Mendime Momenti
-
Identifikohuni:
forum.lirenti.com
Mendime Momenti
Mendime Momenti
Kush jemi ne qe gjithmone kerkojme tek te tjeret ate qe nuk kemi vete.Qe si kryenec ngrejme koken lart e te tjeret si shohim.Shkelim mbi to si letra te zhubrosura ne toke,fjalet e tyre na duken si te atij lypsarit ne rruge qe ne i kalojme afer, e syte nuk ja hedhim kurre e ne disa raste dhe e fyejme!
Me ironine qe tregon asgje tjeter vetem cinizem mbulojme veten tone.Fshihemi pas guackes se egoizmit e drejtojme gishtin gjitmone tek dikush tjeter!
Si lajkatar tregojme meshire per cdo njeri por qe e verteta pas saj eshte aq e thelle saqe askush nuk e merr mundimin ta imagjinoje, e jo me ta kerkoje e ta tregoje me dashamiresi.
Albi!
Po vazhdove me keshtu lloj shkrimesh, je per cmim pulicer!
Dalengadale deshirat, endrrat filluan te mernin nje drejtim te detyruar, te ngushtoheshin, te lakoheshin,te dridheshin, sipas ezixhences se kohes. Nuk ka me nyje, nuk ka me rruge qorre, gjithcka eshte e perkufizuar si ai "lumi i vdekur" qe banoret pak e nga pak i mernin nje cope truall ketu e atje,pa e pyetur dhe pa e vene ne dijeni deri sa nje dite "lumi i vdekur " do te shperthente ose do te thahej.
25.02.2008
nga tingujt e shiut trishtimi me mbuloi papritur
si gjithmone me kujton ato kohe te largeta
kohe ne te cilat cdo gje fshihte nje bukuri
cdo bukuri kish nje mister
cdo mister me bente te luftoja e te gjeja te verteten
dhe cdo te vertete perpiqesha ti gjeja vetem anet pozitive
nga tingujt e shiut papritur rrashe ne meditime
Disa mendojne se njerezit me karakter te forte te sigurte ne vetvete, qe dine te qendrojne ne kembe mire,
qe fjala e tyre ka fuqi, qe dine te fitojne njerez te tjere, qe dine te respektojne cdo te thote "shoqeri",
se nuk jane delikate, se nuk zhgenjehen, se mund te perballojne dicka, se mund ta anashkalojne lehte nje zhgenjim, nje indiference, nje tradheti, nje lendim apo dicka tjeter. Sa shume duhet qe ti kuptosh, te pakten njeren pale. Tjetren besoj se kam hyre ne brendesi dhe kam kuptuar se nuk dine kurre se cfare eshte te "kerkojne te falur", te pranojne qofte edhe nje here ne jeten e tyre se ishte nje gabim nga te shumtat qe bejne. Sa veshtire e kemi ne shqiptaret te themi dy gjera:
"Me fal"
"Faleminderit"
Nje gote uje doja te shijoja, dhe papritur ne rruge e siper duke ma sjelle kete gote e krise. Une mund ta pi ujin, nuk eshte dhe kaq e veshtire, por uji sdo te kete me shijen qe kishte me pare... do e shijosh edhe ti... do ta kuptosh... ndoshta nje dite mund te duket e njejta shije, por gota do te mbetet e krisur... sa keq... me vjen vertet keq... ndoshta mund te duket dicka e vogel gota e krisur, ndoshta se une i hiperbolizoj gjerat... por nuk e besoj...
Sa shume duhet te dish... sa shume duhet te mendosh... e di, pak e veshtire.. por nje dite do te shkruash diku te njejtat gjera qe shkruaj une... dhe nuk do te jesh ti... por une... e kuptoj... te ngaterroj...
Midis ketyre gjerave "filozofike"... mbaj nje gje... sdo te hedh kurre poshte... dhe e di pse?
Kam mesuar ti dua njerezit me te vertete, ti cmoj, ti dua si vetem time, ndoshta ndonjehere edhe me shume... kjo dhemb me shume... mos u ngaterro... jane te qarta dhe te pastra...
Dhe jeta vazhdon... me zhgenjime...
Papritur, si rrufe, gjerat perreth te trondisin: pa arsye, pa shpjegime, mund te kete shprese???? C'fare fjale kjo e fundit, ndoshta te me pyesnin dje do te isha pergjigjur dhe do ti rezervoja vetem fjale te bukura. Sot nuk jam fare e sigurte. Ne kete cast me duket nje ndjenje genjeshtare, qe per momentin te jep kurajo, por ndoshta as per momentin, se mendja fluturon, nuk mund t'a ndalosh, sado qe perpiqesh!
C'fare perpjekje???? Duart jane te lidhura, je thjeshte spektatore: kjo te vret me shume, fakti qe nuk ke gje ne dore per te ndryshuar asgje!
Perse??? Akoma pyes veten, por nuk kam asnje pergjigje, padrejtesia me lendon me shume!
Deshiroj qe neser gjithcka te jete ndryshe, por edhe deshira me duket si shpresa, me realitetin te dyja zhduken!
sa ditė e bukur sot..!
njė diell krenar i sapozgjuar...njerėz qe vrapojne ne pune,ne takime apo...diku tjetėr,ku ta di unė...
zhurma tė ndryshme here-here acaruaese here-here qetesuese...
Njohje tė reja...Njė ditė e re...
Qdo gje do ishte ndryshe po te mos egzistonte fjala "PSE",dhe per vet faktin e egzistences se kesaj fjale gjithmon do ket pergjigjeje, se a do jet nje pergjigjeje e dret apo e rezervuar gjthmon do ate.
Se a do gjejm fajtorin per pergjigjejen e drejt ket mund te them se nese kerkojm fajtorin prap fajto do mbetesh ti. Jeta esh si nje val ne det, ku valon dal nga dal, me shpejtesi, drejt lar posh , qet... esht nje mision qe ka per ta kryer qdonjeri nga ne, se sa do eshte jeta e drejt me njerzimin ket pergjigjeje do ta merni secili nese ne veten tuaj.. Mir eshte kur njeriu nuk i'u dorzohet sprovave jetsore, mirpo ne disa raste esht shum veshtir te dominosh ne qdo svid...
kaq per tani..
Kaloni bukur
.... Fjale, fjale, dhe akoma fjale: jane ato qe prekin, qe vrasin, largojne, ngushellojne. Japin force dhe kurajo, jane ato qe te gezojne, lumturojne, ndihmojne . Ka raste qe jane te teperta, shumica pa vlere, dhe te pamenduara ose istintive, pavaresisht nga sinqeriteti dhe drejtesia e tyre
.... Ne gjendje te vecanta, ato bien ne heshtje, dhe mendimet i zevendesojne
Heshtja ime sot, vete te tregon, se sa afer teje gjendem, me shpirt dhe me zemer!!!
Disa pika shiu lehtas rreshkasin mbi xhamin e ftohte: ndryshimi i temperatures krijon avullin ku shikimi im nuk mund te tejkaloi.
Por kjo pengese e vogel nuk ndalon dot imagjinaten, ajo nis te me zgjoj mendime te thella, qe trokasin here pas here ne ditet e trishtuara dhe melankolike.....!
Vjen nje moment kur deshiron te largohesh nga te gjithe dhe gjithcka. Do doje te ishe ne ndonje ishull te shkrete per te menduar per gjithcka ka ndodhur ne jeten tende dhe per ate qe mund te kishe bere. Shfaqen para teje mijera pyetje dhe shume rrugezgjidhje te cilat nuk i kishe marre ne konsiderate deri atehere. Me pas kerkon te kthehesh serish per t'u treguar te tjereve qe dhe ti ekziston dhe je e gatshme per te jetuar jeten tende, pavaresisht si u pelqen te tjereve.
Nje heshtje e persosur........
Ndjenjat veniten kur degjon nje gerrhim gjate frymemarjes se dashuris.
Me dhemb ne shpirte menyra sesi u larguam dhe nuk kembyem me asnje fjale.Mendoj mendoj derisa u lodha.....e bind veten se jam mire por me vret dalngadal kjo fjale,sepse nuk eshte e vertet.Gjihtcka qe mendoj eshte ,,,Po si ?cfare?kur?ka kaq shume ...?????? sa po kuptoj qe nuk ishte e thene se ndryshe do merrja pergjigje.Ne mos nga ty nga vete vetja ime.Jam e lodhur,e rraskapitur,me ka ardhur shpirti ne maje te hundes,thone pleqte tane...po qe ndodh ne te vertet??
Ku te gjej o njeri te bertas,uleras ne surrat se ndoshta keshtu do me pushoj dhimbja,dhe do te fle e qete.
me do....sme do.....
A thua do te kthehet...?
Po lexoja dicka nga Bukowski....dhe ky eshte kjo me erdhi per momentin te shkruaja!....
E admiroja. Ishte shume e bukur, teper e embel. Kushedi ajo embelsi sa dhembje kishte kaluar.
Pėrgjigju duke cituar mesazhin
