Histori Domethense

[labja]

Pema e mollës dhe djali

Qe ne kohet e vjetra ka qene nje peme molle,prane se ciles luante nje femije.
Ai hipte ne te,luante,hante nga frutat e saj,si dhe flinte ne hijen e saj.
Sa shume duheshin !Por koha kaloi dhe djali u rrit e nuk luante me.
Nje dite erdhi te pema i merzitur.
Ajo e ftoi te luanin,por ai iu pergjigj:”Nuk jam me i vogel qe te luaj me ty.
Une dua lodra dhe me duhen para per ti blere ato”.
Pema i sugjeroi te merrte mollet e saj e ti shiste.Djali u largua i gezuar.
Mirepo nuk u kthye me te pema,e cila u merzit.
Nje dite,kaloi andej,por tashme i burreruar.
Pema u lumturua dhe i kerkoi te luanin.Mirepo ai i pergjigjet se tani i duhej nje shtepi.
Une nuk kam shtepi,por mund te marresh te gjitha deget e mia per ta ndertuar ate.
Pasi i mori te gjitha deget,iku i lumtur,dhe nuk erdhi me,derisa u plak.
Kur erdhi,i kerkoi nje varke,dhe pema i ofroi trungun e saj.
Kur erdhi hera e fundit,pema duke qare i tha se s’kishte me asgje per ti dhuruar.
Ai i pergjigjet se kishte ardhur te prehet te rrenjet e saj.
Ne ato caste,pemes filluan ti rridhnin lot gezimi.
A E DINI SE KJO PEME SIMBOLIZON PRINDERIT TUAJ ?!

[labja]

Në amerikë ishte një miliarder i famshëm (që ne po e quajmë Mr.Dalton)
- Mr.Daltoni ndër të tjera shquhej edhe për pasionin e tij të madh që kishte për kumarin, …çdo natë hynte në kazino dhe luante fuqishëm!!
- Duke qene se ishte dhe i famshëm në atë qytet ai ndiqej gjithmonë nga gazetarë dhe paparacë të shumtë…
-Por një ditë qëlloi që nuk pati fat në lojë dhe e humbi të gjithë pasurinë e tij, çdo gjë, miliardat !!
-Pasi u mor vesh kjo gjë, u bë bujë e madhe dhe çdo kanal në TV jepte lajmin e Z.Dalton
- Porsa doli nga kazinoja ku po luante, menjëherë vërshuan gazetarët për ta intervistuar..
- Ndër të tjera një gazetar e pyeti: Po tani që nuk ke para çfarë do të bësh ??
- Mr.Dalton u përgjigj (i pafajshëm për atë që do të ndodhte): ” Tani do pij për qefin tim një Coca – Cola !!!!!!
- Intervista po transmetohej live në atë qytet dhe përgjigja e tij i la të shtangur..
- Menjëherë pas ” reklamimit të paqëllimshëm ” Zotit Dalton i erdhi një letër bashkë me një çek brenda ku thuhej:
- ” Të gjitha paratë që humbët sot në kazino i ke të paguara nga NE …

Stafi ” Coca – Cola ”

[labja]

Diku jetonte nje burre qe nuk shkonte mire me bashkeshorten e tij.
Nje dite,megjithese nuk kishte pasur per qellim ta vriste,ai e rrahu ate per vdekje.
Por pasi vdiq,u frikesua nga te afermit e saj.Ne gjendje ankthi,doli nga shtepia
dhe takoi nje te njohurin e tij.I njohuri e keshilloi te ftonte nje te ri ne shtepine e tij,
ta vriste dhe te thoshte se gruaja e kishte tradhetuar.Dhe ai keshtu beri,gjeti nje te ri,
e vrau dhe njoftoi familjen e bashkeshortes.Njeriu qe e keshilloi kete plak ogurzi
kishte nje djale ne moshen e adoleshences,qe nuk kishte shkuar ne shtepi ate dite.
Ndaj shkon ne shtepine e mikut qe i dha keshillen e lige
dhe e pyeti nese e kishte zbatuar keshillen.
Burri i tha qe e kishte bere dhe i tregoi trupat e vdekur.
I njohuri i tij u trondit kur pa se i riu qe kishte vrare,ishte i biri.
Keshilla e tij e lige kishte shkaktuar vdekjen e djalit te tij.
Kane thene:Kush i ben gropen tjetrit,bie vet brenda.
Po ashtu,nje fjalë e urtë Perse thotë:
Mos i bëni keq njeriu,sepse e keqja do të kthehet drejt jush !

[labja]

P.s:kur e lexova kte ,ne fillim mu duk e gjat , e po e lexoja me pertes..por pastaj..spo e lexoja dot me sepse...mu mbushen syt me lot ...shum prekese!!!

E di, te paren gje qe do te mendoni eshte habia sesi nje si une paskam shkruar nje leter. Do thoni qe une nuk e di se c’eshte nje leter. Do thoni une nuk di c’jane shkronjat e jo me t’i lidh bashke… Ç’nuk do te rrokullisni ne ato mendjet tuaja te shendosha! Jam kurioz te shoh syte tuaj sa do te zmadhohen ne ate cast. Do te shtyjne me force ate kufi qe ndahet me cipen e holle perreth si ne rast tensioni te forte. Jo, miqte e mi ! Askush si une nuk eshte nje loder cuditese qe here pas here shkakton impresione te tilla mosbesuese. Ju nuk me njihni. Ju nuk e dini fare se si jam une. Cfare perbindeshi mendoni se jam? Nje gjigand me koke te frikshme dhe me sy te kuq, apo me gjuhen si te gjarprit?! Une jam njeri, me koke si e juaja, me nje gjuhe qe as une as ju nuk dime si rrotullohet ne goje, me duar; po edhe une pese gishta kam ne cdo dore. Ju nuk me njihni fare. Nuk guxoni te me shihni me shume se pese sekonda te shoqeruara me nje “ i mjeri, gjynah!” dhe vetem meshironi … ose ikni me vrap. Ju ne ato pese sekonda nuk arrini te kuptoni se une jam vertete si ju, vetem se jo per fajin tim dhe se di te kujt, nuk arrij te beje disa gjera qe ju i beni. Une edhe ju jemi si breshka me lepurin. Une eci ngadale, ju nuk me prisni kurre. Ju vraponi … dhe harroni. Ju ecni … une pres. Pres te eci bashke me ju, jo te me vendosni ne nje makine luksoze dhe ja ku jemi ne destinacion. Jo.
Miku im,
Une dua te eci vet. Dua vetem te me tregosh hapat dhe une do te mesoj te kap ritmin tend.
Dua te shkruaj emrin tim. Jo te ma shkruash ti. Me merr doren, me vendos gishtat rreth stilolapsit bashke me te tute dhe le te shkruajme te dy..
Dua ta hap ate dritare qe te hyje ajo rreze lozonjare e te luaje neper fytyren e trupin tim. Mos shko ti ta hapesh. Me ndihmo ta shtyj vet, ti vetem me thuaj si ta bej.
Dua te dal, zbrazetia e mureve po me ze frymen. Mos e ler deren hapur. Mbylle dhe me trego si duhet ta kap dorezen.
Dua te ha nje molle, mos i pastro per mua. Me jep nje thike, me duhet ta provoj. Mos u frikeso se do te lendohem. Ti do te jesh aty, nuk do te me ndodh asgje.
Dua te vesh ate kemishen time. Mos me trajto si manikin te me veshesh dhe te me zhveshesh. Me trego mengen, me trego si mbyllen kopsat.
Dua te bej nje limonate per nenen time. Ajo sa here vjen e lodhur nga puna pa piken e fuqise. Mos shko ta blesh per mua ne dyqan. Me thuaj sa duhet te hedh nga perberesit qe ta bej vet.
Dua te argetohem. Mos me trego televizorin. E urrej. Eshte bota pertej xhamit. Me shoqero te marrim nje akullore se bashku ne parkun e qytetit. Nese ke turp, mos rri me mua. Me ler aty mes turmes. Edhe pse ata nuk do te me perfillin fare me mjafton rremuja qe te ndjej lirine.
Dua te jem i lire. Mos me thuaj “ ti je vertet i lire, por… “ . Ka gjithmone nje “ por”. Fshije ate “ por”, zhgarravite, bej c’te duash vec mos ma thuaj me.
Dua te jem edhe une si ty. Te qesh pa frike, aq sa e qeshura ime te shpoje kupen e qiellit.
Dua te bertas, por jo te te frikesoj as ty, askend. Miku im, dua te bertas, te klith pa fund per jeten time, per nje jete me te mire.
Dua te flas, me gjithe te pathenat s’mund te dalin kurre nga goja, por ti mundohu t’i lexosh ne syte e mi, ne zemren time.
Dua te qaj, per gabimin tim qe u struka brenda vetes time pa guxuar te perplas shikimin tim me ate te botes. Vetem ula koken dhe krijova boten time gri qe erresohet me shume me qiell tavanin dhe diell kater muret e zbehta.
Dua te rilind, i njejte si jam per te rijetuar si dua une, jo si frikacak. Pa friken se te tjeret nuk me duan, kane frike nga une apo se nuk i duhem askujt.
Dua te ndjej, cdo lindje dhe perendim dielli, cdo grimce rere te ngece ne gishtat e mi, cdo dhimbje te trupit ne tentative per te arritur bregun e detit, edhe kafen e ngrohte cdo mengjes, edhe nje buzeqeshje …
Dua te jetoj, ne cdo pike gjaku qe pershkruan qelizat e mia, edhe pse breshera do te godasin shpirtin tim, erera te furishme mund te me bejne cope e therrime. Do te jetoj. Do te jetoj me shpresen se pas kesaj do te lindin perseri diej me te ngrohte, me te bukur.
Dua te shpresoj, qe te mos jem me simbol i meshires. Te mos ndizet me drita e kuqe ne hapat e mi. Te mos me duhet te pres fundin e nje dite i mbytur ne mllef, merzi, me nje kupe te mbushur plot me dhimbje.
Dua te besoj ne dashurine e njerezve, ne endrren time per te qene me ta dhe mes tyre, per te qene une me gjithe qenien time, me mungesat e mia, me veshtiresite dhe arritjet e mia jo me i vetem por midis tyre.
Nuk eshte e lehte as per ju, as per mua. Ju nuk keni faj, as per faktin pse erdha apo u bera i tille ne kete bote. Edhe une do te doja te isha si ju megjithate edhe ju nuk jeni perfekt. Keni edhe ju problemet tuaja te vogla apo te medha. Te gjithe jemi te barabarte. Ju ndodh t’ju kap temperatura dhe s’dini c’ te beni, edhe mua. Ju ndodh te keni frikera, edhe mua. Ju ndodh te doni te kaloni oqeanin me kembe, edhe une kete dua. Vec une nuk e kam pare kurre oqeanin. As shumica prej jush. Po une as detin se di si eshte… edhe pse te gjithe me thone se eshte shume afer. He, si thua miku im, do te shkojme se bashku prane detit? Kam degjuar per jodin dhe dua ta ndjej per here te pare mbi lekuren time. Kesaj here me shoqero ti, sepse heren tjeter do te shkoj vet. Ne kete menyre te gjithe do te mesohen me pranine time. Do te eleminohem nga lista me faktoret e frikes. Nuk do te stepeni para imazhit tim, as para pozicionit tim trupor i ndryshem nga juaji, as nga duart e mia te mbledhura, te pafuqishme. Ju do te zgjoni forcen qe fle prej kohesh brenda meje.
Atehere une do te eci me mire,
Do te shkruaj emrin tim,
Do ta hap ate dritare,
Do te kapercej kufirin e deres time,
Do ta mbaj pa frike thiken ne dore,
Do ta vesh kemishen time te re,
Do ta pergatis cdo dite nje pije per nenen time,
Do te argetohem,
Do te jem i lire,
Do te bestas pa frikesuar askend,
Do te flas,
Do te qaj,
Do te rilind,
Do te ndiej,
Do te jetoj, do te shpresoj, do te besoj
Te gjitha do t’i bej, cdo cast do te luftoj…

[labja]

Një i ri ishte ulur i vetëm në autobuz dhe mbante shikimin jashtë autobuzit ..

Nuk kishte më shumë se njëzet vjeç, me një paraqitje të bukur dhe një fytyrë të ëmbël .

Afër tij ulet një grua , shkëmbejnë disa fjalë për motin e ngrohtë pranveror .

Më pas djali i rrëfeu gruas : Kam qenë në burg për dy vjet .Kam dalë sot në mëngjes dhe po shkoj në shtëpi .

Fjalët e tij dilnin rrjedhshëm ndërsa i tregonte gruas që ishte rritur në një familje të varfër por të ndershme,dhe se sjellja e tij e keqe iu kishte sjellë prindërve vetëm dhimbje dhe iu kishte ulur kokën nga turpi .

Këto dy vjet nuk kishte patur lajm prej tyre .Ata ishin shumë të varfër , nuk kishin para të shkonin ta takonin në burg .Djali nuk iu dërgonte as letra sepse ata nuk i ktheni përgjigje..

Tre javë para se të dilte nga burgu kishte tentuar i dëshpëruar që të kontaktonte me prindërit .

Në letrën që u dërgoi iu shkroi se i kuptonte arsyet e tyre dhe iu kërkoi që ta falnin .

Pasi doli nga burgu i hipi autobuzit ,i cili ndalonte përpara oborrit të shtëpisë ku ishte rritur dhe ku akoma banonin prindërit e tij .

Për ti bërë gjërat më të thjeshta u kishte kërkuar prindërve të tij ( në letër ) që ti bënin një sinjal që të shihej nga autobuzi .Nëse e falnin ata duhej të lidhnin një shenjë të bardhë në pemën e mollës që ishte në kopësht .

Nëse ata nuk e lidhnin ai nuk do të zbriste nga autobuzi dhe do të dilte përgjithmonë nga jeta e tyre .

Ndërsa autobuzi po i afrohej shtëpisë djali po bëhej nervoz , aq sa kishte frikë të shikonte jashtë dritares , sepse ishte i sigurt që nuk do ishte lidhur shenja e bardhë …

Gruaja pasi e dëgjoi deri në fund i thotë : Ndërrojmë vendin bashkë , shikoj unë në vendin tënd ..

Autobuzi ecën dhe pak metra dhe gruaja pa pemën në oborrin e shtëpisë ..

Preku me kujdes supin e djalit dhe duke mbajtur lotët i tha :

Shiko , shiko !

E kanë mbuluar komplet pemën me fjongo të bardha .



Jemi shumë të ngjashëm me kafshët kur vrasim .

Jemi shumë të ngjashëm me njerëzit kur arsyetojmë .

Jemi shumë njerëzorë kur falim

[labja]

Një piktor që kishte realizuar shumë vepra të ndryshme dhe të bukura , ishte i bindur se akoma nuk kishte pikturuar punën e tij më të mirë.

Ai u nis në kërkim të frymëzimit , mund të ishte një rrugë me pluhur ,një model , apo një dite …

Rrugës takon një prift , ai e pyet : Për ku je nisur ?

…Nuk e di ? – përgjigjet piktori .Unë dua të pikturoj gjënë më të bukur në botë .Ndoshta ju mund të më tregoni se ku ta gjej .

Është shumë e thjeshtë – thotë prifti .

Në çdo kishë , apo besim ju mund të gjeni atë që kërkoni .Besimi është gjëja më e bukur në botë .



Piktori vazhdoi të ecte .Rrugës takoi një nuse të re .

Ai e pyeti : A mund të më thuash kush është gjëja më e bukur në botë ?

Dashuria !- përgjigjet nusja e re .

Është dashuria ajo që të varfërin e pasuron , kuron plagët , dhe mbush atje ku është boshllik …Pa dashuri nuk ka lumturi !



Piktori vazhdoi kërkimin e tij .

Një ushtar i rraskapitur shkëmbeu rrugën me të .

Kur piktori i bëri të njëjtën pyetje ,ai u përgjigj : Paqja !

Paqja është gjëja më e bukur në botë !Lufta është gjëja më e shëmtuar …

Aty ku ka paqe do gjesh edhe bukurinë !Besim , Dashuri , dhe Paqe !

Si mund ti pikturoj ?! Ai mendonte i trishtuar …Duke tundur kokën ai i drejtohet shtëpisë .

Duke hyrë në shtëpi , pa gjënë më të bukur në botë :

Në sytë e fëmijëve të tij pa Besimin .

Dashuria shkëlqente në buzëqeshjen e gruas së tij .

Në shtëpi mbizotëronte Paqja , për të cilën i kishte folur ushtari .

Artisti krijoi pikturën më të bukur dhe e titulloi : ” Shtëpia ime “.

[labja]

Mësuesi: A mund ta shikoni Zotin?
Nxënsi: JO
Mësuesi: A mund ta prekni Zotin?
Nxënsi: JO
Mësuesi: Atëherë Zoti nuk egziston!
Nxënsi: Mësues, a mund ta shihni trurin tënd?
Mësuesi: JO
Nxënsi: A mund ta prekni trurin?
Mesuesi: JO
Nxenesi: Ahh, atëherë ti nuk ke tru ..!!!!!

[labja]

kjo me pelqeu shuum !!!



Kohë më parë një burrë ecte në plazh . Dielli sapo po perëndonte …

Ai ecte dhe mendonte :

Të kisha një makinë të re do të ndjehesha i lumtur ..

Të kisha një shtëpi të re do ndjehesha i lumtur ..

Të kisha një punë të mirë do ndjehesha i lumtur ..

Të kisha një grua të mirë do ndjehesha i lumtur ..

Në atë moment u pengua në një çantë të mbushur me gurë.

Filloi të luante me ta duke i hedhur një e nga një në det dhe mendonte :

Sikur të kisha ….do të ndjehesha…deri sa mbeti vetëm me një gur , të cilin vendosi ta mbante .

Kur arriti në shtëpi vuri re që guri që mbante në dorë ishte një diamant .

Mendoi se sa diamante kishte hedhur në det ,pa i vënë re se ishin gurë të çmuar .



Kështu veprojnë edhe njerëzit …

Ëndërrojnë atë që se kanë , pa i dhënë rëndësi gjërave që kanë pranë. Nëse do ti vështronin më mirë do të vinin re se sa me fat janë…

Lumturia është më afër se mendojnë..

Cdo gur duhet ruajtur mirë.

Cdo gur mund të jetë i çmuar !

Cdo ditë e jona mund të jetë një gur i çmuar , i pazëvendësueshëm

Cdo njeri duhet të vendosi nëse ta çmojë një gur apo ta hedhi në det ..



Miqtë , Familjen , Punën,Dashurinë apo ëndrrat ….

[labja]

"Takimi mes dijenisë, pasurisë dhe nderit”


Janë takuar dijenia, pasuria dhe nderi, mirëpo për kohë të shkurtër vendosin të ndahen, dhe çdonjëri të shkojë në rrugën e vetë’’

Pasuria tha: ”Unë po shkoj! Nëse më kërkoni e dini ku jam! Do të më gjeni në Kështjellën e Madhërueshme!”

Dijenia tha: ” Nëse më kërkoni mua do të më gjeni te ajo xhamija e madhe!”

Nderi nuk tha asnjë fjalë, dhe e pyetën:

Çfarë do të ndodhë me ty?

Ku mundemi të të gjejmë ty?’’

Nderi u përgjigj:



“Unë nëse shkoj do të shkoj përgjithmonë, dhe asnjëherë nuk do të kthehem më...!!"

[labja]

Një dite ishte pyetur një profesor i matematikës për vlerën e gruas… (Vlen edhe per mashkujt)

Dhe Ai u përgjigj:

Nëse gruaja… është pronare e moralit atëherë ajo vlerësohet me = 1

Nëse ajo posedon bukuri atëherë i shtohet vlera e saj me një zero = 10

Nëse ajo është e pasur atëherë i shtohet vlerës së saj edhe një zero = 100

Nëse ajo posedon autoritet familjar atëherë vlerës së saj i shtohet edhe një zero = 1000



Dhe nëse ia largojmë numrin një [1] (moralin) atëherë vlera e saj do të mbetet [ 000 ] , dhe kështu ajo mbetet e pavlerë.

Morali dhe sjellja e mirë është vlera e femrës, stolia më e bukur e saj, nëse ajo atë nuk e posedon, stolitë tjera nuk i bëjnë dobi…!!

[labja]

Nese ju pelqyen kto...neser do ket dhe me te bukura !!

[MAJDI]

Me pelqenjne ..

[vaaldr1n]

Me pelqyen jasht mase !

Shum te bukura, e sidomos ajo "Leter nga nje i Verber" dhe "Cdo njeri duhet të vendosi nëse ta çmojë një gur apo ta hedhi në det"

[ReniX]

kjo me pelqeu shuum !!!



Kohë më parë një burrë ecte në plazh . Dielli sapo po perëndonte …

Ai ecte dhe mendonte :

Të kisha një makinë të re do të ndjehesha i lumtur ..

Të kisha një shtëpi të re do ndjehesha i lumtur ..

Të kisha një punë të mirë do ndjehesha i lumtur ..

Të kisha një grua të mirë do ndjehesha i lumtur ..

Në atë moment u pengua në një çantë të mbushur me gurë.

Filloi të luante me ta duke i hedhur një e nga një në det dhe mendonte :

Sikur të kisha ….do të ndjehesha…deri sa mbeti vetëm me një gur , të cilin vendosi ta mbante .

Kur arriti në shtëpi vuri re që guri që mbante në dorë ishte një diamant .

Mendoi se sa diamante kishte hedhur në det ,pa i vënë re se ishin gurë të çmuar .



Kështu veprojnë edhe njerëzit …

Ëndërrojnë atë që se kanë , pa i dhënë rëndësi gjërave që kanë pranë. Nëse do ti vështronin më mirë do të vinin re se sa me fat janë…

Lumturia është më afër se mendojnë..

Cdo gur duhet ruajtur mirë.

Cdo gur mund të jetë i çmuar !

Cdo ditë e jona mund të jetë një gur i çmuar , i pazëvendësueshëm

Cdo njeri duhet të vendosi nëse ta çmojë një gur apo ta hedhi në det ..



Miqtë , Familjen , Punën,Dashurinë apo ëndrrat ….

Shume ee bukur!

Pema e mollës dhe djali

Qe ne kohet e vjetra ka qene nje peme molle,prane se ciles luante nje femije.
Ai hipte ne te,luante,hante nga frutat e saj,si dhe flinte ne hijen e saj.
Sa shume duheshin !Por koha kaloi dhe djali u rrit e nuk luante me.
Nje dite erdhi te pema i merzitur.
Ajo e ftoi te luanin,por ai iu pergjigj:”Nuk jam me i vogel qe te luaj me ty.
Une dua lodra dhe me duhen para per ti blere ato”.
Pema i sugjeroi te merrte mollet e saj e ti shiste.Djali u largua i gezuar.
Mirepo nuk u kthye me te pema,e cila u merzit.
Nje dite,kaloi andej,por tashme i burreruar.
Pema u lumturua dhe i kerkoi te luanin.Mirepo ai i pergjigjet se tani i duhej nje shtepi.
Une nuk kam shtepi,por mund te marresh te gjitha deget e mia per ta ndertuar ate.
Pasi i mori te gjitha deget,iku i lumtur,dhe nuk erdhi me,derisa u plak.
Kur erdhi,i kerkoi nje varke,dhe pema i ofroi trungun e saj.
Kur erdhi hera e fundit,pema duke qare i tha se s’kishte me asgje per ti dhuruar.
Ai i pergjigjet se kishte ardhur te prehet te rrenjet e saj.
Ne ato caste,pemes filluan ti rridhnin lot gezimi.
A E DINI SE KJO PEME SIMBOLIZON PRINDERIT TUAJ ?!

Shume domethenese.


Leter nga nje i Verber, shum e bukur por prekese

[ulkina]

Në amerikë ishte një miliarder i famshëm (që ne po e quajmë Mr.Dalton)
- Mr.Daltoni ndër të tjera shquhej edhe për pasionin e tij të madh që kishte për kumarin, …çdo natë hynte në kazino dhe luante fuqishëm!!
- Duke qene se ishte dhe i famshëm në atë qytet ai ndiqej gjithmonë nga gazetarë dhe paparacë të shumtë…
-Por një ditë qëlloi që nuk pati fat në lojë dhe e humbi të gjithë pasurinë e tij, çdo gjë, miliardat !!
-Pasi u mor vesh kjo gjë, u bë bujë e madhe dhe çdo kanal në TV jepte lajmin e Z.Dalton
- Porsa doli nga kazinoja ku po luante, menjëherë vërshuan gazetarët për ta intervistuar..
- Ndër të tjera një gazetar e pyeti: Po tani që nuk ke para çfarë do të bësh ??
- Mr.Dalton u përgjigj (i pafajshëm për atë që do të ndodhte): ” Tani do pij për qefin tim një Coca – Cola !!!!!!
- Intervista po transmetohej live në atë qytet dhe përgjigja e tij i la të shtangur..
- Menjëherë pas ” reklamimit të paqëllimshëm ” Zotit Dalton i erdhi një letër bashkë me një çek brenda ku thuhej:
- ” Të gjitha paratë që humbët sot në kazino i ke të paguara nga NE …

Stafi ” Coca – Cola ”

hahaha ai dashje pa dashje i ka ber reklam coca-coles ...... woww ^____^

[labja]

hahaha ai dashje pa dashje i ka ber reklam coca-coles ...... woww ^____^

morali i ksaj ? "RASTESIA MBRET I BOTES !!!"

[labja]

Teksti i ktyre historive esht pak ireal ( psh djali dhe pema etj)..por nenteksti esht shum pran jeteve tona !!! me nje moral dhe mesazh shum te fuqishem !

[labja]

Për të gjithë ne…



Kur ishe 8 vjec, babi të blente akullore. Ti e falenderoje duke e sperkatur me pika akulloreje në prehër.
Kur ishe 9 vjec, ai paguante për mësimet e tua të pianos. Ti e falenderoje duke mos e marrë asnjëherë mundimin për tu praktikuar.
Kur ishe 10 vjec, ai te çonte nga shkolla, në stadium, nga një ditëlindje shoku në tjetrën gjithë ditën. Ti e falenderoje duke fluturuar jashtë makinës pa e kthyer kokën prapa.
Kur ishe 11 vjec ai të conte bashkë me shokët në kinema. Ti e falenderoje duke ju lutur që të ulej në një rresht tjetër.
Kur ishe 12 vjec, ai të keshillonte të mos I shihje disa programe që jepeshin në TV. Ti e falenderoje duke pritur sa të largohej nga shtëpia.
Kur ishe 13 vjec, ai të sugjeroi një prerje flokësh që ishte në modë. Ti e falenderove duke i thënë se nuk kishte aspak shije.
Kur ishe 14 vjec, ai pagoi për 1 muaj pushime në një kamp veror. Ti e falenderove duke harruar ti shkruaje qoftë edhe një letër të vetme.
Kur ishe 15 vjec, ai kthehej i lodhur nga puna duke pritur një përqafim. Ti e falenderoje duke mbyllur derën e dhomës me çelës.
Kur ishe 16 vjec, ai të mesonte të ngisje makinën. Ti e falenderoje duke e marrë atë fshehurazi sa herë që mundeshe.
Kur ishe 17 vjec ai priste një telefonatë të rëndësishme nga dikush. Ti e falenderoje duke e mbajtur telefonin të zënë gjatë gjithë natës sepse duhej të flisje me miqtë.
Kur ishe 18 vjec, ai qau ditën e diplomimit. Ti e falenderove duke ndenjur në festë me shokët deri në mëngjesin e ditës tjetër.
Kur ishe 19 vjec, ai pagoi per universitetin tënd. Ti e falenderove duke i thënë “Mirupafshim” jashtë dyerve të konviktit që të mos viheshe në siklet para shokëve.
Kur ishe 25 vjec, ai pagoi për dasmën tënde dhe të tha se të donte më shumë se gjithçka. Ti e falenderove duke shkuar për të jetuar në një shtet tjetër.
Kur ishe 50 vjec, ai u sëmur rëndë dhe kishte nevojë për ty që ta ndihmoje. Ti e falenderove duke i thënë sesa barrë bëheshin prindërit për fëmijët e tyre.
Dhe pastaj një ditë, ai vdiq qetësisht. Dhe gjithçka që kishte lënë pa bërë e goditi si rrufe në zemër

[labja]

Dialog me çastin

I penduar nga kohët e

humbura, ftova një nga ato çaste të kaluara kot.

Unë:”Dua të kthehesh sërish tek unë, me qëllim që

të të shfrytëzoj për vepra të mira!”

Çasti:”Koha nuk qëndron neutrale kurrë!”

Unë:”O çast, të lutem të kthehesh me qëllim që të

përfitoj diçka të mirë ose të kompensoj ndonjë të

metë.”

Çasti:”E si mund të kthehem, ndërkohë që jam i

mbuluar nga kushedi sa faqe të mbushura me veprat

e tua?!”

Unë:”Bëj të pamundurën dhe kthehu! Ah sa çaste

kam humbur kot nga jeta ime!”

Çasti:”Nëse do të ishte në dorën time, do të isha

kthyer. Ai të cilit po i thërret është i vdekur. Fletët e

mbushura me veprat e tua janë palosur tashmë dhe

janë dërguar tek i madhi Zot.”

Unë:”A e ke të pamundur të kthehesh tek unë, edhe

pse po flet me mua?!”

Çasti:”Të gjithë çastet e jetës, ose janë mike të

ngushta të njeriut dhe do të dëshmojnë në favor të

tij, ose armike të pamëshirshme që do të dëshmojnë

kundër njeriut Ditën e Kijametit. Në një rast të tillë,

armiqtë e kanë të pamundur të bashkohen.”

Unë:”Ah i mjeri unë për gjithë ato çaste të çuara

dëm gjatë jetës! Të lutem kthehu me qëllim që të

veproj diçka të mirë dhe dobiprurëse! Por çasti

heshti dhe nuk foli.”

Unë i thashë sërish:”O çast, a nuk më dëgjon?! Mu

përgjigj të lutem!”

Çasti:”O gafil ndaj vetes dhe vrasës i kohës tënde!!

Si nuk e kupton se në përpjekje për të kthyer një

çast të humbur më parë, po humbet kushedi sa

çaste të tjerë nga jeta jote?! A do të përpiqesh që t’i

kthesh dhe këto çaste që po i humbet tani

[labja]

Mikja ime

Nese nje dite do te ndjesh vuajtje ne shpirt…. me thirr mua.
Une nuk te premtoj qe do te bej te lumtur, por te premtoj qe do vuaj bashke me ty.
Nese nje dite do jesh gjithe nerva dhe nuk duron askend,….me thirr mua.
Une nuk te premtoj qe do te te ul nervat, por te premtoj qe do jem prane teje.
Nese nje dite do te jesh shume i merzitur,….me thirr mua.
Une nuk te premtoj qe do te te heq merzine, por te premtoj qe do te merzitem me ty.
Nese nje dite do me therrasesh dhe une nuk pergjigjem,…vrapo tek une.
Mbase kam nevoje per ty