Tingujt jane si valet qe butesisht prekin bregun…heshtur depertojne ne brendesi dhe ne siperfaqe te krijeses sone…
Ka melodi qe bejne shpirtin te flej…te mbyllesh syt dhe te prekesh qiejt me frymarrjen tende…ka te tjera…qe grisin dhe thyejn akujt e shpirtit tend te ftohte…
Tingujt,ndryshe nga njerzit…kane nota te thella relaksi…te dhurojne nje bised te embel…te ndjesh nje melodi,kendon shpirti dhe buzet…
Njerzit jane totalisht ndryshe,flasin…nuk te ofrojne mundesine ti thuash cfare mendon…I sheh me sy levizjet e tyre te shpeshta…dhe preferon te heshtesh….
Te gjithe I shohim qarte disa situate…ngecin hapat,krahet thyen…dhe trupi rendshem perplaset pertok….me krah dhe kemb te thyera…zvarritesh te shohesh diku se ndoshta nje dore zgjatet te terhqe trupin tend…por jo…askund nuk te ofrohet asgje
Thuhet…se c’do njeri eshte padron I jetes se vete…eshte zoti dhe mbret I saj…
Mirpo qe ne momentin qe lindim…jemi te gjithe kujt…ne momentin e pare…sapo vijme ne jete jemi dhurata e nenes…e cila behet udherrefyesi yne…na meson te ecim ne jete…te jemi njerez te drejt dhe te ndershem…
Vjen moment qe behesh njeri I rritur…je e gatshme per te dhene nje mendim…e cfare ndodhe?...nena ne nje moment bisedash familjare…te kerkon te mos nderpreshesh bisedat e te tjereve…eshte munges educate…pasi per nje nene,femija I saj mbetet perhere femije…dhe pse vitet ecin…
Aty fillon moment I pare…qe ty te hiqet e drejta te shprehesh cfare mendon…sepse ti nuk ke te drejt te mendosh…por te degjosh…te heshtesh dhe te respektosh gjithcka qe natyra ka krijuar…
Dhuntia me e mire e njeriut eshte heshtja..prandaj njeriu ka vetem nje goj dhe 2 vesh…me teper per te degjuar se sa shprehur…
Moment dyt…eshte kur sheh se sa pa drejtesi behen kudo…tek sjelljet familjare…shoqerore…prinderore…
Nje ze I brendeshem te therret se nuk duhet kurrsesi te jesh me e heshtur…nenes duhet ti besh te qarte se ka difekte te vogla…por te bezdisshme…
Babait duhet ti besh me dije…se ka gjera ne jete qe duhet ti vendosesh vete…pasi behet fjale per jeten tende dhe jo loj…nuk luhet me jete…babai I dashur…por ishte vone…oh,sa vone…
Mes gjithe njerzeve cirresh sa ke ne shpirt…cfare merr si pergjigje?...nje shpull…nje shpull si djalli…
Aty ishte mesimi I pare qe njeriu meson…se nuk duhet te flasesh me shume nga cfare duhet…e nese nje dite ndodhe te shprethesh si bomba e ta zbrazesh gjithe vrerin qe ke Brenda…lirohesh…oh sa lirohesh…me ne fund zoti ishte present kur dikujt I duhej forc…ia dha forcen…mirpo kur I dha forcen harroi ti dhuronte dhe guximin…te zhdukej e te mos kthehej me…
Njerzit nuk duhet te jene mosmirnjohes…nga c’do e keqe lind nje e mire…dhe nga c’do e mire lind nje e keqe…te dyja ecin bashke…mbase jo paralelisht por te ndjekin si hije pas…
Pra lindem per te qene prone e gjithkujt pervec zot te vetes..zoti te dhuron 2 duar…pse te mos I hapesh sa do ti?...
Zoti te dhuron dy kembe…pse te mos vraposh ku do ti?...
Zoti te dhuron nje zemer,nje mendje…nje trup…pse te mos jene aty ku do ti?...
Jooo,nuk mund te jene…sepse me shume se sa I duam te miren vetes…ia duam gjithkujt….
Ndjenja e mirnjohjes…e fajit…dhe e altruizmit na bene te arsyetojme…se ato cfare sheh ne enderr naten nuk mund ti prkesh diten…kane diferenc te madhe…
Por kjo nuk duhet te na pengoj te enderrojme ….te shpresojme..te besojme…sepse besimi ka luajtur malet….nuk mund te mos na lekundi edhe ne…sepse ky eshte sekreti I vetem…te kesh kuraj dhe te besosh…e te mos reshetesh se luftuari….fati ndonjehere nuk egziton..e ndertojme vetem ne…c’do dite…
Thone se nuk hyjne ne pune leksionet e dikujt qe nuk I ndjek kurr ne jeten e tij…ka shume si une,si ty,si ju…qe Brenda dikujt te nxjerrim ne pah guximin…
Te jete vete zot I jetes se tij…te mesoj te shohi se eshte njeri I vecant dhe jo I zakonshem sic te tjeret e bejne te mendoj…
Se nese I jepen dy krah te flutroj…do tregoj anen me te mire te tij…pa u dashur te maskohet c’do dite se eshte I lumtur e se ndihet mire…
Mbase gjerat qe pelqen jane nga me absurdet…por eshte mendimi I tij/saj dhe askush nuk ka te drejte ta shuaj si prushi…e ta izoloj ne nje bote ku ndrydhen shpirtrat…
Njerzit nuk kane nevoj per oksigjen te mbytur te jetojne…kane nevoj per ajrin e fushave,te luleve…te fluturojne si zogjte…te shohin se nen krahet e tyre ka shume ngjyra…ka shume jete…te mbyllin syt dhe te ndjejne se ne kete bote te madhe jane njerez me te medhenje…bota eshte e vogel…gjithnje e me e vogel …perpara syve tane!...