Që nga dita e sotme, vende të reja i bashkëngjiten Shengenit

[Altin111]

Që nga dita e sotme, vende të reja i bashkëngjiten sistemit të Shengenit

Poloni-Gjermani, "shkrihen" kufijtë

Goditja e fundit për "perden e hekurt". Polakët e gjermanët, nga e premtja do të jenë më pranë njëri-tjetrit

Ndërsa e enjtja do t‘ia lerë vendin së premtes në orën 24:00, do të hapet edhe kufiri dikur problematik mes Polonisë dhe Gjermanisë. Të mendosh që është një ndër kufijtë për të cilët është derdhur më shumë gjak në botë. Ajo që të bie në sy po të përshkosh linjën prej 450 kilometrash që bën bashkë të dy vendet, duke filluar me qytetin e Zittaut e duke zbritur poshtë në jug, është indiferenca me të cilën banorët kufitarë po e përjetojnë një ndryshim të tillë. Për shekuj me radhë, Polonia ka qenë një fushëbetejë për Evropën dhe veçanërisht për Gjermaninë, Rusinë dhe Austrinë. Mbretëria e Polonisë luftoi për shumë kohë me kalorësit Teutonikë në Mesjetë dhe kujtimet e dhimbshme të Hitlerit që mësyu vendin në vitin 1939 gjallojnë ende në kujtesën e pleqve dhe imagjinatën e të rinjve. Kur ushtria e Hitlerit u mund, miliona gjermanë u nxorën jashtë nga qytetet e mëdha aktualisht në territorin polak të tillë si Vorclav. Ndërsa qytetet përgjatë lumenjve Neisse dhe Oder, që formojnë edhe pjesën më të madhe të kufirit, u ndanë në dysh. Pas kaq konfliktesh, më në fund "shkrirja" e paqtë e kufirit mes Gjermanisë dhe Polonisë është njëherazi edhe shprehje e projektit shpesh të kritikuar të integrimit evropian. Me gjithë paqen e indiferencën në dukje, nën sipërfaqe ende gjallojnë inatet e vjetra dhe mosbesimi mes njerëzve. Për sa u përket komuniteteve nga të dyja anët e lumit, ato janë krejtësisht të ndryshëm nga ana kulturore dhe gjuhësore. "Pas lufte, qytetet u ndanë nga njëri-tjetri", thotë kryebashkiaku i Slubices, që dikur ishte pjesë e Frankfurtit mbi Oder, qyteti gjermanolindor. Vitet e fundit janë bërë shumë përpjekje për të integruar sërish banorët e të dy anëve të lumit në aspektin kulturor e tregtar, para së gjithash. Duke filluar që sot, ky bashkëpunim do të jetë shumë më i frytshëm e më i prekshëm. Kjo shkrirje e kufijve, apo heqje e regjimit të kontrollit kufitar i dedikohet futjes së Polonisë në zonën e "Shengen"-it, brenda Bashkimit Evropian.
Shengen është qyteti luksemburgez, ku në vitin 1985 u nënshkruan marrëveshjet e para për hapjen e kufijve mes një grupi vendesh të Evropës Perëndimore, përfshi Francën dhe Gjermaninë. Tani Polonia dhe tetë vende të tjera, pjesa më e madhe nga ish-vendet komuniste, kanë përfunduar procedurat e vizave e kufijve të jashtëm, që duhen për anëtarësim në Shengen. Policia do të vazhdojë të patrullojë dhe të kontrollojë pikëkalime të ndryshme brenda kufijve, por me t‘u kryer "shkrirja" do të bëhet e mundur për një shofer nga Lisbona të udhëtojë pa asnjë ndalesë drejt Talinit. Lëvizja drejt Lindjes për një kufi të përbashkët që parashikon edhe përfshirjen e Ukrainës dhe të Bjellorusisë ka ngjallur shumë kundërshti, veçanërisht nga gjermanët, të cilët i druhen rritjes së krimit të organizuar. Krimi përqendrohet shumë te kufijtë e hapur. Ata që morën vendimin para teknikëve ishin politikanët, të cilët menduan se futja e shteteve të reja në "Shengen" do ta bënte Evropën më të sigurtë, si dhe një Evropë më e sigurtë është edhe më e dashur për nënshtetasit. Me gjithë problemet e kujtimet e hidhura të së shkuarës, polakët duket se kanë ndërmend që ta hedhin pas të shkuarën dhe se për ta futja në zonën e "Shengen"-it është një lloj krenarie dhe prove se ata kanë tashmë të njëjtat të drejta me vendet e tjera partnere brenda Bashkimit Evropian. Sipas specialistëve polakë, kufiri është shumë i mbrojtur, sepse para se të caktohej data e futjes në "Shengen", është punuar shumë me të gjitha detajet teknike e praktike. Puna më pas është vlerësuar edhe nga zyrtarët e Bashkimit Evropian, të cilët kanë dhënë aprovimin për gjithçka, kryesisht për investimet që janë bërë në futjen e teknologjisë së lartë. Por ka edhe një anë tjetër të reagimit të hapjes së kufirit. Ky i përket një pakice njerëzish, nga ana gjermane, të trembur për pasojat e hyrjes së polakëve. Disa madje kanë shkuar aq në ekstrem, saqë kanë rrethuar shtëpitë me tela me gjemba. Por për pjesën më të madhe të gjermanëve është e arsyeshme dhe madje e shëndetshme që t‘i lësh njerëzit të lëvizin lirshëm nga njëri vend në tjetrin. Hapi i ndërmarrë do të lehtësojë gjithë rrjedhën e jetës mes banorëve të të dyja zonave. Në fakt, ndryshimet për mirë erdhën që me futjen e Polonisë në Bashkimin Evropian. Që atëherë kufiri u kthye në një pengesë formale që mund të kapërcehej vetëm me një tregim të shpejtë të pasaportës ose kartës së identitetit. Zakonisht kufiri kalohet për blerjen e benzinës, cigareve ose për të shkuar për në punë. Ndonjëherë mund të krijoheshin edhe radhë të gjata, por kjo vetëm në rastin e makinave me tonazh të lartë. "Mendoj se është një gjë e mirë që u futëm në "Shengen", pasi nuk do të kemi më radhë të gjata, makinat do të lëvizin pa u ndalur më nga një shtet te tjetri", thotë një gjermane, që jeton në zonën kufitare dhe që preferon t‘i presë flokët përtej kufirit, sepse aty kushton shumë më lirë se në Gjermani. Këtë herë, nuk ekziston më te gjermanët ajo frika që i pushtoi të gjithë në vitin 2004, në prag të futjes së Polonisë në Bashkimin Evropian. Në atë vit, Gjermania u krijoi polakëve shumë vështirësi në mënyrë që për ata të ishte më e lehtë të rrinin në shtëpi se sa të kërkonin punë jashtë vendit. Dhe polakët për këtë arsye, por jo vetëm, parapëlqyen që të shkonin në vende të tjera të Evropës Perëndimore, ndër të cilët më i preferuari për punësim ishte dhe është Britania e Madhe. Pikërisht në Angli dhe Irlandë, polakët së bashku me emigrantë të tjerë, kanë marrë meritën e njërit prej shkaqeve të rritjes ekonomike.

[ReniX]

Ishalla nje dite degjojme se dhe vendi yne do bej pjes e ketij grupi

i jep fund dhe radhes neper ambasada