Shtrihem tė bėj gjum por gjum nuk kam nė sy
mendimet mė ikin larg n'pafundėsinė
e kėsaj nate pambarim...
pėr ēudi ato ndalojnė aty gjithnjė
nė tė njetin vend!
t'njetat dhimbje gėrmojnė vazhdimisht
mendimet m' ikin larg diku n' Arbėri
dhe ndalojnė tek varri i sime bijė...
largojnė dheun mbi varr,
duan me tė hjekin ca malle,
llehtas e pėrqafojnė,
duan nga gjumi ta zgjojnė,
por kot!,
trupin e ka shumė tė ftohtė,
e marrin e shtrėngojnė mendimet e mija
e puthin nė sy, ballė e gojė,
mundohen qė zemra e saj tė frymoj,
ngrihem nė kembė unė
e mbushur trishtim,
hap' dritaren e numėroj yjet ktė natė,
mundohem t'i qetesoj mendimet e mija,
lutem qė t'mė kthehen nga Arberia...
sėrish kthehem nė shtratin tim,
mundohem ta kaloj kėtė natė pa mbarim,
lotėt mė shkojnė sikur njė krua,
pse o Zot s'mė more edhe mua!?!