Qyteti sot me dukej I kendshem…ndoshta pas ditesh me radhe fillova ta ndjej kendshem… nder duar kisha librin qe jam duke lexuar per momentin “Bukuri Mekatare”. Te Zadie Smith…
Kur mbaj nder duar libra kam ndjesine se nuk jam vetem….se nje mik I mire me shoqeron…edhe pse I heshtur ai me flet dhe kupton shume…sa ndonjehere kur hyjme ne boten e njeri-tjetrit harrojm se rreth nesh egzistojne edhe “bote” te tjera…njerez,zhurm,e valvitje dallgesh qe lundrojne me shpirtin but…
Duke shfletuar fletet e tij…shume mendime me vijnin ne mendje…shume gjera qe ndoshta kur je duke lexuar diku…se bashku me shkronjat dhe mendimet behen “corb”…
E permend shpesh faktin se sa I cuditshem eshte truri I njeriut ndonjehere…ka aftesi marramendese te te menduar kaq shume gjera ne kaq pak kohe…ne nje moment te vetem te luhatet shpesh kaq shpesh…
Kam ndoshta dashuri te cmendur per natyren…se di se sa shume adhuroj kur ndjej se po afron pranvera…lulet kane filluar te celin…freskia e ajrit eshte zbutur paksa…dhe njerzit shkelqejne nen rrezet e arta te diellit…
Marsi erdhi…e une ndoshta kam edhe nuk kam arsye per te qene e gezuar…mirpo ndermjet “kam” dhe “nuk kam”…une zgjedh te paren…pasi ndihem jashtzakonisht mire kur afron ky muaj…edhe pse data 7 me kujton se iku edhe nje vit…nje vit me shume ne jeten time…e po ta mendosh…per femrat pergjithsisht ikja e viteve keshtu fluturueshem nuk do ti gezonte edhe aq…
Megjithse mua asnjehere nuk me ka trembur kjo…kam qene e lumtur kur bera 15…kur me pas 20…e kur pas saj 25…qe jam sot…e kur te beje 30 e me shume serisht do te mbetem po une…pa kokcarje rreth numrave….por sigurisht me vrarje mendjeje se cfare do beje rreth kohes qe iken…se sa do arrij aty ku dua une…qe nuk besoj se jane shume…pervec se disa grimca lumtuurie qe ne fund te fundit te gjithe I meritojme…
Por ne fakt sot nuk kane rendesi vitet qe ikin…por menyra se si keto vite jete qe zoti te ka ofruar ti “menaxhosh” ne menyren e duhur….
E ne kete pjese njeriu perhere eshte I pa ngopur e perhere I uritur te mbushi mendjen dhe veten e tij…se asnjehere gjerat qe ka per synim te beje nuk kane fund…sepse realisht keshtu eshte….gjerat qe ja dedikojme vetes nuk duhet te kene fund…asgje materiale…por shpirterore….te duash dhe te te duan ne kthim…
Pse ndoshta perhere sipas jush I flas dashurise?...sepse ndoshta ne jeten e njeriut nuk ka asgje me vlere se sa dashuria dhe lumturia qe ofron ajo…sepse vitet e punes e pasurite qe mund te kultivosh…nuk jane kenaqesi…por jane thjesht nje kenaqesi e egoizmit personal…te te fituarit gjerat qe ne fund kane vertetuar se nuk jane asgje…absolutisht asgje…ne krahasim me te paturin Brenda teje dashurine….pasurine me te madhe njerezore
Ka shume persona qe e mendojne si dicka absurde kete fraz…qe te shkruash rreth dashurise…rreth njerezve qe ndjejne….jooo njerez…joooo mos e beni….nuk egziston asgje ne bote qe t’iu dhuroj jete pervesc asaj…te te shtrenguarit duart e te mos ndjesh te ngopur prej lekures dhe shpirtit te tij/saj…te jesh perhere e etur te thithesh nga shpirti tij…dhe fryma tij…edhe pse ndoshta imagjinata I kalon kufijte e reales…dicka e pa provuar…ama thellesisht e ndjere!
C’do njeri ka mungesat dhe mangesit e tij ne jete…ama mengesi me e madhe quhet kur nuk arrin te vlersosh ato gjera qe ty te dhurojne jete…pavarsisht se shumica nuk e mendojne keshtu….se jeta nuk vertitet rreth saj….ndoshta pjeserisht kane te drejte…mirpo specifikisht jo…sepse te gjesh nje shpirt qe eshte aq I ngjashem me tendin eshte 1 ne 1000.000 raste…megjithse mund te kontestoni rreth kesaj…pasi sipas jush mund te jesh 1 ne 3…mirpo jo….absolutisht jo…jane sipas gjykimit tim…jo sepse them une…por sepse nese deri dje keni hamendesuar se keni gjetur njeriun e duhur…e disa perkufizime ose disa ngjasime rreth tij ju bejne te mendoni se gjetet shpirtin binjak…eshte totalisht mendim absurd…e dini pse?....sepse shpirtrat binjak nuk njihen per ti perkufizuar me fjale…por te flasesh mes shpirtrave pa fjale….ne nje gjuhe qe vetem 2 njerez e kuptojne edhe pse e vene re te gjithe…nje fraz qe vetem 2 e ndjejne…e ne gjume te dal mesnate te hapesh syt se shpirti tij I saj te therret ne endrra….te zgjojne nga gjumi mendimet e tij/saj….te cmendesh neper nete…e te thuresh mijra endrra me sy te mbyllur…se jeta eshte asgje…absolutisht asgje perpara asaj qe ndjejme….
Edhe nese nuk e shprehni dashurine perball njeriut qe zemra juaj zgjodhi…mos ndryshoni e mbyllni ate qe ndjeni…eshte e pa prekshme e eshte pasuria juaj…e vetmja pasuri…te duash…e te te duan…te etur…te cmendur…e te heshtur…sic vetem te “luajturit” dashurojne…
E di si?...merrni te dy duart tuaja…njeren e mbushni me florinje e njeren lereni bosh…I vendosni perball syve…dhe I shihni gjate…ajo qe ka florinje mund edhe t’iu tundoj…ama pervec tyre nuk mban gje tjeter Brenda saj….eshte plot me metal me ngjyre…
Dora tjeter eshte bosh vertet…por Brenda saj ka hapsire te mbash nje diell te tere…e nje qiell te pa fund….eshte bosh ndoshta ne syrin tuaj…por ka thesare te pa dukshme…qe vetem syri I brendeshem I shpirtit I sheh….
Ndoshta jam per shumicen vajza optimiste….dhe realisht jam…sepse nuk me mungojne ngjyrat e brendeshme rreth meje per te pare se sa e bukur dhe madheshtore eshte ajo qe rritet c’do dite Brenda nesh….miresia dhe dashuria…
Mirpo mos harroni…jeta eshte e shkurter per te menduar gjate…e per te lekundur ndjesit tuaja…dashuroni sic ju vjen…pa pranga…edhe nese pala tjeter nuk e mendon si ju ndoshta…mirpo jetojne nga ajri juaj…dhuroni dashuri…
Oh,kjo eshte bote e krisur…e mos u beni dhe ju te till…hapni syt….nderkohe qe humbsni duke pare yjet…anashkaloni bukurine madheshtore te henes…thua te jete e pa dukshme vall?....
Shpesh nuk gjej krahasimin e duhur…jo se nuk mundem…por sepse asgje,absolutisht asgje nuk I afrohet asaj qe posedojme brenda nesh…
Rastesisht nje zonje e nderuar me pati thene…”ka arsye nga me te shumtat qe njeriu erdhi ne jete…e keto arsye nuk jane vetem positive…por edhe negative…qe te mesojne te mbijetosh dhe te behesh me I fort…mirpo arsye mbi c’do arsye duhet te dish se eshte dashuria…jut e rinjte e sotem nuk dashuroni si ne kohen tone…ama,me te shkuaren dhe te tashmen di te them se dashuria eshte njesoj…e ndjere thellesisht…tek te gjithe njesoj edhe pse jo ne rruge te ngjashme”…
“e di cfare eshte dashuria me pyeti?...
Une buzeqesha…dhe qetesisht I thash…”nuk di nese sipas mendimit tuaj kjo quhet dashuri…ose nese perkufizimi qe une kam I afrohet asaj tuajes…mirpo sipas meje,dashuri eshte qe pa varsisht gjithckaje…jeton Brenda teje…si diten e pare qe te mesoi…si diten e pare u strehua ne shpirtin tend…qe dmth zonje…ta beje pak me te thjeshtuar…”qe per arsye nga me te ndryshmet,per asye nga me te pa logjikshmet dhe te pa kuptimtat,krijohet nje largesi oqeanike mes tij/saj…dhe pa varsisht kesaj largesie…diku,ne nje kend…nje nje copez vetmie….vetmie ose jo s’ka rendesi…do ta kerkoj shpirti yt gjysmen tjeter….edhe pse nga ajo gjysem nuk ka mbetur asnje grim…kjo eshte dashuri zonje…qe edhe pse nuk te ofrohet dhe ofron asgje…diku thell Brenda vetes e ndjen se sa here do te permendet emri,melodia,fjalet e tij/saj…diku ne nje vend mes shume ose asnje njeriu….zemra fillon te rrah perseri…sic filloi te rrihte heren e pare….
Ky eshte perkufizimi im…dhe jo vetem…diku ne streh te ndryshme shpirtrash ndoshta ky perkufizimi eshte…
E fillova diten diku ne nje kend buze detit te lexoja librin qe mbaja ne duar…por nuk qenka e thene…sa here kerkoj te lexoj…perfundoj duke shkruar…e si shume gjera qe jam mesuar ne jete…edhe me kete u mesova tashme…prandaj me vehte marr nje cant te madhe…edhe pse nisem me mendimin se sot nuk shkruaj…sot do te lexoj…deti ne fund te fundit eshte miku im I pa ndashem…edhe kur se shohin syt e kerkoj une…derisa ta shoh…e ne mes nostalgjish te te kujtohen fraza te ndryshme…”e pershendete detin sot?”…”hahaahha po ja bera me sy…se me dore kisha ftohte”….