Mėrgim Korēa
Shtysė pėr ti shkruar kėto radhė u bė njė shkrim i Kostaq Xoxės me titull Gjuhėtarėt po e humbasin durimin. Tek lexoja se si autori
godiste pėrdorimin e fjalėve tė huaja nė shtypin tonė tė pėrditshėm, mė dukej sikur kishim biseduar gjerė e gjatė me tė, lidhur me kėtė shėmtim qė po i bėhet gjuhės tonė tė bukur amtare tė cilėn njerėz tė papėrgjegjshėm po e shpėrfytyrojnė me barbarizmat qė pėrdorin. Pa le sa bukur autori vė nė dukje se si vetė ata qė i pėrdorin kėto fjalė tė huaja i shkruajnė gabim se nuk i dijnė saktė as vetė! Pėrgjatė shkrimit mėsova edhe se si specialistė nė fushė tė gjuhėsisė (sikurse M. Ēeliku), tė zėmėruar me shtėpitė botuese qė nxjerrin botime thuajse tė palexueshme nga ana gjuhėsore, paskan arritur deri atje sa tė shprehen se ... duhet mbajtur qėndrim ndėshkues, duke filluar nga gjobat e rėnda e deri nė heqjen e sė drejtės sė botimit. Ky informacion qė mora mė futi nė mendime. Nė parim, problemet e ngritura na shqetėsojnė tė gjithėve. Nga ana tjetėr ata qė do ta shtyjnė punėn pėrpara si edhe do ti korrigjojnė mangėsitė, si edhe gabimet e kaluara, padyshim qė do tė jenė vetė gjuhėtarėt. Prandaj mendoj tė shtroj edhe njė parakusht tė dytė, qė duhet tė jetė nė themelin e bashkėbisedimit nė mes gjuhėtarėve nė vetvete nga njera anė, si edhe dashuruesve tė gjuhės shqipe, nga ana tjetėr e qė duhet tė jetė parimi i kompromisit.
Nisur tashti nga parakushtet qė shtrova, po jap edhe disa mendime ashtu siē i ndjej. Mllefit qė ēfaq gjuhėtari M.Ēeliku ndaj atyre qė e pėrdhosin gjuhėn shqipe, i bashkohem plotėsisht edhe unė. Vetėm se unė nuk mund tė ndaj me tė mendimin lidhur me masat qė ai propozon tė merren. Nė atė pėrfundim ēon ndikimi i madh qė ka nė nėnvetėdijen e tij periudha tejet e zgjatur diktatoriale. Sa pėr njė shėmbull konkret mund tė pėrmėndim Pol Potin i cili, pėrgjatė sundimit tė tij terrorist katėrvjeēar mbi Kamboxhian, kish futur si nén kushtetute dėnimin me vuajtje fizike pėr atė qė pėrdor fjalė franceze gjatė shkrimit nė gjuhėn kmere. Prandaj, nė qoftė se duam tė pranojmė se jemi pėrkrahės tė mendimit tė lirė dhe e respektojmė kėtė tė fundit, kurrsesi nuk na lejohet qė tė bėjmė gabimin e rėndė dhe pikėpamjen tonė tua detyrojmė edhe tė tjerėve, (kur ajo, nė vetvete, nuk pėrbėn krim). Ndrydhja e mendimit tė lirė nuk ėshtė gjė tjetėr veēse dhuna intelektuale e diktaturave e cila njerėzve ua dyzon mendimet nė ato qė i ēfaqin botėrisht si dhe nė ato qė i strukin nė skutat e errėta tė vetėdijes sė tyre.
Rrjedhės sė ngjarjeve