Kullonte se brendshmi ate dite,
si qielli i lodhur vjeshteror
S’ja donte vjeshtes aspak stuhite
S’ja donte gjethet shkelur per toke.
Ne rruget e parkut perkudte mendimet...
duke pritur ate ta gjente ne nje stol
Ia dehnin shpirtin gjithmone trillimet,
Derisa kuptonte se ish' bere vone
Ēapiteshin dy kepuce neper park
Duke kerkuar mes pemeve dike qe njihnin
por dy kepuce te tjera bere me balte
Sa here e ndjenin fillonin te iknin
Kur e kuptoi se ai aty nuk ishte aspak
Eci me shiun kuturu
Ne rruge ēapiteshin kepuce me balte
Edhe te sajat gjithashtu...
(Helga Sulillari),,,,,