Tregime !! Braktisja e femijeve

[Enkelejda_24]

Një grua hyri në oborrin tim dhe mbante me vete një çantë të madhe, unë arrita të shoh edhe makinën e taksisë e cila po e priste me derën hapur dhe e ndezur gati për nisje – filloj rrëfimin Ermira.Shpejtova, por e gjeta vetëm çantën e madhe që ajo kishte lënë. Në çantë ishte një fëmijë, i mbështjellur në një batanije të hollë, në të cilën nëna e kishte shkruar emrin e fëmijës. Gjaku që i kishte mbuluar kokën jepte të kuptoje se ishte i posalindur.
Mu desh shumë pak kohë të arrija tek çanta, por do të më duhet pafundësisht kohë, që nëse është e mundur, ta harrojë ngjarjen më të keqe që më ka ndodhur ndonjëherë në jetë – shton Ermira.
Ajo lajmëroi policinë dhe e tërë ngjarja përfundoi në gjyq, ku u sqarua se nëna e kishte braktisur fëmijën e saj për shkak se babai potencial e kishte braktisur gruan në muajin e nëntë të shtatëzënisë.
Çfarë po ndodh me këtë problem të shoqërisë demokratike? Në radhë të parë pse ndodh kjo dhe a ka tendenca të rritjes së kësaj dukurie negative të shoqërisë këtu në Kosovë, gjegjësisht në Gjakovë? A duhet të ekzistojë arsyeja për braktisjen e fëmijëve ?
Burimet nga Qendra për Punë Sociale, spitali dhe policia në Gjakovë e nënvizojnë faktin se zakonisht braktisjet e fëmijëve ndodhin nga vajzat e reja, në raste të shumta edhe nga të miturat, pasi që për ato lindje nuk është në dijeni familja e vajzës, apo nuk e pranon atësinë mashkulli dhe ky fëmijë për femrën shëndërrohet në një fëmijë të padëshiruar.
Ata poashtu treguan se këto lindje të padëshiruara nga vajzat e Gjakovës zakonisht kryhen në qytete tjera dhe anasjelltas. Përderisa ka njerëz që i braktisin fëmijët, ka edhe të tillë që në mënyrë vullnetare dhe me plot dashuri i strehojnë ata deri në adoptim apo në kthim në familjen biologjike. Këto janë të ashtuquajturat familje strehuese që sipas drejtorit të QPS-së në Gjakovë, Ali Selimaj mbajnë në strehim familjar fëmijët e braktisur. Strehimi familjar, sipas tij, bën pjesë në mbrojtjen e fëmijës, është i përkohshëm dhe është një lloj pragu për pregatitjen e fëmijës për dërgim në familje adaptuese ose për kthimin në familjen e tyre biologjike.
N.N., nga komuna e Gjakovës që në familjen e saj iu ofron strehim fëmijëve të braktisur thotë : “Në fillim ka qenë punë bestytnie, ku unë kam vendosur që të strehojë një fëmijë me rastin e festës së Kreshmes, që është një festë katolike e sakrificës.Me strehimin e fëmijës,- vazhdon ajo- unë kam realizuar dëshirën time 20 vjeçare. Unë kam dy fëmijë të mijë biologjik, një vajzë 18 vjeçare dhe një djalë 16 vjeçar,por kjo nuk më ndalon të kujdesem për fëmijët e braktisur dhe deri më tani kam strehuar tre fëmijë: Diamantin për dy muaj e gjysmë, Lirakun për katër muaj, kurse Elsen e kam strehuar që tre muaj”. Kur ne e lutëm zonjën që intervistën ta regjistronim, ajo me sytë e mbushur lotë na tha se nuk mundet ta përballojë këtë gjë, pasi që e kaplojnë emocionet sa herë që flet për “fëmijët e saj”, sepse ashtu i quan ajo nga dashuria. Ajo dhe familja e saj nuk munden ta pranojnë faktin se pas një kohe të kaluar në shtëpinë e tyre, fëmijët e strehuar duhet të tërhiqen nga aty për të shkuar në familje adoptuese apo për tu kthyer tek familja biologjike. Ndarja me fëmijët është shumë e rëndë për ta , bile në rastin e parë N.N. tregon se vajza e saj i ishte sëmurë kur ishte ndarë me fëmijën e parë të strehuar. Për shpenzimet e fëmijëve familjet strehuese paguhen nga MPMS me 90 € për një fëmijë, por siç tha N.N.e tërë kjo është çështje e vullnetit të mirë, e dashurisë dhe e humanizmit dhe në këtë mes nuk hyjnë fare të hollat.
Para se fëmijët e braktisur të kalojnë në strehim familjar nga organet kompetente duhet të ndiqet një procedurë. Në radhë të parë procedurën e fillon spitali pasi që aty edhe braktisen fëmijët në të shumtën e rasteve edhe pse sipas burimeve të lartëpërmendura ka raste kur fëmijët braktisen edhe në vende të pazakonshme si në rrugë apo afër kontinjerëve, raste këto që janë shumë të pakta.
Sipas punëtores sociale në spitalin “Isa Grezda” në Gjakovë , Shaindere Tabaku, procedura që ndiqet zgjat tre muaj. Gjatë këtyre tre muajve merren deklarata të shumta nga nëna që dëshiron të braktisë fëmijën, babai i fëmijës, nëse ai arrihet të identifikohet, pastaj nga familjar të vajzës etj. Procedura zgjat tre muaj pasi që vajza mund të jetë e traumatizuar nga rasti dhe të mos mendoj objektivisht. Në fund ajo definitivisht duhet të vendos se a do ta mbajë fëmijën apo do ta braktisë, përderisa gjatë këtyre tre muajve
ne vazhdimisht mundohemi ta bindim nënën dhe familjen e saj që ta mbajë fëmijën. Këto deklarata nuk merren vetëm nga ne por edhe nga policia dhe punëtori social I QPS-së,- shton Tabaku.
Kur e kemi fjalën për QPS-në, shefi i shërbimeve sociale të këtij institucioni, Jakup Hasi pohon procedurën e lartëpërmendur dhe shton se posa QPS-ja të merr lajmin e braktisjes së një fëmije dhe bashkë me të të dhënat për rastin, intervenon menjëherë dhe e shikon mundësinë e vendosjes së fëmijës në institucionet përkatëse apo në strehim familjar. Një tjetër organizatë që strehon fëmijët dhe kujdeset për ta është SOS Kinderdorf në Prishtinë.
“Fatmirësisht në Gjakovë- sipas punëtorit social në QPS, Rexhep Qarri, ka më së shumti familje strehuese, janë gjashtë sosh. Për këtë gjë institucioni ynë ka marrë mirënjohje nga Ministria për Mirëqenie dhe Punë Sociale.Këto familje,- vazhdon ai, janë vullnetare dhe janë të trajnuara nga profesionistët për të ushtruar detyrën e strehuesit familjarë”.
Fenomeni i braktisjes së fëmijëve vazhdon dhe paraqitet në rrethanat nga më të ndryshmet. Burime në QPS, polici dhe spital pohojnë se ka raste kur femra që braktisë fëmijën nuk e pranon faktin se fëmija është i saji pasi që frikësohet nga reagimi i familjes së saj ose pasi që mashkulli, në këtë rast babai potencial i fëmijës nuk e pranon fëmijën si të tijin. Mirëpo, ka edhe të tilla raste kur femra që e lind fëmijën në spital paraqitet me identitet të rrejshëm dhe kur ky mashtrim zbulohet nga mjekët, atëherë kërkohet ndihma e policisë, ku në kuadër të njësisë së komunitetit është një ekip i veçantë për raste të tilla. Rasti më tutje hulumtohet nga policia deri në gjetjen e identitetit të vërtetë të nënës dhe pastaj fillojnë proceduarat e cekura më lartë. Sido që të zhvillohen rrethanat e braktisjes, fëmijët e braktisur qëndrojnë në spital për 38 deri në 40 ditë.
Se si arrinë QPS-ja t’i mbulojë rastet e braktisjes së fëmijëve,punëtori
social Rexhep Qarri shpjegon se janë gjithsejt tetë punëtorë social dhe secili e ka terenin e vet të punës në të cilin mund të veprojë
“Unë personalisht-vazhdon ai, i kam në teren timin 18 rrugë dhe 18 fshatra dhe për çka do që ndodhë në këto vende, probleme të cilësdo natyrë qofshin ato duhet t’i zgjidh unë dhe e njëjta vlen edhe për kolegët e mi”.
Tashmë nuk gjykohet gabimisht adoptimi i një fëmije si turp apo diçka e tillë, përkundrazi do të thotë të shpëtoshë një jetë dhe t’i falësh një individi një gjë të shenjtë-familjen. Adoptimin e ka kuptuar si mision të shenjtë edhe familja me të cilën ne kemi biseduar, më saktësisht kryefamiljarja e familjes M.M.
“Disa të njohur na treguan për një familje që dëshironin të braktisnin fëmijën e tyre të posalindur për shkak të kushteve të këqija ekonomike. Meqë ne qëndrojmë mirë ekonomikisht vendosëm ta adoptojmë atë fëmijë, pra vajzën , edhe pse ne i kemi dy djem. Shumë shpejt jemi lidhur me vajzën dhe fatmirësisht edhe djemt e mi e duan shumë si të ishte motra e tyre biologjike.
M.M.është optimiste se askush nuk do t'ia tregojë vajzës të vërtetën kur ajo të rritet, sepse citon ajo: “Vajza kishte një javë që kishte lindur, kurse unë me familjen time kishim dy ditë që ishim kthyer nga mërgimi dhe të gjithë mendojnë se vajza ka lindur gjatë kohës kur ne ishim në mërgim. Sa i përket familjes biologjike të vajzës ne iu kemi mundësuar që çdo të shtune e të dielë ata të vinë e ta vizitojnë vajzën e tyre dhe të ndihen si në shtëpi të vetë, por ata kanë edhe një kusht për të plotësuar, kushtin që asnjëherë në të ardhmen të mos i tregojnë vajzës të vërtetën, që asnjëherë të mos I thonë se janë familja e saj biologjike, sepse ne e kemi birësuar atë dhe e duam sikur të ishte vajza e jonë.”
Braktisja e fëmijës nuk është zgjidhje e problemit të shtatëzanisë së padëshiruar, por përkundrazi është një tjetër problem në vete.

[Enkelejda_24]

Një mëngjes pa ty !!!!


A të kujtohet sa të lumturë ishim zbashku, përderisa ti ishe afër meje, luteshim së bashku që cdo ditë të jemi bashkë sikurse në atë momentë.
Mendonim se Zoti do i dëgjonte lutjet e të dy dashuruarve,por në rrealitet ato thjesht mbetën vetëm lutje…
- Më kujtohet dita e parë që u ndamë, atë ditë kur erdha të përcjell, sepse po largoheshe nga unë, jetoje në një vend shumë larg meje, dhe kur mbarove shkollën, të duhej të ktheheshe në qytetin tëndë, të më braktisje mua, zbashku me gjitha kujtimet e mia që i kishe në këtë qytetë.
- Ehhh sa e pikëlluar isha, por nuk të tregoja sepse nuk doja që ti të mendosh se kur të shkosh unë do lëndohem , ti atëher do lëndoheshe dy herë më shumë, dhe unë këtë s’do të mund ta lejoja që të ndodh.
E di ! – Më thoje në cdo momentë se do kemi edhe shumë takime të tjera dhe se nuk do ta ndiejm mungesën dhe largësin që kemi në mesë , por është e kotë shpirti imë sepse sa do që mundohemi të jemi bashk më kurr s’do mund të takoheshim si dikur ne cdo minutë e në cdo sekondë, e di pse ?Sepse nuk të kamë më pranë klasës aty kur unë dilja në pushime dhe të takoja, sepse nuk më pretë më tek dera e shkollës të dal kur unë të mbaroj mësimin, sepse nuk ka më orë të lira që unë të mos shkoj në mësim e të vij me vrap tek ti,nuk ka më takime te fshehta si dikur me nidhmën e shoqëris, thjeshte nuk jemi më bashk si dikur….Je shumë largë nga unë dhe unë s’të premtoj dotë se do të mund te duroj shumë gjatë mungesën tënde.
- Më thërret cdo mëngjes, por kjo nuk është e njejtë sikurse mëngjeset që do mund ti bënim bashk, kjo është diqka tjetër…Është diqka tjetër sepse vetëm zërin e ëmbël mund të dëgjoj, nuk mundë të shohë, nuk mund të prekë , të të ledhatoj, e as të puthë e të përqafoj!!!Mëkatë që na hecën ditët më të bukura të rinisë pa qenë ne së bashku, edi tash po afrohet dita e të dashuruarve, mund të paramendosh se sa e vetmuar do të jemë në këtë ditë,ti më thua se cdo ditë e kemi ditë të dashuruarve, ashtu është engjëlli imë , por ja një ditë është më e rëndësishme e ne s’mund të jemi pranë njëri tjetrit në këtë ditë.
- Nuk edi se si ndihesh atëher kur e kujtonë gjumin e parë që kemi bërë zbashku, vetëm duke u ledhatuar dhe folur gjëra të bukura,që te ndihem gjithnje së bashku, dhe të ndihemi sikurse jemi bashkuar përjetësisht, e duke mos e kujtuar që jemi zbashku vetëm për një natë, ajo ishte friga jonë se do jetë nata e parë por dhe e fundit, por jo shpirt e mbajë në mendë sikurse natën e parë edhe natën e dytë që kemi bërë zbashku, dhe që kanë qenë dy netët më të bukura prej gjithë netëve që kamë kaluar në jetën time.
Ende kur takohemi jemi sikurse dy të rinjë që po sa janë njoftuar, edin mirë se më vie shumë turp kur jamë me ty, por gjithmon mundohësh të më ndihmoshë, e te më tregosh së mund të ndihem shumë mirë në pranin tëndë…Unë të dua tej mase, dhe ti ketë e ke kuptuar shumë mirë, por ne një gjë jamë më se e sigurt se dashuria që kamë, më është kthyer ashtu siq kamë deshur, sepse edhe une jame pjesa më kryesore e zemreës tënde,edi se më donë dhe se kamë shumë rëndësi për ty, këtë ma ke vërtëtuar në cdo aspkt.
Prandaj mbetet që prapë të lutemi zbashku, por tashë që të bashkohemi sa më shpejt, e jo të mbetemi të ndarë, si një zemër e thyer ,dhe e këputur në dy pjesë, që njëra ka mbetur tek ti dhe tjetra tek unë……………..

[Enkelejda_24]

Çdo gjë filloj pa pritur….Një ditë ecja , kisha dalur për të shëtitur sepse ndiheja sikurse jamë i ndarë në dy pjesë dhe jetoj vetëm me njërën kurse tjetra ishte diqka që më mungonte.I vëreja mirë zogjët kur cicërronin, asnjë nuk fluturonte vetëm, edhe ata dinin se qështë dshuria dhe kishin afër zogjët e tyrë që i donin, kjo shihej nga cicërrimat e tyre që i ndieja me gjithë zemër sikur një këngë.Mua më mungonte ai zogë, une nuk e kisha at person që duhet ta doja dhe të më dojë, e që te kaloi jetën zbashku me të.
Krejt rastësisht një ditë vendosa të shkojë të takoj disa shokë në universitet,nuk edi pse e ndieja vetën se at ditë kisha nevoj të shkoj aty, sepse ishte diqka që më tërhiqte edhe pse nuk e kuptoja dot arsyen , pse ndodhi një gjë e tillë ne mua!!!
Isha duke qëndruar me ca shok dhe shoqe kur rastësisht syt e mi panë dy sy të bukur që më vështronin pa ndërpre, ishin dy sy të një vajze sikurse kukull që më kishte mahnitur menjëher porsa e kamë vërejtur…Në mendje nuk kisha asgjë serioze pasi që nuk e njihja dhe nuk kisha shpres se do ta njihja apo do bisedoja me të,por ja që zemra me fliste ndryshe , kisha dëshirë të afroheja të flisja e të dija se kush ishte por nuk e kisha këtë guxim,kjo ndodhi sepse isha një person shumë i turpshëm…Po ja që ajo më kaloi, ishte shumë më bindëse se unë, dhe më e fort në këtë aspekt, errdhi , mu afruar dhe më njohi vetën e më tregoi se kush ishte, në at cast asgjë s’më kujtohej pos që më vinte nga zemra të lutesha që koha të ndalet dhe ne të mbetemi një kohë të gjatë , edhe pse nuk flisnim vetëm e shikonim njëri tjetrin ajo mua me mjaftonte, ndihesha sikurse isha më i lumturi në botë. Sikur mu shtua edhe pjesa që më mungonte e trupit timë, dhe zemrës sime.Ah sikur të isha i sigurt se me të vërtet ndodhi ajo që doja , por nuk mund të isha i bindur se ajo lumturi do zgjaste për një jetë të tërë.
Nuk po mund të kuptoj si ndodhi vetëm ne filluam të takoheshim më shumë, dhe se ndiheshim shumë të lumtur pranë njëri-tjetrit,mbas disa takimeve të shumta vendosem të thonim rrealitetin njëri tjetrit dhe dytë pëshpëritëm të njejtat fjalë treguam se e dashuronim njëri tjetrin.
Mallkoj ditën që e takova, isha shume i lumtur me të ,kisha gjetur çdo gjë që më herët më kishte munguar ,por ja që kjo mbaroi shumë shpejtë, mbas disa muajve që kaluam zbashku, ajo një ditë më errdhi sikur era dhe iku, sepse me tha se kinse kishte shumë punë disa ditë dhe nuk do mund të takoheshim.
Po ku ta dija se ajo ditën që iku më nuk më përkiste mua, të paktën e meritoja të më thotë të vertëtën, të paktën e meritoja të dija se ajo më nuk më dontë, unë e meritoja të dija se me s’kisha të bëj asgjë me të!!!Por ajo nuk me tregoi,isha i fundit ai i cili kuptova se ajo ishte fejuar për dikë tjetër, dhe kjo më bëri që unë një kohë të mirë të isha i sëmuar ,kjo ishtë sikurse të më vrisnin mbas shpine,më mirë të më therrte me një thikë të preht se sa të më tradhëtonte…Por ajo zgjodhi të keqën për mua,nuk mendoi aspak kur më lëndoi…Vetëm një gjë mund të bëja, të largohem sa më larg nga ai vend që at e kisha takuar, dhe të largohem duke lënë gjitha kujtimet mbas vetës, po në at qytetë.Ika dola jasht shtetit, tani më isha shumë larg, s’kisha të bëj asgjë më të,por nuk ishte edhe aq leht sikur nga mendja ti hiqja edhe nga zemra gjitha ato që kisha përjetuar.Mbas një kohe vendosa të kthehem sërisht në vendim timë,por kjo më bëri të pendohem, sepse ajo mu paraçit dhe më the se dëshironte të ishim sërish së bashku mbase nuk ishte e lumtur me jetën që kishte…Edhe pse zemra më thontë të pranoja që ajo të kthehet tek une, mendja nuk më lejoj të bëja një gjë të till, dhe me këmbëngulje vendosa ti them jo, dhe më kujtohet se isha shumë serioz në at moment kur kundërshtova iden e sajë. “Më fal I thash, por për mua je e huaj, nuk të njoh dhe s’dua të kem asgjë me ty në këtë jetë”.Aty përfundoi çdo dëshirë dhe shpresë e saj, dhe mua sërish më la të nënduar .Më la sepse atëher kur unë mundohesha të harroja ajo sërish u kthy dhe me vrau për të dytën here…Prap ika nga vendlindja ime, mendoja se këtë rradhë më kishte harruar, po ja që ajo bëri diqka edhe më shumë, më thirri në telefon, sedi se ku e kishte gjetur numrin timë, por ia arriti qëllimit të saj për të biseduar me mua, por mbas një kohe të gjatë që ishim takuar…At ditë më dha goditjën e tretë dhe të fundit, më tha se i kishtë lindur një vajz, dhe kërkoi nga une që ti bashkoj emrat tanë e ta përgëzoj ashtu vajzën e saj, sërish nuk pranova, nuk doja që aj fëmij i pa fajshëm të përlyhet me dy emra që kishin bërë një gabim që nga dita që ishin dashuruar, pse gabim sepse ajo nuk e din se qështë dashuria, ajo nuk deshti por lëndoj, nuk pendohem se kamë deshtur ,por pendohem se shumë i besova, dhe kështu ndihmova at që të më shkatërroi mua…Tani është e harruar, do gënjeja të them se nuk mendoi për të, të gjithë e dinë se dashuria e parë nuk harrohet, dhe ajo ka vend të veqant në zemrat tona ,por do doja që të shlyeja të tërën nga mendja dhe zemra,sepse ajo nuk e meriton të përmendet,dhe të kujtohet…
Tani shëtitëm në një vend të bukur, por që nuk më gëzon dotë si vendi im atje, por nuk duhet të kthehem dua që çdo gjë të harrohet, dhe kur te kthehem të nidhem sikurse i posalindur, i gezuar dhe të gjejë fatin e jetës sime.

Nje shok me ka treguar nje gje qe I ka ndodhur ne jeten etij, dhe une per kete se pari e falenderoi shume, dhe pastaj dua ti them se jame shume e kenaqur qe me ka dhane nje shkrim, qe une te rrefej ne menyr te paster dhe te bukur e ta ndaj zbashku me gjithe juve anetare te dashur dhe shoqeri e dashur qe gjendeni ne kete faqe….

[Enkelejda_24]

Per here te fundit...
E di nje gje, shume veshtir qenka te te shkruash per here te fundit...
Nuk edi se qishte arsyeja qe u largove nga une? Por nje gje di qe shume shpejt u mashtrove..E si zemer ju besove fjaleve te huajve kur dikur ne ishim zbashku edhe flisnim per dashurin tone dhe premtonim njeri-tjetrin se kurr sdo ju besojm fjaleve te huajve e do i besojm vetem njeri tjetrit...A nuk ishe ti qe i flisje ato fjale, apo i harrove kaq shpejt , dhe lejove qe ata qe sna duan te na ndajne kaq shpejt..Ok une edi qe eshte e kote ...."qka na mbet nga dashuria vetem lotet dhe fjalt e kqija qe mi the dikur,dikush flet keq per mua por ti hesht dhe nuk me thua mua, sdo ta fali kurr , pse nuk me tregon kush po te mashtron?"
Ti edi shume mire se pa ty nuk me jetohet, ti edin se pa ty as frym nuk mund te marre dot, ti e di se ke qene shikimi im, buka ime, uji ime, dhe jeta ime.Kurse tani me je bere si i huaj,me takon ne udhe dhe e ul koken kinse nuk me njeh, te therras ne telefone me thua se numrin e ke nderru, te shkjruaj mesazhe me thua se une nuk di te shkruaj,kurse une shum mire e mbaj ne mend se dikur ato mesazhe ti i doje shume,se dikur menzi prisje qe te ma ndegjoje zerin ne telefon, se dikur menzi pritshe te me takosh ne udhe e te me shtrengoje e te me thoje se sa me don, ku mbeten gjitha ato, me thuaj vetem ku mbeten..Kush ishe aj ose ajo qe arriti te te largoj nga une, kush ishte aj ose ajo qe arriti te heq emrin time nga zemra jote dhe figuren time nga mendja jote..Degjove se kishe harruar cdo gje qe me perket mua, eshte shume gjynah sepse une e mbaj ne mend edhe eren qe ty te pelqente me se shumti, eren e trendefilit nje ere qe dikur me thoje se e mbaja edhe une eren e trendafilit, e ti ke harruar te gjitha qe me perkasin mua, ke harru edhe syt e mi, sy qe dikur thoje se jeten do e jipje per ato sy.
Une nuk kame asgje kunder teje, sepse ende te dua me gjithe shpirt, por po mendoj valle a ke frik ndonjeher nga Zoti , sepse edhe nse une te fal aj kurr sdo ta fal, sepse bere qe nje zemer te vuaj shume per ty, edhe nje zemer e pafajshme... Ehhh dikur i shkruanim emrat tane neper peme neper toke neper zemrat tona, kurse tani po shkruaj emrin tende ne nje flete te bardhe e cila po mban shkrimin time te fundit,po jame duke te shkruar per te fundit here,ti nuk e meriton te te dashuroj, e kur ty nuk te dashuroj une nuk e meritoj te jetoj...Joo te lutem kurr mos qaj, kurr mos e lendo veten duke menduar se ti ishe shkaku qe une braktisa jeten dhe morra nje tjeter udhe, kurr mos thuaj se "ah pse e lashe pse nuk isha me te" ti e zgjodhe kete fat prandaj kurr mos u pendo , kush edi ndoshta do te mund te jesh i lumtur ndoshta do kesh edhe shume te tjera sikurse une qe mund te luash, por dale ndonjeher vure gishtin ne mendje dhe mendo se ndonjeher a do ti paguash mekatet qe je duke i bere, e patjeter se do gjeshe pergjigjen tende....Mos mendo kurr per mua, as nuk dua qe te vish te me vizitosh, sepse ne jete si e gjalle jetova pa ty, andej ne boten tjeter me shume mund te jetoj pa ty, por edhe andej do te dua dhe do te pres me pa durim arrdhjen tende.
Mos u pendo qe te huajt degjove dhe me braktise mua, mos u pendo qe dikur me deshte e pastaj me le per nje gje te pa arsyeshme, mos u pendo qe me braktise pa menduar fare dhe se rrezikove jeten e nje njeriu qe te deshti me shpirte, kurr mos u pendo per ato qe bere, edi pse te them jo pse me dhimbesh me friken se do lendohesh, por edi qe dikur do ti paguash gjitha ato qe ke bere andaj te them mos u pendo tash se ke kohe te pendohesh mjaft...
Une edhe ne frymen e fundit per ty mendoj, dhe per here te fundit te shkruaj se shume te dua!!!!!!

[Enkelejda_24]

Provoj



Zerma lendohet keq kur deshton dhe ne dashuri....Po c'te besh tjeter pos te pranosh ate qe ka arrdhur nga Zoti.
Njoh dy njerez qe po dashurohen qmendurisht ! Dhe dua te flas per ata.
Eshte nje vajz qe me te vertet ka vuajt gjate gjithe jetes se saj, dhe nje djal qe e dashuron marrezisht vajzen dhe eshte ne gjendje te jap dhe jeten per te.
Te them drejten nuk kame pare asi dashurie. Me vie gjynah nga ata qe s'dijn se qeshtu dashuria, dhe se e keqperdorin njeriun qe e duan.
Duhen shume, duhen por si duket do kene nje deshtim ne dashuri, dhe me dhimbsen per bese.I dua njerezit qe kane dashuri te madhe dhe se e mendojn jeten vetem dhe vetem prane njeri tjetrit.
Vajza ka nje shanse qe te shkollohet ne SHBA kurse djali eshte duke bere shkollimin ne kryeqytetin tone Prishtine.
Ajo nuk ka deshire te le njeriun qe e don ketu por familjen e ka te varfur dhe mbasi e ka nje shans nga te tjeret te kryej shkollimin ajo ka mbetur pa zgjedhje tjeter vetem te shkoj atje.
Kurse aj djali ska deshire, sepse aj edin se pa vajzen as frym smund te merr eleje te perfundojn nje dashuri te madhe kaq shpejt.Aj eshte i pasur por jo aq sa te shkoj ne SHBA mbas vajzes qe do, por thot se mund te siguroj shkollimin ne Prishtin rri ketu mos me le por ajo eshte e detyrume disi te shkoj, sepse edi se familja vet s'do pranonin ti paguhet shkollimin nga nje i dashur i saj bile i dashur qe familja po e kundershtonin.Pse vetem pse vajza eshte e qytetit e djali ka prejarrdhje nga fshati.
Mos o njerez mos se gjyna, cdo njeri ka drejt te dashurohet qoft fshatar qoft qytetar, qoft mysliman e qoft katolik, po qka ka lidhje shpirt mbajn.
I njeti Zot na ka kriju bre, po qka ka faj djali ose vajza , vetem pse duhen shume jane fajtor apo?
Ata qe ndalojn nje dashuri vriten ose ne kete jet ose ne jeten tjeter, prandaj mos i dilni kunder femijeve te juaj pse miqeve apo shoqeris po lejoni te dashurohen ashtu si duan, se paraja vjen e shkon, kurse lumturin shume veshtir mundesh me gjet, njeriun qe te don me gjithe qenien e tij shume veshtir eshte me gjet.
PO nga zemra po ju flas o njerez lejoni qe dashuria ta pushtoj boten, lejoni qe endrrat e atyre te rinjeve le te rrealizohen, si gjithe te tjeret edhe ata lumturin e meritojn.
Lejoni qe dashuria tyre te zgjas me shekuj e mos e perfundoni vetem ne 1 vite.
Ata duhen , shpresoi me gjithe zemer se s'do ti ndaj kushe.Vajza shpresoi te mos mbetet pa shkollim, pa familje, ose pa te dashurin, familja saj shpresoi pajtohen me te dhe mendimet e saja i perkrahin, njekohesisht shpresoi djali qetsohet dhe dashuria e tij e perjetshme i vazhdon te mbetet e pavdekshme.
Dashuria,le ta pushtoj boten. Ata duhen, mos ju ndalni kete.

[Enkelejda_24]

Maturante, qe s'u bera!

Edhe si femij mendonim per diten kur do vie te na therrisnin maturanta,ishim te kenaqur qe do e kemi nje dite te tille, te pakten ashtu shpresonim ne si femije..Mendonim se ajo dite do jete me e lumtura ne bote, ku te dinim se ajo aq sa te sjell lumturi te sjell dhe pikellim ?
-Te drejten te theme, per here te pare fjalen maturante e kisha kuptuar kur nje person qe e njihja u be maturant dhe une isha afer tije deri sa aj qante,me vinte qudi si femij se pse aj qante dhe s'fliste me asnje njeri, thoja edi se do knaqet me shoket dhe shoqet do kercejn do kendojn e kush edi edhe sa gjera te tjera..Por aj cante , se kuptoja se qka nuk ishte ne rregull me te.Isha shume kurioze te di se per cfare arsye rridhnin aq shume lote ne nje dite gezimi...Mbledha forcen dhe pyeta...
Perjgigjja qe kisha marre ende me kujtohet sikurse po te me thoshte tani se qka do te thote Matura.Une e paramendoja ndryshe, une deshiroja dhe e mendoja krejt me ndryshe, por fjala mature permbante shume shum se sa qe e dija.
Mbas 9 viteve........
-Ja ku jame Maturantja , ajo e cila dikur nuk e kuptoja se pse lotonin njerezit ne nje dite gezimi si dita e perfundimit te shkolles, dhe matura.
Por , ekzistone nje fjale, qe cdo gje pa e provuar, shikuar vete, kurr mos e komento. Ashtu qysh me ndodhi mua !
Por une e kisha me veshtire se te tjeret.Sepse une zbashku me klasen time qe kemi qene se bashku qe kater vite, kishim dy hidherime pernjeheri, e para qe po ndaheshim dhe e dyta se humbem shokun e klases ne nje aksident tragjik..
Dhe per kete vuanim dyhere me shume.
Te gjithe ishim te pikelluar.Nuk edi a ishte ide e mire apo ide e keqe por ne bash********************sht si klase vendosem mos te festojme maturen, sepse ne nje aspekt e hudhnim mbas shpine shokun qe e donim shume e qe s'arriti te behet maturante.
Dhe bash********************sht biseduam, dhe vendosem..Me se miri ishte keshtu.Ai hyri ne dhe, dhe neve na takonte ta rrespektonim kujtimin e tij.Nuk mund festonim pa qene edher ai afer neve, sidomos ateher kur gjithe organizimin e kishte bere ai.
S'mund te festoja naten e matures, kur diten me ishte varrosur shoku, ky do ishte kulmi i pa rrespektit tane ndaj njeri tjetrit dhe dashuris qe kemi pasur per mbrenda kater viteve...
Pikerisht diten kur une do arrija te kuptoj se c'ishte matura, une serisht nuk mesoba asgje dhe nuk e perjetova gezzimin e matures kurse hidherimin po edhe ne menyre te dyfishte..........................................