Histori nga jeta: Të jetosh me dy zemra!

**EMAUS** · 09-03-2009, 10:20 AM

Qe ne femijeri kam patur nje shok te ngushte me emrin Tani.Ai ishte miku me i mire per mua dhe une i tregoja sekretet e mia.
Pak nga pak ndjenjat e miqesise u zevendesuan me ato te dashurise.E njejta gj ekishte ndodhur edhe me Tanin.Ai ishte tre vjet me i madh se une.Vetem para tre vjetesh, kur isha ne moshen ne moshen 16 vjecare arritem ti shprehnim ndjenjat njeri-tjetrit.Filloi nje jete e re per mua.

O zot sa mire ndjehesha ne krahet e tij, c'emozione ndjeja kur me ledhatonte floket, kur buzet e mia prekeshin me te tijat!Kishim vendosur te fejoheshim.Benim plane per te ardhmen pa ditur se cdo te ndodhte!Gjithmone i lutesha Zotit qe ato dite te mos mbaronin kurre, por lumturine tone e prishi lajmi i zi.

Mjeket me thane se une kisha nje semundje ne zemer.Zemra ime nuk do te ishte ne gjendje t'a ushqente trupin me gjak,ajo duhej zevendesuar menje tjeter ndyshe s'kisha shpetim.O Zot perse duhej te ndodhte kjo?Sa e pafat paska qene kjo dashuri.Megjithate une vazhdoja te besoja se ato endrra qe i kisha thurur me Tanin do te realizoheshin.Besoja se cfaredo qe te ndodhte nuk do ta zbehte kurr edashurine tone.

Mjeket me thane se duhej te shtrohesha ne nje spital ne Itali per t'u kuruar, derisa te gjendej nje zemer per mua.Duhej te ndahesha nga Tani per ca kohe dhe nuk e dija a do ta shikoja perseri.Ai nuk mund te me shoqeronte pasi familja ime nuk donte.Dhe ja erdhi dita kur duhej te largohesha.U ndava me Tanin mes loteshdhe shkembyem puthjen e fundit!Ai me vuri ne gisht unazen e fejeses dhe me tha se une do te jetoja.

O Zot, sa e dhimbshme eshte ndarja! Kur arrita ne Itali mjeket me priten mire.Ndenja dy muaj dhe nuk po sherohesha.Mjeket nuk gjenin zemer per mua.Sa po vija e keqesohesha me shume, por une sdoja tia dija per semundjen time, me kishte mare malli per Tanin, dhe kjo ishte dhimbja me e madhe!Vazhdonim te shkembenim letra dhe ai vazhdimisht me pyeste per shendetin.

Une i shkruaja se akoma nuk ishte gjetur nje zemer e re per mua.pas pak ditesh mjeket me thane se isha me fat.Nje djale i ri nga Shqiperia kishte pesuar nje aksident te rende automobilistik dhe prinderit po ma dhuronin mua zemren e tij.Gjithcka shkoi mire e pas operacionit ndenja dhe disa muaj ne Itali.Pastaj u ktheva e sheruar dhe e gezuar, po e gezuar sepse me ne fund pas kaq kohe do te takoja zemren time,Tanin!

Ne aeroport ndjeja zemren te me rrihte fort sepse do shihja ate.Por jo, aty ishin prinderit e tij.Kur i pyeta me thane se Tani skishte mundur te vinte e me priste ne dhomen e tij.Mezi prisja ta shikoja.Gjate gjithe rruges mundohesha te perfytyroja se si do ishte ai takim..qe kaq shume e kisha pritur.Kur arrita ne dhome Tani nuk ishte aty.Ne tavolinen e tij ishte vendosur nje zarf dhe mbi te nje trendafil i kuq.

Nje dritherime me pershkroi trupin pa kuptuar pse.Arrita te hap zarfin dhe atje ishte nje leter per mua, nje leter qe ai nuk kishte mundur te ma dergonte.E lexova me nje fryme dhe....me mire te kisha vdekur se te kisha lexuar ate leter.Tani si gjithmone thoshte se me donte shume e se mezi priste te kthehesha. '' Aq shume te dua sa jam gati te te dhuroj zemren time.

Te lutem jeto per mua!'' Me vinte te vrisja veten, te çirrja fytyren nga dhimbja.Perse Zoti duhej te na godiste kaq rende?Perse? Tani, syte e mi vetem lotojne. Kujtoj ata sy,ato buze, ate dore te ngrohte, at enjeri qe me fali dashurine, qe me dhuroi jeten dhe me duket sikur me keputet dicka nga shpirti por permbahem.Ne gjoks ndjej rrahjet e zemres se tij, dhe ne moment me duket sikur ai vazhdon te jetoje!

Cdo te djele shkoj te varri i tij, i puth fotografine dhe qaj per fatin e hidhur qe na ra. Jeta vazhdon dhe une jetoj, jetoj me zemren e tij ne gjoksin tim, jetoj per te!
''O Tani kush thote se ti je larguar?
Jo ne afer, shume afer jemi!
Se mua ti zemren me ke besuar
dhe ne te dy tani nje zemer kemi!''

© by WebShqip.Com