Ndoshta”…eshte nje fjale qe njerezit e perdorin me se shumti…dhe nderlidhet drejt per drejt me te shpresuarin..
“ndoshta” kjo fjale qe jo vetem ne gjuhen tone…por kudo…ne pjese te ndryshme te botes eshte fjala qe del me shpesh prej gojes dhe pastaj percillet permes fjaleve..
Ndoshta…ndoshta…ndoshta…nje refren I perseritur perpara kujtdo…per te ofruar ndjenjen e positives…ndjenjen e te mos thenit as “jo”…e as “po”…por dicka te ndermjetme…ose jo thjesht per kete…por ndoshta sepse thell shpresojme…shpresojme se ditet dhe gjithcka qe kemi si mungesa dhe mangesi te na plotesohen…
E kam permendur shpesh jeta eshte cuditrisht e cuditshme… …psh per ata qe jane diku tek 70 vjet…do te me thonin nje fraz te shkurter” vajze e dashur jeta jote eshte ende ne lulezimet e saj…ende nuk ka filluar”…sic ma thone shpesh
Por cfare ndodhe…”ndoshta” ata kane te drejte…duke ju referuar moshes sigurisht jeta ime ende nuk ka filluar…dhe sipas tyre jeta eshte te dish te perballosh ate qe quhet problem dhe veshtrsi…e sipas tyre une sipas moshes qe kam (e riperseris kete)….nuk duhet te kem veshtirsi…
Kane te drejte…sipas moshes…une jam ne lulzimet e jetes…e di si?...si kjo stina e Tanishme…njehere ngrohte…njehere ftohte…njehere shi…njehere bresher…ama sigurisht mbetet muaj I ngrohte…ka thelbesisht pranveren ne mes…dhe sado shi te bjere…na solli lulet dhe aromen e mire…gje qe nuk duhet ta anashkalojme…
Per ti rene pak me shkurt!...ku dua te dal une me gjithe kete krahasim…aspak te zakonshem…qe te mund te me kuptoni cfare kam dashur te them…ndoshta duhet te lexoni pertej fjaleve…sepse une me fjale nuk them asgje…shpirti im ka streh qe fjalet nuk afrohen…fjalet thjesht anashkalojne ate cfare une thell dua te shpreh….po marr nje shembull te thjesht…
Perpara se te shkojme ne pune…ndoshta edhe ne darke perpara se te flem…llustrojme kepucet per te nesermen apo jo?…I pastrojme…I lyejme me boje…dhe me pas kembet tona shkelqejne sigurisht…
Edhe me fjalet keshtu ndodhe…asnjehere nuk jane sic kane formen reale…perdoret shpesh nje luster zbukuruese qe ty te bene mire…sepse askujt nuk I intereson se sa nevoj ke ti thell thell per perkujdesje njerezore…per ngrohtesi…per tu ndjer pak bukur…jo sepse te mungon bukuria shpirterore dhe fizike…por sepse ke munges te te bejne me dije nese te duan?...nese te mendojne?...nese te kujdesojne?....qe besoj eshte normale…
Pra ku dua te dal?....ndoshta askund….ndoshta diku…ndoshta as diku dhe as askund…mirpo perderisa perdor “ndoshta”…dicka Brenda meje me thot se diku dicka kerkoj…dhe them “ndoshta”…serishmi lidhur me besimin se brendeshmi nesh…te te besuarit se ato cfare kerkojme te mos mbeten thjesht deshira…por ndoshta me shume se kaq…nje realitet te pa zakonte…jot e gjate…por thellisisht te perjetshem Brenda nesh…
Njerezit ngjajne shpesh me copa pikturash me ngjyra se jashtmi ama pa jete…pa jete per ata qe nuk arrijne dot te lexojne Brenda ngjyrave…sepse nje piktur ne vetvete nuk mbart vetem penelin dhe ngjyrat…por edhe ate cfare autori Brenda tij ka dashur te shpreh…tek disa lexohet qart…e tek disa absolutisht qe jo…sepse syri eshte I verber perball kontureve qe krijon peneli jashtzakonshem…ne fakt duart qe drejtojne ate…
Sot ne fakt kam hasur mori njerezish qe shkonin dhe vinin…normalisht dite me diell e dimri iku….erdhi pranvera…vera…ate qe mezi e presim te gjithe
Qeshja shpesh me vehte sot…tek shihja port-boten qe hapej perpara syve te mi si oqean…I dua ngjyrat…e dua aromen e detit,mengjesit,mbremjes,e pa anashkaluar aromen e flokeve te mi sigurisht…sepse kur humbas mes se bukures natyre…ne pa vetdije me vetdije…nuhas etur floket e mi…se di cfare e quajne shumica…por une e quaj…qetesi…dhe humbje nga realja…per te prekur irealen…ose ose…pak qetesi mendimesh…e aromash parfumesh qe ngaterrohen diku mes flokeve te tu…
“Ndoshta”…ndoshta une si person nuk di ta perdor shpesh…preferoj me shume nje “po”…dhe nje “jo” se sa ndoshta…mirpo sot sikurse edhe dje…kuptova se kjo fjale perdorej nga personi im…me shume se sa une e kisha menduar,,,’
Me pyeten te pelqen deti me dallge?...nuk thash as po as jo… u pergjigja ndoshta…
Me pyeten te pelqejne ti besh floket bionde?....thash ndoshta serisht…megjithse jam e bindur se nuk me shkojne…duke menduar dhe pare tiparet e errta qe me karakterizojne….
Me thane beson ne njerez?...ketu nuk u mendova gjate…pasi u bene kohe qe nuk besoj…megjithse beje sikur…por si tip njeriu qe pershtatem thash…ndoshta…dhe buzeqesh…
Ndoshta njerzit mundohen te te bindin se te duan…se jane me ty…se je gjithcka kane dhe nuk kane ne kete jete….mirpo ti serisht buzeqesh…dhe thuaju se ndoshta mendimi positive imi…do te te ndihmoj te ecesh sic do…por shpirtin nuk mundesh te ma lexosh dot…e ruaj mire…ose te pakten keshtu mendoj…ate qe kam ne brendesin time…eshte pasuri imja…per sa kohe nuk prek kush territorin tim…megjithse…nje dore qe mbjell lule…oh “toka ime shpirterore eshte totalisht e etur”…vetem lulzim te dhuron
Se ti nuk e di…nuk ke se si ta dish se sa me dhemb kjo gjeja Brenda kraharorit“zemer” me duket se I thone..…. e kur nuk gjendet nje njeri te te pyes “cfare ke”?...a je mire?...a te mundon ose te duhet ndonje gje?....ose asne fjale…vetem te te shtrengoj but ne krahet e tua…dhe le te permbyset bota pastaj..ti nuk ke me frik…je e mbrojtur…
Ndoshta sot ndjej mall perhere kam ndjere me beso….por jam shume krenare Brenda meje te pranoj se me mungon megjithse shpesh e ul hunden…e se je ajer…mirpo jam e fort…ti asnjehere nuk ke per te depertuar Brenda mendimeve te mia…nuk ta lejoj…jo ty po askujt….cfare ndjej e cfare dua…jane pasuri e paster imja…e askujt tjeter…imja vetem…apo keshtu mendoj une?!!...bohh se di…
Je zgjuar ndonjehere prej gjumit naten vone?…mbremjen e shkuar me ndodhi mua…une nuk u zgjova…por isha zgjuar nuk gjeja rehat dhe gjume……e gjumi nuk donte te me merrte ne krahet e tij…kemi thyer paktin qe ngritem bashke…syt perpeliten…kerkojne te qeshin…te flasin…por me shume here gjenden ne dallge ujrash te kripur…I ke provuar ndonjehere?...uroj qe jo…sepse buzet kur jane te njoma…e ndjejne kripen edhe me shume…e kjo dhemb sigurisht…
Ndoshta nuk jam e drejtperdrejt ne shrimet e mia…as mos prit qe te jem…une jam une….nuk flas me gjuhe te zakonshme…flas te vetmen gjuhe qe njeh edhe ti…fjale me nenkuptim…vetem eci permes rrugeve te shpirtit tend…qe nuk gjen paqe dhe qetesi…sepse e kam thirrur une…sa here ndjehem vetem…e kam ftohte…e therras ne emer...dhe e ndjej kur eshte me mua…ti nuk fle…sikunder dhe une…sa kokfort jemi…sa inatcinje jemi…ti me shume se une…
Nuk ka arsye me beso I shtrenjte…mos rri me trishtim…une e lexoj fytyren tende kur humbet ne biseda qe te lodhin…e ti nuk pershtatesh askund pershtatem une me ty mos u trishto..buzet e varura nuk jane per ty…as syt e humbur pertok..shih diellin I shtrenjt..te ngroh shpirtin..…te lexoj une ty…dhe e thith shpirtin tend si ajrin…kerkoj me c’te mundem te te gjendem aty…te te dhuroj buzeqeshje…qe u be kohe se kane ngrir ne buzet e tua…
Ne jemi njerezit perfekt qe te “perplasur” ne kohe te gabuar…mbaje mend kete…por ndryshe nga une…ti je realist…une jam iluzioniste…une pres krah te kapem nga ty qe te mund te fluturoj…po nuk me zgjate duart ti…une bie ne gjume te thell…dhe fjetur ftohem aty…pa jete…
Shoh shpesh njerez me ngjyren e syve te tu…I shoh dhe ju buzeqesh…e di cfare mendoj per nje moment?...mes syve te tyre do gjej cfare kerkoj…mirpo thell brenda meje gezohem…kenaqem…posedoj nje lehtesim te thell shpirteror…qe nuk di ta shpjegoj me fjale…sa e lumtur ndihem...
Cfare te them tjeter…te ka ndodhur keto kohe te shohesh peisazhe te kendshem?...po shi me shtrengat ke pare?...po gjume te keq ke bere?...po cokollat ke ngrene?...po zhurm automjetesh ke degjuar?...po menduar ke ndjenjur ndonjehere?...ne kolltukun e zakonshem te shtepise?...e mes rreshtave te nje libri ke lexuar dicka qe te dergon diku?...une po…une mendoj per ty 23 ore e 59 sekonda…minutin e fundit lutem per ty…qe zoti mos te te kursej buzeqeshjet…
Pergjigju me “ndoshta”….sepse pohimi nuk me duhet…as mohimi kurrsesi…te jesh mire te shresoj e se goten e ujit qe pij vetem ta pijme bashke…ne nje got…e te shijojm nje mbremje driten e cmendur te henes...qe lundron me ne zhytur ne nje got vere…ku thyhen rregullat dhe realiteti…
E di?...thell Brenda meje kam nje qetesi te embel…qe kur mbyll syt me shlodh..e kur jam perball pasqyres shoh se buzeqesh…pa varsisht te gjithave…ndihem e pasur…per aq sa do jetoj…nuk ndihem e plogesht aspak…une kam provuar varferi te medha…egoizem te madhe…posedoja Brenda meje kenaqesi te tipit “mbreteresha e bukur e syve te te gjitheve…e pa prekshme nga askush…dhe e vetdijshme per kete…me dhuronte nje ndjenje te eger lumturie…
Sot jo…sot kam pasuri shpirterore…te shoh shpirtrat dhe jo jasht tyre…
Ndoshta…kete mbremje I mbyll syt….perpeliten sigurisht…mos harro te mbyllesh dritaret kur te flesh…eshte ende ftohte…mirpo syt e endrres leri hapur per mua…edhe krahet…une shpesh ndjej ftohte…e dua strehim aty…me cm nuk e pershkruaj dot…por ne anen tende te majt jam e bindur se shlodhem une…cuditrisht nuk kam bere as perpjekjen me te vogel te jem “mbreteresh” e asaj pjese…mirpo mbretereshat kur vendosin kuror…nuk kerkojne leje askund…eshte thjesht nje “fron” qe I’u takon…ti thjesht kujdesu te lulezoj aty…te ushqehet aty…prej gjakut dhe venave te fronit te art…jepi pak cokollat…e mos degjo cfare thone…cokollata asnjehere nuk bene dem…perkundrazi…ka endergji dhe embelsi qe zemrave I duhet…sic endrrave…nje jastik I mire….