Sa me pelqen qyteti me shi...me pelqen te shoh pamjet nga dritarja ime..te shoh rruget bosh...Si per habi nuk paskam asnje deshire per te dal...me pelqen vec te shoh detin dh shiun...mbeshtetur ashtu mbi xham...shoh kete pamje te pa fajshme te qytetit tim...si eshte njeriu..gjithmone ne kerkim te gjerave qe i bejne keq...vetmia..melodia e trisht..shiu..dhe serish vetmia...ndonjhere ndihem keq..shume madje...sepse percjell tek te tjeret trishtim..nuk duhet ta beje e di..por kjo ndjenje eshte me e fort se une...me pushton te teren..si uragan qe versulet dhe te le pa frym...si per dreq ne keto dite te shkurtit...ndihem bosh...jam nje shpirt i mbytur ne heshtje..dhe adhuroj te shoh 14 ne qytet..ata njerez te dashuruar me lule dhe buzeqeshje pa fund...duke u puthur rrugeve te ketij qyteti...me kujtohet heren e kaluar...miku im me telefonoi...gezuar shen valentinin me tha...pa lidhje...mos u habit me tha..e ndjeja dhe ta thash...e ndjente dhe e tha..po kujt ja ndjente se cfare ndjente ai...ne fund te fundit...kjo fest nuk me perkiste mua...Isha njeri i lire...madje shpirt i lire...(fjala bie)...por isha shpirt i burgosur nga ndjenjat e mia...