Ecja sot dhe pergjate rrugeve me ndiqnin mendimet e tij .ku gabova mendoja natyra me ka krijuar nje femer te forte,une kurr nuk kam menduar per veten time,me kujtoheshin fjalet e tij dhe qeshja me vete si femije ai zgjoi tek une nje ndjenj kaq te bukur dhe te pafajshme,ai ringjalli tek une nje pjese te vdekur,qe kishte pushuar se egzistuari..ecja dhe mes fjaleve te tij,merrja jete,por tek une eshte e qarte lumturia zgjate vec pak,gjeja e pare qe beja pas cdo aktiviteti qe kasha,shkoja lexoja sms e tij,te cilat I ruaja si nje thesar,sepse per mua keshtu ishin nje thesar,I lexoja I rilexoja,dhe tek cdo fjale gjeja qetesine dhe lumturine qe me kishte munguar shume nje dite..u mendova gjate shume gjate e shume gjate une dhe ai jemi kaq larg njeri tjetrit,ne cdo aspekt,une nje vajze e lodhur nga jeta,ai nje burim energjie,nje djale ne moshen me te bukur te jetes,une nje shpirt I ndrydhur,ai nje shpirt I paster,une nje lot te hidhur,ai nje buzqeshje feminore,une isha erresira e tij,ai drita ime,cfare mund te ofroj nje vajze e ndrydhur nje djali te qeshur,cfare mund ti ofroj nje lot pervecse lot,mendoja,dhe me kujtoheshin fjalet e tij,sa mire ndihesha,harroja cfare isha duke menduar,ai me tjetersonte vec me fjale,ma bente boten kaq te bukur,pastaj ne moment qetesije reflektoja serisht,jooooooo I thoja vetes,ti nuk duhet,ti nuk mundesh,dhe ne mendime te tilla serisht me kujtoheshin fjalet e tij,qeshja me vete si femije,nuk mund te besoja,kisha kohe shume kohe qe nuk ndihesha ashtu,por I mblodha forcat kudo qe I kisha,I nxorra me thonje nga varri I dheut,nuk duhet thash,une dhe ai nuk jemi per njeri-tjetrin,nuk mund ti fal nje njeriu te lumtur trishtim,nuk mund ta infektoj me vuajtjen time,ai eshte I lire si nje zoge,une nuk duhet ti pres krahet ne fluturim,pas shume mendimesh te lodhshme,mu kujtuan serisht fjalet e tij,me kapi ne nje moment te keq per te biseduar me mua,per te te folur per sinqeritet..qe une si njeri e kam adhuruar gjithmone,me sinqeritetin tim kam ecur deri ketu ku jam sot,me shpatullat e mia,dhe ndihesha njeriu me I lumtur ne bote,ai me foli per sinqeritet,ne nje moment qe une beja luft me veten,nje dilem me e fort se vdekja,ju rrefeva ashper per ta larguar,nderkohe qe zemra vuante si zog I vrare,tregova nje genjeshter per here te pare ne jete,me duhej ta beja,ta mbroja nga une,ta largoja nga une,dhe pse zemra bertiste si e cmendur (mos e beje),ai nuk besonte me tek une..dhe fjalet e tij me shponin zemren si me thik,ai nuk besonte me tek une..dhe shpirtin ma helmoi deri ne palc ai nuk besonte me ne mua dhe pse nuk e di qe une e bera per te sakrifikova veten per te per te miren e tij sepse e mira e tij nuk jam une,une e shoh jeten me syrin luftarak,me syrin e vuajtjes,ai me syrin e lumturise,te pa fajsise,u bera e keqe perpara tij,nje shpirt gur,porn je zot qe eshte lart me njeh me mire se kushdo,dhe e di pse e bera,nje dite oj zemer do te me kujtosh dhe do te me japesh te drejte te lutem me zemer te mos me gjykosh se ne asnje fjale se ne asnje shkronje qe te kam shkruar nuk te kam genjyer atje isha une ne cdo fjale qe te kam shkruar ishin per ty,I ndjeja,ti shpreha,oj zemer me fal me fal qe mendoj per ty dhe harroj veten time,por e di qe keshtu duhet,dhe keshtu eshte me mire,une me lotet jam mesuar,me kane ndjekur ne cdo hap dhe per kete e bera te te largoj prej jetes sime..prej jetes sime te mbytur ne lot une gabimisht hyra ne jeten tende por qellimisht do dal dhe do me kujtosh si nje nder gjerat e shemtuara qe te kane ndodhur ne jete por nuk me vjen keq nuk me vjen sepse e beje per ty .dhe te jesh I lumtur per mua do te thot shume nuk meriton nje shpirt te ndrydhur si une por nje lumturi..qe te te beje njeriun me fat lum ne bote
-
Identifikohuni:
forum.lirenti.com
Pėrgjigju duke cituar mesazhin
!
Mesazhi origjinal i postuar nga Erinaa
