Bije e Mallkuar

[Enkelejda_24]

Bije e Mallkuar

Ne kete moment ndjej zbrazeti ne shpirtin tim,mungon gjysma e zemres sime qe te jet e plot,mendimet me cillen verdall ne koke me pyetje pa pergjegje,flas me veteveten si nje e marre .-A thua valle isha e mallkuar qe kaq shume vuajta?...Apo isha nje krijes?.. e krijuar per dhimje e vuajtje. Jo sdija me se cfare te mendoj ne keto caste e zhytur ne mendime ku e riktheva kohen e shkuar dikur,ku duhej te harohet e kaluara dhe jeta te vazhdoje!..
Por jo nuk mundem ti harroj ato momente te perjetuara plot trishtim,vajin qe vetem jasteku lotet mi thithte duke u rokullisur faqeve te mija ,ndjerset ne balle qe rrjedhnin sikur uji i ngrohet qe me prevelonte lekuren time te njome,ohhh ofshaj cdo sekond duke menduar ate kohe te shkuar se si munda ti perballoj te gjitha keto,pse valle mua me ndodhen te gjitha keto gjera?.. Pse ?. Pse?..Pse?..Isha bije e mallkuar?..
Sykaltra ishte nje vajze intelegjente, e sjellshme kishte respekt ndaj te gjithve,kishte nje trup ashtu te gdhendur fantastike,po ne gjatsi mesatare,me bukurin e saj mahnite cdo njeri,syte e kalter magjik qe kishin shkelqimin e nje deti te kthjellet ,shkelqeninin si nje diamant kur shikonte,qerpiku i saj ishte rreze dielli qe te ngrohte shpirtin ,ishte aq e dashur me zerin e saj si nje melodi kur fliste te terhiqte sikur nje magnet,e kuptueshme ne qdo aspekt,nuk kishte xhelozi ishte shume e thjesht ne bised askend se paragjukonte per ndodhit,skishte thash e theme,cdo gje rrjedhte ngadal me kohen,nje vajze me shpresa te medha,e fuqishme,por per nje cast cdo gje u rrenua ne jeten e saj.
Po koha ikte dhe vitet shkonin dhe bukuroshja u be nje zonjushe ku shume adhurues kishte,dhe filluan dashuriqkat rinore ku filloj dhe dashurin e pare,ku nisi te dal ne takime aty ku mendonte se fati doti buzeqesh dhe dote martohet me princin e endrrave, si dote krijoje familje ?..te jetoj e lumtur ,po ne moshen e pubertitetit ishte dhe nuk mendonte aq shume,sepse shpresonte ne nje ardhmeri te mire,se ishte vete e sinqerte dhe mendonte dhe te tjert jan njesoj si vete ajo, por jo dashurija ja kishte verbuar syte,qe kishte vetbesimin ja kishin humbur,ja kishin grabitur lumturin ,buzqeshjen,krenarin qe kishte ,cdo gje qe pati ja shemben mbi koke mbeti ne dhomen e erret ku as rrezja e diellit nuk hynte te ngrohte zemren e saj te thyer si nje gote kristali,shpirti i saj i djegur e i shkrumuar qe as tere lumenjt e botes sdo ta shuanin kete flak qe ndezi shpirtin e njome,nje gongje e thare,pa qelur ende petalet trendafilit u vyshk. Nuk e shihte realitetin ne kete bote, e cila ishte aq e vrazhd ndaj njerzve,aq e pameshireshme ndaj saj, ku doti perjetoj te gjithat dashurit e deshtuar ,mashtrimet,genjeshtrat,trad hetin ,po njerzit qe jan aktor dhe luajn rolin deri ne fund te arijn qellimin me masken e tyre qe mos te zbulohen, sita zbulosh nje aktor kur fytyren e ka te mbuluar?....
Jo jeta spati qka ti ofroj perveq vuajtjes bukuroshes sykalter,theri zemren e saj ne dy pjes,ku njera meti e tjetra vdes ,humbi shkelqimi ne syrin e saj , u be deti i turbulluar ku me dallget rembeu trupin e saj, dhe perplasi ne shkembij pa kufare dhimbje fundosi ne fund te detit. Ku do te behej ushqim i peshkaqenit,dhe aty mbeti te luftoj deri ne fund per jete apo vdekje?.. nje zgjidhje kishte sykaltra vazhdoji jeten te jetonte e vetmuar ku tymi i cigares e shoqronte, ku mundohej te gjej nje qik qetsi duke thithur tymin e duhanit, sepse vetem cigarja i kishte mbetur mbi buzen e saj te thare,syte e saj ishin shendrua ne burim lotesh,fytyra e saj kishte mbetur vetem portret i zbehet i se kaluares.Duke menduar me trembi tik taku i ores ku terhjeki vemendjen time se ishte mesnate dhe duhej te flija,e lodhur aq shume sa kapaket e syve mu mbyllshin ,dhe vendosa qe kete nate ta mbylli perjete kete kapitull !..

[Enkelejda_24]

Martes e trishtuar


Dikur telefonin e mbaje perpara qe te shihje sms e mija ,nga muzika thirjet si ndegjojeshe por ne *****k e shohje kur ta cingerojsha,ne pushimin qe e kishe.me thirshe te me tashtregojsh qe shka ishe tu bo e me thojshe fjalen magjike epor cila dilte nga zemra dhe shpirti yt te dua,vij me von ri e zgjuar mos flej me prit, te prisja mepadurim
qe te vish pran meje ku mbeten ditet e lumtura per ne dy loqki mungesen e ndijej mesazhet e tua, fjalet magjike qe smundem te pershkruaj dashurin tande kur me prekje floket dridheshin gishtrinjt tua kjo ishte dashuri e vetet e korrikut te cilen dua te ma jepish prap loqki,me mungojn ditet kur hecshim doreperdore rrugve te pz,ishim aq te lumtur sa nuk i shihshim njerzit rruges duke na shikuar neve ,bota kishte ndryshuar per ne te dyt ishim mete lumturit ne bote skishte kush qe na ndalonte dashurin ton vetem ti edhe une exsistojshim ne korrikun e nxet ,po gushti berei qe te largohemi nga njeri tjetri dhe te kthehem nga kam ardhur te jetoj me kujtimet e tona dhe dhashurin nga largsia ta shijo nepermjet ekranit te cp.ohhhhhh zot te lutem me ndimo sepse me duket se qdo gje po vdes nga pak nga kjo dashuri apo largsia eshte qe vret zemrrat tona ?apo largsia eshte shkaktar i ksaj ndjenje?apo largsia eshte armik i te dashuruarve?
Nuk e di qka po ndodh keshtu me ne, me deshiren e flaket u kunorizua edhe kjo dashuri po sdi site shpjegoj se qka po ndodh me ne dy,shikom i dashur prap ne keto sy sikur dikur qe me shikojshe me plot dashni.
Keto fjal po i shkruajm kujtim qe kemi kaluar po tash jemi te martuar dashurija duhet mbi te gjitha mu vazhdua,diten kur nenshkruam jemi betuar se deri ne fund kemi me shkuar dashurin ton mos me lishua, te dua shpirt nese me beson po te lutem i dashur shpirtin tim te djegur mos e lendo, para stuhive qendrova per dashurin, luftova per vete edhe per ty, naten e kunorizimit u pata gezua e festuam po nga xhelozia, deshten me shkatrua ,mendova se qdo gje mori fund ate nat, e qava lumturin qe mu shkatrua mbeta vetem si nje pllum me krah te thyer,fjalet qe flisnin mu ban plumb ate e di vetem une ,lotet me ridhnin sikur shi, zotit ju luta mema mar kete shpirt, po njeri ishte i forte si gur,i u mundova te qendroj ne kemb sikur druri,zemra me nuk me rihte se ty pran nuk te kisha, te me ngushlloje e me duart e tua te me mbroje ne perqafim te me mbash e te me japesh fuqi pak, se smekish met ne fytyr gjak ,e zverdhur si nje kufom sluja dore e sfola me goje,sdisha me qka te flas vetem qaja nga zemra e plast, i lutesha zotit mu ba mire .e mallkoja veten pse kam lind,e thira nenen ne telefon qava me lot si e mare i tregova se te kishin marre,lotet e mija pushim skishin po sdija as si mu sill, se nje chok e perjetova sdisha me qka te bisedoja,dhoma e mbushur perplot ish po veten e ndjeja si kurqysh,me thonin durim te kem po shpirti im prap u djeg ,keteo dhimje si ti perballoj mallkova jeten dhe sdesha te jetoj, u ktheve ti prap mas nji kohe me fetyren e zbehur sikur i humur e i tretun,sdija une me qka me them skisha ne veten me ate kontroll,u munduam tere kohen te diskutojm problemet tona ti zgjithim ne tersi dhe qe ta pranojn kete dashuri,askush sna kuptojke kete dhibmje ne shpirt te perqafuar rrinim ashtu pa drit ne terr,gjumi i nates nuk me mirte se kisha frik, se mos vin te marrin ty,deri ne mengjez rinim te zgjuar e diten flenim apo iknim nga shtepia sikur te huajt,me ne fund erdhi dhe nana ime ku dhe me ndimoj me bisedime , ku dhe engjellushen time e kish pru zemren time mema sheru,e te dyve mena ngushllu se nga merzia kishim kapitulu,po qdo gje u regullu shetinim te lire pana pengu ,dhe lumturin filluam prap me shiju dashurine kishim per me faliminderu.
Po prap shkoji shtatori erdhi nentori u detyrova mu kthye ne mergim e te largohem pi dashuris,me mungon shume ti ne largsi ku zemren ma djeg ma ban hi,te pret ni zemer qe te don ma shume e te thire ne emer kjo engjellush,qdo dite fotot i shikoj dhe me lot ditet e bukura i kujtoj shtrati pa ty ka met zbrazet as vet aty se shtrehm dot, thon te vjetrit se keto i ka gurbeti largsia shprirtin ta djeg, ndoniher mire e ndoniher keq po nuk e kam me qellim te ofendoj ,as qe deshiroj te lendoj se per dashurin ton ende po luftoj,kete ti mire e din,por shpresoj qe nje dite edhe per ne dote zbardh kjo nate, dote jemi pran njeri tjetrit e te lumtur si dikur dore perdore te perqafum ,jeten se bashku me jetu shpresojm te ardhmen me mos me vujt ma

[MAJDI]

shum te bukura

[rrezarta]

shhuumm tmiraaaaaaa

[Erinaa]

Bije e Mallkuar

Ne kete moment ndjej zbrazeti ne shpirtin tim,mungon gjysma e zemres sime qe te jet e plot,mendimet me cillen verdall ne koke me pyetje pa pergjegje,flas me veteveten si nje e marre .-A thua valle isha e mallkuar qe kaq shume vuajta?...Apo isha nje krijes?.. e krijuar per dhimje e vuajtje. Jo sdija me se cfare te mendoj ne keto caste e zhytur ne mendime ku e riktheva kohen e shkuar dikur,ku duhej te harohet e kaluara dhe jeta te vazhdoje!..
Por jo nuk mundem ti harroj ato momente te perjetuara plot trishtim,vajin qe vetem jasteku lotet mi thithte duke u rokullisur faqeve te mija ,ndjerset ne balle qe rrjedhnin sikur uji i ngrohet qe me prevelonte lekuren time te njome,ohhh ofshaj cdo sekond duke menduar ate kohe te shkuar se si munda ti perballoj te gjitha keto,pse valle mua me ndodhen te gjitha keto gjera?.. Pse ?. Pse?..Pse?..Isha bije e mallkuar?..
Sykaltra ishte nje vajze intelegjente, e sjellshme kishte respekt ndaj te gjithve,kishte nje trup ashtu te


gdhendur fantastike,po ne gjatsi mesatare,me bukurin e saj mahnite cdo njeri,syte e kalter magjik qe kishin shkelqimin e nje deti te kthjellet ,shkelqeninin si nje diamant kur shikonte,qerpiku i saj ishte rreze dielli qe te ngrohte shpirtin ,ishte aq e dashur me zerin e saj si nje melodi kur fliste te terhiqte sikur nje magnet,e kuptueshme ne qdo aspekt,nuk kishte xhelozi ishte shume e thjesht ne bised askend se paragjukonte per ndodhit,skishte thash e theme,cdo gje rrjedhte ngadal me kohen,nje vajze me shpresa te medha,e fuqishme,por per nje cast cdo gje u rrenua ne jeten e saj.
Po koha ikte dhe vitet shkonin dhe bukuroshja u be nje zonjushe ku shume adhurues kishte,dhe filluan dashuriqkat rinore ku filloj dhe dashurin e pare,ku nisi te dal ne takime aty ku mendonte se fati doti buzeqesh dhe dote martohet me princin e endrrave, si dote krijoje familje ?..te jetoj e lumtur ,po ne moshen e pubertitetit ishte dhe nuk mendonte aq shume,sepse shpresonte ne nje ardhmeri te mire,se ishte vete e sinqerte dhe mendonte dhe te tjert jan njesoj si vete ajo, por jo dashurija ja kishte verbuar syte,qe kishte vetbesimin ja kishin humbur,ja kishin grabitur lumturin ,buzqeshjen,krenarin qe kishte ,cdo gje qe pati ja shemben mbi koke mbeti ne dhomen e erret ku as rrezja e diellit nuk hynte te ngrohte zemren e saj te thyer si nje gote kristali,shpirti i saj i djegur e i shkrumuar qe as tere lumenjt e botes sdo ta shuanin kete flak qe ndezi shpirtin e njome,nje gongje e thare,pa qelur ende petalet trendafilit u vyshk. Nuk e shihte realitetin ne kete bote, e cila ishte aq e vrazhd ndaj njerzve,aq e pameshireshme ndaj saj, ku doti perjetoj te gjithat dashurit e deshtuar ,mashtrimet,genjeshtrat,trad hetin ,po njerzit qe jan aktor dhe luajn rolin deri ne fund te arijn qellimin me masken e tyre qe mos te zbulohen, sita zbulosh nje aktor kur fytyren e ka te mbuluar?....
Jo jeta spati qka ti ofroj perveq vuajtjes bukuroshes sykalter,theri zemren e saj ne dy pjes,ku njera meti e tjetra vdes ,humbi shkelqimi ne syrin e saj , u be deti i turbulluar ku me dallget rembeu trupin e saj, dhe perplasi ne shkembij pa kufare dhimbje fundosi ne fund te detit. Ku do te behej ushqim i peshkaqenit,dhe aty mbeti te luftoj deri ne fund per jete apo vdekje?.. nje zgjidhje kishte sykaltra vazhdoji jeten te jetonte e vetmuar ku tymi i cigares e shoqronte, ku mundohej te gjej nje qik qetsi duke thithur tymin e duhanit, sepse vetem cigarja i kishte mbetur mbi buzen e saj te thare,syte e saj ishin shendrua ne burim lotesh,fytyra e saj kishte mbetur vetem portret i zbehet i se kaluares.Duke menduar me trembi tik taku i ores ku terhjeki vemendjen time se ishte mesnate dhe duhej te flija,e lodhur aq shume sa kapaket e syve mu mbyllshin ,dhe vendosa qe kete nate ta mbylli perjete kete kapitull !..

Uuuuu sa melankolike.