Gruaja e shenjtë që i falen kryeqytetasit

[kuklla]

Ashtu si shumë të tjera edhe për Dervish Hatixhenë deri tek ne ka mbërritur disa legjenda. Njëra prej tyre thotë se ajo ishte një vajzë e mirë dhe e bekuar martohet, por fatit nuk i dihet. Burri i saj ishte një djalë që pinte alkool dhe ushtronte dhunë karshi saj. Por asgjë nuk e ndaloi gruan të bënte mirë. Në atë kohë në Tiranë kishte rënë mortaja. Njerëz vdisnin rrugëve dhe askush nuk u afrohej për t'i varrosur, sepse sëmundja ishte ngjitëse. Të gjithë kishin frikë, ndërsa vatrat e infeksionit sa vinin e shpërndaheshin. Por të ndjerët kishin një shpëtim; Dervish Hatixhenë, e cila i merrte vetë e i ngrinte peshë trupat e dobësuar dhe i varroste. Shumë shpejt mirësia e gruas u përhap në të gjithë vendin, ndërsa për të thuhej se ishte e dërguar e Zotit për të shpëtuar njerëzit. Që atëherë zemërgjerësia e gruas së mirë u shndërrua në simbol dhe njerëzit filluan të besonin tek ajo.

[kuklla]

Shumica e tiranasve, por edhe një pjesë e banorëve të rinj të metropolit shqiptar, sa herë që gjërat nuk u ecin mbarë, nxitojnë të ndezin një qiri te Dervish Hatixheja. Ajo është faltorja e Tiranës. Nuk ka shumë rëndësi nëse je katolik apo myslimanë, aty të gjithë mund të shkojnë për të ndezur një qiri. Dhe për habinë e të gjithëve ajo është gjithmonë plot me njerëz, që duke prekur figuranit e shenjta ap puthur copat me të cilat janë mbuluar tre varret e Dervish Hatixhesë. Legjenda thotë se aty është varrosur një grua e mirë e cila besimin te Zoti e përdori për të ndihmuar hallexhinjtë. Duket se ironikisht, sa herë që gjërat nuk na ecin mbarë bëhemi më shumë besimtarë e supersticiozë.

[kuklla]

Dervish Hatixheja
Ajo është një shtëpi përdhese tipike tiranese, por më e famshmja në kryeqytet. Vizitorët janë të shumtë. Që në mëngjes herët dëgjohet era e qirinjve. Hallexhinjtë kanë pritur agimin e ditës për t'u falur te teqja e Dervish Hatixhesë. Ata janë të të gjitha moshave dhe në morinë e halleve kanë gjetur një emërues të përbashkët: shpresojnë që duke ndezur një qiri e duke përshpëritur nën zë lutjen, t'i dëgjojë nëna e shenjtë. Rituali i rastit është fare i thjeshtë. Pasi janë futur nëpër një korridor të ngushtë besimtarët heqin këpucët dhe futen në dhomën ku ndodhen tre varret e shenjta, të cilat ndodhen në mes të dhomës që është e zbukuruar me figura dhe shkrime të shenjta. Dikush ndez një qiri për djalin që do, dikush tjetër për një vend pune, dikush për sëmundje e dikush për të marrë provimin. Por ka edhe nga ata që nuk mund të vijnë vetë. E atëherë mjafton të marrësh me vete fotografinë e personit apo rroba të tij, t'i fërkosh me varret e shenjta dhe... është njësoj sikur personi të ketë qenë vend për të kërkuar bekimin. Sapo vë këmbën në dhomën e shenjtë, atmosfera mistike ndihet menjëherë. Askush nuk flet vetëm dëgjohen pëshpëritjet e dëshirave. Ndoshta është ndër të evtmet raste kur dëshirat thuhen me zë dhe askush nuk të merr për budulla. Rituali e do që të sillesh tre herë rrotull rreth varreve të shenjta, dhe në të treja rrotullimet duhet të puthësh copën që mbulon varret, atë te koka dhe ta prekësh me ballin tënd. Ndërkohë që pak më i veçuar ndodhet dhe një tjetër varr i shenjtë, të cilit i bëhen adetet në fund të daljes. Gjithashtu në hyrje të kësaj "dhome të dëshirave", në njërin nga varret është i hapur edhe një libër Kurani, ndërsa në të gjithë hapsirën e shomës janë të varur në mur figura dhe shkrime të shenjta. Besimtarët, por edhe ata që vijnë për herë të parë, nuk lënë pa prekur asgjë. Ata më supersticiozët besojnë se sa më i rigoroz ë jetë rituali, aq më shumë i kemi shprehur besimin tonë Dervish Hatixhesë në ndihmesën e saj. Ndërkohë që pasi përfundon rituali besimatërët dalin jashtë, por pa i kthyer kurrizin dhomës së shenjtë dhe që aty futen në një tjetër dhomë tjetër ku sërish luten që dëshirat e tyre të plotësohen. Kjo ëhtë dhoma ku ëhstë varrosur Dervish hatixheja, gruaja e shenjtë që ndihmoi të gjithë ata që kishin nevojë.

[kuklla]

Qirinjtë
Në fakt të gjithë ata që nisen për te Dervish Hatixheja nuk harrojnë të ndezin edhe qirinjtë. Madje ka nga ata që sa herë që u ndodh një gjë që nuk u pëlqen, sado e parëndësishme të jetë, nxitojnë të ndezin një qiri, pa bërë ritualet e tjera. Dervish Hatixheja ndodhet 100 metra lasg shkollës së mesme "Sami Frashëri", dhe mund ta gjesh fare lehtë se cila prej shtëpive, është ajo e shenjta vetëm nëpërmjet qirinjve që tregtarët i shesin gjatë gjithë rrugës. Teqja u hap më 1798, ndërsa në vitin 1967 ajo u mbyll me ligj, ashtu siç u mbyllën të gjitha objektet e kultit në vend. Por komshinjtë dhe tiranasit vjetër e dinë që ajo gjithmonë ka qenë një derë e hapur dhe një rerze shprese për të gjithë ata që kishin hall. Trashëgimtarja e teqesë, nënë Rukija, është kujdesur që pas rënies së komunizmit teqes ti rikthej misioni i saj. Ajo është rihapur sërish më 1992 dhe që atëherë çdo ditë me dhjetëra besimtarë shkojnë e i luten gruas së mirë, Dervish Hatixhe, që t'i ndihmojë në hallet e tyre të përditshme.

[Ruthi]

fakti qe ben nje veper te mire nuk te ben shenjtore
por gjith kjo qe eshte postuar ndodh per vete faktin se njeriu po vdes per munges njohurie.
Ajo ishte thjesht nje njeri me nevojat e saj si cdo kush,si mund te bej ajo dicka per nevojat e dikujt tjerer?ky eshte idiotllik.Njerezit nga injoranca nuk shkojne tek burimi por ne cisterna.
klm

[Ciarli]

ato kane qene zana apo hyri te bukura por para shume kohe para 'matrixit', me pas me themelimin e sistemit te ri qe i ngjan nje monarkie absolute, ato u mallkuan per neverine e heshtur qe kishin ndaj sistemit por nuk u vrane si armiqte e tjere. Megjithate u mallkuan me nje lloj tensioni bio-elektrik special qe te con ne panik apo ne marri, varet nga tipi i njeriut.