Sot martohem e njė fustan nusėje mbaj veshur.Sa e kisha ėndėrruar kėtė ditė..
Po martohem as vetė nuk mund ta besoj, me ka ngrirė buzėqeshja e dhėmbjen dot nuk po e duroj.
Fustani im ėshtė i bardh si zemra e djalit qė kam nė krah, ndersa kostumi i tij I Zi, si brenga e shpirtit qė kam un nė gji.
Cjanė keto fjalė qė unė sot them, cėshtė kjo dhėmbje qė zemra ime ndjen ?
Ndoshta kėto ndodhin se ty ėnde stė kam harruar, tė mbaj brenda shpirtit tim si njė gonxhe tė pa lulėzuar!
Si do jetoj un me dikė qė nuk e dua,do ta bej tė vuaj si ti mua...
Dikush duhet tė mė ndihmojė, qė kėto dhimbje qė kam tė mi largojė, qė dhe unė jetėn time tė vazhdoj e sėrish me shpirt tė paster tė dashuroj. Sa shumė shpresova qė sė shpejti tė isha me ty.
Sa shumė plane dhe ėndrra thura pėr ne tė dy.
Ti mė thoje Duro, kur e dije shum mirė qė un nuk kisha durim
U lodha nga fjalėt boshe, doja vepra nga ti o shpirti im.
Doja tė mė tregoje sa rėndėsi kisha pėr ty, e planet dhe ėndėrrat qė kishim ti realizonim Tė Dy!
Une nuk dita te t`vleresoj ty dhe tani nuk mbeti gje tjeter, vec se te t`them "Jete te lumtur..."