Kulla e vajzës që flet parreshtur për dashurin

[Altin111]

Ata që kanë vizituar Stanbollin dhe kanë kaluar në anën Aziatike, afër Yskydarit, me siguri kanë dëgjuar apo dhe parë kullën e quajtur - Kulla e Vajzës. Pikërishtë kjo kullë është pikë e bashkimit të Azisë me Evropën, dhe është mu në mes të Bosforit. Ajo ndodhet në një largësi të barabarte mes dy brigjeve. Kulla e Vajzes është ndërtuar 2500 vjet më parë dhe është dëshmitare e gjithë këtyre viteve të historisë. Mendohet që është ndërtuar për të kontrolluar hyrje-daljet në Bosfor por, për të, po ashtu tregohen disa mite dhe legjenda!

Një nga ato storie është ajo, që ka regjistruar Ovidiusi, dhe njifet si legjenda mbi dashurinë e dhimbshme të dy të rinjëve, të Heros dhe Leandros. Hero ishte një rahibe e Afroditit e cila jetonte në kullë por që e kishte të ndaluar dashurinë. Një ditë ajo largohet nga kulla për të marr pjesë në një terren në faltoren e Afroditit, dhe atje njihet me Leandrosin. Dashurohen në njëri tjetrin dhe e shënjtojnë dashurinë gjatë kohës kur Leandrosi e kalonë natën në kullë. Kulla bëhet dëshmitare e dashurisë së ndaluar të dy të rinjëve. Një natë me furtunë, Leandrosi po mundohej të t'i çasej kullës përseri duke notuar, por feneri i ndezur nga Hero, për t'i treguar rrugen atij, fiket nga shiu dhe ai humbë rrugën duke u fundosur në ujrat e Bosforit. Hero, e cila sheh vdekjen e të dashurit të saj, lëshon veten në ujrat e ftohta të Bosforit, që edhe ajo ta vulos fatin e saj në mënyrë të ngjashëm.

Gjarpëri ia vodhi rininë

Storia tjetër për këtë kullë është afërsisht si me fundin e Kleopatrës. Sipas një thënjë gojore, mbreti kishte një vajzë, e cila kur i mbushi të 18-tat, një fallxhor i thotë se do vdes nga kafshimi i një gjarpëri. Mbreti, menjëherë fillon restaurimin e kullës mes të detit, dhe e vendos të bijen aty për ta mbrojtur nga çdo e keqe. Por ajo s'mund t'i largohej fatit, dhe një ditë brenda sepeteve të mollëve, ishte fshehur një gjarpër, i cili del dhe kafshon princeshën duke lëshuar gjithë helmin e tij. Rrëfimi thotë se edhe pas vdekjes gjarpëri nuk e la princeshën të qetë dhe megjithëse mbreti e varrosi brenda një arkivoli të çeliktë, mbi derën e hyrjes së shën Sofisë. Të nësermen në murin e saj u gjenden dy vrima. Mendohet të jenë hapur nga gjarpri. Prej shekujsh kjo kullë është përdorur nga shumë sundues, që prej asaj Bizante a deri te Perandoria e Osmanllinjëve, që e përdorën si platformë mbrojteje. Kjo kullë prej shekujsh ka pasur shume funksione, si psh: fener për të ndriçuar natën rrugën e anijeve, si spital karantinë në vitin 1830 nga osmanllinjtë, kur u përhap sëmundja e kolerës, etj. Kulla sot njihet si simboli i vetmisë, i dashurisë se paarritshme dhe ka qenë frymëzim i shume poezive dhe pikturave. Ajo sot është restauruar dhe është kthyer në shërbim të njërëzve, si restaurant. Thonë se bota është e vogël dhe se rrugët e jetës të shpiejnë gjithkund. Po ashtu thonë se rrugët e jetës janë të shënuara por që shumë pakë njerëz i përcjellin ato shenja. Nëse juve ndonjëherë jeta ju shpie andej, përcjellni shenjat dhe kthehuni të pini një kafe në kullën e dashurisë, dhe do ta përjetoni më përsëafërmi atmosferën magjepsëse, apo ndoshta do të keni rast që edhe ju të dëgjoni ndonjë nga verzionet tjera për këtë vend të shenjtë me dritare të vogla të cilat shikojnë nga gryka e Bosforit sikur kërkojnë të gjejnë Horon, Leandron, princeshën e re apo ndoshta ndonjë tjetër dashuri...