi të të shkruaj. Ti flet për veprat dhe i quan ato të pafrytshme sepse sipas mendimit tënd janë përpjekje që bëhen për të kënaqur Perëndinë. Më vjen keq që ta them por këtu je kryekëput jashtë Biblës.

Të ftoj të lexosh tek Letra e Apostullit Jakob, kapitullin 2 vargu 14 e deri në fund. Pasi ta kesh lexuar dhe studiuar mirë, eja dhe fol për këtë çështje. Do të kuptosh një fakt shumë të thjeshtë dhe të bukur dhe që mesa duket nuk e ke kuptuar akoma në jetën tënde si i krishterë.



Nën Hirin e Tij,

ns[/quote:2t39sayf]

Ne radhe te pare, dua te te them se meqe nuk i ke lexuar te tera, do ishte me mire qe t'i lexoje nje here dhe me pas te jepje mendimin tend. Gjithashtu te sugjeroj qe te lexosh cdo pjese deri ne fund te librit. Mbase mund te te ndihmoje ne ecjen tende me Krishtin.

Ne radhe te dyte do doja qe te analizoje shkrimin tim dhe te thoje se ku jam "kryekeput jashte bibles".

Dhe se fundi, e kam lexuar ate pjese qe me sugjerove ti dhe mendoj se e kam kuptuar mjaft mire.

Duke pritur pergjigjen tende,

konti

[Peniel]

Pershendetje.


Nuk mjafton ai liber te me ndihmoje ne ecjen time me Krishtin dhe nuk eshte i pershtatshmi per kete pune. Nejse.


Ndoshta ti e ke lexuar por nuk e ke kuptuar, sepse nuk do te beje kete koment persa i perket veprave. Veprat jane ato qe shoqerojne besimin dhe nuk behen nga besimtaret te kenaqin Perendine. Dhe as jeta qe bejne keta besimtare nuk eshte qe te kenaqin Perendine me vepra te mira. Perendia kenaqet kur shikon se jeta jone eshte sipas vullnetit te Tij te shenjte. Krishti erdhi ne Toke, u misherua dhe jetoi si njeri. Gjate jetes se tij ai gjithmone kreu vullnetin e Atit. A nuk ishin vepra ato qe ai beri? Dishepujt e tij a nuk kryen vepra te mrekullueshme ne Emrin e Krishtit? Nese besimi nuk ka vepra eshte i vdekur dhe kete e cileson Fjala e Perendise dhe pikerisht letra qe te kisha sugjeruar.

Nuk e kuptoj se ku je mbeshtetur ti per te nxjerre konkluzionin tend lidhur me veprat. Per kete e kisha fjalen qe je kryekeput jashte Bible.

Perendia te ndricofte.



Nen Hirin e Tij,

ns

[konti]

Atehere po vendos me poshte edhe nje here shkrimin qe ti me ke cituar.

Fatkeqesisht me duhet te pranoj se pjesa derrmuese e te Krishtereve mendojne se veprat mund te zevendesojne jeten.

Te Krishteret e kishave ungjillore, lavdi Zotit, ne ndryshim me te Krishteret e kishave Katoliko-Ortodokse, kane kuptuar se shpetimi nuk vjen nepermjet veprave, por nepermjet hirit, nepermjet besimit ne Krisht. Lavdi Zotit per kete gje! Por fatkeqesisht ata kane ngelur aty. Sapo ata marrin shpetimin, "shpervjelin menget" dhe i futen punes per te bere sa me shume vepra, ne menyre qe te kenaqin ate Zot qe na shpetoi nga mekati, pa kerkuar asgje nga ana jone qe te bejme.

Perderisa Zoti na e dha falas shpetimin dhe nuk kerkoi asgje nga ne, perse ky Zot u dashka qe edhe gjate rruges sone te Krishtere te na kerkoje vepra te mira? A nuk e morem shpetimin me besim? Perse nuk vazhdojme te ecim rrugen e Tij perseri me besim?

Ketu qendron problemi kryesor i te krishtereve sot. Ata e marrin shpetimin me besim, por e vazhdojne jeten e tyre me perpjekje te shumta per te kenaqur Zotin. Zoti yne nuk kenaqet nga perpjekjet tona, sado te shumta dhe te mria te jene ato. Ai nuk mund te kenaqet nga neve. Ai eshte kenqaur nje here dhe pergjithmone nga Jezu Krishti dhe ai eshte i kenaqur me ne, sepse ne ne Ai sheh Jezu Krishtin dhe vetem Jezu Krishtin.

Atehere, cfare duhet te bejme? Jemi te lire te mekatojme dhe te jetojme si na shkrepet neve? Jo! Fatkeqesisht nga eksperienca ime me te krishtere te tjere, kur u them keto gjera, me bejne pikerisht kete pyetje. Ata nuk kane kuptuar ndryshimin e te jetuarit ne besim me perpjekjet tona per te kenaqur Perendine.

Njeriu eshte i keq dhe nuk mund te kenaqe kurre Perendine. Krishti nuk zbriti ketu ne toke qe te ndryshoje njeriun dhe ta beje ate nje njeri te mire. Kjo eshte nje nga genjeshtrat me te medhaja qe djalli i ben te Krishterit. Krishti erdhi ketu ne toke qe te kryqezohet dhe te vdese dhe bashke me te te kryqezohet dhe te vdese edhe cdo i Krishter. Krishti u ringjall ne menyre qe bashke me te te ringjallet edhe cdo i Krishter.

Keshtu pra, e verteta eshte nje. Ne kemi vdekur bashke me Krishtin. Ne Krisht jemi te vdekur dhe ne u ringjallem bashke me Krishtitn. Ne krisht jemi te ringjallur per nje jete te re te shenjte.

Tashme jemi te lire te jetojme jeten e shenjte qe Ai na e dhuroi. I gjithe problemi eshte se ne nuk i besojme keto fakte baze qe Ai na ka dhene. Nese pyes te Krishtere: "A jane te shenjte" atyre do u merret goja dhe veshtire se do e pranojne nje gje te tille. Te Krishteret sot besojne se jane mekatare te meshiruar, qe Zoti i ka falur (gje qe eshte e vertete), por nuk eshte vetem kjo. Ne jemi 100% te shenjte, po aq te shenjte sa eshte edhe Krishti. Gjithashtu, njeriu yne i vjeter ka vdekur nje here dhe pergjithmone ne kryq bashke me Krishtin, por ne e kemi shume te veshtire ta kuptojme kete gje. Kjo eshte edhe arsyeja qe shume te Krishtere deshtojne ne jeten e tyre per te kenaqur Perendine.

Ah, sikur Zoti te na hapte syte ne menyre qe te shikonim se ne kemi vdekur dhe jemi ringjallur bashke me Te! Oh, sa i dukshem do behej ndryshimi i jeteve tona nga ky fakt i thjeshte edhe ne ne edhe tek te tjeret!


Hidhi edhe nje here sy shkrimit tim te mesiperm dhe sidomos atyre qe kam bere bold. Ajo qe kam thene me lart u vertetua edhe me ty. Kam thene se fatkeqesisht kur une u them te tjereve keto gjera reagimi i pare i tyre eshte i tille sikur une u them se tashme qe jemi te shpetuar, nuk na duhen veprat, por mund te jetojme si te duam. Kete problem pate edhe ti. Sic duket edhe me siper, jo, une nuk them keto gjera. Une nuk them se mjafton besimi dhe se veprat nuk duhen fare. Po ta kishe kuptuar kete gje, nuk do me perplasje ne surrat vargjet e Jakobit.

Ajo qe them une eshte se mundohemi te vime perpara Zotit tone me veprat tona. Nderkohe qe ne duhet te vime para Zotit vetem ne baze te Gjakut te Krishtit. Problemi qendron ketu. Ka dy lloj veprash, ato vepra qe dalin si rrjedhoje e besimit tone ne Krishtin dhe ato vepra qe dalin nga mishi yne. Veprat e shume besimtareve dalin nga mishi i tyre dhe si te tilla jane vepra te vdekura dhe jo te gjalla.

Krishti vete kur erdhi ketu ne toke dhe jetoi si njeri dha shembullin e Tij. Ai tha se une nuk bej asgje nga vetja ime, por cfare shoh Atin duke bere, ato bej edhe une.

Gjithashtu Krishti thote: Ju nuk mund te bene asgje nese nuk jeni ne Mua. Qendroni ne Mua dhe Une ne ju dhe ju do te nxirrni shume fruta.

Kjo eshte dhe arsyeja perse une them se eshte shume i rendesishem besimi sepse nepermjet besimit, dmth. nepermjet qendrimit tone ne Te do te nxjerim shume fryta. Por nga ana tjeter, nuk do te thote (ashtu si thote edhe autori i ketij libri) se veprat zevendesojne besimin. Pra, fakti se ne fillojme dhe bejme shume vepra, nuk do te thote se keto vepra na vertetojne se ne kemi edhe besimin. E kunderta ndodh, besimi eshte ai qe na con tek veprat, jo veprat tek besimi.

Edhe nje here pra, qellimi im eshte fokusi yne ne Zotin tone Krishtin. Nese ne mesohemi te fokusohemi ne Te dhe te jetojme vetem nepermjet Tij, atehere ne menyre spontane do shohim edhe veprat tona. Nese jo, ne do vuajme vazhdimisht duke u perpjekur te bejme vepra te mira, qe disa here do i bejme dhe shume here do deshtojme, disa prej tyre mund t'i bejme por shume prej tyre nuk do mundemi t'i bejme dot.

Mesazhi im eshte ky: Behu njeriu me karakterin me te mire ne bote, nese ky karakter nuk vjen nga jeta dhe besimi yt ne Krishtin, eshte i vdekur. Eshte nje ndyresi para syve te Perendise.

[Peniel]

Faleminderit per pergjigjen.


Te Krishteret e kishave ungjillore, lavdi Zotit, ne ndryshim me te Krishteret e kishave Katoliko-Ortodokse, kane kuptuar se shpetimi nuk vjen nepermjet veprave, por nepermjet hirit, nepermjet besimit ne Krisht. Lavdi Zotit per kete gje! Por fatkeqesisht ata kane ngelur aty. Sapo ata marrin shpetimin, "shpervjelin menget" dhe i futen punes per te bere sa me shume vepra, ne menyre qe te kenaqin ate Zot qe na shpetoi nga mekati, pa kerkuar asgje nga ana jone qe te bejme.

Perderisa Zoti na e dha falas shpetimin dhe nuk kerkoi asgje nga ne, perse ky Zot u dashka qe edhe gjate rruges sone te Krishtere te na kerkoje vepra te mira? A nuk e morem shpetimin me besim? Perse nuk vazhdojme te ecim rrugen e Tij perseri me besim?

Ketu qendron problemi kryesor i te krishtereve sot. Ata e marrin shpetimin me besim, por e vazhdojne jeten e tyre me perpjekje te shumta per te kenaqur Zotin. Zoti yne nuk kenaqet nga perpjekjet tona, sado te shumta dhe te mria te jene ato. Ai nuk mund te kenaqet nga neve. Ai eshte kenqaur nje here dhe pergjithmone nga Jezu Krishti dhe ai eshte i kenaqur me ne, sepse ne ne Ai sheh Jezu Krishtin dhe vetem Jezu Krishtin.



Shkrimi im nuk kishte te bente me pjeset qe ti ke cituar. Kishte te bente pikerisht me kete pjese qe une kam cituar nga ty me te zeza. Ndaj edhe te thashe qe nuk e kuptoj se nga i nxjerr keto rezultate. Veprat behen si rezultat i besimit dhe besimi shoqerohet me vepra. Nese ti ke pare disa besimtare ungjillore te ecin ne jeten e tyre me keto mendime apo te veprojne keshtu, nuk mund ti pergjithesosh te gjithe.

Nuk e kupoj se cfare problemi pata une. Thjesht mendimi im ishte se postimi yt i mesiperm kishte dicka qe e bente ate jashte biblik. Pastaj ti vete thua qe te krishteret e sotem bejne perpjekje qe me ane te veprave te kenaqin Perendine. Dhe une te them qe nuk eshte keshtu. Ku qendron moskuptimi im ne kete ceshtje?


Nen Hirin e Tij,

ns

[konti]

Problemi eshte se ti nuk mund te marresh nje pjese te shkrimit te dikujt dhe ta interpretosh ashtu si do ti. Nese ti merr vetem ate pjese qe ke bere me te zeza, ti ke pergjysmuar, deformuar shkrimin tim, sepse nuk eshte i plote. Pikerisht pak me poshte une e sqaroj shume mire se nuk ka mundesi qe te kesh besim dhe te mos kesh vepra, pasi veprat jane produkt, frytet e "pemes" qe quhet besim.Nese dikush thote se une do bej shume fryte, ne menyre qe te krijoj nje peme, atehere te gjithe do e marrin ate si te marre. Por kur vjen puna tek gjerat frymore, pjesa derrmuese e besimtareve bejne pikerisht kete gje qe ne ne jeten tone te perditshme do ta quanim marrezi.

Per sa i perket besimtareve te kishave ungjillore, per mendimin tim, kjo gje eshte e vertete, ata marrin shpetimin nepermjet besimit, por ku vjen puna qe te ecin me besimin ata deshtojne. Perse e them une kete gje?

Une kam degjuar shume besimtare qe thone se nese do vinte Krishti ne keto momente, nuk do te ishin gati per ta takuar. Dhe kur i pyes pse, me thone se jeta e tyre nuk eshte dhe aq e devotshme para Tij. Pra kjo tregon se ata vine para Tij me veprat e tyre. Nese, thone ata, do lexonin me shume biblen, do luteshin me shume, do shkonin me shpesh ne kishe, do merreshin me shume me aktivitetet e kishes, atehere do ishin gati per ta takuar Krishtin.

Kjo eshte nje genjeshter e madhe qe djalli u ben njerezve. Sepse nuk jane veprat qe i denjezojne ata njerez per shpetimin, por hiri i Perendise, gjaku i Jezu Krishtit. Gjaku eshte ai qe i ka shpetuar dhe te bazuar vetem ne ate gjak, ne mund te shkojme para Perendise.

Nese ne do mesojme se gjaku eshte shpengimi yne, nese ne do mesojme se cdo gje qe del nga ne, dmth, nga mishi yne nuk eshte e denje, atehere ne do i dorezohemi plotesisht Atij dhe do jetojme permes Tij. Dhe atehere frytet do jene te shumta.

Meqe ra fjala, te te bej nje pyetje personale? A je i shenjte ti? Po aq i shenjte sa ishte Pali, Pjetri, apo po aq i shenjte sa eshte Jezu Krishti vete?

konti

[Peniel]

Nuk desha te shtremberoj asgje nga postimi yt. Solla pikerisht ate pjese qe kam cilesuar sepse eshte e vetmja pjese ne te cilen ti flet qarte per veprat. Dhe per me teper sqarimin tend nuk e kam pare gjekundi. Ndoshta ti e nenkupton por besoj se duhet te flasesh qarte dhe jo me nenkuptime.

Mund te ma tregosh te lutem sqarimin tend?


Sa per gadishmerine e cdo te krishteri lidhur me ardhjen e Krishtit, kjo eshte nje gje personale. Nese ka te krishtere qe gjykojne ne kete menyre, kjo vjen si rezultat i njohjes se mardhenies qe ata kane me Perendine. Njohja e pozicionit tend ne mardhenien me Perendine, nuk te ben ty, mua apo cdo te krishtere tjeter, shkak per akuza. Duhet lavderuar Perendia qe ky vella apo moter qendron i zgjuar edhe pse sipas gjykimit te tij nuk eshte ne pozicionin e duhur. Nuk duhet te jete shkak per akuza apo per nxjerrjen e nje konkluzioni te pergjithshem lidhur me kete ceshtje. Ti mendon se je i gatshem te presesh Krishtin. Lavdi Zotit. Dikush tjeter mendon dhe beson se do kishte bere shume me teper per Perendine dhe jo se ai nuk eshte i gatshem per te pritur Krishtin. Nje frike te tille do ta kishte nje njeri qe nuk e ka Krishtin ne jeten e tij dhe jo nje besimtar i krishtere. Perendia kerkon nga ne nje jete te shenjte qe do te thote nje jete me besim por pa perjashtuar edhe anen praktike te besimit qe jane veprat.


Persa i perket pyetjes qe me parashtron, besoj se jam i shenjte po aq sa ishin dhe jane te gjithe ata qe ti ke permendur me lart. Personalisht besoj dhe Fjala e Perendise e thote kete qe, trupi im eshte tempulli i Perendise. Do me teper? Besoj se tek une banon Trinia e Shenjte, Ati, Biri dhe Fryma. Skandalizon kjo gje dike? Te ulet e te studioje Biblen.


Meqense kalove ne pyetje personale kam dy pyetje per ty.

1) Cfare te ben ty te jesh i sigurt se ti je i gatshem te presesh Krishtin?
2) Perse nuk vazhdojme te ecim rrugen e Tij perseri me besim? <-- Mund te me shpjegosh pak se cfare nenkupton ti me kete?




Nen Hirin e Tij,

ns

[Aragon]

Une nuk besoj se vella Konti po ngre nje akuze.

Ai po shpreh nje realitet, te cilin e kemi perjetuar te gjithe ne. Te gjithe te krishteret qe kane jetuar neper Kisha Ungjillore, Katolike, Ortodokse e fillojne ecjen e tyre me besim ne vepren e perfunduar te Krishtit dhe me pas, mundohen t'i pelqejne Zotit me ane te veprave te tyre.

Ky eshte realitet qe nuk mund ta mohojme dot se ekziston neper Kisha.

Ka vetem nje rruge qe ne te jemi te gatshem te presim ardhjen e Tij.
Ta duam Ate. Te kthehemi brenda vetes ku Ai ka bere banesen e te degjojme nga Ai. T'i deklarojme Atij se ne jemi gjykuar dhe e kemi marre tashme denimin bashke me Te ne Kryq. Tani ne jetojme jeten e ringjallur.

Nuk ka me asnje denim per ata qe besojne ne Jezus Krishtin. Ky duhet te jete Ungjilli dhe deshmia jone. Ky ungjill tundi boten pagane para 2000 vjetesh, patjeter qe ka te njejten force dhe sot nqs aplikohet.

[konti]

postuar me pare nga peniel
Nuk desha te shtremberoj asgje nga postimi yt. Solla pikerisht ate pjese qe kam cilesuar sepse eshte e vetmja pjese ne te cilen ti flet qarte per veprat.

Ti nuk e kupton me duket. Ne shkrimin qe me kishe cituar ndodhej edhe sqarimi im. Nuk eshte se sqarimi im ndodhej ne nje shkrim tjeter, por ndodhej ne te njejtin shkrim. Perderisa ndodhej ne te njejtin shkrim, nuk mund te marresh gjysmen e shkrimit sepse ashtu e shtremberon ate. Eshte njesoj sikur te marresh nje pjese nga bibla dhe te marresh ate pjesen qe te intereson ty. P.sh. ne nje varg ne Dh.V. thuhet: "Mekatari thote se nuk ka Zot." Nese ti do marresh vetem pjesen e dyte te vargut, do dalesh ne konkluzionin se bibla thote se nuk ka Zot.

Pikerisht te njejten gje ke bere edhe me shkrimin tim. Ti ke marre nje pjese te shkrimit tim, duke lene menjeane pjesen tjeter.


postuar me pare nga Peniel

Dhe per me teper sqarimin tend nuk e kam pare gjekundi. Ndoshta ti e nenkupton por besoj se duhet te flasesh qarte dhe jo me nenkuptime.

Mund te ma tregosh te lutem sqarimin tend?

Po ta sjell edhe nje here ate qe kam shkruar une ne menyre qe te sqarohesh mire.

postuar me pare nga konti
Atehere, cfare duhet te bejme? Jemi te lire te mekatojme dhe te jetojme si na shkrepet neve? Jo! Fatkeqesisht nga eksperienca ime me te krishtere te tjere, kur u them keto gjera, me bejne pikerisht kete pyetje. Ata nuk kane kuptuar ndryshimin e te jetuarit ne besim me perpjekjet tona per te kenaqur Perendine.

Hidhi edhe nje here sy asaj qe une kam bere me te zeze. Une nuk them se meqe kemi besimin, atehere ne duhet te jetojme ashtu si na shkrepet. Nese ti do i kishe lexuar me vemendje keto fjale, ti nuk do me kishe sjelle vargjet e Jakobit. Ti fillove te me thuash se besimi pa vepra eshte nje besim i vdekur, ne nje kohe qe une e kisha theksuar se une nuk po flas per nje besim pa vepra.

Peniel, ji me i kujdesshem te lutem ndaj shkrimeve te te tjereve. Nese nuk ke kohe t'i lexosh me kujdes, te pakten mos komento dhe per me teper, mos cito vetem nje pjese te shkrimit te dikujt, por te gjithen.

postuar me pare nga Peniel
1) Cfare te ben ty te jesh i sigurt se ti je i gatshem te presesh Krishtin?

Kete pyetje kot ma bere se te jam pergjigjur nje here. Gjaku i Krishtit me ka bere te sigurte se jam i gatshem te pres Krishtin. Eshte vetem Gjaku i Tij qe me ka pastruar nga mekatet dhe me ka dhene te drejten jo vetem te jemi pjestar i familjes hyjnore, por edhe me ka vene te qendroj ne vendet qiellore ne Krishtin.

postuar me pare nga Peniel
2) Perse nuk vazhdojme te ecim rrugen e Tij perseri me besim? <-- Mund te me shpjegosh pak se cfare nenkupton ti me kete?

Problemi, sic e kam thene me pare qendron se ne bazohemi shume tek veprat e njeriut. Kam shume shembuj qe tregojne se ne mundohemi t'i sherbejme Perendise me gjerat tona, me perpjekjet tona, me dhuntite tona, me gjera qe i perkasin njeriut te rene, njeriut te vjeter. Do mund te sillja shume shembuj qe tregojne se ne bazohemi shume ne veprat tona, ne vend qe te bazohemi ne vepren e Tij.

Po jap vetem nje shembull. Kam qene vete ne nje studim biblik te nje kishe lokale ku njerit nga drejtuesve te Kishes se Lire Ungjillore, S. F. ju drejtua kjo pyetje: "Cfare nodh me nje besimtar qe mekaton dhe i qellon te vdese pa patur mundesi te kerkoje falje per mekatin e tij? (psh aksident automobilistik) Ai u pergjigj se nje besimtar i tille e humbet shpetimin, pra nuk shkon prane Zotit. Kjo tregon qarte se ai drejtues, qe eshte nje nga kokat e asaj kishe, jo vetem qe bazohet ne veprat e njerezve, por u mesonte edhe besimtareve te thjeshte kete mesim.

Sic mund ta shohesh pra, qellimi im nuk eshte te akuzoj njeren apo tjetren kishe, por te tregoj se mesime te tilla jane mesime e largojne besimtarin nga e verteta dhe nuk e ndihmojne aspak ne jeten e krishtere. Njeriu duhet e mesoje te ece ne fryme, jo ne mish. Te bazohesh ne veprat e tua do te thote te ecesh ne mish. Njeriu eshte i ndyre, nuk ka asnje veper qe mund te beje njeriu qe te mund te kenaqe Perendine. Nese do kishte, atehere Krishti nuk duhej te kryqezohej. Por nese besimtari, vazhdon te ece rrugen e besimit, ashtu si e nisi ne fillim, atehere ai do kete vepra plot, do kete fryte plot, por ato vepra, ato fryte nuk do jene te tijat, por te Krishtit.

[konti]

Krishti ёshtё Ringjallja dhe Jeta



Jezusi i tha: “Unё jam ringjallja dhe jeta.” (Gjoni 11:25)

Kapitulli 11 i Gjonit zbulon se si Zoti Jezus i dha jetё njё tё vdekuri - me fjalё tё tjera, si Ai ringjalli tё vdekurin. Ai ishte nё gjendje tё sillte njё tё vdekur sёrish nё jetё dhe Ai bёri qё njё i vdekur tё ringjallet, por nё vend qё tё thoshte “Unё ngjall tё vdekurit”, Ai tha “Unё jam ringjallja.” Dhe pak pasi tha kёtё, Ai me tё vёrtetё e risolli tё vdekurin nё jetё. Marta dhe Maria ishin tё dyja tё pranishme atё ditё. Sipas tyre, do kish qenё mё me vend qё Zoti Jezus t’u thoshte: “Mos u mёrzisni pёr vdekjen e vёllait, sepse unё mund ta ngre atё nga tё vdekurit.” Ne na pёlqen tё dёgjojmё fjalё tё tilla. Vlerёsojmё dhe jemi nё pritje tё faktit qё Perёndia tё bёjё mё shumё pёr ne. Shpesh lutjet dhe shpresat tona para Perёndisё janё nё premtimin se Zoti do bёjё kёtё apo atё gjё pёr ne. Megjithatё, Zoti dёshiron nё mёnyrё tё veçantё qё ne tё shohim se nuk bёhet fjalё pёr çfarё Ai mund tё bёjё, por çfarё Ai vetё ёshtё, sepse ato qё Ai bёn janё tё bazuara nё atё qё Ai ёshtё.

Kujtoni Martёn. Ajo besonte nё fuqinё e Zotit. Ajo i tha Atij: “Zot, nёse ti do ishe kёtu, vёllai im nuk do kishte vdekur.” Edhe Maria e besonte kёtё gjё. Por asnjёra nuk mundi tё kuptonte se Zoti vetё ёshtё ringjallja dhe jeta. Sikur tё mund tё kuptonim se çdo gjё qё Perёndia mund tё bёjё ёshtё e pёrfshirё nё atё qё Ai ёshtё. “Ai qё vjen te Perёndia duhet tё besojё se Perёndia ёshtё dhe se ёshtё shperblenjёsi i atyre qё e kёrkojnё Atё.” (Heb.11:6).

Çfarё Zoti Jezus dёshiron tё na thotё kёtu nuk ёshtё se Ai ёshtё nё gjendje tё ruajё jetёn e dikujt, por qё Ai vetё ёshtё jetё; jo se Ai mund tё ringjallё tё vdekurit, por qё Ai vetё ёshtё ringjallje. Le t’i kёrkojmё Perёndisё tё na hapё sytё tё shohim kush ёshtё Zoti. Ne duhet tё kuptojmё se nё sytё e Perёndisё Krishti ёshtё gjithçka pёr ne. Vetёm pasi ta kemi kuptuar kёtё gjё do mund tё bёjmё pёrpara nё çёshtjet frymёrore. Ёshtё jetёsore pёr ne tё kuptojmё se me Perёndinё nuk ka asgjё veç Krisht! Pёrparimi ynё i vёrtetё nё çёshtjet frymёrore varet nga tё kuptuarit e kёtij realiteti frymёror – a ёshtё Zoti Ai qё njohim apo thjesht gjёrat qё Ai ka bёrё?

[Peniel]

Pershendetje!

Edhe pse je pergjigjur pjeserisht, po e mbyll ketu diskutimin lidhur me kete postim per te mos e prishur temen... Shpeshhere mendimet qe kemi nuk arrijme ti shprehim ashtu sic duhet qofte me fjale, qofte me shkrim. Ndodh shpeshhere qe te shprehim mendimin tone duke menduar se jemi te qarte per te tjeret. Me pak fjale vetem ti kupton se cfare shkruan.


Uroj qe heres tjeter komentet e tua te jene te qarta dhe te kuptueshme.




Nen Hirin e Tij,

ns

[konti]

Pershendetje!

Edhe pse je pergjigjur pjeserisht, po e mbyll ketu diskutimin lidhur me kete postim per te mos e prishur temen... Shpeshhere mendimet qe kemi nuk arrijme ti shprehim ashtu sic duhet qofte me fjale, qofte me shkrim. Ndodh shpeshhere qe te shprehim mendimin tone duke menduar se jemi te qarte per te tjeret. Me pak fjale vetem ti kupton se cfare shkruan.


Uroj qe heres tjeter komentet e tua te jene te qarta dhe te kuptueshme.




Nen Hirin e Tij,

ns

Ok, atehere te sugjeroj qe ndersa postoj kete liber, ta lexosh bashke me mua pjese-pjese. Komentet e mia injoroi.

[konti]

Krishti ёshtё Ringjallja dhe Jeta



Jezusi i tha: “Unё jam ringjallja dhe jeta.” (Gjoni 11:25)

Sipas tyre, do kish qenё mё me vend qё Zoti Jezus t’u thoshte: “Mos u mёrzisni pёr vdekjen e vёllait, sepse unё mund ta ngre atё nga tё vdekurit.” Ne na pёlqen tё dёgjojmё fjalё tё tilla. Vlerёsojmё dhe jemi nё pritje tё faktit qё Perёndia tё bёjё mё shumё pёr ne. Shpesh lutjet dhe shpresat tona para Perёndisё janё nё premtimin se Zoti do bёjё kёtё apo atё gjё pёr ne. Megjithatё, Zoti dёshiron nё mёnyrё tё veçantё qё ne tё shohim se nuk bёhet fjalё pёr çfarё Ai mund tё bёjё, por çfarё Ai vetё ёshtё, sepse ato qё Ai bёn janё tё bazuara nё atё qё Ai ёshtё.
[/b]

Sa te verteta jane keto fjale! Ne duam qe Zoti te beje per ne, nderkohe qe Ai eshte ato gjera qe ne i kerkojme. Zoti yne kerkon qe ne te jemi te kenaqur me Te, pamvaresisht nese kemi apo nuk kemi disa gjera qe mendojme se na mungojme. Kur ne kemi Ate, ne jemi te plote sepse Zoti yne eshte gjithckaja, prandaj edhe ne duhet ta njohim Ate si gjithckane tone. Nuk po flas ketu vetem per gjera materiale, por kryesisht per gjera frymore. P.sh. ne kemi nevoje per durim. Ne duhet te arrime ne ate pike sa te kuptojme se durimi yne eshte vete Krishti. Kemi nevoje per perulje, duhet te arrime te kuptojme se perulja jone eshte vete Krishti. Kemi nevoje per dashuri, duhet te kuptojme se dashuria jone eshte vete Krishti. Sigurisht qe Ai mund te na jape nga keto gjera, por qellimi i Tij eshte qe ne ta njohim Ate si keto gjera. Nese ne e njohim ate si gjithckane tone, atehere ne do jemi te kenaqur me te ne te gjitha rrethanat. Ai duhet te na mjaftoje. Nuk mund te them se e kam Krishtin, por perseri nuk jam i plote, me duhet te me jape dhuratat e Tij qe une te jem i plote.

Te dashur vellezer dhe motra, Ai eshte dhurata jone me e madhe. Te gjitha dhuratat e tjera ndodhen ne Te. Ai eshte Ringjallja, Ai eshte Jeta, Ai eshte Dashuria, Ai eshte Ushqimi, Ai eshte Uji, Ai eshte Paqja, Ai eshte Siguria, Ai eshte Gjithckaja. Dhente Zoti qe ne ta njohim Ate si Gjithckane tone dhe ne atehere do kemi te bollshem frytin e Frymes.

[konti]

Kapitulli 11 i Gjonit nuk ёshtё mbi ngritjen e Llazarit nga tё vdekurit, por mbi faktin qё Ai vetё ishte ringjallja pёr tё. E vёmё re ndryshimin kёtu? Zoti ёshtё ringjallja. Llazari u ringjall sepse Ai ishte ringjallja pёr tё. Ai nuk i dha Llazarit diçka tё quajtur ringjallje, Ai vetё ishte ringjallja pёr Llazarin. Me fjalё tё tjera, çfarё Zoti bёri ёshtë vetёm dukja, por thelbi qёndron nё atё qё Ai vetё ёshtё. Nuk po themi se Zoti Jezus nuk e ngriti Llazarin nga tё vdekurit; thjesht i qёndrojmё faktit se Ai ishte Ringjallja pёr tё dhe se, pёr pasojё, Llazari u ngrit nga tё vdekurit.

Ёshtё e rёndёsishme tё kuptojmё se tёrё veprat e Perёndisё nё Krisht janё tё mishёruara nё kёtё parim. Ne e kemi diçka sepse Zoti ёshtё ajo gjё nё ne. Nё fillim tё qёnurit, pastaj tё pasurit. Shumё tё krishterё priren tё flasin pёr Dhёnёsin dhe dhuratat e Tij si tё ndara nga njёra tjetra. Por vjen dita kur ne zbulojmё se Dhёnёsi ёshtё vetё dhurata e Tij. Sepse Perёndia nuk shpёrndan gjёra tё ndryshme e tё shumta pёr tё na i dhuruar pjesё pjesё; çfarё Ai jep ёshtё Krishti. Sa mirё sikur tё na hapeshin njё ditё sytё tё dallojmё kёtё gjё - se tё gjitha gjёrat janё nё Krisht.

Kёtu Zoti deklaron se kush Ai ёshtё. Ai thotё: “Unё jam ringjallja dhe jeta.” Pёrderisa Ai ёshtё ringjallja, atёherё nuk ekziston asnjё problem qё Llazari tё ngrihet nga tё vdekurit. Ne e besojmё qё Zoti e ngriti Llazarin nga tё vdekurit, por çёshtja qёndron nё tё pasurin Zotin vetё. Ringjallja e Llazarit nuk ёshtё nё tё vёrtetё njё fenomen kaq i jashtёzakonshёm; por tё njohёsh Zotin Jezus si ringjallja ёshtё çёshtje e njё rёndёsie madhore. Shumё njerёz mund tё besojnё se Zoti Jezus ёshtё jetёdhёnёsi, por tё besosh se Ai ёshtё jeta ёshtё diçka krejt tjetёr. Ai ёshtё jo vetёm jetёdhёnёs, Ai ёshtё gjithashtu jetё. Ai ёshtё jeta qё Ai jep ashtu siç ёshtё dhёnёsi i jetёs. Ai ёshtё Zoti i ringjalljes dhe Ringjallja vetё. Sapo ta prekim kёtё gjё, menjёherё do tё kuptojmё se çdo gjё qё ёshtё nё Krisht ёshtё e gjallё. Ajo qё Perёndia i jep njeriut ёshtё Krishti. Shpresojmё tё ndriçohemi qoftë edhe nga njё rreze e vetme drite pёr tё kuptuar se Zoti ёshtё gjithçka. “Unё jam Ringjallja dhe Jeta,” deklaron Zoti ynё. Ringjallja dhe jeta pёrfshijnё tёrё Biblёn; prandaj tё njohёsh ringjalljen dhe jetёn ёshtё njё çёshtje madhore.

[konti]

Krishti ёshtё Jeta


Perёndia pasi e krijoi njeriun e vendosi nё kopshtin e Edenit. Njeriut iu paraqitёn dy mundёsi: mund tё kishte jetё ose mund tё vdiste. Nёse hante frytin e pemёs sё njohjes tё sё mirёs nga e keqja do vdiste; nёse hante frytin e pemёs sё jetёs do kishte jetё. Njeriu qё Perёndia krijoi ishte nё tё vёrtetё i mirё, e pёrsёri mbetej njё çёshtje vendimmarrjeje - ajo e jetёs dhe e vdekjes. Nё atё kohё ai ishte nё gjendje tё mendonte e tё lёvizte, por nuk kishte jetё. Nuk duam tё themi se ai nuk jetonte, sepse duke gjykuar nga jeta natyrore e njeriut, sigurisht qё ai jetonte. Zanafilla 2:7 na tregon se “njeriu u bё shpirt i gjallё.” Megjithatё, duke gjykuar nё bazё tё asaj çfarё pёrfaqёson pema e jetёs, ai nuk kishte jetё. Zotёronte fuqinё e tё menduarit dhe tё ndjenjave - kёto pёrbёjnё funksionet bazё tё shpirtit tё njeriut - por ai nuk zotёronte jetёn ashtu siç simbolizohej nga pema e jetёs. Kёtu na tregohet se jeta ёshtё mё e fuqishme se emocioni dhe mё e thellё se mendimi.

Çdo gjё nё krishtёrim ka imituesin e vet - pendim i rremё, rrёfim i rremё, besimtar i rremё, zell i rremё, dashuri e rreme, vepra imituese tё Frymёs sё Shenjtё, dhunti imituese sё Frymёs sё Shenjtё, akoma edhe jetё imituese. Sa tё krishterё i konsiderojnё jetё ndjenjat pozitive! Ata i vlerёsojnё si plot jetё atmosferёn e zjarrtё dhe takimet e zhurmshme. Nuk mund tё bёjnё dallimin midis jetёs dhe ndjenjёs, duke mos kuptuar se e para ёshtё shumё mё e thellё se e dyta. Njё tjetёr kategori tё krishterёsh gjykojnё si jetё nё mos emocionin e fortё, mendimin e shkёlqyer. Nёse gjejnё nё njё mesazh mendime nxitёse, fjalё interesante dhe argumente tё lavdёrueshme, ata besojnё se aty ka jetё. Por ata qё kanё pёrvojё dhe qё e dinё, do na tregojnё se jeta ёshtё mё e thellё se ndjenja apo mendimi. Pёr mё tepёr jeta nuk ёshtё veprim. Nuk ёshtё e thёnё qё nёse dikush ёshtё jashtё mase i gjallё, entuziast dhe aktiv, tё ketё patjetёr jetё. Ai mund tё jetё me tё vёrtetё nё veprim, por kёtё nuk mund ta quajmё jetё. Nё kёtё rast, njeriu ёshtё duke punuar nё vend qё tё jetojё jetёn.

[konti]

Nuk duam tё lemё tё kuptohet se nё jetё nuk ka mendim, ndjenja apo vepra; ne thjesht pohojmё se jeta nuk ёshtё ndjenjё dhe as mendim apo veprim. Ti mund tё dёgjosh tё njёjtёn fjalё tё mirё dhe megjithatё ti ndien jetё te njё person dhe tek tjetri vetёm njё mendim. Mund tё dёshmosh se dikush pёrjeton emocion tё gjallё, por tё takosh jetё te njё tjetёr. Shumё vёllezёr i gjykojnё jetё ndjenja tё tilla nё ta, por ata qё e dinё me tё vёrtetё se çfarё ёshtё jeta e dinё se nuk ёshtё kёshtu. Shumё i konsiderojnё jetё mendimet e thella, por besimtarёt qё e kanё pёrjetuar jetёn do tё deklarojnё se ato nuk janё aspak jetё.

Dy vellezёr mund tё kenё tё njёjtёn pikёpamje dhe tё bёjnё tё njёjtin interpretim pёr tё njёjtёn pjesё tё Shkrimit, e megjithatё pёr tё krishterёt me pёrvojёn e jetёs ata janё tё ndryshёm - njёri ka vetёm mendim ndёrkohё qё tjetri ka jetё dhe mendim bashkё. Nё tё vёrtetё ёshtё e mundur tё takosh jetёn bashkё me mendimin – kjo ndodh shpesh; megjithatё, thjesht tё takosh mendimin nuk do tё thotё se ke prekur jetёn. Janё dy gjёra krejt tё kundёrta. Kaq shumё njerёz mendojnё se pёrderisa ata thonё tё njёjtat fjalё ёshtё e thёnё qё ata tё jenё tё njёjtё. Por kjo nuk ёshtё e vёrtetё. Ёshtё e mundur qё kёto fjalё tё jenё mendim nё njё person dhe jetё nё njё tjetёr. “Unё jam jeta”, - thotё Zoti. Jeta pra nuk ёshtё njё çёshtje jashtё Krishtit; ajo ёshtё Krishti vetё. Nёse ajo ёshtё thjesht njё gjё, ajo ёshtё e vdekur. Jeta pёr tё cilёn shumё tё krishterё flasin nuk ёshtё tjetёr veçse gjёja qё ata vetё krijojnё.

Me tё vёrtetё sa nevojё kemi pёr mёshirёn e Zotit nё lidhje me kёtё. E dimё çfarё ёshtё mendim, çfarё ёshtё ndjenjё dhe çfarё ёshtё vepёr; e pёrsёri na mungon njё vlerёsim i qartё i asaj qё ёshtё jetё. Le t’i kёrkojmё Zotit tё na tregojё se çfarё ёshtё me tё vёrtetё jeta. Dhe ditёn qё ajo do na zbulohet, natyrshёm do tё dimё çfarё ёshtё jetё dhe atёherё do jemi nё gjendje tё prekim Zotin.

[konti]

Krishti ёshtё Ringjallja

Le tё kthehemi pёrsёri te ringjallja. Ajo qё ka pёrballuar vdekjen dhe ka mbijetuar quhet ringjallje. Cdo gjё qё e lё vdekjen pas ёshtё ringjallje. Vdekja erdhi te njeriu pasi ai hёngri frytin e pemёs sё njohjes tё sё mirёs nga e keqja. Dhe qё atёherё ka qenё e pamundur pёr njeriun tё pёrballojё vdekjen. Kushdo qё ka hyrё nё varr nuk ёshtё kthyer mё. Ata ikin pёr tё mos u kthyer pёrsёri. Nё tёrё universin, midis njerёzve tё panumёrt, vetёm njё ёshtё ai qё ka kaluar pёrmes vdekjes dhe ka dalё prej saj - dhe ky ёshtё Zoti ynё. “Unё jam . . . Ai qё jetoj; dhe unё isha i vdekur, dhe vini re, Unë jam i gjallё pёrgjithmonё.”(Zbul.1:17,1.

Zoti ёshtё Zoti i ringjalljes. Ringjallja flet pёr atё qё kalon pёrmes vdekjes, por nuk mbahet dot prej saj. Bibla pёrdor fjalёn “mbahet” pёr tё pёrshkruar fuqinё e vdekjes. Njerёzit kalojnё pёrmes vdekjes pa qenё nё gjendje tё dalin prej saj sepse vdekja mbёrthen cilindo qё ka hyrё nё tё. Por vdekja nuk ёshtё nё gjendje tё mbajё Krishtin. Ndaj kjo quhet jetё dhe quhet gjithashtu ringjallje. Ringjallja ёshtё jeta qё e kaloi vdekjen dhe ёshtё e gjallё pёrgjithmonё. Zoti ynё Jezus ёshtё jetё sepse Ai ishte i vdekur - Ai hyri nё ferr, nё skutat mё tё errёta tё tokёs – dhe ёshtё i gjallё pёrgjithmonё. Vdekja nuk ka pushtet ta mbajё Atё nё kthetrat e saj. Ai fitoi mbi vdekjen. Dhe njё jetё e tillё quhet ringjallje. Pra, njё jetё qё mban shenjat e vdekjes dhe pёrsёri ёshtё e gjallё quhet ringjallje.

Shumё pak njerёz pyesin pse nё kapitullin 20 tё Gjonit pёrmendet fakti qё pasi Zoti Jezus u ngrit nga tё vdekurit e lejoi Thomain tё prekte e tё kёqyrte shenjat e gozhdёve nё duart e Tij dhe tё heshtёs nё brinjёn e Tij? Ne e dimё se ky ёshtё kuptimi i ringjalljes. Zoti nuk synoi t’i tregonte Thomait se Ai mbante plagё nё trupin e Tij dhe se Ai kishte vdekur, por qё, megjithёse i plagosur, Ai pёrsёri ёshtё i gjallё sot. Ai mban nё trupin e Tij shenjat e vdekjes; e megjithatё Ai ёshtё i gjallё. Kjo quhet ringjallje.

[konti]

Nё letrёn e tij drejtuar Korintasve, Pali rrёfen: “Unё kam qenё te ju me dobёsi, me frikё dhe drithёrimё tё madhe.” (1Kor.2:3). Kёto janё fjalё tё thёna nga dikush qё me tё vёrtetё e njeh Perёndinё. Sa tragjike qё mes besimtarёve ka kaq shumё tё fortё e plot vetёbesim. Por ja tek kemi njё njeri qё e pranon se ёshtё i dobёt, me frikё dhe dridhje. Nё trupin e tij ndodhet shenja e vdekjes.

Ringjallja dhe kryqi janё pёr pasojё tё pandara. Kryqi eliminon. Gjёrat qё dalin nga ne ёshtё e pamundur tё ngrihen pёrsёri nёse ato kanё kaluar pёrmes kryqit, sepse ato kanё humbur te vdekja. Vetёm ajo qё kalon pёrmes vdekjes dhe mbijeton, ajo qё ka shenjёn e vdekjes dhe jeton ёshtё ringjallje. Me ringjallje nёnkuptohet kalim pёrmes vdekjes dhe nё kalimin pёrmes vdekjes gjithmonё eleminohet diçka.

Vёllezёr dhe motra, nёse me tё vёrtetё e dimё çfarё ёshtё ringjallje, ne do e njohim kryqin si njё fuqi eleminuese. Kur tё kalojmё pёrmes kryqit do zbrazemi nga shumё gjёra. Do bёhemi njё person krejt tjetёr sepse shumё gjёra do na hiqen. Vetёm ajo qё ёshtё jetё do pёrjetojё ringjallje; nёse nuk ka jetё, nuk ka as mundёsi pёr ringjallje. Pёr shembull, ne mund tё ndajmё njё copё druri nё pjesё dhe t’i groposim pjesёt nё tokё. Pas disa ditёsh ato do jenё kalbur fare dhe do jenё bёrё tё papёrdorshme. Por nёse presim njё degё nga njё pemё dhe e mbjellim atё nё tokё, ne do shohim se pas pak kohёsh ajo do çelё. Njёra do kalbet, tjetra do çelё. Çdo gjё e vdekur do humbasё pёrfundimisht; vetёm ajo qё ёshtё e gjallё do ringjallet pasi tё ketё kaluar pёrmes vdekjes.

Prandaj ringjallja e Zotit Jezus ёshtё e bazuar nё jetёn e Tij. Ai nuk mund tё mbahet nga vdekja sepse nё Tё ka jetё tё pavdekshme. Me tё tillё jetё Ai nuk e pёrfill vdekjen ndërsa Ai futet nё tё. Le ta kuptojmё mirё se kur pёrjetojmё kalimin pёrmes vdekjes do marrim shumё gjёra nё vdekje pa pasur mundёsi pёr t’i sjellё ato pёrsёri jashtё. Vetёm ajo qё ёshtё nga Perёndia mund tё ringjallet. Nё pёrballjen tonё me kryqin nga ne do hiqen vёrtet shumё gjёra. Kryqi ёshtё me tё vёrtetё njё shkarkim i madh; ai largon shumё gjёra.

Vёrtet shumё vёllezer dhe motra e bёjnё shpesh kёtё pyetje: Si mund ta di se kam vdekur? .....

[konti]

Vёrtet shumё vёllezer dhe motra e bёjnё shpesh kёtё pyetje: Si mund ta di se kam vdekur? Si mund ta di se kryqi e ka bёrё punёn e tij nё mua? Pёrgjigja ёshtё e thjeshtё. Nёse Zoti ka punuar nё jetёn tёnde, ti do humbasёsh shumё gjёra. Nёse ke mbetur i paprekur qё nga dita qё ke besuar - je po aq i pasur dhe i mbushur sa ke qenё mё parё - atёherё kjo tregon qartё se kryqi nuk ka punuar nё ty. Ndёrsa kryqi punon nё jetё, ti do vёsh re çfarё vepre tё madhe zbrazjeje apo pastrimi ka kryer Zoti nё ty. Dhe pёr pasojё nuk je mё nё gjendje tё bёsh gjёrat qё bёje mё parё; pёr çfarё ti dikur ishe i bindur, tashmё nuk je dhe aq i sigurtё; dhe pёr çfarё nё fillim ke pasur kurajo tё madhe, kohёt e fundit ke filluar tё jesh nё mёdyshje. Nё kёtё mёnyrё provohen punёt e Zotit. Nёse ka ringjallje nё jetёn tёnde, atёherё shumё gjёra duhet tё kenё mbetur pas nё varr, pёrderisa atje gjёrat nuk mund t’i mbijetojnё dot vdekjes. Çfarё ёshtё e Adamit nuk mund tё jetojё nёse ka kaluar mё parё pёrmes vdekjes. Por jeta e Zotit ёshtё plotёsisht nё gjendje tё kalojё pёrmes vdekjes dhe tё dalё pёrsёri. Kjo ёshtё ringjallje.

Ndonjёherё gjёrat e humbura nё vdekje rifitohen nё Krisht. Ёshtё si njё degё e cila kur pritet nga pema duket e vdekur, por kur mbillet nё tokё rritet pёrsёri. Kёshtu pra, duke thёnё se shenjat e vdekjes janё mbi ne, nuk duam tё lemё tё kuptohet se pёr kёtё arsye nuk mundemi as tё flasim dhe as tё punojmё; por thjesht se nuk do jemi aq tё shkujdesur dhe tё pavarur si nё fjalёt ashtu edhe nё veprat tona. Kur dikush ёshtё prekur nga Perёndia – i pёrballur me kryqin - bёhet i dobёt, plot druajtje dhe drithmё, dhe kёshtu ai nuk guxon mё tё thotё “Unё mundem” apo “Unё do bёj”. Ai ende do e bёjё punёn e tij, por tashmё me druajtjen e Perёndisё. Ai do vazhdojё tё ecё, por tashmë pas Perёndisё ashtu si Abrahami eci hap pas hapi me Perёndinё. Sot janë qartë të dukshme shenjat e kryqit në jetën e tij. Ai ёshtё tejshpuar nga Perёndia; nuk ёshtё mё i paprekur; ai mbart me vete vulën e vdekjes. Kjo quhet ringjallje.

Sot Perёndia komunikon me njeriun nё botёn e ringjalljes dhe kjo ringjallje përfshin kryqin. Prandaj asgjё që nuk ka kaluar përmes vdekjes nuk ka tё bёjё me Perёndinё. Çdo gjё qё ёshtё natyrore duhet tё vdesё. Perёndia nuk mund dhe nuk do komunikojё bazuar në ringjallje me atë që i duhet ende të vdesë dhe të ringjallet. Ne duhet tё vdesim dhe pastaj tё ringjallemi. Jeta qё marrim ёshtё jetë e ringjalljes. Çdo gjё qё mёsojmё e që ka lidhje me Perёndinё duhet tё jetё e ngritur nga vdekja.