Taksistë shqiptarë në Alaskën e minus 40 gradë C

[Altin111]

Taksisti shqiptar

E rrallë:


UASHINGTON – Megjithëse është një qytet thuajse pa rrugë, mund të konsiderohet si "kryeqyteti i taksistëve të Amerikës". Bëhet fjalë për qytetin Bethel në Alaskën e largët e të ftohtë. Atje ka vetëm 16 km rrugë të asfaltuar, por ama qarkullojnë plot 93 taksi! I bie: një taksi për 63 banorë. Pjesa më e madhe e rreth 5900 banorëve janë eskimezë. Pjesa më e madhe e taksistëve janë shqiptarë dhe koreanojugorë. Secili flet gjuhën e vet këtu, ndaj emri më i mirë për Bethelin do të ishte Babel. Rrugët e Bethel kanë emra si Tundra Ëay o Ëinter Trail. Rrugët janë thuajse gjithmonë plot borë dhe të rrethuar nga akulli.

Taksistët e parë shqiptarë mbërritën në Bethel që në vitet '70, të tërhequr nga legjenda zonale që në Alaskë mund të bëhesh i pasur. Vit pas viti kanë mbledhur miq e të afërm që kanë emigruar po aty. Tani janë mbi njëqind. Më shumë se gjysma janë taksistë. Habia më e madhe është se si kanë arritur të sjellin aty taksitë. Betheli është një përmbledhje e 56 fshatrave të vegjël eskimezë që gjithë jetën janë marrë vetëm me peshkim, ndaj nuk është i lidhur me rrugë tokësore me pjesën tjetër të vendit. Ato 16 km të asfaltuara në fakt janë një unazë që taksistët e përshkojnë përditë. Tarifat janë fikse: 5 dollarë për brenda qytetit, 7 dollarë deri në aeroport. Në vitet '90 mbërritën koreanët. Plasi ajo që njihet në qytet si "lufta e taksistëve". Për pak vjet koreanët pronësuan 4 nga 5 kompanitë e taksive dhe 9 nga 12 lokalet e qytetit. "16 vjet më parë ishin vetëm 2 taksistë koreanë, tani janë gjithandej, - thotë taksisti shqiptar Bilal Selmani, të cilin e thërrasin Linkoln për shkak të mjekrës së tij të gjatë e të zezë. Shqiptarët janë më pak rezistentë ndaj të ftohtit dhe ndoshta kjo ka ndikuar që të lëshojnë terren. Në Bethel temperature muns të zbresë deri në minus 40 gradë nën zero. Për eksimezët, ky është mot normal. Ata peshkojnë me varkat e tyre të qutjtura "caribu" në ujërat engrira, pasi kanë shpuar vrima në akull. Shqiptarët kthehen në shtëpitë e tyre në pjesë të tjera të Amerikës, gjatë tre muajve më të ftohtë. Për ti shpëtuar të paktën pak kohë akullit dhe ngricës, peizazhit të famshëm siberian. Taksistët në këtë vend ku thuajse nuk ka makina, fitojnë jo keq. 200 dollarë në ditë. Por të jetosh në Bethel, nuk është e lehtë. Gjithçka importohet nga larg, ndaj kushton. Mallrat më të kushtueshme janë mishi dhe pjesët e këmbimit për mjetet akullthyese. Bethel është atdheu i 'K300', një prej garave më të famshme në botë me slita të tërhequr nga qentë. Kjo është ngjarja vjetore më e rëndësishme e qytetit. Pjesën tjetër të vitit eskimezët e atjeshëm e kalojnë duke ëndërruar të shkojnë një ditë në Anchorage, një qytet 540 km larg, që njihet si "Parisi" i Alaskës. Ndërsa ëndrra e taksistëve shqiptarë dhe koreanë është të kthehen një ditë në shtëpi me ca dollarë më shumë në bankë.

*Marrë nga agjensia italiane e lajmeve ANSA

[ReniX]

vertet e rralle, hajde bir selman bir ku paske vajt

[fjala]

hehehehe ne anchorage cdo i dyti shqiptar taksist.sa e quditshme si duket shqiptaret e preferojne shume kete pune. sigurisht qe po sepse jan ne pyetje parate mbi 300$ ne dit hehehe

pun shume e poshter.(jo per te gjith)
ju pershendes klb