Përqafimi i mamasë solli në jetë një foshnje të parakohëshëm

[mistir]

Doktorrët i thanë se fëmija i sapolindur është i vdekur. Ajo donte të kalonte pak kohë dhe ta ninullojë sikur të ishte gjallë. Dhe mrekullia ndodhi!

Para pesë muajsh, Keit Ug lindi binjakë në maternitet në Sidnei të Australisë.

Një vajzë dhe një djalë, lindën 27 jevësh dhe peshonin rreth 900 gramë secili.

Vajza, Emili, lindi pa probleme. Por djali nuk merrte frymë. Dhe doktorrët u përpoqën për 20 minuta për ta sjellur në jetë. Në fund i thanë prindërve se ishte i vdekur.


Doktorrët pyetën Kitin si do ta quante djalin po të jetonte dhe u përgjigj Xheimi.

Mamaja deshti ta mbante në gjoks djalin e saj. Vëndosi fëmijën në gjoksin e sajë. I fliste vazhdimisht për dy orë, derisa fëmija dha shënja jete.

Fëmija është përpjekur të marrë frymë dhe herë tjetër , por doktorrët i thanë se ishte levizie refleksore.

Në një moment fëmija filloj të lëvizi. Atëherë mamaja i hodhi në buzë qumësht dhe vogëlushi hapi gojën dhe filloj të marrë frymë.

Pak më vonë hapi sytë e tij dhe me dorën e tij kapi gishtin e të jëmes.

Siq theksoi Keiti, doktori i shtangur i tha «Nuk e besoj».

Në bazë të vlerësimeve, temperatura që dilte nga trupi i Keitit mbajti të ngrohtë foshnjen dhe e ndihmoj të kthehej në jetë dhe përforcon teorin e «kujdesmërisë së kangurit» që thotëë se kontakti i direktëshem me të sapolindurin, mundet të jetë më me efektive akoma dhe se akubatori.

«Falë instiktit dhe këmbenguljes së Keitit, Xheimi është i mirë me shëndet », tha babai i foshnjeve Deividi.

Dy prindrit e foshnjeve folën për këtë histori tronditëse të enjten në kanalin Australian Chanel 7.

[smocking2]

Sa histori prekese. Perqafimi i nenes nuk zevendesohet me asgje...

[ardona]

Cfare mrekullie, vertet prekese, por edhe shpresedhenese. Sa me fat ai femije por mbi te gjithe nena!